پله، اسطوره برزیلی، تصویری از مشت گره‌کرده خود را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده و گفته هر روز حالش بهتر می‌شود. این اسطوره 80ساله فوتبال در بیمارستان بستری شده است.

او چندی پیش به بیمارستان رفته بود تا توموری که در روده بزرگش قرار داشت را بردارند و تنها سه روز پس از مرخص شدن، به بیمارستان برگشت. پله با انتشار تصویر خود در کنار دو پرستار و روی ویلچر نوشته است: «همانطور که می‌بینید، دارم بابت شادی از اینکه هر روز بهتر می‌شوم، مشت در هوا تکان می‌دهم. حال خوب بهترین دارو است و من حال بسیار خوبی دارم. من پیام‌های پرمهر زیادی دریافت کرده‌ام و قلبم سرشار از سپاسگزاری از شماست. از همه کادر درمان فوق‌العاده بیمارستان آلبرت اینشتین تشکر می‌کنم!»

حال جسمانی او در وضعیت پایدار است. او پس از ترک بیمارستان دچار مشکل تنفسی شده بود، به همین دلیل به بیمارستان برگشت و برای مدتی کوتاه به بخش مراقبت‌های ویژه برده شد. با این حال ویدئویی هم از او منتشر شده که در آن، در بیمارستان دارد ورزش می‌کند و روحیه خوبی دارد.

کلی ناسیمنتو، دختر او، تصویری از پدرش در اینستاگرام منتشر کرده و نوشته: «خانواده اینستاگرامی ما، من دیدم خبرهایی که می‌دهم را لایک می‌کنید. این هم خبر امروز. او اول با فیزیوتراپیست برجسته، آدریانو باروکو، تمرین کرد و کلی و فلاویا از تیم «نمایش کلی و فلاویا» هم همراهش بودند. او سپس با این پرستار فوق‌العاده، لئو سانتیاگو، به مراقبه و ذن پرداخت. امروز او دو قدم به جلو برداشت! از همه شما ممنونیم که عشق خود را نشان می‌دهید و پیام می‌فرستید.»

در ویدئوی منتشرشده، پله در حالی که سوار بر دوچرخه تمرینی است، مشت بر هوا می‌کوبد. ماجرا این است که او پاهایش را تکان می‌دهد و دخترش، کلی می‌گوید: «دستانت را تکان بده، دستانت را تکان بده» و پدرش هم در واکنش به او این کار را انجام می‌دهد.

پله پیش‌تر در شبکه‌های اجتماعی نوشته بود حالش خوب است، هرچند در دوران نقاهتش یک گام کوچک به عقب برداشته است.

او که قهرمان سه دوره جام‌جهانی است، همچنین برای فالوئرهایش نوشته که بستگانش از او در بیمارستان عیادت کرده‌اند و او هر روز به لبخند زدن ادامه می‌دهد: «دوستانم، من دارم خیلی خوب روند بهبودی را طی می‌کنم. امروز اعضای خانواده به عیادتم آمدند و من همچنان هر روز لبخند می‌زنم. از همه شما ممنونم بابت عشقی که به من ابراز می‌کنید.»

کلی ناسیمنتو هم تصویری از خودش و پدرش منتشر کرده تا به طرفداران اطمینان دهد که پدرش در مسیر بهبودی است. او در کپشن این تصویر نوشته است: «این روزها در سراسر دنیا اضطراب بسیاری موج می‌زند و ما نمی‌خواهیم این استرس را بیشتر کنیم. این عکس را همین الان گرفته‌ام. او جلیقه پوشیده چون اینجا در سائوپائولو هوا سرد شده و او اذیت می‌شود! او دارد مسیر بهبودی را خیلی عالی می‌پیماید و طبق روند معمول پیش می‌رود. قول می‌دهم که خوب می‌شود! این را که می‌گویم او دوست نخواهد داشت و به او هم چیزی نگویید، اما او یک جنتلمن است. این روند بهبودی برای مردی به سن او طبیعی است، آن هم پس از عملی که او داشته. اوضاع گاهی به این ترتیب می‌شود که دو گام به جلو و یک گام به عقب برمی‌دارید. پنجشنبه او خسته بود و یک قدم به عقب برداشت. امروز او دو قدم به جلو رفت! من می‌خواهم بار دیگر و برای همیشه از تیم درخشان بیمارستان اینشتین تشکر کنم و سپاسگزاری بسیاری از انرژی خوبی داشته باشم که شما می‌فرستید.»

پله در سال‌های اخیر دچار مشکلاتی از نظر سلامتی بوده است و در سال 2015 هم پروستاتش را عمل کرد. او در آن زمان در عرض شش ماه دوبار به بیمارستان رفت.

اسطوره فوتبال برزیل در سال 2019 به‌دلیل عفونت ادراری در بیمارستان بستری شد. در فوریه 2020 هم ادینیو، پسر پله، گفت که او به‌دلیل مشکل در مفصل لگن دوست ندارد خانه را ترک کند.

پله دو هفته پیش گفت در جریان آزمایش‌ها مشخص شده احتمالاً مشکلی وجود دارد، به همین دلیل بود که زیر تیغ جراحان رفت.

او هنگامی که برای اولین‌بار آی‌سی‌یو را ترک کرده بود هم از همه طرفدارانش تشکر کرد و گفت به مشکلاتش غلبه خواهد کرد: «من هر روز خوشحال‌تر هستم و کاملاً آماده آن هستم که 90 دقیقه بازی کنم، به علاوه وقت اضافه.»

پله یکی از بهترین بازیکنان تاریخ است. او بیشترین‌ گل ملی را برای برزیل به ثمر رسانده است. پله در 92 مسابقه برای تیم کشورش 77 گل زده است.

او در 17سالگی تبدیل به چهره‌ای جهانی شد و کمک کرد برزیل قهرمان جام‌جهانی 1958 شود. پله با برزیل در سال‌های 1962 و 1970 هم این عنوان را کسب کرد.

او به‌صورت رسمی 757 گل در دوران ورزشی‌اش زده است، ولی باشگاه سانتوس که او در آن عضویت داشت، این عدد را نزدیک‌تر به 1000 می‌داند. به این ترتیب تنها کریستیانو رونالدو و جوزف بیسکان بالاتر از نظر مجموع گل زده او قرار می‌گیرند. همچنین او بهترین گلزن ملی در کشورهای آمریکای جنوبی بود تا اینکه لیونل مسی با هت‌تریکی که اخیراً انجام داد، از رکورد این اسطوره عبور کرد و بهترین گلزن ملی آمریکای جنوبی شد. البته مسی 153 بازی ملی برای آرژانتین انجام 

داده است.

منبع: دیلی‌میل

 

 

در فوریه 1964 محمدعلی که آن موقع کاسیوس کلی 22ساله بود، در لوییزویل کنتاکی برای اولین‌بار ادعا کرد: «من بهترینم.» بعد از آنکه سانی لیستون را شکست داد، این اولین قهرمانی او در بوکس سنگین‌وزن جهان بود که دوبار دیگر تکرار شد.

ادعای درستی بود اما حالا که مستند چهار قسمتی «محمدعلی» توسط فیلمساز برجسته، کن برنز، ساخته و پخش می‌شود، جلوه‌های زیباتری از زندگی کاریزماتیک و پرجنجال این بوکسور مورد توجه قرار می‌گیرد، خیلی بیشتر از چیزی که مشت‌های مصمم و جنبه ورزشی او به تصویر می‌کشد. رشیده علی، یکی از هفت دختر او به «آبزرور» می‌گوید: «پدر من زندگی آسانی نداشت. چند بار جدایی، چند بار شکست و ناکامی در برابر مراجع قضایی؛ او زندگی خودش را فدا کرد تا مردم را آزاد کند.»

این مستند که شش سال ساختش طول کشیده و دختر برنز، سارا و دیوید مک ماهون نیز در ساخت آن مشارکت داشته‌اند، 40 سال فیلم‌های آرشیوی علی را کنکاش می‌کند و به مقطع حساسی از تغییر فرهنگی آمریکا می‌رسد. رشیده که به قول برنز، روحیه‌ای مثل پدرش دارد، امیدوار است داستان او را به نسل جدید بازگو کند تا با صاحبان اندیشه‌های بزرگ که مسئولیت اجتماعی سنگینی احساس می‌کردند، آشنا شوند: «شما در این فیلم این انسان آرام را بیرون از منطقه آسایشش می‌بینید. او اهل یک شهر کوچک بود که به‌طور خودکار وارد یک جریان بزرگ شد اما حتی در آن سن و سال کم اندیشه‌های روشنی داشت و باور داشت می‌تواند به مردم کمک کند. در دهه سوم زندگی‌اش دنیا را تغییر می‌داد در حالی که هرگز تصور نمی‌کرد در چنین موقعیتی قرار بگیرد.»

او ادامه می‌دهد: «پدرم با نژادپرستی بی‌نهایت، خشونت پلیس و کسانی که اسلام‌گریز هستند مواجه شد. ما هنوز هم در حال مبارزه هستیم. او دیگر نیست که ما را در این وضعیت ببیند اما هنوز هم می‌تواند راه را به ما نشان بدهد تا تفاوت ایجاد کنیم.» برنز می‌گوید می‌خواسته چشم‌اندازی کلی و دقیق از زندگی علی را نشان دهد: «این تلاشی بود برای حرکتی فراتر از نظر و باور جمعی. ما می‌خواستیم فقط راوی مبارزات او نباشیم -بعضی‌ها با احساسات درونی خود عاشق شکسپیر هستند- بلکه سفر مذهبی او و زندگی شخصی‌اش را مدنظر داشتیم که شامل تم‌های مهمی در آمریکا در نیمه دوم قرن بیستم می‌شود؛ نقش ورزش، ورزشکاران سیاهپوست، پیچیدگی تغییر در جنبش‌های حقوق مدنی، نژاد، جنگ، سیاست، جنسیت که همه آنها امروز مطرح و قابل بحث است.»

در میان این تم‌ها یکی از آنها که محمدعلی به آن اهمیت زیادی داد، قتل با انگیزه نژادی پسر 14ساله، امت تیل، در می‌سی‌سی‌پی در 1955 بود. رشیده می‌گوید: «آنها هم‌سن بودند. تماشای این صحنه تراژیک و قتل این نوجوان زیبا برای پدرم فوق‌العاده وحشتناک بود اما به او انگیزه داد برای تغییر تلاشی صورت دهد. او حس می‌کرد برای همین روی زمین است که به مردم کمک کند. او در این دنیا گیر نکرده بود، اجازه نداد شرایط زمینگیرش کند. بیشتر نگران این بود که بعد از مرگ چه اتفاقاتی در انتظارش است.»

جک جانسون، بوکسور و موضوع مستند سال 2004 برنز با عنوان «سیاهی نابخشودنی» نیز به گفته این فیلمساز بسیار تأثیرگذار بود. در واقع مربی علی، آنجلو داندی در جریان مسابقات فریاد می‌زد: «روح در خانه است، روح در خانه است» تا به او یادآوری کند تنها نیست.

برنز توضیح می‌دهد: «جک جانسون می‌خواست آدم خودش باشد و به حدی از آزادی برسد. این را جامعه سفیدپوستان تاب نمی‌آورد. وقتی نمی‌توانستند در رینگ شکستش دهند، از راه‌های دیگر به سراغش می‌رفتند. شباهت زیادی به علی داشت. به‌دنبالش رفتند به‌خاطر آنکه تصور می‌شد باورهای سیاسی دارند اما در واقع دغدغه‌های مذهبی داشتند. آمریکا نمی‌تواند ببیند یک سیاهپوست تصمیم مذهبی بزرگی بگیرد برای همین آن را توهین سیاسی تلقی و متهمش کردند.»

رشیده می‌گوید بسیاری از آفریقایی-آمریکایی‌ها با پدرش موافق نبودند: «فکر می‌کردند او در عرصه ملی نباید مغرورانه ایده‌های بحث‌برانگیز مطرح کند، شاید به نحوی شست‌وشوی مغزی داده شده بودند.»

دختر علی کار پدرش را ادامه داده. او دو کتاب نوشته درباره زندگی با پارکینسون که پدرش 30 سال و تا زمان مرگش در سال 2016 با آن درگیر بود. به گفته رشیده، شوخ‌طبعی علی هیچ‌وقت از بین نرفت و حتی وقتی سختی‌های بسیاری در جسم خود داشت، با اعضای خانواده شوخی می‌کرد: «هرگز به کسی نه نگفت، بسیار متواضع بود و به اینکه محمدعلی است، عشق می‌ورزید. ما با این چیزها بزرگ شدیم، چطور می‌توانیم آنها را کنار بگذاریم؟»

پسر او، نیکو، مثل پدربزرگ و عمه‌اش لیلا بوکسور شده: «رابطه خیلی خوبی با بابابزرگ داشت. خیلی با هم حرف می‌زدند و پدرم خوشحال بود از اینکه وارد بوکس شده چون عاشق بوکس بود.»

او احساس می‌کند پدرش بوکس را انتخاب نکرد بلکه بوکس او را انتخاب کرد: «کلیپی هست که پدرم در آن می‌گوید: من به‌دلیلی اینجا هستم که خودم نمی‌دانم. من آزادی می‌خواهم. برای او بوکس فقط یک سکو بود و او از این سکو برای رسیدن به هدف‌های بلند خود به‌درستی استفاده کرد.»

منبع: گاردین

 

نزار کینسلا

 

چلسی بدون شک با به خدمت گرفتن روملو لوکاکو حلقه مفقوده خود در زمین را پیدا کرده اما مطمئن باشید چهره سرنوشت‌ساز این تیم از ابتدای سال 2021 توماس توخل بوده است. قطعاً مربی آلمانی تیمی در اختیار دارد که هر مربی آرزوی کار کردن با آن را دارد، اما شیوه مدیریت آنها از ژانویه که جای فرانک لمپارد را گرفته، توانایی مربیگری فوق‌العاده او را نشان داده. در بازی یکشنبه شب برابر تاتنهام این توانایی بیش از همیشه به چشم آمد. بین دو نیمه در شمال لندن، آشکار بود که نونو اسپیریتو سانتو در حال پیروزی در جنگ تاکتیکی است. این مربی پرتغالی با استفاده از یک سیستم های‌پرسینگ برنامه‌های چلسی را به‌هم ریخته بود، ضمن اینکه موقعیت‌های گلزنی خوبی در خط حمله قدرتمند اسپرز به وجود می‌آمد.

آبی‌ها متکی به واکنش‌های لحظه آخری مثلث دفاعی تیاگو سیلوا، آندریاس کریستنسن و آنتونیو رودیگر بودند تا گل نخورند اما مشخص بود نسبت به حریف همشهری فاصله زیادی دارند. توخل در 45 دقیقه ابتدایی تلاش می‌کرد مشکل را حل کند و چندبار امثال لوکاکو، کای هاورتز و میسون ماونت را به کناره زمین می‌کشید تا با آنها حرف بزند. اما بعد از یک نیمه داد زدن سر بازیکنان از منطقه فنی، او به این نتیجه رسید که تغییر بزرگتری مورد نیاز است.

اسپرز با بازیکنان قدرتمند خود کنترل خط میانی را به دست گرفته بود بنابراین توخل بین دو نیمه تصمیم جسورانه‌ای گرفت و بهترین بازیکن فصل قبل، ماونت را بیرون کشید و جایش را به انگولو کانته داد. بعد از لحظاتی مشخص شد چلسی کنترلش را بیشتر کرده و حالا با سه هافبک دفاعی، توخل می‌توانست بال-مدافعانش را جلوتر بفرستد. البته همه تیم‌ها آنقدر وضع‌شان خوب نیست که بازیکنی با کیفیت کانته را روی نیمکت بنشانند اما شاهکار توخل تغییر سیستم بازی از 3-4-3 به 2-5-3 بود و اینکه جرأت انجام این کار از ابتدای نیمه دوم را داشته باشی. فقط دو دقیقه بعد از شروع نیمه دوم، هوگو لوریس مجبور به واکنش روی ضربه مارکوس آلونسو شد. دو دقیقه بعد تیاگو سیلوا فضا پیدا کرد روی کرنر آلونسو با ضربه سر گل بزند. 12 دقیقه بعد از شروع نیمه دوم، کانته کار بازی را تقریباً تمام کرد و شوت او بعد از برخورد به اریک دایر گل شد. توخل بعد از مسابقه گفت: «قطعاً از نیمه اول بازی تیمم راضی نبودم. ما در دوئل‌ها و توپ‌های 50-50 میل، انرژی و جسارت لازم را نداشتیم. بیرون آوردن میسون ماونت و آوردن انگولو کانته سخت بود اما می‌خواستم به تیم انرژی بدهم. نیمه دوم خیلی بهتر شدیم و با شایستگی به پیروزی رسیدیم. واکنش خوبی بود و از بازی نیمه دوم راضی‌ام.»

برای رقبای چلسی تماشای بازی دفاعی خوب و خلل‌ناپذیر این تیم سخت است چه برسد به بازی مقابلش. حتی وقتی در قالب یک تیم بازی ضعیفی دارند، راهی به دروازه‌شان پیدا نمی‌شود و این به توخل اجازه داد از روی نیمکت مشکل خط حمله را حل کند. این دقیقاً همان کاری بود که بعد از زدن گل دوم کرد؛ هاورتز را بیرون کشید و هموطنش، تیمو ورنر را به زمین آورد که سرعت و دویدن مستقیمش باعث می‌شود گزینه ایده‌آلی برای بازی در زمان برتری باشد. این به آبی‌ها کمک کرد به‌راحتی پیروز شوند و اگرچه ورنر چند فرصت را خراب کرد اما در وقت‌های تلف‌شده به آنتونیو رودیگر پاس گل داد تا کار میزبان را تمام کند.

حالا دیگر چلسی فقط نگرانی‌های جزئی درباره کیفیت بازی‌اش در نیمه اول دارد. یک الگو در حال شکل‌گیری است، در بردهای اخیر مقابل آستون‌ویلا و زنیت هم زمان زیادی از بازی را در موقعیتی پست نسبت به حریف سپری کردند، اما در نهایت به سه امتیاز رسیدند.

البته توخل دوست داشت تیمش برتری بیشتری در این بازی‌ها داشته باشد اما او زمان لازم برای حل این مشکل در زمین تمرین را دارد. از زمان شروع فصل جدید لیگ برتر در شش بازی‌شان در رقابت‌های مختلف نباخته‌اند، تنها یک گل خورده‌اند (پنالتی محمد صلاح) و بازی‌های خارج از خانه‌شان مقابل لیورپول، آرسنال و تاتنهام را انجام داده‌اند. با این روند در کنار لیورپول و منچستریونایتد در صدر جدول قرار گرفته‌اند در حالی که مدعی جدی قهرمانی به حساب می‌آیند.

چنین جایگاهی را تنها باید مدیون کار توخل باشند. هرکس درباره اینکه او از مربی‌های نخبه است، تردید دارد آماده است با قاطعیت پاسخ ‌دهد.

منبع: گل

 

گل، درام VAR، جنجال و کلی هم گل. اینها خلاصه‌ای از فوتبال اروپا در دو، سه روز گذشته از سایه‌روشن‌هایش، پیروزی نفسگیر منچستریونایتد در خانه وستهم با گل‌های رونالدو و لینگارد بود.

در سری A هم یوونتوس برای اولین‌بار بعد از 60 سال و برای چهارمین‌بار در تاریخش در چهار هفته اول لیگ نتوانست پیروزی کسب کند. این اتفاق با تساوی خانگی برابر میلان رخ داد. در فرانسه پاری‌سن‌ژرمن با گل دقیقه 93 در بازی که مسی به‌خاطر تعویضش جنجال درست کرد، لیون را در پارک دو پرنس شکست داد و به روند صددرصدی‌اش ادامه داد.

در اسپانیا گل بنزما و وینیسیوس در عرض سه دقیقه رئال‌مادرید را از شکست در خانه والنسیا نجات داد در حالی که اتلتیکومادرید 10نفره مقابل اتلتیک‌بیلبائو متوقف شد و در نهایت در بوندس‌لیگا بایرن‌مونیخ با 7 گل بوخوم را تحقیر کرد و ولفسبورگ هم با تساوی خانگی برابر آینتراخت صدر جدول را از دست داد. در ادامه بهترین آمار در مسابقات لیگ‌های تراز اول فوتبال اروپا را مرور می‌کنیم:

 

لیگ برتر

یک: منچسترسیتی در تمام طول بازی‌اش در خانه مقابل ساوتهمپتون فقط یک شوت به سمت چارچوب زد که آن هم در دقیقه 90 توسط فیل فودن بود. این بدترین آمار من‌سیتی برای شوتزنی در یک بازی از هشتم مارس سال 2017 بود که مقابل استوک‌سیتی فقط یک‌بار توپ را به سمت دروازه حریف شلیک کرد.

4: این اولین‌بار از فصل 16-2015 است که هری کین نمی‌تواند در چهار بازی اول لیگ برتر گلزنی کند. او در این فصل تنها چهاربار توپ را به سمت دروازه رقبا شلیک کرده است.

اما تیم برایتون که فصل گذشته برای رسیدن به چهارمین پیروزی‌اش در لیگ برتر تا هفته بیست‌و‌یکم (21 ژانویه) فصل منتظر مانده بود، در این فصل در 5 هفته اول چهار پیروزی کسب کرده است.

5: این اولین‌بار از فصل 86-1985 است که لیدزیونایتد نمی‌تواند هیچ‌یک از 5 بازی اولش در یک فصل از لیگ را ببرد.

9: سادیو مانه مهاجم سنگالی لیورپول اولین بازیکن در تاریخ لیگ برتر انگلیس است که در 9 بازی متوالی‌اش مقابل یک تیم گلزنی می‌کند. قربانی محبوب او تیم کریستال‌پالاس است که این هفته هم دروازه‌اش را باز کرد.

15: نوریچ تمام 15 بازی اخیرش در لیگ برتر با هدایت دانیل فارک را واگذار کرده است. این طولانی‌ترین روند باخت متوالی یک تیم لیگ برتری با هدایت یک مربی است.

در تضادی فاحش، چلسی با هدایت سرمربی آلمانی‌اش توماس توخل توانسته 15 کلین‌شیت در لیگ برتر به ثبت برساند که تعدادش از بازی‌هایی که دروازه این تیم باز شده (14 مورد) بیشتر است.

35: منچستریونایتد از ابتدای فصل گذشته تا کنون از بازی‌هایی که در آنها از حریف عقب افتاده، 35 امتیاز گرفته است. بعد از شیاطین سرخ، لیورپول و لسترسیتی هر کدام با کسب 20 امتیاز در بازی‌هایی که از شکست فرار کرده‌اند در رده دوم هستند.

40: این آمار دیگر باورنکردنی است. با احتساب پنالتی‌هایی بعد از پایان بازی، داوید دخئا دروازه‌بان اسپانیایی منچستریونایتد در بازی وستهم برای اولین‌بار از ماه آوریل سال 2016 در رده باشگاه و ملی توانست پنالتی مهار کند. او پیش از گرفتن ضربه مارک نوبل، 40بار متوالی دروازه‌اش از روی نقطه پنالتی باز شده بود.

 

لالیگا

11: کریم بنزما دومین بازیکنی است که به‌طور مستقیم در 11 گل (6 گل و 5 پاس گل) به ثمر رسیده توسط یک تیم در 5 هفته نخست لالیگا در قرن 21 نقش‌آفرینی می‌کند. نفر اول لیونل مسی بود که در 5 هفته اول لالیگای فصل 12-2011 برای بارسلونا 8 گل زد و 5 پاس گل داد.

200: ثبات اینیاکی ویلیامز تحسین‌برانگیز است. مهاجم اتلتیک‌بیلبائو اکنون 200 بازی متوالی است که در لالیگا برای تیمش به میدان می‌رود. او بعد از جان آندونی لارانگا که برای رئال‌سوسیداد 202 بازی انجام داد، دومین رکورددار لالیگاست.

 

سری A

4: تساوی خانگی یوونتوس مقابل میلان سبب شد تنها برای چهارمین‌بار در تاریخ بانوی پیر، این تیم نتواند هیچ‌یک از چهار بازی اولش در یک فصل را ببرد. آخرین‌بار فصل 62-1961 بود و پیش از آن هم این اتفاق در فصل 56-1955 و 43-1942 رخ داده بود.

7: یوونتوس در این فصل در بازی‌هایی که از حریفان خود پیش افتاده 7 امتیاز از دست داده است. در میان تمام تیم‌های 5 لیگ برتر فوتبال اروپا، فقط برنلی در لیگ برتر انگلیس است که در چنین بازی‌هایی بیشتر امتیاز از دست داده است (8 امتیاز).

23: اینتر در 23 بازی اخیرش در سری A گل زده است. این تیم فقط یک‌بار در سال 1950 آماری بهتر داشت (24 بازی متوالی).

 

بوندس‌لیگا

19: روبرت لواندوفسکی با گلی که در پیروزی هفت‌گله بایرن‌مونیخ مقابل بوخوم زد شمار بازی‌های متوالی که در آنها گل زده را (در تمام رقابت‌ها) به 19تا افزایش داد. او اولین بازیکنی است که در 13 بازی متوالی در بوندس‌لیگا گل می‌زند. رکوردداران قبلی یوپ هاینکس (12تا در فصل 73-1972) و گرد مولر (12تا در فصل 70-1969).

 

مسی و رونالدو  زیر ذره‌بین

لیونل مسی در حالی در دقیقه 77 بازی پاری‌سن‌ژرمن برابر لیون در پاریس تعویض شد که مترصد زدن گل برتری تیمش بود. رونالدو اما قبل از او توانست برای منچستریونایتد یکی از گل‌های برتری 2 بر یک مقابل وستهم را بزند.

این دومین‌بار در سه فصل گذشته است که مسی در سه بازی اولش در تمامی رقابت‌های یک فصل نمی‌تواند گل بزند.

66: استادیوم وستهم شصت‌و‌ششمین ورزشگاه متفاوتی است که کریستیانو رونالدو در آن گل زد. نفر دوم زلاتان ابراهیموویچ است که در 64 استادیوم متفاوت گلزنی کرده.

منبع: ESPN

 

در برد 2 بر یک پاری‌سن‌ژرمن برابر لیون، لیونل مسی تعویض شد و نسبت به این تصمیم سرمربی تیمش واکنش تندی نشان داد. همه توجه‌ها به او بود، اما در کنار این اتفاق، کیلیان امباپه هم پیش از بازی، دوبار از سوی تماشاگران هو شد.

این مهاجم 22ساله که در کنار نیمار و مسی در ترکیب اصلی تیمش قرار داشت، چهره نامحبوبی در پایتخت فرانسه شده است، چراکه حاضر نیست قرارداد جدیدی با باشگاهش امضا کند.

امباپه به برخی از بهترین دوستانش گفته با پایان قراردادش، به رئال‌مادرید خواهد پیوست و این باعث ناراحتی طرفداران او در پی‌اس‌جی شده است.

از این‌رو برخی تماشاگران تیم میزبان یک ساعت قبل از مسابقه که نام امباپه از بلندگوهای ورزشگاه اعلام شد، او را هو کردند. دقایقی پیش از مسابقه هم ترکیب اصلی تیم خوانده شد و این‌بار هم وقتی نوبت به نام او رسید، باز هم او هو شد.

واکنش نشان دادن به امباپه تبدیل به یکی از عادت‌های طرفداران پی‌اس‌جی شده است. آنها در دیدار هفته گذشته برابر کلرمون و در دیدار ماه گذشته برابر استراسبورگ هم همین کار را انجام داده بودند.

آمازون پرایم که دارد مستند پی‌اس‌جی را می‌سازد، هیچ اشاره‌ای به این اتفاق نکرده است و کارگردان این مستند توجه خود را معطوف به اولین حضور لیونل مسی در ترکیب ثابت در پارک دو پرنس کرده است.

امباپه، مسی و نیمار برای اولین‌بار در بازی مقابل بروخه در لیگ قهرمانان به‌صورت هم‌زمان به میدان رفتند و البته تیم‌شان در آن مسابقه نتیجه خوبی نگرفت. بروخه موفق شد پی‌اس‌جی را با تساوی یک بر یک متوقف کند. این تیم در برابر لیون هم مشکل داشت و به‌سختی پیروز شد.

رئال‌مادرید در تابستان دو پیشنهاد دیرهنگام برای جذب امباپه ارائه کرد، اما پی‌اس‌جی حاضر نشد آنها را بپذیرد. در هر صورت احتمال رفتن او به رئال در ژانویه وجود دارد.