برای خودم جهنم نمی‌خرم!

دبیر: پول اعزام به گزینشی را نداریم

رئیس فدراسیون کشتی با اشاره به هزینه بالای اعزام‌های پیش‌رو می‌گوید فدراسیون برای تأمین هزینه‌ها به مشکل جدی خورده و شاید نتواند تیم‌ها را به مسابقات گزینشی بفرستد.

علیرضا دبیر در نشست خبری و در پاسخ به این سؤال که چرا انتخابی تیم ملی کشتی شفافیت لازم را ندارد؟ اینطور اظهارنظر کرد: «قبلاً هم گفتم انتخابی هست، الان هم می‌گویم هست. محمدی، سرمربی تیم توضیح داد، من هم اعلام کردم در همه اوزان کشتی انتخابی هست ولی باز شلوغ می‌کنند. کشتی هست اما الان در سنگین وزن اینکه خیلی زود و در فاصله زیاد با المپیک انتخابی بگذاریم، اشتباه است. دو جوان هستند هر چه رقابت کنند، رشد خواهند کرد.»

او با اشاره به برگزاری انتخابی تنها در دو وزن ادامه داد: «حسن یزدانی مثل رسول خادم و حمید سوریان است. مسابقه انتخابی‌اش را گذاشتیم تا روی تیلور کار کند. یا در 57 کیلوگرم چون وزن کم می‌کردند، اگر سال آینده انتخابی برگزار می‌شد اذیت می‌شدند. ما در سه وزن گزینشی داریم و باید ابتدا به سهمیه‌ها فکر کنیم.»

دبیر یک بار دیگر تأکید کرد: «من بارها گفتم در دوره من کشتی انتخابی است، برای خودم جهنم نمی‌خرم. من در آزاد و حمید سوریان در فرنگی هر دو نظارت داریم و هفته‌ای دو بار در تمرینات شرکت می‌کنیم.»

رئیس فدراسیون کشتی با اشاره به مشکلات بودجه‌ای کشتی نیز گفت: «در فروردین ٦ اعزام داریم که 5/5 میلیارد پول می‌خواهد. من دو تیم آزاد و فرنگی می‌برم. ٥٤ نفر را به آلماتی می‌برم، چون انتخابات آسیا را هم داریم. پول اعزامش را هم نداریم. کار به تعطیلات می‌خورد، بعد اگر تیم به گزینشی نرفت، گله نکنید. فقط بلیت مسابقات گزینشی را کمیته ملی المپیک می‌گیرد. ٣٢ هزار فرانک سوئیس هزینه ثبت نامش هست.»

او ادامه داد: «اعزام تیم‌ها به اوکراین 2/1 میلیارد هزینه داشت. با این وضعیت نمی‌توانیم اعزام کنیم. ١٢ روز هم تعطیل است، با ١٢، ١٣ میلیارد کار کشتی نمی‌چرخد. کار کشتی ما با کمتر از 70، 80 میلیارد نمی‌چرخد و روز به روز هم اوضاع بدتر می‌شود. روز گذشته با عصا سه ساعت در وزارت ورزش بودم. باید دنبال پول بدوم. متأسفانه چونه فدراسیون کشتی را کوچک گرفته‌اند. باید اندازه ١٢ سهمیه‌مان پول بگیریم. این فقط مشکل من نیست، فدراسیون قبلی هم مشکل داشته و نفر بعدی من هم این مشکلات را دارد.»

دبیر در واکنش به انتقادها به حضور به اتمام رسیده پژمان درستکار در تیم جوانان آن هم بدون رزومه قابل توجه نیز اینطور اظهارنظر کرد: «دو فدراسیون قبلی به خاطر من نمی‌گذاشتند پژمان بیاید، چطور باید رزومه در کار مربیگری درست می‌کرد؟ او مربی خیلی خوبی است. به این مربیان شاخص میدان داده شد که رزومه دارند. باید به مربی میدان داده شود که رزومه به دست آورد.»

 

 

دبیر فدراسیون نجات غریق و غواصی منصوب شد

وزیر ورزش و جوانان طی حکمی دبیر فدراسیون نجات غریق و غواصی را منصوب کرد. با حکم مسعود سلطانی‌فر، وزیر ورزش و جوانان، مجتبی ارشدی خزاقی به عنوان دبیر این فدراسیون منصوب شد. در حکم مسعود سلطانی‌فر برای مجتبی ارشدی خزاقی آمده است: «با استعانت از خداوند متعال و به موجب این حکم به عنوان دبیر فدراسیون نجات غریق و غواصی منصوب می‌شوید. انتظار می‌رود بر اساس اساسنامه فدراسیون‌های ورزشی نسبت به انجام وظایف محوله اقدام نمایید. توفیق جنابعالی را در راه خدمت به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و اعتلای ورزش کشور از خداوند متعال خواهانم.» پیش از این هاشم محتشمی‌راد سرپرستی دبیری فدراسیون نجات غریق و غواصی را بر عهده داشت. او از این پس به عنوان مدیر امور اجرایی با فدراسیون ادامه همکاری خواهد داشت. سلطانی‌فر همچنین در حکمی مهدی مستجات‌الدعوه را به عنوان عضو هیأت رئیسه فدراسیون نجات غریق و غواصی منصوب کرد. مستجات‌الدعوه پیش از ریاست مهدی حیدری در فدراسیون نجات غریق و غواصی، سرپرستی این فدراسیون را بر عهده داشت.

 

 

برنامه مسابقات تیراندازی جام جهانی هند

شروع مسابقات با تفنگ بادی مردان

مسابقات تیراندازی جام جهانی هند در حالی از ۲۸ اسفند آغاز می‌شود که تیم ملی تیراندازی ایران با ۵ تیرانداز دیروز تهران را به مقصد هند ترک کرد تا در مسابقات جام جهانی که حکم کسب سهمیه المپیک را نیز دارد شرکت کند.

گلنوش سبقت‌اللهی و جواد فروغی در ماده تپانچه و حسین باقری، امیرمحمد نکونام و پوریا نوروزیان اسامی ترکیب ایران برای حضور در این مسابقات است. تیم ملی ایران در ماده تفنگ بادی مردان و تپانچه ۲۵ متر زنان شانس کسب سهمیه المپیک را دارد. مجموع امتیاز این مسابقات و امتیاز رنکینگ ورزشکاران برای مشخص کردن سهمیه‌های المپیک مد نظر است که ایران امیدوار است دو سهمیه به سهمیه‌های قبلی تیراندازی اضافه شود.

بر اساس برنامه اعلام شده رقابت‌ها از روز جمعه با مسابقه تیراندازان در تفنگ بادی مردان آغاز می‌شود.

بیش از یک سال است که از برگزاری آخرین دوره مسابقات تیراندازی جام جهانی به دلیل شیوع کرونا گذشته است. این مسابقات قرار بود سال گذشته برگزار شود که به دلیل شیوع کرونا لغو شد.

 

گفت و گو

ناصر انصافی مقدم   

 

 اگرچه ترکیب تیم ملی کشتی آزاد برای حضور در مسابقه‌های قهرمانی جهان و بازی‌های المپیک در طول سال‌های گذشته و اخیر بر اساس قانون و روش رقابت‌های انتخابی مشخص و نفرات آن شناخته می‌شوند اما همواره حواشی مختلف و حرف و حدیث‌هایی پیرامون تصمیمات و نحوه انتخاب ملی‌پوشان کشتی آزاد برای حضور در مسابقه‌های جهانی و المپیک و حتی آسیایی در طول همه این سال‌ها وجود داشته است. گروهی از کشتی‌گیران برای حضور در این عرصه‌های مهم بین‌المللی انتخاب و گزینش شده‌اند و عده‌ای پشت سر آنها قرار گرفته و به تیم ملی راه نیافته‌اند و طبیعی است آنهایی که پشت خط مانده‌اند، به تصمیمات افراد تصمیم گیرنده از جمله اعضای کادر فنی تیم ملی به‌ویژه سرمربی تیم و مسئولان فدراسیون کشتی معترض باشند. برخی‌ها فقط نقش غلامرضا محمدی سرمربی تیم ملی کشتی آزاد را در این تصمیم‌گیری‌ها مهم و اساسی می‌دانند در حالی‌که واقعیت امر چیز دیگری است و مشخص است اشخاص دیگری در تمامی تصمیمات فنی دخالت دارند در حالی‌که در شرایط فعلی، فدراسیون کشتی بر خلاف فدراسیون‌های قبلی کمیته‌ای به نام «کمیته فنی» یا شورایی به نام «شورای فنی» ندارد!

مراد محمدی، کشتی‌گیر مازندرانی تیم ملی کشتی آزاد ایران در سال‌های نه چندان دور، بر این اعتقاد است که رئیس فدراسیون کشتی، قدرت انتخاب و تصمیم‌گیری برای انتخاب ملی‌پوشان کشتی آزاد را از سرمربی تیم ملی کشتی آزاد کاملاً سلب کرده و غلامرضا محمدی نقشی در این زمینه ندارد اما با این حال او از هر طرف مورد حمله و هجمه اهالی کشتی و حتی رسانه‌ها قرار می‌گیرد. به بهانه این موضوع با مراد محمدی همکلام می‌شویم و حرف‌هایش را می‌شنویم که قابل تأمل است.

 

 

گزارش

محسن آجرلو    

 

خداحافظی‌اش هم مثل خودش آرام بود و بی سر و صدا. آنقدر آرام که در هیاهوی خوشحالی جوان‌های سبزپوش وسط میدان گم شد و قدم‌های بسیاری را هم برای بوسیدن چهارگوشه زمین به تنهایی طی کرد. آن هم در سالن خالی از تماشاگر، پس از باخت غیرمنتظره در میانه‌های لیگ عجیب و غریب. بدون قلمدوش و حلقه گل و دور افتخار.

حضور مستمر و بیست و اندی ساله ایمان زندی در بسکتبال به همین سادگی تمام شد. این همه سال بازی در سطح اول بسکتبال ایران شاید می‌توانست پایان با شکوه‌تری داشته باشد اما نداشت. ایمان زندی چیزی حدود 22 دوره در لیگ برتر ایران بازی کرد، سال‌های سال پیراهن تیم ملی را پوشید و در تولد اولین جرقه‌های امید در تیم ملی، عضوی از آن تیم رویایی بود.

اولین اتفاق مهم و بزرگ بسکتبال ایران شاید برنز بازی‌های آسیایی در دوحه قطر بود. اولین مدال این رشته در تاریخ بازی‌های آسیایی و نخستین مدالی که در این سطح به دست می‌آمد. زندی در آن سال‌ها جوانی با تجربه بود. سال بعد از آن هم در قهرمانی 2007 آسیا یکی از بازیکنان تیم ملی بود و در 2008 هم عضوی از آن تیم پرافتخار بود که برای اولین بار در تاریخ راهی المپیک شده بود.

نام ایمان زندی از همان ابتدا بیش از همه با ذوب‌آهن اصفهان گره خوره بود. تیمی که در دهه هشتاد و حتی اوایل نود یکی از قطب‌های اصلی این رشته به حساب می‌آمد و بارها هم به فینال رسیده بود. قهرمانی با ذوب‌آهن شاید بهترین اتفاق زندگی ورزشی زندی در لیگ ایران به حساب بیاید. با این حال در این 22 سال حضور در باشگاه‌های بسیاری چون صنام تهران، بیم بابل، لوله آ اس شیراز، آینده‌سازان میهن اصفهان، شهرداری گرگان و شیمیدر را تجربه کرده بود و روز گذشته هم با پیراهن تیم آویژه صنعت مشهد از دنیای بسکتبال خداحافظی کرد.

بازیکن محجوب اصفهانی در فولادشهر متولد شده. در اولین سال دهه شصت و البته 26 شهریور. روز خداحافظی‌اش از بسکتبال هم دقیقاً 26 شد. 26 اسفند 1399. جایی که ایمان زندی در آستانه 40 سالگی قرار دارد و شاید هم دیگر زمان آن رسیده بود که کفش‌هایش را بیاویزد و از دنیای بازی خداحافظی کند.

ایمان زندی از نسلی بود که شاید آنقدرها سر و صدا نداشتند. امثال او، پویا تاجیک یا حتی حامد آفاق که بدون حاشیه خاصی سال‌ها در بسکتبال ایران چه در رده ملی و چه باشگاهی درخشیدند و نقش مؤثری داشتند اما هیچ‌گاه به اندازه دیگر بازیکنان شناخته شده سر و صدا نکردند. کنار رفتن‌شان از تیم ملی خیلی بی سر و صدا و در سکوت محض خبری انجام شد و آویختن کفش‌های‌شان هم همینطور.

حالا که کرونا همه چیز را از ما گرفته. با این حال بد نیست حداقل ایمان زندی را مثل دیگر همبازی‌هایش فراموش نکنیم و خیلی زود و در اولین فرصت، یک بازی آبرومندانه خداحافظی یا یک مراسم در شأن برایش بگیریم. در شأن بیش از بیست سال حضور آبرومندانه در بسکتبال ملی و باشگاهی. آن هم برای بازیکنی که هیچ‌گاه متن حضور را فدای حواشی نکرد.

 

قسمت سوم 

 عضویت در سالن ورزشی و یا خریداری کالاهای ورزشی جهت ورزش در منزل هر دو میزانی از درآمد ماهیانه شما را به خود اختصاص می‌دهند. در زندگی امروزی به دلیل عدم تحرک و میزان مصرف کالری بالا بیشتر مردم برای پیشگیری از چاقی و حفظ تناسب اندام می‌بایست ساعاتی از شبانه‌روز را در باشگاه‌های ورزشی بگذرانند.

حتی اگر به دلیل وجود مشغله‌های زیاد وقت باشگاه رفتن نداشته باشید به مرور زمان و با افزایش وزن و مشکلات ناشی از زندگی ناسالم اجباراً به ورزش روی خواهید آورد. این موضوع مخارجی را به شما تحمیل خواهد کرد که در بسیاری از مواقع نخواهید توانست از آنها استفاده کنید.

اما با خرید یک دوچرخه که اگر به درستی نگهداری شود سالیان سال قابل استفاده است می‌توانید علاوه بر کاهش هزینه‌های رفت و آمد با دوچرخه در هزینه‌های ورزش خود نیز صرفه‌جویی کنید. ضمن اینکه نیازی به ورزش کردن در زمان استراحت نیست، زیرا با حمل و نقل توسط دوچرخه و رکاب زدن تمام مدت در حال ورزش بوده‌اید.

 

کاستن از هزینه‌های تفریحی

پس از شروع ورزش و رکابزنی، احتمالاً بیشتر از پیش به این وسیله نقلیه سالم علاقه‌مند خواهید شد و ساعاتی را برای گشت‌زنی و تفریح با دوچرخه‌‌سواران حرفه‌ای خواهید گذراند. حتی می‌توانید در روزهای آفتابی با دوچرخه به خارج از شهر رفته و یک سفر گروهی سالم را تجربه کنید.

این بدان معناست که شما احتمالاً زمان کمتری را در سینما، مراکز خرید و سایر مراکز تفریحی صرف خواهید کرد و همین موضوع باعث کم کردن مخارجی است که در مراکز تفریحی صرف می‌کردید.

 

بهره‌وری بیشتر با دوچرخه‌سواری جهت کسب درآمد

علاوه بر کاهش هزینه‌های رفت و آمد با دوچرخه مشخص شده است که رکابزنی می‌تواند با کاستن از افکار بیهوده که باعث فعالیت بیش از حد و خستگی مغز شما می‌شوند و همچنین کاهش میزان استرس، بهره‌وری شما را افزایش دهد. سطح استرس قبل از شروع کار، بازده کلی شما را تا ۱۵ درصد کاهش می‌دهد.

در حالی که با استفاده از دوچرخه به مرور زمان این مشکل از بین رفته و به بهره‌وری شما جهت افزایش درآمد کمک شایانی خواهد کرد. شاید با خود بگویید که این موضوع در کاهش هزینه‌ها و افزایش پس‌انداز من تأثیری نخواهد داشت اما زمانی که اولین پاداش یا ترفیع شغلی را دریافت کنید به این نتیجه خواهید رسید که این هم یک نوع صرفه‌جویی در مخارج به حساب می‌آید.

 

نتیجه‌گیری

با توجه به مطالبی که ذکر شد رکاب زدن و استفاده از دوچرخه می‌تواند یک مزیت بزرگ برای زندگی شهری به حساب بیاید. دوچرخه‌سواری با مزایایی همچون کاستن از هزینه‌های مربوط به بیماری، کاهش هزینه‌های رفت و آمد با دوچرخه، کم کردن هزینه‌های جانبی خودرو، کاهش هزینه‌های ورزشی، کاستن از هزینه‌های تفریحی و بهره‌وری بیشتر جهت کسب درآمد یک ورزش کارآمد و اقتصادی به نظر می‌رسد که می‌تواند نیازهای زندگی شهری را تا حد زیادی برطرف کند.

 

 این روزها بار دیگر با عدم اعطای میزبانی مقدماتی جام جهانی فوتبال، بحث اینکه چرا در دیپلماسی ورزشی ضعیفیم و چرا نمی‌توانیم از حقوق خود در مجامع بین‌المللی ورزشی دفاع کنیم، با لحن‌های مختلف در جریان است.

 برخی این ضعف را به ضعف دیپلماسی دولت ارتباط می‌دهند و برخی دیگر این نقیصه را در مدیریت جدید فدراسیون فوتبال دنبال می‌کنند. 

گروهی می‌گویند ما زیرساخت مناسب برای میزبانی نداریم و دسته‌ای دیگر بر طبل توهمات ایران ستیزانه در عرصه سیاست بین‌المللی می‌کوبند اما واقعیتی که وجود دارد، ضعف شدید ما در عرصه دیپلماسی ورزش است که باید ریشه‌های آن را جست.

با نگاهی گذرا به سطح اول مدیریت ورزش آسیا به خوبی مشهود است که چند کشور عربی حوزه خلیج فارس گوی سبقت را در تصاحب پست‌های مهم ورزشی قاره از سایر رقبا ربوده‌اند. قطری‌ها ریاست پنج فدراسیون مهم قاره‌ای را بر عهده دارند. 

اماراتی‌ها و کویتی‌ها هر کدام چهار فدراسیون مهم قاره‌ای و شاید مهم‌ترین فدراسیون آسیایی یعنی فوتبال نیز در اختیار شیخ سلمان بحرینی است و شورای المپیک آسیا را نیز کویتی‌ها تأسیس و همچنان زمامدارش هستند. 

بنابراین مهم‌ترین بلوک قدرت در ورزش آسیا را مدیران همین چند کشور عربی در اختیار دارند که همگی در فدراسیون‌های جهانی مربوطه نیز دارای مهم‌ترین کرسی‌ها هستند ولی راز حضور قدرتمند آنها و ناتوانی ما در کسب کرسی‌های بین‌المللی در چیست؟

ایران نخستین کشور غرب آسیا بود که میزبان بازی‌های آسیایی شد و برای بازی‌های 1984 نیز در کنار لس‌آنجلس درخواست میزبانی بازی‌های المپیک را داده بود. 

بنابراین سبقه ورزشی ایران به مراتب از همه کشورهای عربی برتر است اما آنچه در چند دهه اخیر به شدت باعث افول روز به روز دیپلماسی ورزش ایران شده دو نکته مهم است. 

نخست نداشتن استراتژی مشخص در عرصه بین‌المللی ورزش و دوم آلوده شدن مدیریت ورزش کشور به امور سیاسی که به تبع آن باعث تغییرات پیاپی مدیران ورزش کشور شده است.

ما در ورزش کشور هیچ استراتژی کلانی برای کسب کرسی‌های بین‌المللی نداریم. نه وزارت ورزش می‌داند چگونه برای کسب کرسی بین‌المللی ریل گذاری کند و نه کمیته المپیک توان مدیریت این موضوع را دارد. یعنی هیچ برنامه مشخصی برای این موضوع در سطح کلان کشور تهیه نشده و فقط براساس ارتباطات و استعدادهای شخصی چند کرسی مهم در چند دهه اخیر به دست آورده‌ایم که آن هم به دلیل نبود برنامه همگی از بین رفته.

اما شاید نکته مهم‌تر این بوده که هیچ‌کدام از مدیران تأثیرگذار ورزش کشور نتوانسته‌اند به صورت بلندمدت در رأس کار باقی بمانند تا با حضور مؤثر و مداوم جایگاهی برای خود در عرصه جهانی به دست آورند. هر گروه و طیف سیاسی که قدرت را در دست گرفته تلاش کرده از صدر تا ذیل مدیریت ورزش را عوض کند. 

غافل از اینکه آن مدیر چهار سال با بودجه کشور در عرصه‌ها و مجامع بین‌المللی حضور پیدا کرده و اندک اندک با بدنه مدیریتی آن رشته یا سازمان ارتباط برقرار کرده و تا می‌خواهد از ثمره این شناخت در موارد مختلف استفاده کند، جایش را در کشور باید به دیگری بدهد. این روند نه یک بار و دو بار بلکه چند دهه است تکرار می‌شود.

 در این دوران تنها مهندس هاشمی‌طبا بود که با حضور مداوم و مؤثرش در عرصه‌های بین‌المللی توانست کرسی‌های ارزشمندی به دست آورد که آن هم به دلایلی که عرض شد به راحتی از دست‌مان 

رفت.

بنابراین اگر در پی حل مشکلات‌مان در عرصه دیپلماسی ورزشی هستیم باید این دو مورد را حل کنیم، پس از آن اندک اندک مدیران با استعداد ورزش می‌توانند راه خود برای کسب کرسی‌های بین‌المللی را پیدا کنند.