آرمن ساروخانیان
روزنامه‌نگار ورزشی
 حکم ابقای اسکوچیچ از سوی هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال کمک زیادی به رفع ابهام وضعیت نیمکت تیم ملی نمی‌کند. عمر هیأت رئیسه فعلی که اکثریت را هم از دست داده تا اوایل شهریور ماه است و سرنوشت نیمکت تیم ملی در جام جهانی به رئیس جدید بستگی خواهد داشت. مربی کروات تا آن زمان فرصت دارد که به عنوان سرمربی تیم ملی مصاحبه کند، به لژیونرها سر بزند یا حتی به هواداران قول موفقیت در جام جهانی بدهد، ولی دیگر این راز برای هیچکس پنهان نیست که او اعتماد مسئولان ورزش و بازیکنان را از دست داده و سپردن تیم ملی در جام جهانی به او می‌تواند اشتباهی نابخشودنی باشد.
اسکوچیچ نه رزومه‌ای دارد که با تکیه بر آن اتوریته‌ای بسازد نه رفتارش توانسته چنین حسی را القا کند، نه اعتماد مدیران بالادستی را دارد نه نیمی از شاگردانش دیگر روی او حساب می‌کنند. او حق دارد که کنار نکشد و برای شانس حضور در جام جهانی تا آخرین لحظه بجنگد، ولی بعید است که متوجه نباشد موفقیت در چنین شرایطی چقدر دشوار است.
آن همای سعادت که دو سال قبل روی شانه اسکوچیچ نشست، مدت‌هاست پریده و او باید شرایط جدید را بپذیرد. مربی کروات در آن مقطع کار مهمی کرد و تیم ملی را به جام جهانی رساند، ولی نیازها و انتظارات فوتبال ایران در آستانه جام جهانی تغییر کرده و او کسی نیست که بتواند آنها را برآورده کند.
به روال فوتبال ایران، انتخاب سرمربی تیم ملی برای فدراسیون پرریسک و مسئولیت‌زا بوده است. آخرین نمونه انتخاب ویلموتس بود که فدراسیون تاج را ساقط کرد، ولی رئیس جدید فدراسیون باید بداند که ابقای اسکوچیچ هم به اندازه انتخاب یک سرمربی بد عواقب دارد و بعد از جام جهانی او را پاسخگو می‌کند. فوتبال ایران پیش از این هم تاوان حضور با یک مربی ضعیف در جام جهانی را پس داده و اجازه ندارد که یک بار دیگر این اشتباه را تکرار کند.
حکم هیأت رئیسه موقت را نباید جدی گرفت و توپ در زمین رئیس جدید فدراسیون خواهد بود. شهریور می‌تواند ماه سرنوشت‌سازی برای تیم ملی باشد؛ انتخاب سرمربی مناسب و یک اردوی خوب در روزهای فیفا شانس تیم ملی برای موفقیت در جام جهانی را دوباره زنده می‌کند.

 

گزینه‌های لاغر، آلترناتیوهای ضعیف و آقایان به ظاهر ستاره

آیسان سعیدی
روزنامه‌نگار ورزشی
هیچ اتفاقی رخ نداد. در حقیقت از ابتدا هم قرار نبود روی نیمکت تیم ملی اتفاق خاصی رخ دهد اما یک فضاسازی بیهوده و عجیب تنش و تشتت را حوالی تیم ملی به اوج رساند که پیامد آن انشقاق و دودستگی در اردوی تیم ملی و هرج و مرج و سردرگمی در فضای فوتبال بود.
شاید افکار عمومی و برخی از منتقدان پیش‌بینی می‌کردند تا تصمیمی به غیر از این گرفته شود و یک مربی دیگر را روی نیمکت تیم ملی ببینند اما با توجه به جمیع شرایط موجود، ابقای اسکوچیچ بهترین تصمیم ممکنه بود. این نه یک گزاره احساسی در حمایت از سرمربی کروات تیم ملی است که البته در طول مدت دوران حضورش در تیم ملی اشتباهات ریز و درشتی را داشته، بلکه یک تحلیل منطقی و واقع‌گرایانه است؛ بویژه وقتی به لیست لاغر گزینه‌ها و آلترناتیوها می‌نگریم. با نظر کمیته فنی گزینه‌های جانشینی اسکوچیچ 3 نفر بودند؛ علی دایی، امیر قلعه‌نویی و جواد نکونام. سه گزینه‌ای که با احترام به آنها هیچکدام صلاحیت نشستن روی نیمکت تیم ملی در جام جهانی را به هیچ وجه نداشتند.
 از این جمع دو نفر امتحان خود را پیش از این پس داده‌اند؛ دایی و قلعه‌نویی و البته کارنامه‌ای مردود به جای گذاشته‌اند و تنها جواد نکونام باقی می‌ماند که با وجود همه شایستگی‌ها و توانایی‌ها از تجربه کافی و وافی برای هدایت تیم ملی در آوردگاه بزرگ جام جهانی برخوردار نیست و حضورش در قطر 2022 می‌توانست یک سرمایه قابل اعتنای مربیگری فوتبال ایران را در ابتدای راه بسوزاند.
ابقای اسکوچیچ البته یک پیام آشکار دیگر هم دارد؛ اینکه با استوری چند بازیکن و مخالفت آشکار و نهان آنها برای تیم ملی تصمیم گرفته نمی‌شود. بازیکن هر اندازه بزرگ و هر اندازه نامدار نمی‌تواند برای تیم ملی تکلیف تعیین کند و برای خوشایند این و آن تیم ملی قربانی نخواهد شد.
بساط ملوک‌الطوایفی در تیم ملی را باید برچید. این تیم ملک شخصی هیچکس نیست؛ حتی شما آقای به ظاهر ستاره!

ZOOM

ابقای اسکوچیچ البته یک پیام آشکار دیگر هم دارد؛ اینکه با استوری چند بازیکن و مخالفت آشکار و نهان آنها برای تیم ملی تصمیم گرفته نمی‌شود. بازیکن هر اندازه بزرگ و هر اندازه نامدار نمی‌تواند برای تیم ملی تکلیف تعیین کند و برای خوشایند این و آن تیم ملی قربانی نخواهد شد
 

ایمان شیرازی
روزنامه‌نگار ورزشی
حدود ۱۰۰ روز تا جام جهانی ۲۰۲۲ قطر نیمکت تیم ملی ایران پرحاشیه‌ترین هفته خود را پشت سر گذاشت. هفته گذشته کمیته فنی تیم ملی رأی به برکناری اسکوچیچ دادند و گزینه‌های جانشینی او را مورد بررسی قرار دادند، اما یکشنبه پس از جلسه هیأت رئیسه پس از طرح کاندیداهای تیم ملی رأی بر این داده شد که اسکوچیچ در سمتش باقی بماند، تصمیمی که با ابهامات بسیار زیادی روبه‌روست و به مذاق اعضای کمیته فنی خوش نیامد. حالا سؤال‌هایی که مطرح می‌شود این است که آیا او جام جهانی روی نیمکت ایران خواهد بود یا فقط تا ۸ شهریور و مشخص شدن رئیس فدراسیون در این پست خواهد ماند تا بعد از آن تکلیفش مشخص شود؟ در صورتی که اسکوچیچ در تیم بماند، دیگر جایی برای بازیکنان مخالف او مثل جهانبخش و طارمی در تیم ملی خواهد بود یا نه؟ اینکه هر بلایی سر مرد کروات آورده می‌شود و او هیچ اعتراضی نمی‌کند، در جای خود بسیار مورد توجه است! تنها واکنش اسکوچیچ به همه این اتفاقات انتشار پستی بود که در آن نوشت با همدلی به کارمان برای موفقیت ایران ادامه خواهیم داد. این به زور ماندن‌ها و کنار آمدن‌ها با این همه ترور شخصیتی بیشتر برازنده یک عروسک خیمه‌شب‌بازی است تا سرمربی یکی از بزرگترین تیم‌های ملی قاره کهن!

 

هومن جعفری
روزنامه‌نگار ورزشی
این طرز ابقا شدن و برکنار شدن و رفتن و ماندن و آمدن، نه برای دراگان اسکوچیچ سودی دارد نه برای تیم ملی. اول خبر می‌زنیم که کمیته فنی قصدی برای برکناری او ندارد.
بعد کمیته فنی برکنارش می‌کند. بعد هیأت رئیسه رأی را وتو می‌کند.
حالا هم که همه منتظریم تا رئیس جدید بیاید و تکلیف اسکوچیچ را مشخص کند.
 این وسط، افکار عمومی مثل همیشه به دو دسته تقسیم شده.
درست عین تیم ملی. درست عین رسانه‌ها.
درست عین فوتبالی که با آن زندگی می‌کنیم. دو پاره شده‌ایم.
مهدی طارمی با خیال راحت سفره دلش را باز می‌کند و تمام اسرار تیم ملی را می‌ریزد روی دایره.
حالا اسکوچیچ ماندگار شده.
 این دو تا را چطوری باید دوباره به هم جوش بدهیم؟ چه کنیم با تیمی که دوپاره شده؟
چه کنیم با آنها که به برکناری اسکوچیچ رأی داده‌اند و حالا باید دوباره او را ببینند؟
چه کنیم با سرمربی تیم ملی که خوب یا بد و شایسته و یا ناشایسته، زخم خنجر شاگردانش را روی پهلو حس می‌کند؟
 چه کنیم با افکار عمومی که هر بار به اسکوچیچ نه می‌گویند و هر بار به آنها بی‌اعتنایی می‌کنیم و از آنها می‌خواهیم از او حمایت کنند؟
چه کنیم با آنها که واقعاً باور دارند اسکوچیچ مربی خوبی است و تیم ملی نباید او را برکنار کند؟
هیچ! صبر می‌کنیم.
 این بازی کماکان ادامه دارد. فکر نکنید همه چیز پایان یافته.
رئیس بعدی که آمد، دراگان را یا می‌فرستد خانه‌شان یا نگه می‌دارد. ما می‌مانیم و رویای صعود به دور بعدی جام جهانی!
ان‌شاءالله دفعه بعدی!

 

یونس علیزاده
روزنامه‌نگار ورزشی
بازی عجیبی که توسط مسئولان فدراسیون شروع شده بود، توسط خودشان به خط پایان رسید. سرگرمی برای چند روز! آنها یک کمیته تشکیل دادند تا بر عملکرد کادرفنی تیم ملی نظارت داشته باشد و نظراتش را به مدیریت فدراسیون اعلام کند. خروجی این جلسه، برکناری اسکوچیچ بود. نظر همه اعضای کمیته فنی اما مسئولان فدراسیون به این نتیجه رسیدند که باید قرارداد اسکوچیچ ادامه پیدا کند و او نه تنها تا پایان جام جهانی بلکه تا جام ملت‌های آسیا سرمربی تیم ملی است. در بازه زمانی از لحظه رسانه‌ای شدن برکناری اسکوچیچ تا زمان بازگشت به کار او، همه جور شایعه شنیدیم. اطرافیان فدراسیون مصرانه اعلام کردند کارلوس کی‌روش، برانکو ایوانکوویچ، امیر قلعه‌نویی، علی دایی و جواد نکونام، گزینه‌های هدایت تیم ملی هستند. با توجه به جو بسیار بدی که در ایران به وجود آمد، شانس کی‌روش از بین رفت. برانکو هم جواب رد داد و تلاش قلعه‌نویی برای رسیدن به نیمکت تیم ملی الکن ماند اما در این شرایط باید از رفتار نکونام و دایی تقدیر و تمجید کرد. هر دو نفر شجاعانه ایستادند و گفتند سرمربی تیم ملی نمی‌شوند. آنها دست مسئولان فدراسیون را خواندند و وارد این بازی خطرناک نشدند. این دو نفر می‌دانستند پیرامون تیم ملی چه خبر است. آنها این توانایی را پیدا کرده‌اند که شرایط و موقعیت‌ها را آنالیز کنند؛ چه کسی است که نخواهد هدایت تیم ملی را برعهده بگیرد اما نکو و شهریار نخواستند به بازی زشتی که بعضی از فدراسیون‌نشین‌ها به راه انداخته بودند، وجاهت بدهند.
 

مازیار فیروزی
روزنامه‌نگار ورزشی
خودمان را نمی‌خواهیم گول بزنیم؛ اسکوچیچ به هر دلیلی که بود ماند. ماند تا شاید رفتنش سی – چهل روز به تعویق بیفتد. این استنباط من است. تابوهای زیادی شکسته شده، خیلی از بازیکنان خطش را نمی‌خوانند و خودش هم آن کاریزمای لازم را ندارد که بتواند در اصطلاح شاخ بازیکنان را بشکند. بدون تعارف او حتی نمی‌تواند به نفراتی مثل طارمی، جهانبخش و بقیه که علیه‌اش استوری کردند دست بزند. همه ستاره‌های تیم ملی هستند و شکی وجود ندارد که خط قرمز کشیدن دور نام هر کدام از آنها تبعات خاص خودش را دارد. مصاحبه چند روز پیش طارمی را که بخوانید خیلی چیزها دستگیرتان می‌شود.اسکوچیچ ماند اما بزودی خواهد رفت و این باز نظر شخصی من است. روز هشتم شهریور که مجمع فدراسیون برگزار شود بدون شک اتفاق‌های زیادی خواهد افتاد که یکی از آنها حذف اسکوچیچ خواهد بود. این تیم آشفته، نداشتن نظم و انضباط و از همه مهمتر، همگروهی با انگلیس، امریکا و ولز بازی را به سمتی خواهد برد که حتی اگر بنا به 3 شکست در گروه است، این شکست آبرومندانه باشد. اسکوچیچ هوای دل‌انگیز مهرماه در پایتخت را نخواهد دید و باز هم باید بگویم که این نظر شخصی من است. پازل‌ها که کنار هم چیده می‌شوند هیچ عکسی از دراگان در ویترین تیم ملی نقش نمی‌بندد و برای رسیدن به آنچه که اتفاق خواهد افتاد باید تقریباً 40 روز صبر کرد؛ تا اول هفته دوم شهریور.