آرمن ساروخانیان
روزنامه‌نگار ورزشی
 حکم ابقای اسکوچیچ از سوی هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال کمک زیادی به رفع ابهام وضعیت نیمکت تیم ملی نمی‌کند. عمر هیأت رئیسه فعلی که اکثریت را هم از دست داده تا اوایل شهریور ماه است و سرنوشت نیمکت تیم ملی در جام جهانی به رئیس جدید بستگی خواهد داشت. مربی کروات تا آن زمان فرصت دارد که به عنوان سرمربی تیم ملی مصاحبه کند، به لژیونرها سر بزند یا حتی به هواداران قول موفقیت در جام جهانی بدهد، ولی دیگر این راز برای هیچکس پنهان نیست که او اعتماد مسئولان ورزش و بازیکنان را از دست داده و سپردن تیم ملی در جام جهانی به او می‌تواند اشتباهی نابخشودنی باشد.
اسکوچیچ نه رزومه‌ای دارد که با تکیه بر آن اتوریته‌ای بسازد نه رفتارش توانسته چنین حسی را القا کند، نه اعتماد مدیران بالادستی را دارد نه نیمی از شاگردانش دیگر روی او حساب می‌کنند. او حق دارد که کنار نکشد و برای شانس حضور در جام جهانی تا آخرین لحظه بجنگد، ولی بعید است که متوجه نباشد موفقیت در چنین شرایطی چقدر دشوار است.
آن همای سعادت که دو سال قبل روی شانه اسکوچیچ نشست، مدت‌هاست پریده و او باید شرایط جدید را بپذیرد. مربی کروات در آن مقطع کار مهمی کرد و تیم ملی را به جام جهانی رساند، ولی نیازها و انتظارات فوتبال ایران در آستانه جام جهانی تغییر کرده و او کسی نیست که بتواند آنها را برآورده کند.
به روال فوتبال ایران، انتخاب سرمربی تیم ملی برای فدراسیون پرریسک و مسئولیت‌زا بوده است. آخرین نمونه انتخاب ویلموتس بود که فدراسیون تاج را ساقط کرد، ولی رئیس جدید فدراسیون باید بداند که ابقای اسکوچیچ هم به اندازه انتخاب یک سرمربی بد عواقب دارد و بعد از جام جهانی او را پاسخگو می‌کند. فوتبال ایران پیش از این هم تاوان حضور با یک مربی ضعیف در جام جهانی را پس داده و اجازه ندارد که یک بار دیگر این اشتباه را تکرار کند.
حکم هیأت رئیسه موقت را نباید جدی گرفت و توپ در زمین رئیس جدید فدراسیون خواهد بود. شهریور می‌تواند ماه سرنوشت‌سازی برای تیم ملی باشد؛ انتخاب سرمربی مناسب و یک اردوی خوب در روزهای فیفا شانس تیم ملی برای موفقیت در جام جهانی را دوباره زنده می‌کند.