هومن جعفری
روزنامه‌نگار ورزشی
این طرز ابقا شدن و برکنار شدن و رفتن و ماندن و آمدن، نه برای دراگان اسکوچیچ سودی دارد نه برای تیم ملی. اول خبر می‌زنیم که کمیته فنی قصدی برای برکناری او ندارد.
بعد کمیته فنی برکنارش می‌کند. بعد هیأت رئیسه رأی را وتو می‌کند.
حالا هم که همه منتظریم تا رئیس جدید بیاید و تکلیف اسکوچیچ را مشخص کند.
 این وسط، افکار عمومی مثل همیشه به دو دسته تقسیم شده.
درست عین تیم ملی. درست عین رسانه‌ها.
درست عین فوتبالی که با آن زندگی می‌کنیم. دو پاره شده‌ایم.
مهدی طارمی با خیال راحت سفره دلش را باز می‌کند و تمام اسرار تیم ملی را می‌ریزد روی دایره.
حالا اسکوچیچ ماندگار شده.
 این دو تا را چطوری باید دوباره به هم جوش بدهیم؟ چه کنیم با تیمی که دوپاره شده؟
چه کنیم با آنها که به برکناری اسکوچیچ رأی داده‌اند و حالا باید دوباره او را ببینند؟
چه کنیم با سرمربی تیم ملی که خوب یا بد و شایسته و یا ناشایسته، زخم خنجر شاگردانش را روی پهلو حس می‌کند؟
 چه کنیم با افکار عمومی که هر بار به اسکوچیچ نه می‌گویند و هر بار به آنها بی‌اعتنایی می‌کنیم و از آنها می‌خواهیم از او حمایت کنند؟
چه کنیم با آنها که واقعاً باور دارند اسکوچیچ مربی خوبی است و تیم ملی نباید او را برکنار کند؟
هیچ! صبر می‌کنیم.
 این بازی کماکان ادامه دارد. فکر نکنید همه چیز پایان یافته.
رئیس بعدی که آمد، دراگان را یا می‌فرستد خانه‌شان یا نگه می‌دارد. ما می‌مانیم و رویای صعود به دور بعدی جام جهانی!
ان‌شاءالله دفعه بعدی!