فصل جدید لیگ برتر با تأخیر زیاد نسبت به لیگ‌های غرب آسیا از 27 مهر شروع می‌شود. سهیل مهدی، مسئول کمیته مسابقات این سازمان درباره دلیل شروع دیرهنگام مسابقات گفت: «فصل گذشته لیگ را دیر تمام کردیم و باید ۸ هفته بین دو لیگ به تیم‌ها زمان می‌دادیم، آن هم برای لیگی که در حالت معمولی و با آرامش تمام می‌شد، ولی سال گذشته لیگی فرسایشی داشتیم که ۱۱ ماه طول کشید. در این وضعیت ۸ هفته زمان مناسبی برای ریکاوری و استراحت بازیکنان و بازگشت به مسابقه نبود. به همین دلیل ناچار شدیم زمان بیشتری در اختیار باشگاه‌ها قرار دهیم تا مشکلات شدید بدنی، مصدومیت‌ها و مسائلی از این دست به ویژه امسال که سال منتهی به جام جهانی است پیش نیاید و کمترین ریسک به وجود بیاید.»

بهای طولانی شدن لیگ بیستم و تأخیر در شروع لیگ بیست و یکم را بیش از همه استقلال و تراکتور پرداخت کردند که مجبور شدند با تیم‌های ناآماده در لیگ قهرمانان بازی کنند و حذف شدند. صعود پرسپولیس هم ممکن بود در این شرایط به خطر بیفتد، ولی گل‌محمدی این شانس را داشت که تیمش را با تغییرات کمتری به زمین بفرستد و حریفش تجربه کمتری نسبت به الهلال و النصر عربستان داشت. البته خطر برای پرسپولیس هنوز کاملاً برطرف نشده چرا که برای بازی با الهلال همچنان دور از شرایط مسابقه خواهد بود، در حالی که حریفش هر هفته در لیگ عربستان به میدان می‌رود و می‌تواند هماهنگ‌تر شود.

شیوع کرونا یکی از دلایلی بود که لیگ بیستم طولانی شد، هرچند سازمان لیگ می‌توانست با برنامه‌ریزی بهتر مسابقات را زودتر تمام کند، همانطور که سایر لیگ‌های غرب آسیا موفق به این کار شدند. سؤال مهم‌تر اما این است که سازمان لیگ این عقب‌ماندگی را جبران می‌کند یا لیگ بیست و یکم هم قرار است مثل فصل قبل با تأخیر تمام شود؟ تاریخ دقیق پایان لیگ بیست و یکم چه زمانی است؟

سهیل مهدی زمان پایان مسابقات را اعلام نکرد و فقط درباره تعطیلی طولانی در خلال لیگ توضیح داد: «چالش بزرگی که در لیگ امسال داریم این است که در هفته‌های پایانی لیگ برتر باید به استقبال لیگ قهرمانان آسیا برویم و مرحله گروهی این مسابقات به مدت یک ماه برگزار می‌شود. هر تیم باید در این مرحله ۶ بازی انجام بدهد (26 فروردین تا یازده اردیبهشت). ۴-۳ روز پس از آن زمان هم به مدت ۱۲ تا ۱۴ روز روزهای فیفا را پیش‌رو داریم. به صورت ناگهانی حدود ۴۵ روز لیگ تعطیل می‌شود. در نیم‌فصل لیگ برتر با در نظر گرفتن شرایط پاندمی کرونا نظراتی از سرمربیان تیم‌ها می‌گیریم تا بهترین برنامه را برای دور برگشت اعلام کنیم.»

با استناد به حرف‌های مسئول کمیته مسابقات تاریخ دقیقی برای پایان لیگ در نظر گرفته نشده و نظرخواهی از مربیان لیگ و اسکوچیچ، سرمربی تیم ملی می‌تواند سناریوهای مختلفی برای آن به وجود آورد. این بلاتکلیفی اتفاق خوبی برای مسابقات نیست و می‌تواند برای تیم‌ها مشکلات مختلفی به وجود آورد. طولانی شدن لیگ هزینه باشگاه‌ها را افزایش می‌دهد و کیفیت مسابقات را پایین می‌آورد. همچنین ممکن است مشکلات امسال برای نمایندگان لیگ در لیگ قهرمانان آسیا تکرار شود. از سازمان لیگ انتظار می‌رفت به دنبال راهی باشد تا این عقب‌ماندگی جبران شود و مسابقات به روال طبیعی‌اش برگردد، ولی ظاهراً پایان لیگ بیست و یکم قرار است باز باشد و تاریخ اتمام آن را هنوز هیچ کس نمی‌داند.

 

۱- دنیای دیوانه‌واری شده. تمام تابستان حرف از پاریس و خریدهای تازه‌اش بود. همه منتظر درخشش مسی در تیم جدیدش بودند اما تا به حال او حتی یک گل هم برای این تیم نزده. حتی یک بار هم ۹۰ دقیقه برای پاریس بازی نکرده. اصلاً درخششی نداشته. در بازی با لیون او برای اولین بار در ورزشگاه پارک دو پرنس به صورت فیکس بازی کرد ولی بازهم کاری از پیش نبرد. 

در عوض همه دنیا دارند از درخشش رونالدو حرف می‌زنند. کریستیانو در هفته آخر نقل و انتقالات همه توجه‌ها را به سمت خودش جلب کرد و از تورین به منچستر رفت. کریستیانو از همان ابتدا در ترکیب تیم قرار گرفت و از همان ابتدا گل زد. دو گل در بازی اول که هفته پیش بود٬ یک گل در بازی با یانگ بویز و یک گل هم یکشنبه به وستهم. این بهترین سناریوی ممکن برای رونالدو بود که دوست دارد همیشه در کانون توجهات باشد. موضوع وقتی جالب‌تر می‌شود که بدانیم یوونتوس هم حال بدی بدون رونالدو پیدا کرده. آنها بدترین نتیجه ۶۰ سال اخیرشان را گرفتند و در ۴ بازی اول لیگ به بردی نرسیده‌اند تا در رده هجدهم قرار بگیرند. یووه در ۴ بازی قبلی‌اش در لیگ فقط ۴ گل زده و رونالدو در ۲ بازی لیگی‌اش ۳ گل و همه اینها نشان می‌دهد کریستیانو دلیل بد نتیجه گرفتن تیم در فصل پیش نبود. دنیا فعلاً به کام رونالدو و هوادارانش است.

۲- موضوع سرمربیگری پورموسوی در باشگاه نفت مسجدسلیمان از آن سوژه‌های جذاب است. دیروز نظری٬ مدیرعامل این باشگاه مصاحبه‌ای با خبرگزاری فارس انجام داد که شاید برای طرفداران فوتبال خوزستان تأمل‌برانگیز باشد: «بارها با پورموسوی تماس گرفتیم اما رد تماس داد و بی‌اعتنایی کرد. حالا به سرپرست تیم پیام داده که من کسالت داشتم و از شنبه می‌خواهم بیایم. اگر کسالت داشت همان موقع به خودم اعلام می‌کرد یا یک پیام می‌داد. ما هم در صورت امکان به عیادتش می‌رفتیم. من نماینده فرستادم که نزد او برود و صحبت کند تا ببینیم مشکلش چیست اما رد تماس می‌داد. حتی ما واسطه گذاشتیم که می‌تواند شهادت بدهد.

او می‌خواهد با جمع کردن چند نفر در مسجدسلیمان تیم و باندی را در آنجا درست کند که مقابل ما قرار بگیرند. قصد دارد جوی درست کند که من می‌خواستم بچه‌های مسجدسلیمان را ببرم اما اینها (مسئولین باشگاه) مخالف هستند. با این شرایطی که پیش آورد امکان بازگشت ندارد. اگر هم ادعایی کند او را به رئیس آکادمی باشگاه معرفی می‌کنم تا در آنجا با تیم‌های پایه کار کند. او با باشگاه قرارداد دارد. اگر اصرار می‌کند می‌تواند با تیم‌های پایه کار کند، در غیر این صورت رضایتنامه می‌دهیم تا هر کجا می‌خواهد برود.»

۳– پنج هفته از لیگ برتر انگلیس گذشته است و شاهد یک اتفاق جالب هستیم. تیم‌های لیورپول، چلسی و منچستر یونایتد در صدر جدول هستند. تا اینجایش عجیب نیست اما تیم چهارم کدام است؟ برایتون! انگار بعد از رفتن علیرضا جهانبخش از برایتون هم بخت این تیم باز شده هم خودش!

برایتون تا به اینجای کار تنها یک شکست داشته و در چهار مسابقه به برتری رسیده که مهم‌ترین پیروزی در همین هفته پنجم مقابل لسترسیتی بود. آنها با سه تیم بالای سر خود فقط یک امتیاز فاصله دارند و در هفته ششم باید به مصاف کریستال پالاس بروند. نیل ماوپی و پاسکال گروس با سه گل و ۲ پاس گل جزو مهم‌ترین مهره‌های پاتر در جلوی زمین به شمار می‌آیند و فعلاً پدیده این فصل لیگ برتر هستند.

۴- از چند هفته دیگر مسابقات جهانی کشتی در نروژ شروع می‌شود و خیلی‌ها منتظر افتخارآفرینی کشتی‌گیران ایرانی هستند. در این بین البته حضور برخی ستاره‌های آمریکایی هم می‌تواند جالب باشد. چه تیلور که احتمالاً دوباره فینالی نفسگیر با حسن یزدانی برگزار می‌کند و چه جوردن باروز که این روزها یک وزن بالاتر آمده و حال می‌خواهد نشان دهد جایش در مسابقات المپیک خالی بوده. دیروز سایت اتحادیه جهانی کشتی گزارش جالبی درباره او منتشر کرد که خواندنش خالی از لطف نیست: «آخرین باری که مسابقات جهانی بزرگسالان برگزار شد، باروز و کاکس برای حضور در المپیک توکیو مقدم بودند. اولی قهرمان المپیک لندن است در حالی که کاکس در بازی‌های ریو برنز گرفت اما هر دوی آنها رویاهای خود را پس از شکست در مسابقات انتخابی آمریکا برای المپیک توکیو از دست دادند.»

۶ ماه بعد باروز و کاکس تمرکز خود را روی کسب عنوان‌های جهانی متمرکز کردند. آنها در دومین روز از مسابقات جهانی بزرگسالان در اسلو نروژ روی تشک می‌روند. باروز که یک دهه در ۷۴ کیلوگرم رقابت کرده بود حالا در وزن ۷۹ کیلو روی تشک می‌رود اما او در این وزن با چالش‌هایی روبه‌رو است.

این کشتی‌گیر ۳۳ ساله آمریکایی باید با نیکا کنچادزه از گرجستان قهرمان سابق جهان زیر 23 سال، محمد نخودی دیگر مدعی زیر ۲۳ سال جهان و احمد عثمانوف ستاره کشتی روسیه سرشاخ شود.

باروز که چهارمین فرزندش در راه به دنیا آمدن است، علاوه بر کسب عنوان قهرمانی المپیک ۲۰۱۲ لندن در وزن ۷۴ کیلوگرم، ۴ طلا و ۳ برنز در مسابقات جهانی کسب کرده است اما آیا ستاره‌های زیر ۲۳ سال و عثمانوف روسی تهدیدی برای باروز خواهند بود که پنجمین عنوان قهرمانی جهان را کسب کند؟

 

فوتبالیست بوشهری با رقم زدن تلخ‌ترین اتفاق ممکن برای خودش، جامعه فوتبال را در شوک فرو برد.

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، خبر خودکشی یک فوتبالیست در بوشهر با سقوطش از روی دکل ورزشگاه برازجان اتفاق شوکه کننده‌ای بود که ابتدای روز دوشنبه را به خودش اختصاص داد.

شاهرخ غلامرضاپور، فوتبالیست بوشهری با قرار دادن متنی در صفحه شخصی خودش خبر از پایان تلخی برای زندگی‌اش داد. پایانی بر دوران سختی که در فوتبال برایش سپری شد و نتوانست مزد تلاش‌هایش را در فوتبال بگیرد.

این بازیکن بوشهری یک سال قبل در ابتدای دهه چهارم زندگی خود تصمیم گرفت از فوتبال خداحافظی کند. این تصمیم در پی مصدومیت شدیدی بود که از ناحیه کمر برایش رخ داد و زمانی که برای تیم خوشه‌طلایی بازی می‌کرد مجبور شد به خاطر آن جراحی کند و فوتبالش را خیلی زود پایان دهد.

پیش از این اتفاق بود که او به دلیل کمر درد مجبور به مصرف مسکن‌های قوی کرد و همین اتفاق باعث مثبت اعلام شدن تست دوپینگش شده بود و 6 ماه محرومیت برایش در پی داشت. اتفاقی که او را برای پایان دادن به فوتبالش مصمم کرد.

رامتین سلیمان‌زاده همبازی سابق مرحوم غلامرضاپور در مورد ماجرای مثبت شدن دوپینگ غلامرضاپور می‌گوید: «این اواخر خیلی از درد کمر رنج می‌برد. متأسفانه به خاطر داروهایی که مصرف می‌کرد، تست دوپینگش مثبت درآمده بود، ولی اصلاً بچه‌ای نبود که بخواهد این کار را بکند.»

غلامرضاپور در پست وینگر یا مهاجم هدف بازی می‌کرد و یکی از شاخص‌ترین سال‌های حرفه‌ای او دو سال پیش برایش رقم خورد که در ترکیب تیم فوتبال فجر شهیدسپاسی شیراز ستاره تیمش بود و توانست با به ثمر رساندن 10 گل نقش مهمی در بقای فجری‌ها با غلامحسین پیروانی در لیگ یک داشته باشد و به واسطه همین عملکرد هم راهی پارس جنوبی جم شد اما انگار دنیا برای او نخواسته بود که در لیگ برتر بازی کند و یک روز پیش از آغاز مسابقات نامش از لیست تیم خط می‌خورد.

دیگر همبازی او مهدی چاه‌کوتازاده نیز در مورد اینکه شاهرخ غلامرضاپور به حقش نرسیده، اینطور دیدگاهش را بیان می‌کند: «لیاقتش خیلی بالاتر از اینها بود. وقتی در لیگ برتر به پارس جنوبی جم رفت، دو سه تیم دیگر او را می‌خواستند ولی یک روز پیش از مسابقات نامش را خط زدند و دیگر نتوانست در لیگ برتر تیم پیدا کند و دوباره برگشت به لیگ یک. به او خیلی بی‌مهری شد؛ واقعاً در فوتبال به حقش نرسید؛ در ایرانجوان به حقش نرسید؛ در فجر هم که سرباز بود و در خوشه‌طلایی‌ و نفت مسجد سلیمان هم که پولش را ندادند. کلاً یک پسر آرامی بود و شاید به خاطر کتاب‌هایی بود که می‌خواند. کاری به کسی نداشت. تازه کمرش را عمل کرده بود و می‌خواست برگردد به فوتبال. آدم توداری بود. زیاد حرف نمی‌زد و کتاب‌های صادق هدایت هم زیاد 

می‌خواند.»

شاهرخ فصل قبل در ترکیب مس دروازه تیمی را باز کرده بود که یک سال قبل آن را در لیگ یک نگه داشته بود. او در شرایطی توانست با تک گل خود مس کرمان را مقابل فجرسپاسی به سه امتیاز برساند که یک سال پیش با هت‌تریک خود در قالب تیم فجرسپاسی و در دیدار پایانی فصل مقابل آلومینیوم اراک مانع سقوط زردپوشان شیرازی شده بود و یک سال قبل‌تر در شرایطی فجرسپاسی در دیدار پلی‌آف لیگ برتر قافیه را به صنعت نفت آبادان واگذار کرد که شاهرخ غلامرضاپور زننده تک گل فجری‌ها بود ولی وقتی مقابل این تیم گلزنی کرد، جشن شادی برپا نکرد؛ با این حال در این حرف‌هایش از بی‌رحمی فوتبال گفته و نشان داده دغدغه‌هایی فراتر از فوتبال دارد. شاید حالا فجری‌ها بخشی از موفقیت امسال خود و لیگ برتری شدن‌شان را مدیون او باشند.

تصمیم به خودکشی اما بالاخره در ساعات ابتدایی دوشنبه 29 شهریور 1400 گرفته می‌شود و شاهرخ غلامرضاپور مخفیانه به ورزشگاه برازجان می‌رود، خودش را از دیوار بالا می‌کشد و به دکل می‌رساند و مأموریتی که بارها با اقدام به موقع نزدیکانش بی‌ سرانجام مانده بود را به سرانجام می‌رساند. چاه‌کوتاه‌زاده در مورد جزئیات خودکشی غلامرضاپور می‌گوید: «شاهرخ قبلاً این کار را کرده بود که یک بار عزت پورقاز در ایرانجوان بوشهر او را نجات می‌‌دهد. در فجر هم که بود قرص می‌خورد و همبازیانش مطلع می‌شوند اما این‌بار از دکل بالا رفته و خودش را به پایین پرتاب کرده است. متأسفانه خانواده و دوستان خیلی دنبال او گشتند، ولی در استادیوم هم قفل بوده و کسی فکر نمی‌کرده که او از دیوار بالا برود. متأسفانه صبح زود جسم او را دخترانی که برای ورزش به ورزشگاه رفته بودند، می‌بینند و...»

شاهرخ که این‌بار هر طور شده می‌خواسته تصمیمش را عملی کند، پیش از انجام کاری که سال‌ها در ذهنش برای انجام آن خیال‌پردازی می‌کرده، با خانواده و دوستان نزدیکش تماس می‌گیرد و ضمن حلالیت طلبیدن به صورت تلویحی آنها را در جریان تصمیم آخر زندگی‌اش قرار می‌دهد؛ پس از آن یک استوری منتشر می‌کند و به زندگی‌اش در ورزشگاه برازجان پایان می‌دهد.

 

فردای شکست برابر یانگ‌ بویز در لیگ قهرمانان اروپا، جسی لینگارد، این بازیکن پراشتباهِ یونایتد سخن از جبران به میان آورد و حقیقتاً کسی‌ انتظارِ گلزنی از او در برابرِ وستهم را نداشت؛ در‌ واقع چه از طرف هواداران یونایتد و گاهاً از طرف اوله گونار سولسشر و کمک‌هایش، اهمیتی به وینگر انگلستانی داده نمی‌شود و کسی او را در زمین مسابقه جدی‌ نمی‌گیرد؛ یکشنبه شب اما در شمال شرقی شهر لندن بهترین و مهم‌ترین اتقاق برای یونایتد و لینگارد رقم خورد و گلِ دقیقه ۸۹ جسی، صلابت و آمادگی روانی منچستری‌ها را به رخ کشید! بازی‌ای که با هجومِ دیوانه‌وارِ چکش‌ها آغاز شده بود، رفته رفته به کنترل یونایتد درآمد و آنها توانستند با ۶۱ درصد مالکیت توپ، ۱۷ شوت به سمت دروازه لوکاژ فابیانسکی شلیک کنند و به لطفِ گلزنی‌های مجددِ کریستیانو رونالدو، حریف سختکوش‌ خود را با نتیجه دو بر یک شکست دهند. تک گل کریستیانو به وستهم، او را به آمار چهار گل در سه مسابقه گذشته رسانده و ورزشگاه لندن تبدیل به شصت و ششمین استادیومِ متفاوتی شده که CR۷‌ در آن موفق به گلزنی شده‌ است.

پنج هفته از فصل جدید لیگ برتر انگلستان سپری شده و به لطفِ گلزنی‌های رونالدو، هماهنگی فنی بینِ بازیکنان و خریدهای تأثیرگذاری‌ چون رافائل واران و جیدون سانچو، منچستریونایتد بالاتر از رقیبِ دیرینه خود منچسترسیتی قرار گرفته و شاید کسبِ ۱۳ امتیاز از ۱۵ امتیاز ممکن هم در برنامه‌های مربی نروژی‌ نبوده باشد؛ یونایتد در ادامه مسیرِ خود‌ برای کسبِ موفقیت و تصاحبِ جام، ابتدا در جام اتحادیه باز هم دیداری با وستهمِ دیوید مویس‌ برگزار خواهد کرد و پس‌ از آن در لیگ جزیره به مصافِ استون‌ویلا و در لیگ‌ قهرمانان به نبردِ با ویارئال خواهد پرداخت. بازی‌ها به مرور زمان فشرده و سنگین و سرنوشت‌ساز خواهند شد و سولسشر در این مسیر به درخششِ بازیکنانی چون برونو فرناندز نیاز مبرم دارد؛ پس از سال‌ها خریدهای ناموفق مثل الکسیس‌ سانچز، دونی فن‌ دبیک و آنخل دی‌ماریا اکنون فرصت به هافبک پرتغالی سابق اسپورتینگ لیسبون رسیده و در تأثیرگذاری او برای یونایتد همین بس که از ژانویه ۲۰۲۰ و انتقال به تئاترِ رویاها، ۸۶ مرتبه برای شیاطین سرخ به میدان رفته و ۴۵ بار نیز موفق به گلزنی شده! در پایان مسابقه برابر وستهم جسی لینگارد زننده گل پیروزی‌بخشِ منچستر به خبرنگاران گفته؛ «روی ابرها هستم. وقتی داشتم به زمین می‌آمدم استقبال فوق‌العاده‌ای از سوی هواداران وستهم صورت گرفت. من فصل گذشته روزهای درخشانی را در این باشگاه سپری کردم اما اکنون عضو منچستر یونایتد شده‌ام و باید با تمام توان برای موفقیت این تیم و درخشش در لباس یونایتد تلاش کنم. گذر از اتفاقات هفته گذشته و دیدار مقابل یانگ بویز برای من آسان نبود! اما امروز تنها بعد از چند دقیقه حضور در میدان موفق به گلزنی برای یونایتد شدم و این اتفاقی رویایی‌ است. اشتباهات همیشه در فوتبال رخ می‌دهد اما شما باید تلاش کنید تا از این موارد عبور کنید. اتفاقات فراوانی پیش می‌آید و شما باید قادر به بازگشت و تغییر اوضاع باشید.»

شاخصه اصلی تیمِ سولسشر، همین ذهنیت برنده و توانایی در تغییر شرایط است؛ این توانایی بازیکنی را تحت‌ تأثیر گذاشته که همیشه یونایتدی‌ها خواهان فروشش بودند و یقیناً ادامه این مسیر، پاداشی جز قهرمانی ندارد!