استیو داگلاس

 

زمان زیادی نگذشته از وقتی که دربی منچستر را یک بازی تعیین‌کننده در مسیر قهرمانی لیگ می‌دانستند اما حالا بیشتر شکل یک مراسم تاجگذاری تلویحی را به خود گرفته است.

تفاوت سیتی و یونایتد در پنج هفته اخیر بیش از حد بوده؛ هفتم بهمن سیتی با تنها یک امتیاز اختلاف نسبت به یونایتد در صدر جدول لیگ برتر قرار داشت. خیلی‌ها آخرین‌بار که سیتی امتیاز از دست داده را به یاد ندارند و تیم پپ گواردیولا روی موج 21 پیروزی متوالی که یک رکورد است، سوار شده تا با 14 امتیاز اختلاف در صدر جدول تثبیت شود. یونایتد اما در هشت بازی آخرش در لیگ تنها دو پیروزی به دست آورده و آن بازی هجومی و جذاب تیم اوله‌گونار سولشر محو شده و سه بازی آخر شیاطین سرخ با تساوی بدون گل به پایان رسیده است.

گواردیولا درباره این بازی گفت: «آنها همیشه در اتحاد نتایج خوبی می‌گیرند اما ما هم می‌خواهیم از این فرصت برای افزایش فاصله‌مان استفاده کنیم.»

عمق تیم و استفاده درست هر دو مربی از داشته‌ها نقش مهمی در ایجاد این اختلاف فاحش بازی کرده است. مشخص است بازیکنان یونایتد به‌خاطر تقریباً هر سه یا چهار روز بازی از ابتدای این فصل به‌خاطر حضور در لیگ اروپا و رفتن تا مراحل پایانی جام‌های حذفی داخلی انگلیس خسته شده‌اند. به‌عنوان مثال مارکوس رشفورد از اول آذر در تمام 30 بازی منچستریونایتد حضور داشته. برونو فرناندز، ستاره خط میانی یونایتد، تنها یکی از این بازی‌ها را از دست داده که پیروزی برابر واتفورد دسته دومی در بازی جام حذفی در 19 بهمن که 90 دقیقه روی نیمکت بود.

دقیقاً برای همین بود که مربی نروژی تشخیص داد ضروری است این دو بازیکن در بازی برگشت مرحله یک‌شانزدهم نهایی لیگ اروپا مقابل رئال‌سوسیداد تنها یک نیمه بازی 

کنند. یونایتد بازی رفت را با چهار گل برده بود.

در تساوی بدون گل چهارشنبه برابر کریستال‌پالاس رشفورد و فرناندز آشکارا با فرم ایده‌آل فاصله داشتند اما هر دو 90 دقیقه بازی کردند تا تأکیدی باشد بر وابستگی سولشر به برخی بازیکنانش.

همین‌جا تفاوت سیتی و گواردیولا خودنمایی می‌کند و برای همین است که تیم توانسته در این فصل شلوغ با بازی‌های متعدد و فشرده با موفقیت عبور کند. اینکه سیتی بهترین و عمیق‌ترین تیم لیگ برتر را دارد قابل انکار نیست. در پیروزی 2 بر یک شنبه گذشته برابر وستهم نیمکت سیتی 500 میلیون دلار می‌ارزید اما نباید از کنار سبکی که گواردیولا در طول سال‌ها در این تیم جا انداخته و همچنین ساختاری که متکی به هیچ فردی نیست و می‌تواند بدون بازیکنان مشخص در بالاترین سطح عمل کند، به‌سادگی عبور کنیم.

به همین دلیل سیتی در نبود کوین دبروین که تقریباً یک ماه اخیر را به‌خاطر همسترینگ از دست داد، به مشکل نخورد. گواردیولا راه‌حل‌های دیگری پیدا کرد، به همین دلیل سیتی برای بردن چهارگانه در این فصل شانس دارد با آنکه بهترین مهاجمش، سرخیو آگوئرو به‌خاطر مصدومیت‌ها تنها در چهار بازی در ترکیب اصلی قرار گرفته. گواردیولا راه‌حل پیدا کرده، تیمش اغلب بدون مهاجم نوک متخصص بازی می‌کند اما خیلی خوب گل می‌زند.

سولشر گفت یونایتد در این بازی داوید دخئا را ندارد که به‌خاطر تولد دخترش به مرخصی رفته اما گواردیولا گفت ناتان آکه سالم و آماده بازی است.

سیتی تیم بهتری دارد به‌همراه یک مربی باتجربه‌تر و باهوش‌تر، بنابراین اتفاقاتی که در پنج هفته اخیر رخ داده، شگفت‌انگیز نیست.

اینها به معنای آن نیست که تکلیف بازی امشب از همین حالا روشن است بخصوص اگر در نظر بگیریم یونایتد در 21 بازی آخر خارج از خانه خود یعنی از 14 ماه قبل نباخته. تساوی بدون گل هم غیرمنتظره نیست، این نتیجه دربی منچستر در آذر است و همچنین بازی با لیورپول، آرسنال و چلسی در سال جدید میلادی. گواردیولا می‌گوید: «خیلی خوب می‌دانم بازی با یونایتد چقدر سخت است. احساس می‌کنم هر فصل بهتر می‌شوند. بیشتر از یک سال است در خانه هیچ تیمی نباخته‌اند. حالا هم مدعی واقعی هستند؛ تیم 

دوم جدول.»

گواردیولا آشکارا از ضرباتی که در فصل‌های اخیر در ضدحمله از یونایتد خورده صحبت کرده بنابراین انتظار باز بازی کردن سیتی در اتحاد را نداشته باشید. تساوی بدون گل به رکورد خارق‌العاده سیتی پایان می‌دهد اما نتیجه خیلی بدی نیست.

سولشر هم می‌پسندد هرچند به معنای از دست دادن امتیازات بیشتر است و اینکه رقبای متعدد منچستریونایتد برای قرار گرفتن در میان چهار تیم بالای جدول و رسیدن به سهمیه لیگ قهرمانان فرصت پیدا می‌کنند خودشان را نزدیک کنند.

منبع: AP

 

سباستین فتل پس از شش فصل حضور در فراری، پایانی ناامیدکننده در این تیم داشت. او حالا مشتاق آینده است.

او که چهاربار قهرمان دنیا شده می‌گوید: «خیلی نگران ماجرای فراری نیستم. خیلی بیشتر به‌دنبال آن هستم که از پتانسیل‌مان نهایت بهره را ببرم. من خیلی به عقب نگاه نمی‌کنم، بلکه به فکر مسیر پیش‌رو هستم، به‌دنبال چالش‌های جدید و تلاش می‌کنم جزئیاتی را پیدا کنم که به ما کمک می‌کند پیشرفت کنیم.»

تیمی که او انتخاب کرده هم به‌دنبال احیای خود است. استون مارتین که به تولید خودروهای سری جیمز باند مشهور است، پس از 61 سال دوری از فرمول یک، به این مسابقات برگشته است.

فتل می‌گوید: «من جیمز باند نیستم و مطمئنم خیلی سریع‌تر از جیمز باند می‌رانم! به نظرم هر دو ما (من و لانس استرول) بهتر از جیمز باند رانندگی خواهیم کرد.»

فتل و استرول از نظر رفتن روی سکو عملکرد خوبی داشته‌اند اما این تنها نیمی از نبرد است. فصل گذشته تیم فعلی آنها که در آن زمان به نام ریسینگ پوینت شناخته می‌شد، از نظر چرخ‌ها در رده سوم سرعت قرار داشت اما از نظر ساختار خودرو در رده چهارم قرار گرفت.

آنها در این فصل خودرو RP20 فصل گذشته، که به نام «مرسدس صورتی» شناخته می‌شد را کنار گذاشته و به سراغ خودرو AMR21 رفته‌اند که تا حد زیادی مبتنی بر مدل سال 2019 این خودروساز آلمانی است.

برای فتل این فرصتی است تا پس از فصل پایانی ناامیدکننده‌ای که با فراری داشت، در این فصل احیا شود. او در فصل پیش در رده سیزدهم قرار گرفت و در طول مسابقات تنها یک‌بار روی سکو رفت. این بدترین عملکرد او در یک فصل بازی‌اش بوده است.

فتل می‌گوید: «به نظرم فصل بسیار سختی پیش‌رو داریم. اینکه استون مارتین به فرمول یک برگشته خیلی عالی است و این شاید اولین‌بار شود که آنها روی سکو می‌روند و اولین پیروزی می‌تواند دستاورد بزرگی باشد.»

لانس استرول، هم‌تیمی او از گذشته در این تیم بود. سرخیو پرس هم در این میان این تیم را ترک کرد و به رد بول پیوست. پدر او، لارنس استرول، رئیس هیأت‌مدیره و مالک بخشی از سهام این تیم و شرکت استون مارتین است، به این ترتیب او جایگاهی قوی در این تیم دارد. با این حال او گفته پدرش تأثیری روی موفقیت او نگذاشته است.

استرول فصل گذشته بیش از دو برابر امتیازات فتل را کسب کرد. او سه‌بار روی سکو رفت که البته تعداد زیادی نبود اما استرول 22ساله می‌گوید می‌توانست یک گرندپری را فتح کند: «فرصت‌هایی داشتیم که یک رقابت را فتح کنیم اما در ترکیه، بحرین و مونزا شکست خوردیم. ما باید پتانسیل خود را در این فصل نشان دهیم. ما از 2019 تا 2020 بسیار پیشرفت کردیم و امسال فرصتی بزرگ برای ماست.»

منبع: دویچه وله

 

بهترین شماره 9‌های یک دهه اخیر فوتبال اسپانیا بوده‌اند و امشب قرار است بازیکنان تعیین‌کننده دربی مادرید باشند که می‌تواند به کورس قهرمانی لالیگا سر و شکل بدهد.

اتلتیکومادرید امیدوار است لوییس سوارس به گلزنی برگردد و رئال‌مادرید امید دارد کریم بنزما برای این بازی مهم بتواند به زمین مسابقه برسد. مهاجم اروگوئه‌ای در 17 بازی مقابل رئال‌مادرید 11 گل زده اما در پنج بازی اخیر برابر این تیم ناکام بوده، آن هم در مقطعی سخت و در مسیر نزول که تیمش هم افت کرده و از شرایط ایده‌آل فاصله گرفته بود.

بنزما یک‌بار دیگر در این فصل بهترین گلزن رئال به حساب می‌آید اما در سه بازی اخیر حاضر نبوده و همین جمعه به تمرین‌های تیم برگشته است. حالا به نظر می‌رسد زیدان روی مهاجم موفقش ریسک کند و او را در این بازی که باید برنده‌اش شوند، با وجود مشکلاتی که این اواخر در ناحیه قوزک پا داشته است در ترکیب اصلی قرار دهد. مربی چاره دیگری ندارد.

اتلتیکو اگر این بازی خانگی را ببرد، با یک بازی کمتر نسبت به رئال هشت امتیاز جلو می‌افتد. پیروزی تیم زیدان فاصله را به دو امتیاز کاهش می‌دهد و این یعنی اگر اتلتیکو می‌خواهد دوباره حاشیه امنی برای خود درست کند، باید چهارشنبه‌شب بازی عقب‌افتاده‌اش با اتلتیک‌بیلبائو را ببرد.

هر دو تیم منتظرند مهاجمان نوک خود شرایط بدنی و فرم ایده‌آلی که باعث شده تا این حد برای‌شان مهم شوند را دوباره پیدا کنند. سوارس در 26 بازی 16 گل زده و 2 پاس گل داده اما آخرین گل او تقریباً به دو ماه قبل مربوط می‌شود. در این 475 دقیقه که موفق به گلزنی نشده در واقع بد بازی نکرده، همچنان خودش را در موقعیت گلزنی قرار می‌دهد، به‌طور متوسط در هر بازی سه ضربه به سمت دروازه حریفان زده اما دیگو سیمئونه لازم دارد او در فهرست گلزنان تیمش قرار بگیرد.

بنزما هم به همین اندازه برای رئال اهمیت دارد. او در 28 بازی در رقابت‌های مختلف این فصل 17 گل زده و 5 پاس گل داده. مصدومیت باعث شد به بازی رفت مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا در زمین آتالانتا نرسد و بدون او، رئال یک مهاجم نوک تخصصی نداشت. ماریانو فعلاً مصدوم و بیرون است و لوکا یوویچ به‌صورت قرضی به آینتراخت فرانکفورت برگشته. رودریگو در حالت آماده‌باش است و اگر بنزما به این بازی نرسد، جایش را می‌گیرد.

رئال‌مادرید همچنین فدریکو والورده را بعد از مدتی طولانی مصدومیت در اختیار دارد و او هم می‌تواند از عمق در کارهای هجومی مشارکت کند اما سرخیو راموس، دومین گلزن فصل قبل رئال و دنی کارواخال که در بازی رفت گل زد، هر دو به این بازی نمی‌رسند. ادن آزار که انتظار زیادی از او می‌رفت نیز بازی نمی‌کند.

سوارس آماده است، خیلی بیشتر از حد تصور بارسلونا در این مقطع از فصل که باعث شد او را در تابستان به رقیب قهرمانی‌شان در لالیگا واگذار کنند.

هواداران اتلتیکو خود را به قهرمانی نزدیک احساس می‌کنند و بازیکنان هم برای اینکه چنین حسی به دست آورند، باید عملکرد بهتری از خود نشان دهند. هواداران برنامه‌ای برای استقبال از اتوبوس تیم در بدو ورود به استادیوم ترتیب داده‌اند و بعد از 12 ماه که نمی‌توانند بازی تیم‌شان را در واندا متروپولیتانو تماشا کنند، قرار است عده زیادی در ساعت‌های منتهی به بازی در آونیدا دی آرسنتالس جمع شوند. می‌دانید، وقتی هواداران از اتوبوس تیم استقبال کنند، قهرمانی نزدیک است. کافی است از سوارس سؤال کنید که درباره جمع شدن هواداران لیورپول در بیرون آنفیلد برای دیدن اتوبوس تیم وقتی در سال 2014 شانس قهرمانی لیگ برتر داشت، حرف زد: «برای بیشتر بازیکنان دیدن این حمایت یک منبع انگیزه قوی می‌شود. برای دیگران ترساننده است.»

لیورپول در نهایت در آن سال قهرمان نشد اما سوارس با بارسلونا چهار قهرمانی به دست آورد و لیورپول بدون او سال گذشته قهرمان شد. همان موقع که لیورپول قهرمانی سال 2014 را از دست می‌داد، اتلتیکومادرید در حال بردن لالیگا بود. حالا دوباره نزدیک شده‌اند، پیروزی در بازی امشب یعنی هشت امتیاز برتری و یک بازی کمتر در حالی که تنها 12 بازی تا پایان فصل باقی مانده. آنها نیاز دارند سوارس موفق باشد و مثل همیشه به رئال‌مادرید گل بزند.

زیدان به بنزما درون زمین احتیاج دارد و کارهایی که بعد از جدایی کریستیانو رونالدو برای تیم کرده، تکرار کند. رفتن فوق‌ستاره پرتغالی به او اهمیتی بیش از پیش داده است.

دوتا از بهترین مهاجمان نوک لالیگا در حالی که بهترین روزهای خود را سپری نمی‌کنند باید خودی نشان دهند، چون تیم‌شان بیش از همیشه به آنها نیاز دارد.

منبع: دیلی‌میل

 

 

پس از پایان فاجعه‌بار دوران ریاست جوزپ ماریا بارتومئو بر بارسلونا، طرفداران باشگاه سرانجام رئیس جدید را انتخاب خواهند کرد اما وعده‌های نامزدها چیست؟ احتمال ریاست چه کسی بیشتر است؟ رئیس بعد از آمدن چه کار باید انجام دهد؟

 

می‌گویند این بزرگترین انتخابات باشگاهی در دنیاست. آیا درست است؟

بارسلونا اعلام کرده 110290 عضوش امکان رأی دادن دارند و 22811 نفر از آنها هم رأی خود را به‌صورت پستی ارسال کرده‌اند. انتظار چنین رأی پستی بالایی هم می‌رفت، چراکه در دوران همه‌گیری ویروس کرونا هستیم و 3978 رأی‌دهنده خارج از کاتالونیا و 3553 نفر هم خارج از اسپانیا زندگی می‌کنند. 87479 نفر باقی‌مانده هم می‌توانند در روز یکشنبه در یکی از باجه‌های متعددی که در سراسر کاتالونیا قرار داده شده رأی خود را بدهند.

 

آیا به‌دلیل همه‌گیری ویروس کرونا، شرایط خاصی در نظر گرفته شده است؟

رأی‌گیری از 9 صبح تا 9 شب خواهد بود و برای هر گروه سنی یک ساعت خاص پیشنهاد شده تا به این ترتیب از تجمع گسترده افراد جلوگیری شود. در کاتالونیا مقررات منع رفت‌وآمد بین شهرستان‌ها برقرار است و افراد تنها به دلایل کاری می‌توانند از شهری به شهر دیگر بروند. به این ترتیب در موارد نادری که یک عضو در محله‌ای باشد که در آن باجه رأی‌گیری وجود ندارد و رأیش را هم با پست ارسال نکرده باشد، او نمی‌تواند رأی بدهد.

 

سه نامزد نهایی چه کسانی هستند؟

خوان لاپورتا: گزینه اصلی که در دوران ریاستش بر بارسلونا در سال‌های 2003 تا 2010 دوبار فاتح لیگ قهرمانان شد و چهاربار قهرمان لیگ.

ویکتور فونت: بنیانگذار یک شرکت تجاری چندملیتی که سال‌هاست مشتاق ریاست بر بارسلونا است.

تونی فریشا: نزدیک‌ترین گزینه برای ادامه وضع موجود باشگاه و در حال حاضر اعضای باشگاه علاقه زیادی برای این کار ندارند.

 

مسأله بزرگ: آینده لیونل مسی

لاپورتا این هفته اعلام کرد مسی تنها در صورتی می‌ماند که او فاتح انتخابات شود: «من رابطه خیلی خوبی با او دارم. مطمئنم پیشنهاد من او را راضی می‌کند. من مطمئن هستم اگر یکی از دو نامزد دیگر برنده انتخابات شود، مسی در باشگاه نخواهد ماند.»

 

آیا این حرف او صحت دارد؟

اگر فریشا پیروز شود، که البته عملاً غیرممکن است، مسی باشگاه را ترک می‌کند. پیروزی فونت هم احتمالاً باعث جدایی او می‌شود. فونت گفته می‌خواهد قراردادی مادام‌العمر به مسی پیشنهاد دهد اما فقط لاپورتا است که می‌خواهد آینده کوتاه‌مدت بارسلونا را هم حول مسی بسازد. حرف اصلی رئیس سابق بارسا این است که او تجربه کافی دارد و مسی را نگه می‌دارد.

 

پیروزی کدام نامزد باعث می‌شود بازگشت ژاوی به بارسلونا سریع‌تر اتفاق بیفتد؟

ژاوی روزی به باشگاه برمی‌گردد؛ صرف‌نظر از اینکه چه کسی پیروز می‌شود. فونت در ابتدا از مربیگری ژاوی حمایت کرد اما حالا او را بیشتر در نقش مدیری می‌بیند که ممکن است روزی مربی تیم هم شود. ژاوی در این باره سکوت کرده و این باعث شده فونت تا حدی شرمسار شود. کاپیتان سابق بارسلونا بازی هوشمندانه‌ای را در پیش گرفته (مانند همیشه).

ژاوی نمی‌خواهد علناً از فونت حمایت کند، چون اگر لاپورتا پیروز شود هم او می‌خواهد بازگردد و با او کار کند. اینکه او چه زمانی برگردد بستگی به مسائلی فراتر از این دارد که چه کسی پیروز می‌شود. او فردی فوق‌العاده جاه‌طلب و کاملاً مطمئن است که می‌تواند موفق شود اما به اندازه‌ای باهوش هم هست که بخواهد در زمان مناسب به باشگاه برگردد. اگر رونالد کومان فصل را قدرتمندانه به پایان برساند، ژاوی شاید بخواهد مدتی دیگر صبر کند.

 

نتیجه انتخابات برای کومان چه معنایی خواهد داشت؟

اگر لاپورتا برنده شود، او احتمالاً می‌ماند، چراکه لاپورتا زمانی که به این نتیجه برسد که مربی به کار تیمش می‌آید، او را نگه می‌دارد. او در روزهای دشوار هم فرانک ریکارد و پپ گواردیولا را نگه داشت. این خبر که اخیراً اعلام شده او میکل آرتتا را می‌خواهد به‌هیچ‌وجه صحیح نیست. او در طول دوران نامزدی‌اش مرتباً از کومان حمایت کرده و پیروزی لاپورتا احتمالاً خبر خوبی برای این مربی هلندی خواهد بود.

در این میان، فونت بیشتر علاقه دارد مربی تیم را تغییر دهد اما او هم می‌داند اگر کومان فصل را به‌خوبی به پایان برساند، باید او را نگه دارد. حضور ژاوی به‌عنوان مدیر تیم و کومان به‌عنوان مربی، برنامه او است. البته مشخص نیست این کار چقدر جواب بدهد.

 

خریدهای بزرگ باشگاه چه بازیکنانی خواهند بود؟

هر فردی که پیروز انتخابات شود، اریک گارسیا در تابستان به‌صورت آزاد از منچسترسیتی به بارسلونا می‌آید.

فونت و لاپورتا گفته‌اند به‌خاطر احترام به بازیکنان فعلی، نامی از هیچ بازیکنی نمی‌آورند، چراکه این انتخابات در میانه فصل برگزار می‌شود.

فریشا به این اشاره کرده که خرید کیلیان امباپه و ارلینگ هالند امکان‌پذیر است اما او می‌تواند وعده آوردن همه نامزدهای آتی توپ طلا را بدهد... هرچه باشد او برنده نخواهد شد!

 

پس قرار نیست یک ستاره به بارسلونا بیاید که انتقالش همه را شگفت‌زده کند؟

بعید است. لاپورتا رابطه خوبی با مینو رایولا، ایجنت هالند دارد، که از زمان آمدن زلاتان ابراهیموویچ در سال 2009 شکل گرفت اما با توجه به اوضاع فعلی باشگاه، اینکه این رابطه باعث آمدن هالند در تابستان شود مسأله دیگری است. لاپورتا البته شاید بتواند مانع انتقال این بازیکن 20ساله به لیگ برتر انگلیس شود.

فونت بیشتر به فکر این است که تیم از پایه ساخته شود، به این ترتیب می‌خواهد ژاوی مدیر تیم باشد تا بر آکادمی نظارت کند. او جوردی کرویف را هم به‌عنوان مدیر فوتبال در نظر گرفته است.

اما کرویف هم حاضر نشده علناً از فونت حمایت کند. او همچنین گفته اگر یوهان، پدرش، زنده بود، رأیش را به لاپورتا می‌داد.

هرکس پیروز شود، بارسلونا باید بازیکنانش را بفروشد تا بتواند بازیکن بخرد. حتی اگر بازیکنان این تیم به فروش برسند هم یک سیاهچاله بزرگ مالی وجود دارد که نصیب رئیس بعدی می‌شود. نامزدها چگونه این اوضاع را مدیریت خواهند کرد؟ فروش بازیکن مهم است، هرچند همه نامزدها گفته‌اند بازیکنان جوان و بااستعداد تیم، مانند پدری و آنسو فاتی را نمی‌فروشند.

لاپورتا گفته باشگاه می‌تواند از اوراق قرضه استفاده کند تا پول جمع کند. به این ترتیب یا هواداران بارسلونا از روی وفاداری در باشگاه‌شان سرمایه‌گذاری خواهند کرد، یا اینکه افراد دیگر اوراق قرضه‌ را می‌خرند که برای‌شان سود مالی به‌همراه دارد و سررسیدشان در دوران پنج‌ساله ریاست لاپورتا خواهد بود.

فونت گفته این کار باعث می‌شود مدل مالکیت باشگاه توسط هواداران زیر سؤال برود و وضعیت غیراقتصادی باشگاه دچار مشکل شود، مالیات هم مشکلات دیگری ایجاد خواهد کرد. البته اوراق قرضه به معنای سهام نیستند و این کار باعث می‌شود باشگاه اوضاع مالی خوبی پیدا کند، بدون آنکه مدل مالکیت باشگاه عوض شود. البته این ایده را ابتدا باید کمیسیون ملی بازار اوراق بهادار تأیید کند.

هم فونت و هم لاپورتا روی توسعه ورزشگاه نوکمپ هم تأکید دارند.

 

الان چه وقت بازسازی ورزشگاه است؟

طبق پروژه اسپای بارسا که 800میلیون یورو هزینه‌اش می‌شود، نوکمپ کاملاً بازسازی می‌شود، یک زمین بسکتبال ساخته می‌شود و یک مرکز تجاری هم افتتاح می‌گردد. این پروژه پرهزینه است اما در بلندمدت از نظر مالی برای باشگاه حیاتی است. هم لاپورتا و هم فونت گفته‌اند برنامه بازپرداختی که بارتومئو با گلدمن ساکس بر سرش به توافق رسیده، ولی اعضای باشگاه تأییدش نکرده‌اند را بررسی خواهند کرد.

این پروژه ممکن است به‌صورت محدودتر به پیش برود اما لاپورتا می‌خواهد زمین بسکتبال تیم به‌حدی بزرگ باشد که میزبان چهار بازی پایانی یورولیگ (لیگ بسکتبال اروپا) شود. لاپورتا همچنین گفته شاید بارسلونا به ورزشگاه المپیک در مونت‌جویس نقل مکان کند تا پروژه «نوکمپ نو» تا سال 2024، یعنی 125سالگی باشگاه آماده شود.

منبع: دیلی‌میل

کرونا دعوای باشگاه‌ها با کشورها را جدی کرد

بازیکن به تیم ملی نمی‌دهیم

«کم‌کم داریم به زمانی نزدیک می‌شویم که دیگر نمی‌توانید همه را راضی نگه داریم.» این توصیف یورگن کلوپ سرمربی آلمانی باشگاه لیورپول از دو هفته تعطیلی مسابقات باشگاهی برای برگزاری بازی‌های ملی در ماه مارس است که شاید بهترین و خلاصه‌ترین توصیف ممکن درباره آن باشد، اما ماجرا خیلی پیچیده‌تر از این حرف‌هاست و این‌بار بازی‌های ملی که به «ویروس فیفا» معروف است، دست به دست ویروس کرونا داده تا یک جنگ تمام‌عیار میان مربیان فوتبال باشگاهی بخصوص مربیان شاغل در لیگ برتر انگلیس با همتایان‌شان در تیم‌های ملی را شروع کند.

طبق قانون انگلیس، هر فردی که از فهرست کشورهای قرمز کرونا از جمله پرتغال، تمام کشورهای آمریکای جنوبی و بخشی از قاره آفریقا بخواهد به انگلیس سفر کند ملزم است تا 10 روز پس از ورودش خود را قرنطینه کند تا عدم ابتلایش به کرونا اثبات شود و این قانون هیچ استثنایی هم ندارد. حالا همین موضوع برای اهالی فوتبال انگلیس دردسرساز شده است چون اگر بازیکنان ملی‌پوش باشگاه‌ها بخواهند به اردوی تیم‌های ملی‌شان ملحق شوند و در این میان سفری هم به کشورهای پرخطر داشته باشند، تا 10 روز بعد از بازگشت‌شان نمی‌توانند برای تیم‌های باشگاهی خود بازی کنند. به این ترتیب احتمال دارد مربیان مانع رفتن بازیکنان‌شان به اردوی تیم‌های ملی شوند. پپ گواردیولا سرمربی تیم فوتبال منچسترسیتی در این باره گفته: «منطقی نیست بازیکنان به اردوی تیم‌های ملی بروند و در بازگشت‌شان 10 روز قرنطینه باشند.» تا پیش از این ترس از مجازات شدن از سوی فیفا، مربیان باشگاهی را مجبور می‌کرد به آزاد گذاشتن بازیکنان‌شان برای رفتن به اردو‌های ملی تن دهند اما اکنون داستان فرق می‌کند چون فیفا هم می‌گوید باشگاه‌ها می‌توانند از دادن بازیکنان خود به تیم‌های ملی خودداری کنند اگر بازگشت آنها به تیم باشگاه‌های منوط به سپری کردن قرنطینه 5 روزه یا بیشتر باشد. این می‌تواند منجر به عدم حضور چندین تن از ستاره‌های بزرگ فوتبال جزیره در بازی‌های ملی حدفاصل روزهای 22 مارس تا یکم آوریل شود (دوم تا دوازدهم فروردین 1400). باشگاه‌های لیگ برتری این موضوع را هفته گذشته در یک جلسه مطرح کردند و نتیجه این شد که تصمیم‌گیری بر عهده خود باشگاه‌ها گذاشته شود.

 

 

واکنش مربیان

پپ گواردیولا سرمربی منچسترسیتی که تیمش صدرنشین جدول لیگ برتر انگلیس است، علناً اعتراف کرده تمایلی به آزاد گذاشتن بازیکنانش برای رفتن به اردوهای ملی ندارد. او گفت: «ما 8، 9 ماه سخت کار کرده‌ایم و دنبال کسب افتخار در لیگ قهرمانان، جام حذفی و جام اتحادیه هم هستیم. اگر قرار باشد شش، هفت، هشت یا 9 بازیکن مهم تیم‌مان تا 10 روز نتوانند بازی کنند، منطقی نیست بگذاریم آنها بروند اما اگر به‌محض بازگشت بتوانند به تیم ملحق شوند، می‌توانند به تیم‌های ملی‌شان ملحق شوند. به هر حال ما کلی وقت و پول صرف کرده‌ایم تا به جایی برسیم که الان هستیم.»

سولشر، سرمربی منچستریونایتد نه به صراحت گواردیولا اما مانند او گفت که مخالف سفر بازیکنان ملی‌پوشش با شرایط تعریف‌شده است. سرمربی نروژی گفت: «منطقی نیست که بگذاریم بازیکنان‌مان بروند و تا 10 روز بعد از بازگشت‌شان نتوانند برای تیم بازی کنند.»

استیو بروس سرمربی نیوکاسل پا را فراتر گذاشته و شرط تعیین‌شده را نه غیرمنطقی بلکه مضحک می‌داند. او گفت: «این مسخره است. من فکر نمی‌کردم با وجود یک پاندمی ما بخواهیم بازیکنان‌مان دور دنیا سفر کنند.»

یورگن کلوپ سرمربی لیورپول یکی از مربیانی است که خیلی نگران از دست دادن بازیکنانش است. تیم او همین حالا هم با بحران کمبود مهره مواجه است و مدتی هم هست که نتیجه نمی‌گیرد. از تیم او روبرتو فیرمینو به اردوی تیم ملی برزیل دعوت شده است؛ یکی از همان کشورهایی که در لیست سیاه بریتانیایی‌ها قرار دارد. مربی آلمانی گفت: «من نیاز تیم‌های ملی مختلف به بازیکنان‌مان را درک می‌کنم اما الان ما در مقطعی قرار داریم که نمی‌توانیم رضایت همه را جلب کنیم. بازیکنان دارند از باشگاه‌های‌شان حقوق می‌گیرند پس این یعنی منافع باشگاه‌ها باید در اولویت باشد. من فکر می‌کنم همه موافقند که ما نمی‌توانیم با شروط تعیین‌شده اجازه دهیم بازیکنان‌مان به کشورهای‌شان بروند و بعد برگردند و مجبور باشند 10 روز قرنطینه باشند. نه این ممکن نیست.» کارلو آنچلوتی سرمربی اورتون هم نظری مشابه به همتایش در تیم رقیب همشهری دارد. این مرد ایتالیایی گفت: «من ترجیح می‌دهم بازیکنان ملی‌پوش‌مان در مرسی‌ساید بمانند اگر قرار باشد که در بازگشت‌شان 10 روز قرنطینه شوند.» در این میان اما مارچلو بیلسا، سرمربی آرژانتینی تیم لیدزیونایتد نظری خلاف دیگر همتایانش در لیگ برتر جزیره دارد. او می‌گوید تصمیم‌گیری در این موضوع باید بر عهده فدراسیون‌ها باشد نه باشگاه‌ها. او گفت: «به هیچ عنوان نباید تصمیم‌گیری درباره رفتن بازیکنان برای اردوی تیم‌های ملی‌شان بر عهده باشگاه‌ها گذاشته شود. آنهایی که قوانین را تعیین می‌کنند نباید غیر از این تصمیمی بگیرند وگرنه باید تبعات قوانینی که وضع می‌کنند را بپذیرند.»