زمانی اهمیت سرخیو آگوئرو برای منچسترسیتی همانقدر غیرقابل انکار بود که روشنی برای روز، چه این تیم موفق به قهرمانی در لیگ برتر می‌شد و چه نمی‌شد. اکنون اما داستان کاملاً متفاوت است. سیتی شنبه شب به آسانی توانست فولام پایین جدولی را در کریون کاتج با نتیجه 3 بر صفر شکست دهد و فاصله‌اش را با منچستریونایتد رده دومی به 17 امتیاز افزایش دهد. یونایتد دو بازی کمتر انجام داده اما صرفنظر از هر نتیجه‌ای که تیم اولگنار سولسشایر کسب کند، سیتی تنها 5 پیروزی دیگر از هشت بازی باقیمانده‌اش می‌خواهد تا سومین قهرمانی خود در 4 فصل اخیر را کسب کند. سیتی در حالی چنین سلطه‌ای را بر لیگ برتر پیدا کرده و در آستانه قهرمانی قرار گرفته است که برترین گلزن تاریخش سرخیو آگوئرو را به دلیل مصدومیت‌ها و ابتلایش به کووید 19 در اختیار نداشته و او تنها در 4 بازی در ترکیب اصلی برای منچسترسیتی به میدان رفته است. در واقع حضور او در ترکیب سیتی در بازی شنبه تنها دومین حضورش در ترکیب اصلی این تیم از 24 اکتبر 2020 (سوم آبان) بود. مهاجم 32 ساله منچسترسیتی سومین گل تیمش را هم به ثمر رساند که این اولین گل او در 14 ماه گذشته بود. البته افت آمار گلزنی او تحت تأثیر عوامل متعددی قرار داشت که پاندمی کرونا تنها فقط یکی از آنها بود. پپ گواردیولا، سرمربی سیتی پس از مسابقه درباره نمایش آگوئرو به شبکه BeIN گفت: «برای سرخیو گلزنی در این بازی خیلی مهم بود. او مدت زیادی به خاطر مصدومیت غایب بود. بازی هم یک بازی سخت برابر حریفی سرسخت بود. البته او حتی اگر گل هم نمی‌زد عملکردش خوب بود چون در تمام 90 دقیقه بازی‌اش ریتم داشت. با این حال گلزنی برای همه مهاجمان بسیار مهم است.»

خب البته، آگوئرو سرانجام باید از یک مقطع دوباره شروع می‌کرد اما مهم این است که این شروع، سرآغاز یک بازگشت باثبات به فرم ایده‌آل در بازی‌های مهم باشد که در آن او بتواند به همه ثابت کند هنوز پتانسیل بازی در سیستم جدید تیم پرمهره پپ گواردیولا را دارد. پیروزی‌های متوالی و صدرنشینی بلامنازع منچسترسیتی در کورس قهرمانی، یک مدرک دیگر برای اثبات هوش و قابلیت‌های گواردیولا در زمینه مربیگری بوده است. استفاده از ایلکای گوندوگان در پستی نزدیک‌تر به دروازه حریف، احیای ژوائو کانسلو در پست دفاع کناری/هافبک و استفاده از یک مهاجم نوک کاذب برای افزایش سلطه خط میانی مقابل برخی رقبا همه و همه نشانه‌های همان هوش و توان گواردیولا در زمینه مربیگری بوده است. برای گواردیولا در شر غیبت آگوئرو و افت دیگر مهاجم تیم گابریل ژسوس به خاطر مصدومیت‌های گاه و بیگاه خیری پنهان بود. این دو مهاجم از ماه فوریه 2020 همزمان با هم در خط حمله قرار نگرفته بودند و این فرصت شنبه شب برای آنها فراهم شد. در این یک سال و یک ماه اما او نه تنها مشکلی در فاز هجومی نداشت، بلکه خط حمله تیمش را به قویترین خط حمله حال حاضر لیگ برتر هم تبدیل کرد.

بازی شنبه شب منچسترسیتی در خانه فولام، سیزدهمین باری بود که ژسوس و آگوئرو در کنار هم در لیگ برتر در ترکیب اصلی‌ قرار می‌گرفتند. آنها در این 13 بازی مجموعاً 24 گل به ثمر رسانده‌اند که این نشانه‌ای از پتانسیل گذشته آنها و رکوردی است که آگوئرو می‌تواند در هفته‌های پیش رو آن را ارتقا دهد. هر اتفاقی که رخ دهد آگوئرو اسطوره منچسترسیتی است و او مقابل فولام دویست و پنجاه و هفتمین گل خود در دوران بازیگری‌اش در این تیم را زد، دورانی که بدون شک سمبل همیشگی آن گلی است که در وقت‌های تلف شده بازی 9 سال پیش تیمش مقابل کوئینز پارک رنجرز به ثمر رساند تا اولین قهرمانی تیم آبی‌پوشان شهر منچستر در لیگ برتر بعد از 44 سال به وقوع بپیوندد.

گواردیولا گفت: «سرخیو را شاید بتوان اسطوره منچسترسیتی دانست. گاهی وقت‌ها که من گل منجر به قهرمانی او برای تیم روبرتو مانچینی در سال 2012 را مرور می‌کنم، می‌بینم که واقعاً کار خاصی انجام داده است. سرخیو انسانی دوست داشتنی است، همینطور کارهایی که انجام داده. ما تصمیمی اتخاذ خواهیم کرد که به نفع دو طرف باشد.»

پس ما نباید آگوئرو را با وجود 33 ساله شدنش در ماه ژوئن و پایان قراردادش با سیتی در همان ماه تمام شده بدانیم. زمزمه‌هایی شنیده شده مبنی بر اینکه او از کمرنگ شدن نقش‌اش در سیتی تا پیش از بازی شنبه شب آزرده خاطر شده و شاید هم او تنها کسی نباشد که از کم بودن زمان حضورش در ترکیب اصلی تیم ناراضی است. گواردیولا در این فصل 94 تغییر در ترکیب اصلی تیمش ایجاد کرده که بیش از هر مربی دیگری در لیگ برتر است. احتمال دارد که سیتی برای خرید ارلینگ هالند از بوروسیا دورتموند هم دست به کار شود اگر تیمش او را به فروش بگذارد که در آن صورت روند جدایی آگوئرو از سیتی سرعت خواهد گرفت. او اما این هفته در مصاحبه‌ای که با شبکه اینترنتی توییچ داشت، صحبت از رفتنش از سیتی به مقصد بارسلونا را بی‌موقع دانست ضمن اینکه گواردیولا هم گفت که به عقد قراردادی جدید با این مهاجم آرژانتینی فکر می‌کند و وقفه لیگ برای برگزاری بازی‌های ملی زمان خوبی برای این کار است.

آگوئرو باید از کوچکترین فرصتی که گواردیولا به او می‌دهد نهایت استفاده را ببرد. مقابل فولام او بدون شک طراوت سابق را نداشت و روان نبودن بازی سیتی در نیمه اول هم به این موضوع دامن زد.

تیم گواردیولا در این فصل شانس زیادی برای بردن چهارگانه قهرمانی دارد و بردن یک جام توسط این تیم تقریباً قطعی به نظر می‌رسد اما اینکه این اتفاق مصادف با آخرین درخشش ستاره آرژانتینی سیتی در اتحاد باشد یا نه مشخص نیست و باید تا انتهای فصل منتظرش ماند.

منبع: ESPN

 

مک‌گرگور: تا سه سال دیگر میلیاردر می‌شوم

کانر مک‌گرگور بر این باور است که تنها سه سال زمان نیاز دارد تا ششمین میلیاردر دنیای ورزش شود. البته او در حال حاضر تا رسیدن به این عنوان فاصله دارد اما معتقد است که در سال 2024 میلیاردر خواهد شد.

این مشتزن 32ساله که به‌زودی ثروتش به 250 میلیون یورو خواهد رسید، در یک جلسه پرسش و پاسخ توییتری با 3/8 میلیون فالوئرش حضور یافته است. از او سؤال شد که چه زمانی میلیارد می‌شود و او گفت: «وقتی 35 ساله شدم». اگر مک‌گرگور ایرلندی در سال 2024 به هدفش برسد و میلیاردر شود، پا جای پای مایکل جوردن، تایگر وودز، فلوید می‌ودر، لیونل مسی و کریستیانو رونالدو خواهد گذاشت. مک‌گرگور بیشترین دستمزد را در تاریخ UFC دریافت کرده و گفته می‌شود حدود 90 میلیون یورو بابت مبارزه با می‌ودر در چهار سال پیش دریافت کرده. گزارش‌ها حاکی از آن است که او با فروش سهامی که در یک شرکت دارد، 130 میلیون یورو کسب خواهد کرد. از او درباره سخت‌ترین رقیبی که داشته هم سؤال شد و او گفت: «نیت دیاز. زامبی سواحل غربی.» دیاز در سال 2016 توانست مک‌گرگور را شکست دهد – این اولین باخت مک‌گرگور در UFC بود – اما در مسابقه مجددی که بین این دو برگزار شد، دیاز شکست خورد. هنوز نبرد سوم این دو نفر برگزار نشده است ولی مک‌گرگور بر این باور است که این مسابقه‌ای بزرگ خواهد بود: «وقتی این سه‌گانه تکمیل شود، ابعادی افسانه‌ای خواهد یافت. نیتان و سبک مبارزه‌ای‌اش، همیشه نزدیک به تمرینات من بوده است. وقتی این نبرد پیش بیاید، من آماده‌اش هستم.» اما بازگشت مک‌گرگور به رینگ همراه با نبرد سوم او مقابل داستین پواریه است. پواریه در ژانویه با پیروزی مقابل مک‌گرگور با ناک‌اوت فنی در دور دوم UFC 257 همه را غافلگیر کرد. پیش از این، در سپتامبر 2014، این ورزشکار آمریکایی در نبرد پروزن مقابل مک‌گرگور شکست خورده بود. احتمالاً نبرد سوم آنها در تابستان پیش رو برگزار می‌شود و دانا وایت، رئیس UFC هم عملاً این خبر را تأیید کرده و گفته مک‌گرگور می‌خواهد هر چه سریع‌تر این اتفاق بیفتد. در این میان، دیاز از این بابت ناراحت است و در توییتر به‌شدت به مک‌گرگور و پواریه حمله کرده است. مک‌گرگور پس از ناک‌اوت کردن دونالد چرونه 37ساله در 40 ثانیه در ابتدای سال جاری میلادی، دیگر به میدان نرفته است.

 

 

 

 خورشید دارد آرام‌آرام غروب می‌کند. اینکه کریستیانو رونالدو و لیونل مسی بازیکنان سابق نیستند خبر جدیدی نیست، ولی هر ماه که می‌گذرد، به نظر می‌رسد که خداحافظی طولانی و آرام آنها شکل جدیدی به خود می‌گیرد. بارسلونا با تساوی یک بر یک مقابل پاری سن ژرمن از لیگ قهرمانان کنار رفت. یوونتوس هم در همین مرحله یک‌هشتم نهایی برابر پورتو حذف شد. به این ترتیب برای اولین بار در 16 سال گذشته، مسی و رونالدو در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان حضور ندارند. تا پیش از فصل گذشته، از فصل 2005-2004، دست کم یکی از این دو نفر به مرحله نیمه‌نهایی این مسابقات رسیده بود.

این وسوسه وجود دارد که حالا که آنها از لیگ قهرمانان کنار رفته‌اند، بلافاصله به سراغ کیلیان امباپه از پی‌اس‌جی و ارلینگ هالند از دورتموند برویم و آنها را جانشینان این دو بدانیم. هالند 20 ساله است و پدیده. او سریع و قدرتمند است و وقتی که به سمت مدافعان می‌دود، چنان وحشتی به دلشان می‌اندازد که از دوران رونالدوی برزیلی بی‌سابقه بوده است. او 20 گل در لیگ قهرمانان زده، آن‌هم تنها در 14 مسابقه. برای کریستیانو رونالدو 56 بازی و برای مسی 40 دیدار طول کشید تا به این آمار برسند. البته این مقایسه کاملاً منصفانه‌ای نیست چون مسی و رونالدو در ابتدای دوران بازی‌شان بال بودند و در زمانه‌ای بازی می‌کردند که بازیکنان حاضر در کنار زمین کمتر گل می‌زدند. با این حال، آمار هالند باورنکردنی است.

امباپه 22 سال دارد و چهره‌ کلیدی بازی رفت با بارسلونا بود. او در آن مسابقه هت‌تریک کرد، ولی در بازی برگشت شب آرام‌تری را پشت سر گذاشت و البته یک پنالتی را هم گل کرد. سرعت، حرکت پا به توپ و قابلیت گل‌زنی به شیوه‌های گوناگون در او خارق‌العاده است. او جوان‌ترین بازیکنی است که به آمار 25 گل در لیگ قهرمانان رسیده است.

شاید یک دهه آینده را این دو نفر رقم بزنند و تا حدی مانند مسی و رونالدو شوند که حاکم فوتبال بودند. هالند و امباپه بی‌تردید پتانسیل این را دارند اما دورانی که دارد به سر می‌رسد طبیعی نبوده است. اتفاق مشابهی در دهه‌های پیش از آن رخ نداده بود. افراد بسیاری هستند که می‌گویند مسی یا رونالدو بهترین بازیکن تاریخ هستند. تردیدی نیست که اگر 10 بازیکن برتر تاریخ انتخاب شوند، این دو هم جزوشان خواهند بود.

اینکه ما عادت کرده‌ایم که دو ستاره را ببینیم که همزمان با هم تا این حد می‌درخشند و پا به پای هم جلو می‌روند، به این معنا نیست که این اتفاق در آینده دوباره خواهد افتاد. مسأله فقط این نیست که این دو نفر در یک زمان بازی می‌کردند. پس از آن که رونالدو در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان 2008 بر مسی غلبه کرد و مسی در فینال لیگ قهرمانان 2009 رونالدو را برد، آنها 9 سال را در یک لیگ گذراندند و بارها و بارها در یکی از بزرگ‌ترین دیدارهای کلاسیک دنیا جلوی هم به میدان رفتند.

شاید شش سال پیش، ال‌کلاسیکو به معنای اوج قله فوتبال بود. از یک سو بارسلونا با مالکیت توپ جمعی و مسی حضور داشت و از سوی دیگر، مادرید با درخشش انفرادی بازیکنانش و رونالدو. این دو باشگاه معنای خاصی داشتند و از همه جهات ممکن متضاد هم بودند. آنها واقعاً از هم متنفر بودند و مسی و رونالدو از این موضوع الهام می‌گرفتند تا به جاهای بالاتر برسند.

با این حال یک پارادوکس وجود دارد. دوره این دو بازیکن بزرگ همزمان با دورانی بود که فوتبال پیچیده‌تر از همیشه دنبال می‌شد. مسی در بهترین فرم خود بود و دو‌تا از چهار قهرمانی‌اش در لیگ قهرمانان را زیر نظر پپ گواردیولا به دست آورد که سیستم مالکیت توپ او نیاز به بازی پرفشار تیمی داشت. در سمت دیگر، رئال مادرید برای رونالدو تلاش می‌کرد تا او به صورت انفرادی بدرخشد. شاید به همین دلیل است که او در جاهای دیگر به جز لالیگا، نتوانست آن‌قدرها موفق باشد اما در رئال، خط میانی متشکل از کاسمیرو، تونی کروس و لوکا مودریچ و البته ازخودگذشتگی کریم بنزما باعث شده بود او بتواند به درخشش انفرادی برسد.

یک کلیشه این است که فوتبال بازی ساده‌ای است اما نه، این‌طور نیست. این فصل فشرده برگزار می‌شود و این به این معنا بوده که برای مربیانی که طرفدار بازی مبتنی بر پرس هستند، محال بوده که بتوانند مانند قبل، به جزییات بپردازند. نتیجه این شده که در اوایل فصل، نتایج دیوانه‌واری گرفته شد و بعد از آن، تیم‌ها به‌شدت احتیاط کردند. این الگوها و تعاملات و سازوکارهایی که باشگاه‌ها مبتنی بر آن به پیش می‌روند، باعث می‌شود بهترین باشگاه‌ها مسیر خود را از باشگاه‌های رده پایین‌تر جدا کنند.

نبوغ مسی باعث شد فلسفه گواردیولا یک عنصر مهم پیدا کند: پیش‌بینی‌ناپذیری اما چیزی که درباره این دوره آشکار می‌توان گفت این است که در این روزگار، بازاریابی و حضور در شبکه‌های اجتماعی برای باشگاه‌های بزرگ به اندازه حضور در میدان مهم است. به همین دلیل است که مدیران یوونتوس بر این باورند که خرید رونالدو، هرچند از نظر فوتبالی پروژه‌ای شکست‌خورده بوده اما از نظر آگاه‌سازی مردم نسبت به برند یوونتوس موفقیت‌آمیز بوده است. بی‌تردید مدیران باشگاهی زیادی هستند که حاضرند یک بازیکن بزرگ بخرند و کاری به ساختار تیم نداشته باشند.

به این دلیل باید در برابر این سؤال که آیا وارد دوران حاکمیت هالند-امباپه می‌شویم، مقاومت کرد (و البته از سوی دیگر، این کار باعث می‌شود کمی در قبال روبرت لواندوفسکی، محمد صلاح، کوین د‌بروین و شاید حتی نیمار کم‌لطفی کرده باشیم). این دو نفر بازیکنان فوق‌العاده‌ای هستند اما اگر احتمال مصدومیت یا عدم آمادگی را کنار بگذاریم، بزرگ‌ترین موفقیت‌ها در فوتبال مدرن بر پایه ساختار به دست می‌آید.

منبع: SI

 بعد از حذف به دست رئال مادرید در یک‌چهارم‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا در سال 2018، یوونتوس تصمیم مهمی گرفت. آنها به این نتیجه رسیدند که تضمین گل چیزی است که می‌تواند دو شکست‌شان در فینال سه فصل قبل را جبران کند و آنها را به قهرمانی برساند برای همین کریستیانو رونالدو را با صد میلیون یورو خریدند و دستمزدی بیشتر از مجموع چهار بازیکن بعدی فهرست‌شان دادند هرچند که او 33 سال داشت و کم تحرکی فردی او در بالاترین سطح فوتبال ناکارآمدش کرده بود.

در انتخاب میان اصلاحات ساختاری که می‌تواند مشکلات تکراری را از بین ببرد و خرید نام‌های بزرگ، مقامات اجرایی همیشه به دومی علاقه بیشتری دارند. باشکوه است، باعث می‌شود احساس اهمیت بکنند و به کار یا درک خاصی از فوتبال نیاز ندارد علاوه بر آنکه اثر کوتاه مدت بهتری در چشم شبکه‌های اجتماعی نسبت به تغییرات گسترده در مراکز تحلیل اطلاعات یا بخش جذب و استعدادیابی یا هر جنبه نادیده دیگری از زیرساخت‌ها می‌گذارد.

از آن موقع، یووه به وسیله آژاکس، لیون و پورتو، که به ترتیب 39، 45 و 22 درصد درآمد سالانه یوونتوس را دارند، از لیگ قهرمانان حذف شده. همزمان از شر مربی‌ای که پنج قهرمانی پیاپی در لیگ به دست آورد و تیم را به آن دو فینال رساند، خلاص شدند و بعد از یک فصل پرجنجال با مائوریتزیو ساری، کار را به یک مربی بدون سابقه سپرده‌اند. نتیجه اینکه بعد از 9 سال دارند قهرمانی سری A را از دست می‌دهند.

حالا آن نابغه‌ای که مسئول چنین سقوطی است، آندره‌آ آنیلی به عنوان رئیس اتحادیه باشگاه‌های اروپایی مسئول تغییر شکل لیگ قهرمانان است هرچند خیلی باشگاه‌های بزرگ دیگر هم از او حمایت می‌کنند. شگفت انگیز نیست که او به دنبال تغییراتی است که درآمد را به باشگاه‌های ثروتمند سرازیر کند بدون توجه به اینکه چقدر بد اداره می‌شوند.

احتمالاً ظرف چند هفته آینده تأیید می‌شود که از سال 2024 لیگ قهرمانان با «سیستم سوییسی» منطبق می‌شود که در آن به جای مرحله گروهی، 36 تیم بر اساس سیدبندی، 10 بازی متفاوت با هم انجام می‌دهند و 8 تیم برتر به یک‌هشتم ‌نهایی می‌روند، تیم‌های نهم تا بیست و چهارم هم برای هشت سهمیه باقیمانده مبارزه می‌کنند.

به عبارت دیگر 180 بازی دیگر انجام می‌شود تا 12 تیم حذف شوند و چهار مسابقه اضافه می‌شود به تقویم کاملاً فشرده کنونی که لیورپول را مجبور کرد در فصل قبل حتی پیش از همه‌گیری ویروس کرونا با کمترین فاصله از هم بازی کند. تیمی که چهار بازی اول را ببرد تقریباً صعود می‌کند و می‌تواند به بازیکنان اصلی‌اش استراحت بدهد.

این فرمت برای تشویق همبستگی ورزشی نیست و از همان ذهنیتی نشأت می‌گیرد که شهوت جذب نام‌های بزرگ را دارد و هیچ ایده مشخصی درباره اینکه فوتبال چه کار می‌کند و چه چیزی باعث جذابیتش می‌شود، ندارد.

در هفته آخر، مسائلی هست که باید درباره صعود اتوماتیک به مرحله حذفی یا قرارگرفتن در جمع 24 تیم اول تعیین تکلیف شود هرچند به نظر می‌رسد این بهترین سناریو است (واقعاً آیا اتحادیه باشگاه‌های اروپایی باور دارد که توجه تمام دنیا جلب می‌شود به اینکه در نبرد تیم‌های بیست و سوم تا بیست و ششم اروپا برای ماندن مبارزه می‌کنند؟ اینکه مثلاً کراسنودار یا کلاب بروژ برای حذف شدن به دست اتلتیکومادرید در پلی‌آف سر و دست می‌شکنند؟)

همانطور که می‌بینید مرحله گروهی فاصله زیادی تا یک تورنمنت بی‌نقص دارد. کسالت‌آور و قابل پیش‌بینی است و بازی‌های مرده زیادی خواهد داشت اما این مسأله فرمت جدید لیگ قهرمانان نیست، موضوع منابع مالی و نحوه توزیع‌شان است (به عنوان مثال در سال 2019 بارسلونا 50 درصد بیش از دیگر تیم بازنده در مرحله نیمه‌نهایی یعنی آژاکس درآمد داشت) و این واقعیت دارد که ابرباشگاه‌ها چنان ثروتی دارند که بر همه سلطه پیدا می‌کنند حتی وقتی به شدت ضعیف مدیریت می‌شوند؛ بارسلونا یک فصل بحرانی را سپری می‌کند اما شانس رسیدن به دوگانه قهرمانی داخلی را دارد.

اینکه فکر کنیم راه حل در انجام بازی‌های بی‌خاصیت بیشتر است که فقط بی‌عدالتی مالی فوتبال را بیشتر می‌کند، درست مثل این است که بهترین راه برای درمان شکستگی استخوان پا این باشد که یک لگد محکم به آن بزنی. در مرحله گروهی امسال، رئال مادرید حداقل کمی تحت فشار قرار گرفت بعد از آنکه به شاختاردونتسک باخت و با بوروسیامونشن گلادباخ مساوی کرد. آنها در نهایت صدرنشین گروه شدند اما بعد از چهار بازی هیچ چیز مشخص نبود، حالا بعد از هشت بازی این ترس و حس قرارگرفتن در موقعیت خطرناک به مراتب کمتر می‌شود.

سیستم سوییسی از نخبگان محافظت می‌کند و باعث می‌شود به درآمد بیشتری برسند که بیش از قبل در برابر تصمیم‌گیری‌های بی‌حساب و کتاب محافظت‌شان می‌کند. می‌گویند این سیستم در شطرنج جواب داده شاید درست باشد اما آیا شطرنج‌بازان ثروتمند می‌توانند شاه بازیکنان فقیر را بخرند به خاطر اینکه سیستم به ضررشان طراحی شده؟

شکست مقابل پورتو نمونه‌ای بود از آنچه بالاترین سطح فوتبال باید چطور باشد. کیفیت بود و درام، درخشش و حمایت، شادی و اندوه چون همه آنها را داشت، حس بلاتکلیفی وجود داشت چون در نهایت یک تیم صعود کرد و یکی حذف شد. با وجود برد قاطع یوونتوس در پایان مرحله گروهی در زمین بارسلونا که نبرد ابرباشگاه‌ها بود و شاید آخرین تقابل رونالدو و لیونل مسی در زمین فوتبال، بعد از سه ماه هیچ کس آن را به خاطر نمی‌آورد.

این مؤلفه‌ها برای اینکه به سوپرلیگ مبتلا نشویم، ضروری است. شاید این توهم مضحک برای مدتی دوام بیاورد اما به کجا می‌رسد و با چه قیمتی؟ به فوتبالی بی‌معنی منجر می‌شود که مشکل اصلی ناعدالتی در فوتبال را دامن می‌زند. یک جایی یوفا باید به نفع فوتبال ورود کند و بگوید این ورزش است نه ماشین تولید ثروت برای ثروتمندان.

بگذارید هر کاری می‌خواهند بکنند، اجازه دهید ابرباشگاه‌ها جلو بروند و با ریاست آنیلی، پروازشان را تماشا کنید.

منبع: گاردین

با درخشش ادامه‌دار جیمز هاردن

نتس روی نوار پیروزی ماند

 جیمز هاردن 24 امتیاز گرفت که 12 تایش در کوارتر چهارم به دست آمد. او 10 ریباند و 10 پاس منجر به کسب امتیاز هم داشت تا نهمین تریپل دابل این فصل خود را تکمیل کند و به بروکلین نتس کمک کند 95-100 برابر دیترویت پیستونز به پیروزی برسد. هاردن تا به حال 55 بار تریپل دابل(دورقمی شدن در سه کار) کرده است. کایری ایروینگ هم 18 امتیاز گرفت و لاندری شامت به عنوان بازیکن تعویضی 15 امتیاز به دست آورد.

بروکلین با به دست آوردن 12 پیروزی در 16 بازی اخیرش به آمار 26 برد در برابر 13 باخت رسیده است اما هر چه نتس فصلش را متحول کرده و نتایج خوبی می‌گیرد، شرایط پیستونز رو به وخامت است. این تیم تا به حال 10 برد و 28 باخت داشته.

بازی اول دو تیم کنفرانس شرق در فصل عادی، اواسط بهمن برگزار شد که دیترویت 111-122 به پیروزی رسید، آن باخت در مقطعی رقم خورد که نتس سه تا از چهار بازی‌اش را باخت.

حالا 13 بازی از آن موقع گذشته و نتس خودش را به یک مدعی قهرمانی تبدیل کرده در حالی که دیترویت مشکلات اساسی دارد از جمله پرتاب‌های سه امتیازی. دو و نیم دقیقه از بازی گذشته که وین الینگتون یک سه امتیازی موفق داشت اما بعد از آن 19 بار تلاش بازیکنان این تیم برای پرتاب سه امتیازی به نتیجه نرسید یعنی وقتی که نیمی از کوارتر سوم هم گذشته بود.

نتس که دو بازیکن اثرگذار خود، بلیک گریفین و کوین دورانت را در اختیار ندارد، در بازی بعدی خود میزبان نیویورک نیکس است، این دومین دیدار دو تیم نیویورکی است. تیم استیو نش بعد از جذب هاردن در اواخر دی ماه از 26 بازی خود 19 برد به دست آورده.

پیستونز هم دومین تیم ضعیف این فصل NBA است و در 10 بازی آخر خود هشت باخت داشته، در بازی بعدی خود میزبان سن آنتونیو اسپرز است. نتس تیم دوم کنفرانس شرق پشت سر فیلادلفیا سونی سیکسرز است و پیستونز تیم آخر این منطقه محسوب می‌شود.

 

 

 جیانیس جور هم‌تیمی‌هایش را کشید

جیانیس آنتتوکونمپو ستاره پیروزی 119-125 میلواکی باکس برابر واشنگتن ویزاردز بود. او 33 امتیاز گرفت، 11 ریباند ثبت کرد و 11 پاس منجر به کسب امتیاز داد تا برای ششمین بار در این فصل تریپل دابل کند. ستاره یونانی باکس با وجود آنکه کمک زیادی از طرف دیگر هم‌تیمی‌ها و بخصوص جرو هالیدی و کریس میدلتون دریافت نکرد اما بازی درخشانی انجام داد و جور کم کاری آنها را خودش کشید.

هالیدی 10 تا از 18 امتیازش را در کوارتر چهارم گرفت تا به تیمش کمک کند به هشتمین پیروزی در 9 بازی اخیرش برسد و در رده سوم کنفرانس شرق قرار بگیرد.

راسل وست‌بروک 42 امتیاز گرفت از جمله 15 تا از 18 امتیاز آخر ویزاردز و به آن 10 ریباند و 12 پاس منجر به کسب امتیاز اضافه کرد تا با 11 تریپل دابل رکورددار NBA شود. روی هاچیمورا هم 29 امتیاز گرفت اما واشنگتن برای سومین بازی متوالی شکست خورد در حالی که به برادلی بیل، که گارد تیم آل استار بوده، به خاطر درد زانوی چپ استراحت داد. او برای بازی بامداد شنبه در آخرین لحظه به تیم اضافه شد و در 29 دقیقه 19 امتیاز گرفت اما اسکات بروکس، مربی تیم تصمیم گرفت مصدومیت امتیازآورترین بازیکنش بدتر نشود.

این بازی صحنه تقابل برادران دوقلوی لوپس بود، بروک بازیکن میلواکی 11 امتیاز گرفت در برابر روبین که تنها دو امتیاز به دست آورد. این نخستین بازی دو برادر بعد از دو سال بود وقتی روبین برای شیکاگو بازی می‌کرد. این دو برادر فصل گذشته در میلواکی هم‌تیمی‌ بودند.

ویزاردز که در این فصل اوضاع خوبی ندارد و با 14 برد و 23 باخت در رده سیزدهم کنفرانس شرق است، در بازی بعدی خود بامداد فردا میزبان باکس است. در واقع حالا دوران طلایی فصل ویزاردز که هفت برد از هشت بازی برابر رقبای باکیفیت را با پیروزی به پایان رساندند، خاطره‌ای دوردست شده و این تیم از شش بازی آخر خود پنج باخت داشته و مسیر سقوط را با سرعت می‌پیماید.