آغاز اردوی تیم ملی هندبال مردان از دهه دوم تیر

دومین اردوی تیم ملی هندبال مردان با حضور وسلین ویوویچ از دهه دوم تیر آغاز خواهد شد. ملی‌پوشان هندبال مردان ایران که خود را برای حضور در بازی‌های کشورهای اسلامی و قهرمانی جهان آماده می‌کنند از دهه دوم تیر به اردوی تیم ملی دعوت می‌شوند. این اردو قرار است در دو مرحله انجام شود که مرحله اول آن از ۱۳ تا ۱۹ تیر در تهران آغاز خواهد شد. هنوز لیست تیم ملی مشخص نیست و قرار است اوایل تیر با حضور وسلین، سرمربی مونته‌نگرویی اسامی دعوت شدگان به اردو و برنامه تیم ملی تا زمان برگزاری بازی‌های کشورهای اسلامی مشخص شود. مربی تیم ملی درباره این اردو و نفرات دعوت شده گفت:«نظر سرمربی این است: هر بازیکن که واقعاً لیاقتش را داشته باشد در لیست نهایی قرار خواهد گرفت. وسلین به دنبال بازیکنانی است که واقعاً حس جنگندگی داشته باشند و مهم نیست که جوان یا با تجربه باشند. باید آنها خوب حمله کنند و با تمام وجود در اختیار تیم ملی باشند. این نظر کلی سرمربی است. باید بازیکنی به تیم ملی بیاید که عشق و علاقه داشته باشد و برای کشورش از جان و دل مایه بگذارد.»

 

در حادثه تیراندازی به همراه پدر

قتل هندبالیست نوجوان با شلیک گلوله

پیام قره‌باغستانی دروازه‌بان تیم هندبال نوجوانان کشورمان به همراه پدرش در حادثه تیراندازی به قتل رسید. این نوجوان هندبالیست به همراه پدر و برادرش نگهبانی یک باغ در شهریار را برعهده داشتند که گویا این باغ در بحث مالکیت با مشکل روبه‌رو بوده است. ظاهراً مالک این باغ با پوشیدن لباس نیروی انتظامی وارد باغ شده و با شلیک گلوله، این ورزشکار و پدرش را به قتل رسانده است. این دروازه‌بان هندبال کشورمان فصل گذشته در لیگ دسته یک هندبال بازی کرد و از چهره‌های اخلاق‌مدار این رشته محسوب می‌شد.

سرمربی تیم ملی والیبال نشسته با تأکید بر اینکه دیدار تدارکاتی برای این تیم و تا پیش از مسابقات قهرمانی جهان از الزامات است از تلاش برای برگزاری مسابقه دوستانه با مصر خبر داد. هادی رضایی سرمربی تیم ملی والیبال نشسته در این ‌باره گفت: «از روز چهارشنبه مرحله چهارم اردوی آماده‌سازی تیم ملی در اردبیل آغاز می‌شود. از ترکیب اردونشینان حاضر در اردوی قبل یک نفر کنار گذاشته شد و ۱۶ نفر دیگر به این اردو دعوت شده‌اند.» او با بیان اینکه تا زمان حضور در مسابقات قهرمانی جهان که ماه نوامبر به میزبانی بوسنی و هرزگوین برگزار می‌شود، برگزاری حداقل یک مرحله اردو در هر ماه پیش‌بینی شده است، ادامه داد: «برنامه‌ریزی اردوی ماه آینده به نتیجه تصمیم‌گیری در مورد دعوتنامه‌هایی که دریافت کرده‌ایم، بستگی دارد. دو دعوتنامه از ترکیه و آلمان داریم، ترک‌ها ما را به اردوی مشترک و حضور در تورنمنت چهارجانبه دعوت کرده‌اند و آلمانی‌ها خواستار میزبانی از ملی‌پوشان ایران و انجام چند دیدار تدارکاتی با آنها شده‌اند.» سرمربی تیم ملی والیبال نشسته با اشاره به دعوت تیم ملی آلمان گفت: «پیش از این دعوت از آلمان و انجام چند دیدار با این تیم در تهران را در برنامه داشتیم. اگر به دعوتنامه ترکیه پاسخ مثبت داده شود و تیم ملی والیبال نشسته راهی این کشور شود، حتماً با آلمانی‌ها مذاکره خواهیم کرد تا به جای سفر ما، آنها به ایران سفر داشته باشند. این موضوع در نهایت به موضوع دعوتنامه ترکیه بستگی دارد.» رضایی با اشاره به حضور تیم‌های عراق و مصر در تورنمنت پیش‌بینی شده از سوی ترک‌ها به تمجید این تورنمنت پرداخت: «روسیه، برزیل، بوسنی و مصر چهار تیم برتر جهان هستند. در این بین روسیه از سوی کمیته بین‌المللی پارالمپیک و سازمان جهانی والیبال نشسته تحریم است، با برزیل به خاطر فاصله زیاد امکان بازی وجود ندارد. بوسنی هم که میزبان مسابقات قهرمانی جهان است و قاعدتاً نمی‌توان روی این تیم و انجام دیدار تدارکاتی با آن حساب کرد. فقط مصر باقی می‌ماند که دیدار با آن اهمیت زیادی برای ‌ما دارد.» از این حیث تورنمنت ترکیه و حضور در آن اهمیت زیادی برای‌مان دارد چون در این صورت دیدار با مصر که به‌دنبال آن هستیم برای‌مان امکان‌پذیر می‌شود و این موضوع در آماده‌سازی بهتر ملی‌پوشان بسیار کمک‌حال می‌شود. انجام دیدارهای تدارکاتی اینچنینی تا پیش از مسابقات قهرمانی جهان برای این تیم از واجبات است بخصوص که این دوره مسابقات جهانی، انتخابی پارالمپیک هم هست و دو تیم برتر آن اولین سهمیه‌های بازی‌های ۲۰۲۴ پاریس را به دست می‌آورند.»

گزارش

آزاده پیراکوه      

 

 انتخابات کمیته ملی المپیک ششم شهریورماه برگزار می‌شود و اگر فرض را بر این بگذاریم که اتفاق خاصی نمی‌افتد و سر موعد مجمع انتخاباتی شکل می‌گیرد، کمتر از سه ماه تا تعیین تکلیف یکی از مهم‌ترین پست‌های ورزشی باقی مانده و همین موضوع باعث شده تا بازار رقابت گرم شود و نام‌های مختلف به‌عنوان کاندیداهای احتمالی سر زبان‌ها بیفتد. تا اینجای کار همه چیز طبیعی است و باید هم همین‌طور باشد. رقابت بدون هیجان و سر و صدا بی‌معنی است؛ اما شرایط از جایی غیر قابل تحمل می‌شود که می‌بینیم اتفاق‌ها در حد یک رقابت معمولی نیستند و کار به جایی رسیده که برخی مدیران ورزش حاضرند دست به هر کاری بزنند تا سهم‌شان را از انتخابات کمیته بردارند. از دو سه روز مانده به مجمع عمومی 17 اسفندماه که قرار بود درباره برگزاری انتخابات در بهار یا بعد از بازی‌های آسیایی تصمیم‌گیری شود، ماجراها شروع شد و امروز که این مطلب نوشته می‌شود، شرایط آنقدر تلخ جلو رفته که نمونه‌اش در دوره‌های قبلی انتخابات کمیته ملی المپیک دیده نشده است.

شاید بتوان گفت همه چیز از یک بدقولی در جلسه سه نفره آغاز شده است؛ جلسه‌ای که کمی زودتر از مجمع 17 اسفندماه 1400شکل گرفته است. در آن جلسه قرار بر برگزاری زودهنگام انتخابات شده اما روز مجمع اتفاق دیگری افتاده است. جلسه‌ای که گفته می‌شود مکالماتش ضبط شده و به دست وزیر ورزش رسیده و یکی از دلایل عصبانیت برخی افراد همین است؛ حالا اینکه چقدر این موضوع صحت دارد، مشخص نیست. اگر صحت دارد، مشخص نیست چه کسی صدا را ضبط کرده و کلی ماجرای دیگر، که در روزهای آینده بیشتر درباره‌اش صحبت می‌شود.

به هر حال دو روز بعد از این جلسه، رأی‌گیری برای زمان برگزاری مجمع با بالابردن دست انجام شد و همانجا بود که برگزاری مجمع در پاییز تأیید شد بدون اینکه رأی لازم را بیاورد.

دقیقاً از همان روزها است که تناقض در کلام و رفتار افراد بالا گرفت و هر روز که می‌گذرد، بر این تناقض‌گویی‌ها افزوده می‌شود. جالب است که تناقض‌ها از زبان افرادی شنیده می‌شود که سابقه مدیریت در ورزش را داشته و دارند و برخی‌شان جزو بزرگترها به حساب می‌آیند. بزرگترهایی که گویی انتخابات کمیته و سهم‌خواهی در این رقابت باعث شده بزرگتری را فراموش کنند.

موضوع بازنشستگی رئیس کمیته ملی المپیک، گمانه‌زنی‌ها درباره علاقه وزیر برای ورود به انتخابات کمیته   و اعلام آمادگی معاون سابق وزیر برای حضور در این رقابت، جرقه‌هایی شدند برای این آتش زیر خاکستر که حالا شعله گرفته است.

ریاست کمیته ملی المپیک حتماً یکی از مهم‌ترین پست‌های مدیریتی ورزش است؛ پستی مهم‌تر از وزارت ورزش با دغدغه‌های بسیار کمتر از وزیر. بدون نیاز به پاسخگویی به مجلس شورای اسلامی، با موقعیت بین‌المللی خوب. پستی شیک، هم برای آنهایی که از آن دور بوده‌اند، هم برای آنهایی که بر این صندلی تکیه زده‌اند. گروهی را وسوسه می‌کند و بقیه را وابسته. به قول یکی از اعضای مجمع کمیته، این پست آدم را عاشق می‌کند!

شاید همین وسوسه و دلبستگی است که باعث شده امروز اتفاق‌های عجیب و غریبی در ورزش بیفتد و همه ورزش تبدیل شود به محلی برای تسویه حساب. از ریمو کردن (حذف کردن) یکی از رؤسای فدراسیون‌ها از گروه رؤسا گرفته تا انتشار متنی پر از اتهام درباره یک کاندیدای احتمالی دیگر.  از شکایت مدیران از همدیگر گرفته تا دروغ‌های پی در پی.

همین چند وقت قبل بود که یکی از همین مقام‌های مسئول، می‌گفت:«فلان رئیس فدراسیون دو رأی هم در مجمع ندارد. امثال اینها باید کاندیدا شوند تا آبرویشان برود.» حالا عجیب است که شنیده می‌شود همین مقام مسئول تلاش خود را می‌کند تا همین رئیس فدراسیون برای حضور در ریاست کمیته ملی المپیک متقاعد شود. انگار  تصمیم  بر این است که همه بیایند و به جان هم بیفتند تا دیگر اعتبار و آبرویی برای ورزش نماند. اگر غیر از این باشد چرا باید این همه تلاش شود تا نام افراد مختلف به‌عنوان کاندیدا مطرح شود و به 

خیلی ها گفته شود که « کاندیدا شوید، حمایت می‌کنیم»؛ در حالیکه حمایتی در کار نیست. 

همه این اتفاق ها در شرایطی افتاده  که معمولاً تکلیف انتخابات ریاست کمیته ملی المپیک با معرفی اعضای مجمع بخصوص کارشناسان خبره مشخص می‌شود  و اعضای مجمع به این نتیجه می‌رسند که باید چه تصمیمی بگیرند! پس این همه قیل و قال برای چیست؟ 

مسئولان کمیته ملی المپیک با این استدلال که آرامش ورزش در آستانه بازی‌های کشورهای اسلامی باید حفظ شود، انتخابات را عقب انداختند و چه خوب است که حالا آنها و بقیه افراد درگیر در این ماجرا، همه تلاش‌شان را کنند تا این آرامش حفظ شود و مجمع کمیته در کمال احترام برگزار شود؛ فارغ از هر نتیجه‌ای که رقم می‌خورد.

البته با فضایی که به وجود آمده؛ بعید است توصیه‌های اینچنینی تأثیری داشته باشد اما بد نیست همه افرادی که به شکلی با موضوع انتخابات کمیته درگیر شده‌اند و برخی‌شان در این مدت اخلاق را زیر پا گذاشته‌اند، برای دقایقی به این فکر کنند که قرار است بعد از این سه ماه سر بلند کنند و به چشم همدیگر نگاه کنند. پس طوری پیش نروند که دیگر نه آبرویی برای خودشان و نه ورزش بماند.

ایران ورزشی - بعد از گذشت چند روز از بحران وزنه‌برداری، علی مرادی بار دیگر درباره اتفاق‌های وزنه‌برداری و بحران این روزهایش حرف زد. او فکر می‌کند با حرف زدن می‌تواند اندکی از شعله‌های این آتش حاشیه که به جان وزنه‌برداری افتاده را کم کند اما واقعیت چیز دیگری است. واقعیت این است که بخش عمده‌ای از مشکلات وزنه‌برداری به خاطر همین حرف زدن علی مرادی است. همین حرف‌های علی مرادی است که شعله‌های آتش اختلافات را افزایش می‌دهد و وزنه‌برداری را به روزهایی می‌برد که تا پیش از این بسیار کم تجربه کرده است. حرف‌هایی که نه منطق در آن دیده می‌شود و نه راهی که بتوان به آن امید بست. علی مرادی شبیه همان مدیرانی است که در تمام نقاط کشور نفوذ کردند و در این دهه‌های اخیر کلی مشکل برای کشور به وجود آوردند اما همچنان مدعی هستند که باید بمانند. مدیرانی که فکر می‌کنند فقط خودشان می‌فهمند و هر کسی هر چیز دیگری بگوید، اشتباه است. علی مرادی در ابتدای مصاحبه بلند خود به ماجرای برکناری محمد حسین برخواه، سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری اشاره کرده و می‌گوید که دوستانه از او جدا شده است اما کیست که نداند آقای مرادی، وقتی قهرمان جهان در سال 2019 کیانوش رستمی را در مسابقات  اوت کرد، تصمیمش را برای برکنار کردن محمد حسین برخواه گرفته بود. دو سال به زور برخواه را تحمل کرد و با اولین مصاحبه انتقادی هم عذرش را خواست اما می‌گوید دوستانه جدا شده است. علی مرادی با صراحت اعلام کرده که قصد ندارد از ریاست فدراسیون برود اما چه کسی از این موضوع تعجب می‌کند؟ در این ورزش همه به این حرف‌ها و رفتارها عادت کرده‌اند.

کدام مسئولی بوده که در کارش فاجعه به بار بیاورد و بعد هم برود؟ کاش علی مرادی حرف تازه‌ای می‌زد؛ اینجا مدیران از هر صنفی که باشند فقط می‌آیند تا به میز و صندلی بچسبند. علی مرادی در بخش دیگری از گفته‌های خود به بهداد سلیمی اشاره کرده و مدعی شده که این اظهارات سلیمی تشویق به شورش کرده است اما مگر بهداد سلیمی چه گفته است؟ خود علی مرادی تأیید کرده که مشکل غذا وجود داشته و همچنین نبود آب گرم، ماساژور، فیزیوتراپ و مکمل غذایی را تأیید کرده، پرداخت نشدن حقوق را هم که گفته در توانش نیست! چطور با این همه کمبود می‌شود اردو را برگزار کرد؟ بهداد سلیمی دقیقاً با اشاره به همین مشکلات اعلام کرده بهتر است آقای مرادی از مسئولیتش کنار برود. از عملکرد ورزشکاران دفاع کردن، دعوت به شورش است یا نحوه مدیریت علی مرادی که حالا دیگر کسی در وزنه‌برداری نیست که با او حاضر به همکاری باشد؟

 عبدالمهدی نصیرزاده در نشست خبری که در سالن جلسات کمیته ملی المپیک برگزار شد، با اشاره به موافقت رسمی فدراسیون جهانی با میزبانی ایران از مسابقات جهانی، گفت: لابی‌های زیادی برای گرفتن میزبانی مسابقات بین‌المللی صورت می‌گیرد. ما با کرسی‌های مؤثری که به‌دست آوردیم، توانستیم میزبانی رقابت‌های بین‌المللی را بگیریم. ما در سال ۲۰۲۲ قرار بود میزبان رقابت‌های آسیایی باشیم که انجام نشد. ۴ روز پیش رسماً میزبان ۱۸ تا ۲۲ آذرماه رقابت‌های جهانی جوانان در تهران شدیم. در فیتنس چلنج هم در ۳ رده سنی و در کنار آن مسابقات ورلد کاپ پیشکسوتان را میزبانی خواهیم کرد. یکی از شرط‌های مهم فدراسیون جهانی با اعطای این میزبانی برگزاری مسابقات در تهران بود.

وی درباره علت برگزار نشدن مسابقات آسیایی مچ‌اندازی در ایران گفت: با توجه به اینکه در مسابقات جهانی مچ‌اندازی در رومانی شرکت نکردیم، با میزبانی ما از مسابقات آسیایی موافقت نشد اما این قول را می‌دهم دوره بعد این رقابت‌ها با توجه به اینکه در مسابقات قهرمانی جهان حاضر  می‌شویم، به ایران واگذار شود.

نصیرزاده درباره تأیید پوشش بانوان رشته مچ‌اندازی توسط فدراسیون جهانی گفت: ما در ۳ رشته فیتنس چلنج، مچ‌اندازی و پاورلیفتینگ بانوان فعالیت داریم. معاونت بانوان برای نظام‌مند کردن فعالیت بانوان موافقت فدراسیون جهانی با پوشش بانوان بر اساس نظر وزارت ورزش در هر ۳ رشته را خواستار شده بود. فدراسیون جهانی این ۳ رشته با پوشش بانوان بر اساس نظر وزارت ورزش موافقت کرد اما فعلاً با فعالیت بانوان در مچ‌اندازی موافقت کرده است. این موضوع کمی زمانبر است و باید کارگروهی تشکیل شود.

 وی افزود: شرط اول موافقت فدراسیون جهانی بوده که انجام شده و فعالیت داخلی آنها مشکلی ندارد اما برای فعالیت بین‌المللی نیاز به موافقت وزارت ورزش با فعالیت بانوان در پاورلیفتینگ و فیتنس چلنج است.

 رئیس فدراسیون بدنسازی، درباره میزان مکمل‌های تقلبی در بازار گفت: باشگاه‌های ورزشی نمی‌توانند اقدام به فروش مکمل کنند و داروخانه‌ها فقط می‌توانند نسبت به فروش اقدام کنند. نظارت بر این موضوع بر عهده ما نیست. مکمل‌هایی که وارد بازار می‌شوند مثلاً اینجا ممکن است به قیمت ۳۰۰ هزار تومان به فروش برسد اما در کشور مبدأ ۳۰۰ یورو باشد که این موضوع مشکوک است و برخی افراد سودجو برای کسب پول اقدام به تهیه مکمل‌های تقلبی می‌کنند.

وی درباره نحوه تأمین هزینه‌های اعزام‌های بین‌المللی ورزشکاران بدنسازی خاطرنشان کرد: بخشی از منابع مالی ما توسط وزارت ورزش و کمیته المپیک تأمین می‌شود که بسیار ناچیز است. کلاس‌های آموزشی هم مقرون به صرفه نیست. ما از طریق برگزاری کلاس‌های آموزشی در آکادمی بین‌المللی و حامی مالی هزینه اعزام‌ها را تأمین می‌کنیم.

اولین مسأله ورزشکاران ناشنوا اشتغال است

صالحی امیری: برای حل مشکل وزنه‌برداری تلاش می‌کنیم

لیست نهایی نوجوانان برای قهرمانی آسیا

جدال بسکتبالیست‌ها برای سهمیه جهانی