همزمان با روز‌هایی که اتحادیه جهانی کشتی به تعریف و تمجید از کشتی فرنگی ایران پرداخت و عملکرد این تیم را در مسابقات قهرمانی جهان نروژ عالی توصیف کرد، شاگردان و همکاران سابق محمد بنا در اقدامی عجیب به انتقاد از او پرداختند! یکی از این افرادی که به انتقاد از محمد بنا پرداخت؛ جمشید خیرآبادی است. کسی که تمام موفقیت‌هایش را مدیون محمد بنا است و یکی از مدافعان سرسخت برنامه‌های او در سال‌های گذشته بوده اما حالا مشخص نیست که چه اتفاقی رخ داده که به یکباره همه چیز را فراموش کرده و منتقد محمد بنا شده است.

خیرآبادی مدعی است که علی ارسلان در چند مقطع خوش درخشیده و باید به او میدان داده می‌شد اما نمی‌گوید که این درخشش‌ها کجا و چگونه بوده؟ آیا این امکان وجود دارد که کشتی‌گیری با برتری مقابل حریفش در لیگ برتر به ترکیب تیم ملی برسد؟ علی ارسلان در لیگ برتر گرایی و مختاری را شکست داد اما دو بار هم در انتخابی تیم ملی به کاویانی‌نژاد و مختاری باخت، سرمربی تیم ملی کدام را باید ملاک قرار می‌داد؟

خیرآبادی ظاهراً هوشیاری و آگاهی خودش را از دست داده که می‌گوید با توجه به برتری ارسلان مقابل مختاری او باید به تیم ملی می‌رسید، بعد هم ادعا می‌کند که باید انتخابی رودررو تکلیف نفر برتر را مشخص کند؛ مگر سال گذشته مختاری با برتری مقابل ارسلان در انتخابی تیم ملی به ترکیب تیم ملی نرسید؟ مگر امین میرزازاده و علی‌اکبر یوسفی قبل از المپیک رودررو با هم مسابقه ندادند؟ اصلا می‌داند چه کسی به چه شکلی به دوبنده تیم ملی رسیده است؟

البته می‌شود اندکی از تغییر رویه و فراموشکاری را حدس زد اما واقعاً چطور می‌شود که افراد به این مرحله می‌رسند که همه چیز را فراموش می‌کنند؟ خیرآبادی در حال حاضر به عنوان رئیس هیأت کشتی کردستان فعالیت می‌کند اما ظاهراً هنوز انتظار دارد که به تیم ملی کشتی فرنگی برسد اما با کدام کارنامه می‌شود تیم ملی کشتی فرنگی را به او داد؟

او بعد از المپیک لندن و درخشش خیره‌کننده تیم ملی کشتی فرنگی ایران هدایت تیم ملی آذربایجان را برعهده گرفت و تا المپیک ریو هم این مسئولیت را داشت اما در این مدت با تیم پرستاره آذربایجان که قهرمانان بزرگی چون رسول چونایف و روشن بایراموف را در اختیار داشت، فقط یک طلای جهان را به دست آورد و در المپیک ریو هم در 5 وزن صاحب دو مدال برنز شد و بعد از ریو هم مجبور به ترک تیم آذربایجان شد. یعنی در 4 سال فعالیت فقط یک طلا گرفت، آن‌هم در حالی‌که تیمش حداقل دو قهرمان جهان و المپیک را در ترکیبش داشته اما حالا می‌گوید که اگر تیم ملی را به من ندهند، به پیشنهاد خارجی فکر می‌کنم!

با اتفاقاتی که در آذربایجان رخ داده، کدام کشور حاضر است خیرآبادی را به عنوان سرمربی بپذیرد؟ در مسابقات قهرمانی جهان به میزبانی قزاقستان، افرادی که در کنار تیم آذربایجان به مسابقات آمده بودند، در به در سراغ جمشید خیرآبادی را می‌گرفتند؛ احتمالاً قصد داشتند پیشنهاد همکاری جدید را بدهند! اصلا باعث افتخار است که شما در کشور دیگری سرمربی باشید. چرا این پیشنهاد یا پیشنهادات را قبول نمی‌کنید؟

عجیب است که می‌گوید با یک اشاره برای خدمت به کشتی ایران برگشته؛ آیا واقعاً خودش برگشته؟ اصلا برگشت چرا خدمت نکرد؟ مگر در دوره رسول خادم که اتفاقا ایشان در تهران بود و اتفاقا تیم ملی هم شرایط خوبی نداشت و محمد بنا هم نبود، چرا به عنوان سرمربی انتخاب نشد؟

عجیب است که از حسن نیت محمد بنا سوء‌استفاده می‌کنند اما نمی‌دانند که چرخه انتخابی تیم ملی کشتی فرنگی فقط برنامه محمد بنا نبوده بلکه حمید سوریان و علیرضا دبیر هم از آن حمایت کردند. وقتی روی سایت فدراسیون کشتی قرار می‌گیرد که چرخه انتخابی تیم ملی اعلام شده، یعنی این‌که این چرخه مورد تأیید فدراسیون کشتی است. یعنی بر خلاف حرف‌هایی که می‌زنند اصلا تصمیم یک جانبه نبوده و جمع ‌بندی فدراسیون این بود اما چرا جرأت انتقاد از رئیس فدراسیون کشتی را ندارند؟

خیرآبادی می‌گوید طبق مستندات علمی روشی که محمد بنا اعلام کرده، صد در صد غیر علمی است! فرض بر این‌که گفته خیرآبادی درست باشد اما چرا حدفاصل 2008 تا 2012 که دستیار اول محمد بنا بود، روش بنا غیر علمی نبود؟ مگر آن موقع روشی به غیر از این اجرا می‌شد؟ آن موقع که خود این آقا مربی تیم ملی بود، روش علمی بود الان که نیست غیر علمی شده است؟

ایران ورزشی - مسابقات نوجوانان و جوانان جهان در عربستان اگرچه مدال‌هایی را برای وزنه‌برداری ایران به همراه داشت اما از لحاظ فنی اتفاق‌های خیلی خاصی را در پی نداشت و در بعضی اوزان نتایج چندان قابل دفاعی ثبت نشد اما حالا خبری می‌رسد که حتی همان مدال‌های به دست آمده را نیز با اما و اگر همراه می‌کند. 

خبر کوتاه است اما می‌تواند تا المپیک 2024 پاریس برای وزنه‌برداری و حتی ورزش ایران تبعات داشته باشد. باز هم حرف از دوپینگ است و یکی از مدال‌هایی که تا پیش از اعلام این خبر (البته صورت غیررسمی) باارزش بود.

 قوانین آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ می‌گوید که تا زمان صدور حکم نهایی نباید نام ورزشکار یا هر فرد مرتبط که خاطی شناخته می‌شود، منتشر شود و به همین خاطر نام این وزنه‌بردار تا بررسی احتمالی نمونه B و حکم نهایی به امانت پیش ما می‌ماند اما با این حال نمی‌توان از کنار این موضوع گذشت که دوپینگ یکی از مدال‌آوران ایران در رقابت‌های عربستان مثبت شده است. 

خبری که از چند جهت شوک به وزنه‌برداری به حساب می‌آید و می‌تواند در روزها و ماه‌های آینده حسرت‌هایی را با خود داشته باشد.

اولین موضوعی که باعث ناراحتی است؛ اینکه یکی از مدال‌ها از دست می‌رود و ورزشکاری که حتما توانایی‌های بالایی دارد، در بهترین سن، از صحنه رقابت دور می‌شود. موضوع ناراحت کننده بعدی هم این است که این دوپینگ در رده پایه اتفاق افتاده و این مسأله برای ورزش قهرمانی ایران و به ویژه وزنه‌برداری یک خطر محسوب می‌شود و بار دیگر ثابت می‌شود که ورزشکاران کم سن و سال هم دنبال راه‌های میانبری مثل دوپینگ هستند.

در کنار این دو مسأله که کوچک نیستند و حتما قابل توجه‌اند، موضوع دیگری وجود دارد که زنگ خطر را برای وزنه‌برداری و ورزش ایران به صدا در می‌آورد.

کمیته بین‌المللی المپیک مدتی است که وزنه‌برداری را زیر ذره بین قرار داده و قوانین سفت و سختی را وضع کرده است تا جلوی دوپینگ را بگیرد. این رشته در آستانه حذف از المپیک قرار گرفته و به همین خاطر فدراسیون جهانی وزنه‌برداری هم کوتاه نمی‌آید و در آخرین مصوبه‌اش اعلام کرده است هر کشوری که سه نمونه مثبت دوپینگ و یا بالاتر را داشته باشد، به طور کلی از حضور در المپیک 2024 محروم می‌شود. 

با این شرایط فعلا یک نمونه مثبت در پرونده وزنه‌برداری ایران قرار گرفته و با توجه به ابهام‌هایی که درباره یکی، دو چهره‌ دیگر وجود دارد، هیچ بعید نیست که این عدد خیلی زود به دو نمونه برسد و در این شرایط وزنه‌برداری بر لبه تیغ قرار می‌گیرد. حتی اگر در مورد تاشکند هم همه چیز ختم به خیر شود و مشکلی پیش نیاید، باز وزنه‌برداری در معرض خطر است؛ بخصوص اینکه از سوی فدراسیون جهانی و وادا، کشورهای مختلف از جمله ایران زیر ذره بین هستند و در این روزهای و ماه‌های پیش‌رو، نمونه‌های بیشتری از وزنه‌برداران گرفته می‌شود.

این مسأله زمانی بیشتر نگران کننده می‌شود که مصوبه جدید فدراسیون جهانی درباره تغییر اوزان شرایط را کمی به نفع ایران تغییر داده و شانس مدال‌آوری ایران و کسب مدال طلا در المپیک پاریس بیشتر شده است و اگر در این شرایط وزنه‌برداری ایران از حضور در المپیک محروم شود؛ حسرتی همیشگی به جا می‌ماند.

با این شرایط به نظر می‌رسد چاره‌ای نمی‌ماند جز مراقبت خیلی زیاد از تک تک وزنه‌برداران؛ تا اتفاق ناخوشایندی برای وزنه‌برداری ایران نیفتد که البته با اوضاع به هم ریخته این روزهای این رشته؛ بعید است شرایط برای این مراقبت حداکثری فراهم باشد.

 ژروم بواتنگ با 9 قهرمانی بوندس‌لیگا، دو قهرمانی لیگ قهرمانان و یک فتح جام باشگاه‌های جهان، یکی از پرافتخارترین بازیکنان دنیای مدرن است. او به‌خوبی می‌تواند بازیکنان بااستعداد را تشخیص دهد.

این مدافع 33ساله، پس از یک دهه موفق با بایرن مونیخ، ترجیح داد که در تابستان تجربه متفاوتی را کسب کند و به لیون پیوست: «خوشحالم که پس از سال‌ها حضور در لیگ آلمان، حالا در لیگ جدیدی هستم. به نظرم این لیگ جذاب است و فیزیکی‌تر از بوندس‌لیگا است. این تصمیم مهمی برای من و خانواده‌ام بود. مربیان و افراد باشگاه بهترین حس را به من دادند. خیلی مهم بود که از آلمان خارج شوم. من امکان رفتن به باشگاه دیگری در آلمان را هم داشتم و شاید حتی می‌توانستم در لیگ قهرمانان بازی کنم اما این هدف اصلی من نبود. چیزی که برایم مهم‌تر بود، این بود که به کشور جدیدی بیایم و زبان جدیدی را تجربه کنم. به همین دلیل لیون را انتخاب کردم و اینجا پتانسیل بالایی را می‌بینم.»

لیون در خط حمله نیاز به تقویت داشت و امثال موسی دمبله، کارل توکو اکامبی و لوکاس پاکتا را در کنار ژردان شکیری، هم‌بازی سابق بواتنگ در بایرن مونیخ به خدمت گرفت.

بواتنگ درباره شکیری می‌گوید: «به نظرم او پتانسیل بالایی دارد. ما تکنیک او را می‌بینیم. او سریع است، پای چپ خیلی خوبی دارد و می‌تواند تأثیر بسیار بزرگی بر بازی ما بگذارد. به نظرم او هم برای اینکه بیشتر بازی کند به اینجا آمده. او می‌خواهد نشان دهد که دوست دارد در ترکیب ثابت قرار بگیرد و پاس گل بدهد و گل بزند.

البته شکیری تا الان زیر سایه پاکتا بوده است. بواتنگ می‌گوید: «از وقتی که به اینجا آمده‌ام واقعاً تحت تأثیر قرار گرفته‌ام. او چیزهای بسیاری به تیم ما اضافه می‌کند. خیلی می‌دود، تکنیک بالایی دارد، مهارت‌های فوق‌العاده‌ای دارد، فرصت ایجاد می‌کند، پاس‌هایش درخشان است، بر سر توپ می‌جنگد و بسیار به ما کمک می‌کند. به نظرم او پتانسیل آن را دارد که ستاره‌ای جهانی در فوتبال شود.»

بواتنگ تحت تأثیر پیتر بوژ هم قرار گرفته است. این مربی سابق بایر لورکوزن و بروسیا دورتموند، اتکای بسیاری به این مدافع کهنه‌کار دارد. بواتنگ می‌گوید: «پیتر را از لورکوزن می‌شناسم. هر چه از او شنیده‌ام خوب بوده. وقتی با او تلفنی صحبت کردم، دیدش درباره فوتبال را دوست داشتم. سبک بازی تیم او متناسب با نحوه بازی من در بایرن است. ما می‌خواهیم که از بالا پرس کنیم و فوتبالی تهاجمی بازی کنیم.

 ما البته دوست داریم توپ را هم داشته باشیم و اگر آن را از دست بدهیم، به‌سرعت پس‌اش می‌گیریم. فلسفه او این است و به نظرم تیم ما دارد پیشرفت می‌کند و چیزهای جدیدی یاد می‌گیرد. ما بازیکنان جوان بسیاری داریم؛ بازیکنان بزرگی که پتانسیل بسیاری دارند.»

 منچسترسیتی با بردن هشت بازی پیاپی در کریسمس در صدر جدول خواهد بود اما فکر نمی‌کنم هیچ تیمی بتواند برای مدتی طولانی در صدر جدول دست نیافتنی باشد. در حال حاضر سیتی همه را با سبک بازی‌اش شگفت‌زده کرده. گاهی فوتبال آنها اعجاب‌انگیز است و در بیشتر بازی‌ها بر مسابقه تسلط کامل دارند. آنها تیم توقف‌ناپذیری به نظر می‌رسند اما در مقاطعی از این فصل همین تصور را درباره لیورپول و چلسی داشتم و مطمِئنم در آینده‌ای نزدیک درباره قدرت این دو حرف خواهیم زد.

آنچه انتظار دارم در ۲۰ بازی بعدی رخ بدهد، دقیقا همان است که تا به حال دیده‌ایم، اطمینان دارم تغییرات صورت می‌گیرد و این سه تیم جایشان را در صدر جدول عوض می‌کنند. فصل قبل سیتی در نیمه دوم فصل روند فوق‌العاده‌ای را در پیش گرفت و از ۳۰ آذر تا ۱۲ اسفند ۱۵ بازی متوالی را برد. تیم پپ گواردیولا در کریسمس گذشته ۸ امتیاز از لیورپول عقب بود و با ۱۲ امتیاز اختلاف نسبت به رقبا فصل را به پایان رساند.

امسال اما فرق می‌کند. هنوز معلوم نیست کدام تیم در سال جدید اوج می‌گیرد، کووید ۱۹ به شدت ناشناخته است و پیامدهایش روی خیلی از تیم‌ها اثر گذاشته و نمی‌دانیم این تأثیرگذاری تا کجا ادامه می‌یابد. همه می‌خواهیم بازیکنان زودتر واکسینه شوند و خللی در روند مسابقات به وجود نیاید.

 

 

آیا لوکاکو می‌تواند چلسی را راه بیندازد؟

توماس توخل، مربی چلسی می‌خواست بازی تیمش با ولورهمپتون به دلیل ابتلای چند بازیکن تیمش به تعویق بیفتد اما اینطور نشد و با تساوی بدون گل فاصله‌اش با سیتی و لیورپول بیشتر شد.

 همین دو ماه قبل آبی‌ها درخشان به نظر می‌رسیدند و بخصوص در دفاع عالی بودند. حالا اما گل خوردن را شروع کرده‌اند و در پنج تا از هشت بازی آخرشان امتیاز از دست داده‌اند.

فکر می‌کنم بخشی به دلیل مصدومیت‌هایی است که گریبان تیم را گرفته. آنها مدتی انگولو کانته را نداشتند که این هفته برگشت، ماتئو کوواچیچ و روملو لوکاکو هم با مشکلاتی درگیر بودند.

لوکاکو که به نظر من مهم‌ترین انتقال تابستان اخیر بود، از ۲۵ مهر در لیگ برتر در ترکیب اصلی چلسی قرار نگرفته و از ۲۰ شهریور در لیگ گل نزده اما چلسی تا این اواخر خیلی خوب با نبود او منطبق شده بود و حالا نه. برای بازگشت به آن روزها لوکاکو باید دوباره راه بیفتد آن هم سریع. مقابل ولوز، چلسی بی‌خاصیت به نظر می‌رسید و اگرچه فعلا در کورس قهرمانی است اما نمی‌تواند بیشتر از این عقب بیفتد.

 

 

لیورپول بدون ستاره‌های آفریقایی

لیورپول هم بازیکنانی را به دلیل کووید از دست داده اما بزرگترین نگرانی‌اش که باید با آن کنار بیاید جدایی محمد صلاح و سادیو مانه از ترکیب تیم به دلیل همراهی با مصر و سنگا در جام ملت‌های آفریقا است. اگر این تورنمنت طبق برنامه برگزار شود، صلاح و مانه دو بازی لیگ را از دست می‌دهند که می‌تواند سه یا چهار بازی شود. در چنین کورس قهرمانی نزدیکی، این می‌تواند به از دست رفتن قهرمانی منجر شود. ما درباره دو ستاره تیم حرف می‌زنیم که گل‌های تعیین‌کننده‌ای می‌زنند بخصوص صلاح که می‌تواند هر لحظه جادو کند. از نظر من او در حال حاضر در جهان بهترین است نه فقط میان مهاجمان بلکه در مجموع.

قطعا جای خالی او احساس می‌شود و به نفع رقیبان است اگرچه کلوپ گزینه‌های هجومی دیگری مثل دیوگو ژوتا، روبرتو فیرمینو، دیووک اوریگی و تاکومی مینامینو را دارد. شاید بگویید قرمزها هم مثل چلسی در هفته‌های اخیر افت کرده‌اند. من هم تساوی با تاتنهام را دیدم اما در این بازی تصمیمات عجیب و نادرست داوری علیه‌شان بود که روی نتیجه بازی تأثیر داشت.

در کل نگران لیورپول نیستم، آنها با وجود آنکه با سختی بیشتری نسبت به سیتی امتیاز گرفته‌اند اما تیم در حال پیشرفت است و متوقف نمی‌شود.

 

سیتی بدون دبروین ریتم خود را پیدا کرده

منچسترسیتی در حال حاضر تیمی است که استانداردها را تعریف می‌کند و ریتم خودش را پیدا کرده با آنکه کوین دبروین مثل همیشه همه‌کاره تیم نیست. هافبک بلژیکی البته در برد ۷ بر صفر مقابل لیدز خارق‌العاده بود اما در این فصل هنوز پاس گل نداده که در مورد او عجیب است. به دلایل مختلف هنوز چیز خاصی از جک گریلیش که با صد میلیون پوند از استون ویلا آمده، ندیده‌ایم.

سیتی جای خالی آنها را احساس نکرده چون برناردو سیلوا خیلی عالی بوده و علاوه بر آن رودری در خط میانی و روبن دیاز در خط دفاع عملکردی استثنایی داشته‌اند.

پیدا کردن نقاط ضعف سیتی آسان نیست و گواردیولا احساس می‌کند تیمش بهتر از این هم می‌شود. لیورپول و چلسی باید خیلی خوب باشند اگر بخواهند شانسی برای به زیرکشاندن سیتی داشته باشند.

منبع: BBC

 

نایب قهرمانی کومیته تیمی ایران در آسیا

شکست گنج‌زاده و پورشیب در قزاقستان

تیم کومیته تیمی مردان ایران با شکست مقابل قزاقستان به عنوان نایب قهرمانی آسیا رسید. رقابت‌های روز پایانی کاراته قهرمانی آسیا ۲۰۲۱ به میزبانی آلماتی قزاقستان در حال برگزاری است. در روز پایانی این مسابقات، تیم کومیته تیمی مردان ایران در دیدار نهایی با نتیجه ۳ بر یک مغلوب قزاقستان شد و به مدال نقره رسید. سجاد گنج‌زاده ۷ بر ۶ و ذبیح‌الله پورشیب ۵ بر ۴ نتیجه را واگذار کردند. مهدی خدابخشی ۷ بر ۲ پیروز شد. کیوان بابان نیز ۱۰ بر ۳ مغلوب شد. به این ترتیب ایران به مدال نقره این دوره از مسابقات دست یافت. مسابقات کاراته قهرمانی آسیایی ۲۰۲۱ در تمام رده‌های سنی (نوجوانان، جوانان، امید و بزرگسالان) در دو بخش کاتا و کومیته از ۲۷ آذر تا اول دی‌ در شهر آلماتی قزاقستان برگزار می‌شود.

 

 

حکم عجیب کمیته انضباطی جودو علیه سرمربی سابق تیم ملی

محرومیت 4 ساله زارعیان با یک مصاحبه

کمیته انضباطی فدراسیون جودو، سرمربی سابق تیم ملی را به دلیل یک گفت‌وگو و مقصر دانستن رئیس فدراسیون جودو در ماجرای خروج سعید ملایی از ایران، به مدت ۴ سال از فعالیت در جودو محروم کرد. کمیته انضباطی فدراسیون جودو در تاریخ ۲۰ آذر جلسه خود را برای رسیدگی به تخلف مجید زارعیان سرمربی سابق تیم ملی به دلیل مصاحبه علیه رئیس فدراسیون برگزار کرد. در این جلسه که در غیاب زارعیان برگزار شد، مسئولان کمیته انضباطی، دبیر، بازرس و حراست فدراسیون جودو به بررسی اتهام سرمربی تیم ملی پرداختند و در نهایت دیروز (چهارشنبه) رأی به محرومیت ۴ ساله مجید زارعیان و تنزل درجه او دادند.

هرچه می‌گذرد دوین بوکر بیشتر و بیشتر شبیه همان ستاره‌ آماده‌ای می‌شود که قبل از مصدومیت همسترینگ، بال‌ پرواز ققنوس‌ها بود. گارد 25 ساله فینیکس سانز باز هم در نقش تأثیرگذارترین بازیکن تیمش ظاهر شد وقتی که برای آنها 24 امتیاز گرفت، 9 ریباند داشت و 7 پاس گل داد تا یک پیروزی شیرین و مهم در کارنامه صدرنشین به ثبت برسد. به لطف درخشش بوکر که به خاطر مصدومیت همسترینگ 7 بازی از همراهی تیمش باز مانده بود، ققنوس‌ها از سفر‌شان به کالیفرنیا دست پر برگشتند و میزبان خود لس‌آنجلس لیکرز را با نتیجه 108 به 90 شکست دادند. او در این بازی 32 دقیقه در میدان حضور داشت و 8 تا از 16 پرتابش از منطقه پرتاب را داخل سبد انداخت. کار او مشابه همان چیزی بود که در 26 دقیقه حضورش در بازی قبلی سانز مقابل شارلوت هورنتس انجام داد.

بوکر پس از بازی گفت: «احساس فوق‌العاده‌ای دارم مرد! فکر می‌کنم هر بازی دارم بهتر از بازی قبل می‌شوم. البته درست است که با هر بازی آماده‌تر می‌شوم اما هم‌تیمی‌هایی دارم که کار را هم برای من آسان‌تر می‌کنند. وقتی شما از حمایت 15 بازیکن و اعضای کادر فنی برخوردار هستید، اعتماد به نفس‌تان خیلی بیشتر از زمانی است که خانه‌نشین شده‌اید». به جز بوکر، دئاندره آیتون که 19 امتیاز و 11 ریباند داشت و میکال بریجز با 14 امتیازی که گرفت، دومین و سومین بازیکنان امتیاز‌‌آور در چهارمین برد متوالی فینیکس سانز بودند.

در طرف مقابل لبران جیمز هم 34 امتیاز برای لیکرز کسب کرد و پرامتیازترین بازیکن تیمش بود هرچند نتوانست مانع از سومین باخت متوالی لس‌آنجلسی‌ها شود. هرچند بعد از این بازی فرانک فوگل سرمربی تیم، دلیل این افت را غیبت ستاره‌های خانه‌نشین شده به دلیل پروتکل‌های کرونایی دانست.

این بیست‌و‌پنجمین پیروزی فینیکس سانز در سی‌امین بازی فصل ققنوس‌ها بود که جایگاه آنها را در صدر جدول کنفرانس غرب تثبیت کرد. لیکرز اما با این نتیجه تعداد برد و باخت‌هایش در عدد 16 برابر شد و به رده هفتم سقوط کرد تا روندی که هواداران این تیم را نگران از دست دادن شانس حضور در پلی‌آف کرده، ادامه داشته باشد.