یکشنبه از ساعت 11 به وقت آرژانتین، 87 قلم وسیله و اموال مربوط به دیگو آرماندو مارادونای فقید در فضای مجازی به حراج گذاشته شد و پس از رقابتی تقریبا طولانی ساعت 14:15 به پایان رسید. متقاضیان آرژانتینی شرکت در این حراج برای ورود به مراسم باید بلیت 600 پزویی تهیه می‏‌کردند. این رقم برای شرکت‌کنندگان خارجی 10 دلار آمریکا در نظر گرفته شد. حراج با یکی از کلاهای مارادونا که با قیمت پایه‏ 60 دلار رونمایی شده بود و در نهایت به قیمت 320 دلار به فروش رفت، آغاز شد. از دیگر اقلام معروف می‏‌توان به یک انگشتر با نگین سه رنگ که هدیه‏ «نیکولاس مادورو»، رئیس جمهور ونزوئلا به مارادونا بود و به قیمت 520 دلار فروخته شد، اشاره کرد. مارادونا در دوره‏ فعالیت به عنوان سرمربی «خیمناسیا» طی بازی‌های تیمش این انگشتر را به دست می‏‌کرد. بین اقلام و اموال معرفی شده، خانه‏ والدین مارادونا در «ویا نووِتو»، یک آپارتمان در مار دِلا پلاتا، 4 اتومبیل لوکس و دستگاه‌های تمرینی ورزشی هم به چشم می‏‌خورد. با این وجود گران‌قیمت‌ترین پیشنهادات که مربوط به خانه و آپارتمان بود و پایه ‎ 900هزار دلاری برای آن در نظر گرفته شد بود، در نهایت بدون مشتری باقی ماند.

 

فروش 29 جنس در یک ساعت اول

در مجموع در یک ساعت اول از فروش 29 قلم جنس از جمله کلاه و انگشتر و تابلوهای یادگاری متعلق به «اِل‏پلوسا» رقم 13هزار و710 دلار جمع آوری شد. یکی از گران‌‎ترین فروش‌‏های این حراجی متعلق به تابلویی از چهره‏ «مریلین مونرو» بود که مارادونا در زمان حضورش در امارات از آن در خانه‏ شخصی‌‏اش در دبی نگهداری می‏‌کرد. این تابلو که به گفته‏ مجری مراسم هدیه‏ یک دوست صمیمی اهل کلمبیا به مارادونا بوده و برای او مفهوم بسیار خاصی داشته، در نهایت به مبلغ هزار دلار به فروش رفت.

 

لیست اموال به حراج رفته مارادونا

*خانه‎ والدین مارادونا که اِل‎پلوسا به مناسبت تولد 80 سالگی پدرش به آنها هدیه داد. این خانه‏ 700 متری و کاملا مجهز که با قیمت پایه‏ 900 هزار دلار به حراج گذاشته شد، در نهایت بدون مشتری باقی ماند.

*آپارتمانی در مار دِلا پلاتا با قیمت پایه 65 هزار دلار.

2 خودروی لوکس بی‌.ام.‌و با قیمت‏‌های پایه‏ 225 و 165هزار دلار.

*وسایل منزل از جمله چند عدد تابلو، مبلمان و صندلی شخصی به همراه کفش‌‏ها، یک عدد ال‌سی‌دی، یک گیتار و چندین وسیله‏ خانگی دیگر.

این حراجی به درخواست فرزندان مارادونا و با هدف فروش بخشی از اموالی که نگهداری آنها هزینه‏‌های زیادی در پی دارد، برگزار شد. طبق اعلام قبلی، درآمد حاصل از این حراجی هم در نهایت بین ورثه‏ اسطوره‏ فوتبال آرژانتین تقسیم خواهد شد.

 

علی ‌بابازاده

 

 چشمِ دلالان و مدیرعامل وقت باشگاه پرسپولیس روشن! دقیقاً در تاریخ ۸ بهمن ۹۸ بود که خبر از انعقاد قرارداد سرخ‌های پایتخت با آنتونی استوکس، مهاجم ایرلندی و سابق باشگاه تراکتور رسانه‌ای شد و از آن به عنوان سورپرایز ویژه باشگاه قبل از دربی نام برده می‌شد. با توجه به شناخت‌مان از «مارکوپولوی ایرلندی»، پر واضح بود که این قرارداد هم به مانند تمام قرارداد‌های سالیان اخیر که یک طرفش مربی و یا بازیکنان خارجی بوده، سرانجام خوشی نخواهد داشت و درنهایت تنها چیزی که عاید باشگاه‌های ما می‌شود، شکایت، محرومیت و ضرر هنگفت مالی است.

استوکس پس از دو سال و از تشویق در فرودگاه امام خمینی، به ناله و گلایه طرفداران پرسپولیس رسیده و بلایی که پیشتر بر سر تیم‌هایی چون تراکتور نیز آورده بود، حالا بر سر ارتش سرخ آورده‌.

باشگاه در روزهای مشکلات مالی، گلایه و شکایت بیشتر بازیکنان از چاله گابریل کالدرون به چاهِ آنتونی استوکس افتاده و خبر رسیده که شکایت مهاجم ایرلندی از طریق فیفا به دستِ مدیران پرسپولیس رسیده. محکومیت ۸۰ هزار دلاری بیخ گوشِ سرخ‌پوشان پایتخت است و سؤال اساسی اینجاست که آیا امکان پرداخت چنین رقمی وجود دارد یا خیر؟

استوکس پس از جدایی یک‌طرفه، عدم حضور در کشورمان و غیبت در تمرین‌های پرسپولیس نه تنها با شکایتی از سوی تیم ایرانی مواجه نشد، بلکه در اقدامی عجیب و غیرقابل باور، کارت ITC او هم برای تیم جدیدش صادر شد و بدون هیچ مشکلی، روند جهانگردی و پول به جیب زدن‌هایش را ادامه داد.

در واقع پرسپولیس پس از جدایی استوکس پیگیر بازگشت مهاجم خود نشد و قراردادی که با بازیکن ایرلندی منعقد کرده بود را فسخ کرد!

پیشتر ابراهیم شکوری در این خصوص گفته بود: «متأسفانه بعد از جدایی استوکس از پرسپولیس برایش ITC صادر کردند و این مشکلی بود که در این پرونده با آن موجه بودیم. در این زمینه با کمک تیم حقوقی باشگاه، دفاعیه خوبی را ارسال کردیم و از طرف دیگر بابت تخلف استوکس از او شکایت کردیم و امیدواریم رأی را به سود باشگاه برگردانیم»

پرسپولیس دست به شکایت برد اما فسخ قراردادِ استوکس از سوی باشگاه همه چیز را خراب کرد و حالا طبق روال گذشته تیم‌های ایرانی مانده‌اند و شکایت‌هایی که غرامت سنگین به دنبال دارد. در آشفته بازار مدیریت باشگاه‌های بزرگ، چنین اتفاقاتی کوچکترین اهمیتی ندارد و در نهایت این حجم از عزل و نصب مدیران، به ضرر استقلال و پرسپولیس تمام خواهد شد.

در اصل بازیکن به پولش می‌رسد، مدیرعامل از حسابِ باشگاه کت و شلوار شخصی می‌خرد و هوادار جز حرص، ترس و استرس چیزی نصیبش نمی‌شود!

 

هومن جعفری

 

 از فاصله‌ای که بین نیمکت ذخیره‌های استقلال با ترکیب اصلی این تیم وجود دارد، ژاپنی‌ها می‌توانند برق توکیو را تأمین کنند. گفتم باشگاه استقلال در جریان باشد. شاید بشود دوزار درآمدزایی کرد!

*

یورگن کلاب بعد از بازی با تاتنهام به داور گفته: «من به داورها احترام می‌گذارم و با آنها مشکلی ندارم! تنها داوری که با او به مشکل می‌خورم تو هستی!»

خیلی دارم تلاش می‌کنم از این دیالوگ طنزی در مورد کمیته داوران خودمان بنویسم که متأسفانه نمی‌شود! اصولا هر طنزی در ایران در مورد داوران بی‌مزه از آب در می‌آید!

*

خبر را بخوانید:

«توافق نجومی لالیگا با دو شبکه تلویزیونی می‌تواند رئال و بارسا و در مجموع فوتبال اسپانیا را وارد دورانی تازه کند. قراردادی که پلت فرم‌های معروف را به اسپانیا خواهد کشاند. همین هفته بود که تأیید شد حق پخش تلویزیونی بازی‌های لالیگا در 5 فصل آینده به دو شبکه «دازِن» و «مووی استار» واگذار شده است. از این معامله، 4950 میلیون یورو (معادل 171 هزار میلیارد تومان) بین باشگاه‌ها تقسیم خواهد شد و طبق ادعای خاویر تباس رئیس لالیگا، این یک توافق تاریخی است.»

رقم را در ذهنتان تکرار کنید. بعد به حق پخشی که نمی‌دهیم، بلیت فروشی که اصلا معلوم نیست توی جیب چه کسی می‌رود و حق تبلیغات دور زمین که تازه آزاد شده، فکر کنید و از ته دل بخندید! طنز از این بالاتر!

 

هفت سال پیش در چنین روزی روزنامه ایران ورزشی تیتر نخست خود را به فوت هنرمند محبوب مرتضی احمدی اختصاص داده بود: «عمو مرتضی رفت» در مطلبی در همین باره می‌خوانیم: «خبری دیگر حال‌مان را گرفت. از آن خبرهایی که لحظاتی خیره‌ات می‌کند به یک نقطه و به فکر فرو می‌بردت. بهتر است خبر را همانگونه که خودش وصیت کرد، بنویسیم: «آهای پرسپولیسی‌ها عمو مرتضی رفت.» عمو مرتضایی که نه فقط متعلق به سرخ‌ها بلکه متعلق به همه بود. مرتضی احمدی نه تنها محبوب دل پرسپولیسی‌ها بلکه مردی ماندگار در دل‌ استقلالی‌ها هم بود. چهره‌ای که نوای صدایش عجین شده با روزهای نوجوانی. آن صدای ماندگاری که تصویری ابدی از کارتون پینوکیو در ذهن‌ها ساخت؛ صدایی که خود حالا در جایگاه ابدی آرام گرفته است. مرتضی احمدی، هنرمند محبوب و چهره به یادماندنی سینما، تلویزیون و رادیو وقتی ساکش را به سوی آن دنیا بست، اهالی ورزش را داغدار کرد.» برای خواندن این مطلب به آرشیو روزنامه ایران ورزشی مراجعه کنید.

 

مازیار گیلکان

 

برای استقلال بازی در جام حذفی مقابل ۹۰ ارومیه فقط یک بازی پرزحمت و صعود با پنالتی نبود، بلکه این بازی استقلال را با واقعیت‌هایی درباره خودش مواجه کرد که پیشتر درباره‌اش حرف می‌زدیم اما فرهاد مجیدی و همکارانش نشنیدنش را ترجیح می‌دادند.

مشکلات فنی استقلال حتی مقابل حریفی مثل ۹۰ ارومیه هم بروز پیدا می‌کند و این یعنی مشکلات ریشه‌دارتر از این حرف‌هاست که فقط در بازی‌های بزرگ در استقلال دیده شود.

استقلال خوش‌اقبال بود که در پنالتی‌ها صعود را جشن گرفت و این امکان وجود داشت که جام حذفی را بسیار آسان و سهل‌انگارانه از دست بدهد. استقلال اگر بر مشکلات فنی خود مسلط نشود و در پی حل آنها نباشد، در جای دیگری ضربه محکم‌تری خواهد خورد و همین جام حذفی یا فرصت قهرمانی در لیگ را از دست خواهد داد.

استقلال هنوز آثار گابریله پین را در بازی تیم به ما نشان نداده است. یا پین مربی کم‌اثری در تیم است یا فرصت برای اثرگذاری او در مجموعه کاری‌اش پیدا نیست. هنوز در استقلال -شاید جز سازماندهی خط دفاع- چیزی ندیده‌ایم که از آثار پین حرف بزنیم.

فارغ از مسأله اثرگذاری گابریله پین، استقلال باید در ساخت بازی تبحر بیشتری داشته باشد. استقلال اما نه فقط مقابل سپاهان و پرسپولیس، بلکه مقابل ۹۰ ارومیه نیز تبحر خود در تسلط بر بازی و بازی‌سازی را نشان نمی‌دهد. ۹۰ دقیقه یا ۱۲۰ دقیقه بازی استقلال را می‌بینید اما خبری از آنچه باید در یک تیم مدعی قهرمانی باشد، نیست.

انتقاد از آرش رضاوند و سایر انتخاب‌های فرهاد مجیدی شدت گرفته است اما مجیدی همچنان به انتخاب‌هایش معتقد است و البته موفق نمی‌شود که با ترکیب مورد نظرش به فوتبال دست پیدا کند. چیزی به اسم فوتبال بازی کردن در استقلال گم شده است و این را حتی در بازی آسان جام حذفی هم می‌بینید.

استقلال به آسانی نمی‌تواند از این دردسرهای فنی خود را نجات دهد، مگر آنکه تصمیمات مهم و پرهزینه‌ای بگیرد و یا اینکه فرهاد مجیدی درباره آنچه تا امروز ساخته است، تجدید نظر کند. استقلال هنوز فرصت دارد که با بازسازی فوتبال خود به مرحله فنی بهتری برسد و شانس خود برای رسیدن به جام‌ها را افزایش دهد. رقیبان استقلال در راه قهرمانی هم چندان وضعیت فنی بهتری ندارند و در این خشکسالی فوتبال شاید بتوان با تیمی بهتر، استقلال را به جام رساند.

 

سامان موحدی راد

 

استقلال شروع بازی‌هایش در جام حذفی را با ضیافت پنالتی‌ها آغاز کرد. در روزی که فرهاد مجیدی به تعداد زیادی از بازیکنان ثابت تیمش استراحت داده بود، بازیکنان جوان و چند ستاره‌ای که تا اینجای فصل جایی در ترکیب اصلی تیم نداشتند، نتوانستند انتظارات را برآورده کنند و به این ترتیب استقلال بعد از ۱۲۰ دقیقه بازی با نود ارومیه نهایتا در ضربات پنالتی پیروز میپدان شد.

جام حذفی جام شگفتی‌هاست و بسیاری منتظر رخ دادن شگفتی‌ها در این جام هستند. نود ارومیه هم آمده بود تا در اولین گام یک شگفتی را رقم بزند و فینالیست دو دوره قبلی جام را از گردونه رقابت‌ها حذف کند. آنها تا موفقیت چند دقیقه فاصله داشتند اما نهایتا استقلال بازی را به تساوی کشاند. استقلالی‌ها درباره بازی با نود تأکید فراوانی روی آمار شوت‌های‌شان دارند و معتقدند ۵۰ شوتی که در این بازی زده‌اند، نشان از هجومی بودن تیم‌شان دارد ولی واقعیت همان است که فرهاد مجیدی بعد از بازی گفت. کیفیت بازی چنان است که مربی تیم خجالت می‌کشد درباره آن حرف بزند.

اما نکته مهم بازی استقلال و نود مشخص شدن تکلیف چندین و چند بازیکن استقلال بود. امین قاسمی‌نژاد یکی از آنها بود که با جنجال فراوان راهی استقلال شد. پروژه انتقال او به استقلال برای تیم حواشی فراوانی هم به همراه داشت و آنها را با چالش‌هایی هم مواجه کرد اما نتیجه همه این چالش‌ها در استقلال چه بود؟ امین قاسمی‌نژاد به وضوح بازیکنی است که به درد استقلال نمی‌خورد و بازی‌ ضعفش در برابر نود هم همین را نشان می‌داد. سعید مهری دیگر بازیکنی است که ممکن است در نیم‌فصل از استقلال برود. آرش رضاوند هم یکی از بدترین بازی‌هایش را برای استقلال انجام داد. فرق رضاوند با دو گزینه قبلی این است که فرهاد مجیدی به او و بازی‌اش علاقه دارد و احتمال جدایی‌ او از استقلال به مراتب کمتر از آن دو نفر است. سبحان خاقانی هم علیرغم چندین و چند فرصتی که در استقلال داشت همچنان ارائه قابل توجهی ندارد. اگرچه او هم ممکن است به خاط جوانی‌اش در استقلال ماندگار شود.

به هر حال بازی با نود ارومیه تا حدود زیادی تکلیف خروجی‌های استقلال در پنجره زمستانی را مشخص کرد و شاید این تنها نکته مثبت این بازی بود. البته که برخی جوانان هم در این بازی نمایش قابل توجهی داشتند که صادقی یکی از آنها بود. ولی استقلالی‌ها خوب باید بدانند که نمایش زیبا همه مسیر نیست. آنها از ۵۰ شوتی که در این بازی زدند، تنها یک گل به ثمر رساندند که به وضوح نشان می‌دهد تیم‌شان با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند. استقلال در بازی‌های سخت لیگ هم به سختی گل می‌زند و در بازی‌های آسان جام حذفی هم آمار قابل قبولی در گلزنی ندارد. حتی وقتی کلی موقعیت سازی می‌کند.

 

میعاد نیک

 

شاید اگر پیش از برگزاری دیدار بین تیم‌های فوتبال استقلال و نود در رقابت‌های جام حذفی کسی مدعی می‌شد که تیم ارومیه‌ای برای آبی‌پوشان تبدیل به دردسری جدی خواهد شد و جان شاگردان مجیدی را بیش از 120 دقیقه خواهد گرفت، به نظر او با دیده شک و تردید نگاه می‌کردیم اما قاعده شگفتی‌سازی، هرگز از جام‌های حذفی دور نبوده و این مسأله در همین جدال هم تا حد زیادی به منصه اجرا در‌آمد اما کمی بدشانسی و یا بی‌تجربگی در واپسین لحظات و در ضربات مرگبار پنالتی، جلوی شگفتی‌سازی پسران جوان آذربایجانی را گرفت.

مهم‌ترین عامل در رقم خوردن این فعل و انفعال عجیب اما نه در کیفیت بالای تیم شهرستانی، بلکه در افت فاحش نمایش شاگردان فرهاد مجیدی نهفته بود. ترکیبی که از آبی‌پوشان تهرانی در نخستین حضور در جام حذفی فصل جدید رونمایی شد، گر چه هم به ترکیب اصلی شباهت‌هایی داشت و هم نداشت اما این سیستم نشان داد که تا چه حد زیادی بین بازیکنان معمولا ذخیره و بازیکنان اصلی، البته به جز قلب خط تدافعی فاصله وجود دارد. ناتوانی محض مهاجمان تیم فوتبال استقلال در شب نفسگیر استادیوم آزادی باعث شد تا پرچم آبی بارها تا مرز پایین کشیده شدن برود و برگردد.

استقلالی که نتوانست نود را در دقایق قانونی و حتی در جریان بازی شکست دهد، در واقع به بی‌دقتی و کم‌کیفیتی مهاجمانش یک بازی را باخت. تلنگرها همیشه نباید به بدترین شکل ممکن به یک مجموعه وارد شوند و کادرفنی استقلال شانس آورد که در همین دور نخست از گردونه رقابت‌ها حذف نشد. فرهاد مجیدی ادعا داشت که روی حضور در کنفرانس خبری پس از بازی را نداشته؛ سرمربی جوان آبی‌ها شاید لازم باشد با همین رویه ادامه دهد تا شاید نمایش شاگردانش از چیزی نزدیک به صفر مطلق به سمت مدارهای صعودی تغییر کند.

 

امیر فروزش

 

فرهاد مجیدی دو جام حذفی به هواداران باشگاه استقلال بدهکار است و به همین دلیل قبل از بازی تأکید داشت که جام حذفی را جدی خواهد گرفت. با این وجود مجیدی در دیدار برابر نود ارومیه سعی کرد تعدادی از بازیکنانی که کمتر در لیگ به آنها فرصت بازی رسیده را میدان بدهد و آنها را هم محک بزند اما آنها با عملکرد خود نشان دادند نیمکت‌نشینی آنها بی‌دلیل نبوده. این اتفاق استقلال را تا آستانه حذف از جام حذفی پیش برد و می‌توانست تاوان سنگینی برای مجیدی داشته باشد. پس از بازی مجیدی در کنفرانس مطبوعاتی اذعان داشت که به شاگردانش گوشزد کرده که در صورت دست کم گرفتن حریف به مشکل برخواهیم خورد ولی اینکه چرا بازیکنان استقلال به حرف مجیدی توجهی نداشتند، باز به سرمربی این تیم برمی‌گردد که نتوانسته آنها را مجاب به انجام این کار کند.

نود ارومیه با نمایش خوب خود در برابر حریف سرشناس خود نشان داد که تیمی از پیش بازنده نیست. اینکه روی حداقل فرصت توانست دروازه استقلال را بگشاید، مشکلی است که مجیدی را شاید به فکر فرو برده باشد زیرا این تیم در این فصل نشان داده به دنبال ارائه فوتبالی نتیجه‌گرا است و اگر در لیگ با کوچکترین موقعیت دروازه این تیم باز شود، با مشکل مواجه خواهد شد.

عملکرد خط دفاع استقلال تا به اینجای رقابت‌ها خوب به نظر می‌رسد و مجیدی بهتر است در دیدارهای لیگ دست به تغییرات در خط دفاع خود نزند و از چشمی که نشان داده در این پست دفاع قابل اعتمادی نیست، استفاده نکند. استقلال در این دیدار نشان داد در گلزنی با مشکل مواجه است و فرصت سوزی‌های این تیم می‌توانست با از دست دادن یک جام برای آنها تمام شود. آنچه نشان می‌دهد استقلال به یک تمام‌کننده احتیاج دارد.