فقط چهار روز دیگر به شروع مسابقات کشتی قهرمانی جهان در نروژ باقی مانده است. رویدادی مهم و جذاب اما آسان؛ چرا که مسابقات قهرمانی جهان همیشه بعد از المپیک‌ها به دلیل تغییراتی که کشورها در ترکیب خود به وجود می‌آورند، از سطح پایین‌تری برخوردار است و دقیقاً به همین دلیل هم بیشتر قهرمانی‌های کشتی ایران در مسابقات جهانی بعد از المپیک‌ها رقم خورده است. حالا تیم ملی کشتی آزاد ایران به عنوان یکی از مدعیان این دوره از مسابقات راهی اسلو می‌شود تا در این سرزمین یخی برای رسیدن به یک جایگاه مطلوب که پوششی برای نتیجه نه چندان مطلوب بازی‌های المپیک شود، تا پای جان تلاش کند. ایران، روسیه و آمریکا قدرت‌های همیشگی کشتی دنیا هستند اما باید به آنها ترکیه و گرجستان را هم اضافه کرد. هر چند که تزارها با تغییرات گسترده در ترکیب خود و کنار گذاشتن ستاره‌های‌شان راهی اسلو شدند و شوک بزرگی را به مسابقات وارد کردند. در نقطه مقابل آمریکایی‌ها قرار دارند که از تمام ستاره‌های خود برای رسیدن به قهرمانی استفاده می‌کنند و البته ایران که با تغییرات گسترده در اسلو حاضر می‌شود.

 

کار سخت در میدان آسان

تیم ملی کشتی آزاد ایران با ترکیبی جوان و آینده‌دار راهی اسلو می‌شود. کشتی ایران هم مانند روسیه تغییرات گسترده‌ای را در ترکیب خود به وجود آورده. از ترکیب تیم تا کادرفنی برای تیم ایران تغییر کرده اما تغییرات کشتی ایران یک تفاوت آشکار با تغییرات روسیه دارد. روس‌ها می‌توانستند 3 الی 4 قهرمان جهان همراه خود به نروژ بیاورند اما خودشان تصمیم گرفتند به جای آنها از نفرات جوانتر و گمنام استفاده کنند تا تیم خود را برای سال‌های آینده تقویت کنند اما کشتی ایران چاره‌ای جز ایجاد تغییرات نداشت. 

کشتی ایران با علیرضا سرلک در وزن 57 کیلوگرم، رحمان عموزاد در وزن 61 کیلوگرم، امیرمحمد یزدانی در وزن 65 کیلوگرم، عرفان الهی در وزن 70 کیلوگرم، یونس امامی در وزن 74 کیلوگرم، محمد نخودی در وزن 79 کیلوگرم، حسن یزدانی در وزن 86 کیلوگرم، کامران قاسمپور در وزن 92 کیلوگرم، علی شعبانی در وزن 97 کیلوگرم و امیرحسین زارع در وزن 125 کیلوگرم راهی نروژ می‌شود. این تیم جوان و آینده‌دار است اما تغییرات ایجاد شده همه از سر جبر بوده و به طور مثال اگر رحمان عموزاد و یا عرفان الهی به ترکیب تیم ملی نمی‌رسیدند کادرفنی گزینه دیگری برای انتخاب نداشت. هر چند که جوانان ایران در این سال‌های اخیر بارها به مسابقه رفتنند و دیگر خام و بی‌تجربه نیستند. رحمان عموزاد در صربستان مسابقه داد یا محمد نخودی دو سال پیش در قهرمانی آسیا در رده سنی بزرگسالان به مدال رسید و یا امیرمحمد یزدانی سابقه حضور در مسابقات جهانی را دارد و یا کامران قاسمپور بعد از سال‌ها ماندن پشت خط حسن یزدانی به تیم ملی کشتی آزاد رسید. این تیم جوان اما باتجربه است که راهی نروژ می‌شود. تغییراتی که در ترکیب روسیه و بسیاری از کشورها انجام می‌شود به کشتی ایران کمک زیادی می‌کند اما با این حال این تیم کار بسیار سختی را در این میدان آسان دارد. تیمی که کادر فنی آن هم دچار تغییرات زیادی شده و تقریباً هیچ‌یک از اعضای آن تجربه حضور در رقابت‌های قهرمانی جهان را ندارند. برخی از اعضای کادرفنی حتی تجربه مربیگری را هم ندارند اما در جهانی نروژ به عنوان مربی فعالیت خواهند کرد.

جامبولات تدیف سرمربی نامدار کشتی آزاد روسیه که باید در حال حاضر او را به عنوان بهترین در دنیا نامید با گذر از نام برخی ستاره‌های خود سعی کرده تیم جدیدی را راهی نروژ کند. این یک اصل برای کشتی روسیه است که بلافاصله بعد از المپیک نفراتی که حتی قهرمان المپیک هم شده باشند را به استراحت می‌فرستند و از نفرات دیگر استفاده می‌کنند. این تیم در المپیک 3 طلا و 2 برنز کسب کرد اما از این 5 مدال آور فقط 2 نفر به نروژ می‌آید. عبدالرشید سعدالله‌اف که طلا گرفته بود و آرتور نایفونف که برنز گرفته بود. روس‌ها برای این مسابقات از قهرمانان مسابقات نوجوانان جهان گرفته تا نفرات دوم و سوم قهرمانی کشور شان برای این مسابقات انتخاب کردند. روس‌ها به جای زائور اوگویف که در توکیو به مدال طلا رسیده بود از ابوبکر موتالیموف استفاده می‌کند. کشتی گیری که هیچ عنوان بین‌المللی مهمی را ندارد. در جام یاریگین هم نفر بیست و نهم شد اما تدیف به او برای رقابت‌های جهانی اعتماد کرده است. در وزن 61 کیلوگرم عباس گادژی ماگمدوف انتخاب شده کسی که در رده سنی بزرگسالان قهرمانی اروپا را تجربه کرده که به مدال طلا رسید و در سال 2017 هم به مدال طلای جوانان جهان دست یافت.

در وزن 65 کیلوگرم تدیف تصمیم گرفته گادژی مراد رشیدف را که در توکیو به برنز رسیده بود کنار بگذارد و به جای او از زاگیر ساخیف استفاده کند. در وزن 70 کیلوگرم هم دوبنده تیم ملی به اوگنی ژربائف رسیده کسی که مهم‌ترین عنوانش نایب قهرمانی روسیه است. در وزن 74 کیلوگرم نه تنها خبری از زائور بک سیداکوف نیست، بلکه حتی جمالوف هم که در مسابقات صربستان به جای سیداکوف کشتی گرفته بود و با برتری مقابل چامیزو به مدال طلا رسیده بود در نروژ حضور ندارد و به جای آنها تیمور بیژوئف نفر سوم امیدهای جهان در اسلو کشتی می‌گیرد. در وزن 79 کیلوگرم هم دوبنده روس‌ها به رادیک والیف رسیده است. کشتی‌گیر 24 ساله که برنز امیدها و نقره نوجوانان جهان را دارد. در وزن 86 کیلوگرم اما آرتور نایفونف در نروژ به روی تشک می‌رود. در وزن 92 کیلوگرم ماگومد قربان‌اف انتخاب شده که قهرمان اروپا است. در وزن 97 کیلوگرم رشید سعدالله‌اف راهی اسلو می‌شود تا یک مدال طلای دیگر را صید کند. در وزن 125 کیلوگرم زلیم حزریف دوبنده تیم ملی را به تن می‌کند.

تیم ملی کشتی آزاد آمریکا بدون شک پرستاره‌ترین تیم حاضر در نروژ است. تیمی با کلی قهرمان جهان و المپیک که به جز دو وزن بقیه نفراتی که در توکیو مدال گرفته بودند را با خود به مسابقات قهرمانی جهان هم آورده است. گیبل استیوسون ستاره فوق سنگین ضربه عجیبی را به مسابقات جهانی زد و تصمیم گرفت که با امضای قرارداد رسمی به کشتی کچ برود. توماس گیلمان هم با وجود درخشش در توکیو اما به نروژ نیامد. با این حال آمریکا بهترین تیم چند دهه اخیر خود را برای این رقابت‌ها آماده کرده تا بعد از سال‌ها سکوی نخست کشتی دنیا را به دست بیاورد.

آمریکا در ۵۷ کیلوگرم توماس گیلمان، در وزن ۶۱ کیلوگرم دیتون فیکس؛ در وزن ۶۵ کیلوگرم یانی دیاکومیهالیس؛ در وزن۷۰ کیلوگرم جیمز گرین؛ در وزن ۷۴ کیلوگرم کایل دیک، در وزن ۷۹ کیلوگرم جردن باروفس، در وزن ۸۶ کیلوگرم دیوید تیلور، در وزن ۹۲ کیلوگرم جی دن کاکس، در وزن۹۷ کیلوگرم کایل اسنایدر و در وزن ۱۲۵ کیلوگرم نیک گویازدوفسکی را برای مسابقات قهرمانی جهان در نروژ انتخاب کرده؛ از این 10 کشتی‌گیر 6 نفر عنوان جهانی دارند که در این مسابقات هم مدعی کسب مدال هستند و اگر بتوانند به مدال برسند، عنوان قهرمانی به آمریکا می‌رسد. این شاید آخرین فرصت هم برای نسل طلایی کشتی آمریکا باشد که ایستادن روی سکوی قهرمانی جهان را تجربه کنند. این شش وزنی که شانس کسب مدال جهانی دارند؛ در روزهای پایانی عمر ورزشی خود قرار دارند. جیمز گرین 29 ساله، کایل دایک 30 ساله، جردن باروفس 33 ساله، دیوید تیلور 31 ساله، جی دن کاکس و کایل اسنایدر هم 27 ساله هستند که از این جمع شاید فقط دو نفر به المپیک پاریس برسند و بقیه حتی حضورشان در جهانی سال بعد هم نامعلوم است. بنابراین می‌آیند تا با قهرمانی در این دوره از مسابقات به رویای چندین ساله آمریکایی‌ها پایان بدهند. بعید است اگر در این دوره قهرمان نشوند چند سال دیگر چنین تیمی دوباره تشکیل شود. انتخابی آمریکا گویای عدم پشتوانه قوی در کشتی این کشور است. وقتی جردن 33 ساله در یک وزن بالاتر با اقتدار به قهرمانی می‌رسد نشان می‌دهد که در این وزن بعد از دایک کشتی‌گیر مقتدری وجود نداشته و تقریباً تمامی اوزان همین شرایط را دارند. بنابراین این بهترین و شاید هم آخرین فرصت برای کشتی آمریکا باشد که به عنوان قهرمانی جهان می‌رسد.

تغییر کادر فنی تیم ملی تکواندو قطعی شد

هند حریف ایران در قهرمانی آسیا شد

سهمیه جهانی تنیس روی میز قطعی است

گزارش

محسن آجرلو    

 

این جمله که تبدیل به تیتر شده، کامنت یکی از دنبال کنندگان صفحه فدراسیون والیبال در اینستاگرام است. آن هم زیر پست عجیبی که به رکوردزنی تیم جوانان ایران در رقابت‌های جهانی پرداخته؛ تیمی که با دو باخت از رسیدن به مرحله دوم این رقابت‌ها حذف شده و حالا به جای پرداختن به دلایل حذف (و‌ حتی توجیه)، صفحه فدراسیون مشغول بازتاب رکوردزنی است! رکورد بیشترین اختلاف امتیاز و بهترین برتری مقابل یکی از ضعیف‌ترین تیم‌های جام که محلی از اعراب در این رقابت‌ها ندارد. کامنت‌های بعدی هم اغلب واکنشی یکسان نشان داده بودند. یکی نوشته بود تیم حذف شده رکورد می‌خواهد چه کار؟ یا دیگری که گفته بود با این کورد‌ها، افتضاح حذف پاک نمی‌شود.

 

ماجرای رکورد چه بود؟

ماجرا از این قرار بود که تیم ایران در آخرین بازی خود در مرحله گروهی، به مصاف مراکشی رفت که درست مانند ایران هردو مسابقه قبلی‌اش را واگذار کرده بود و امیدی به صعود نداشت. ملی‌پوشان ایران در یکی از ست‌ها با نتیجه ۲۵ بر ۵ حریف خود را شکست دادند. اختلافی ۲۰ امتیازی که طبق ادعای فدراسیون، بهترین نتیجه‌ای است که یک تیم مردان در رده ملی کسب کرده است. اتفاق خوبی است و قابل اعتنا و توجه. قطعاً داشتن رکورد یکی از اتفاق‌های خوب و مثبت برای تیم‌های ورزشی به حساب می‌آید. با این حال پرداختن به چنین رکوردها و نتایجی، پس از چنین نتیجه‌ای قطعاً بهترین واکنش ممکن نیست و موضوعات بسیار بیشتری برای پرداختن به آنها وجود دارد.

گواه این مدعی هم نه تنها قواعد و اصول رسانه‌ای بلکه واکنش و عکس‌العمل دنبال کنندگان این صفحه است که از قضا همگی هم دوستدار و علاقه‌مند والیبال هستند و منتظر یک اتفاق و بهانه برای خوشحالی کردن. با این حال این اتفاق خوب ‌و رکورد جهانی هم وقتی در موقع نامناسبی عنوان شود، بازخورد خوبی در پی نخواهد داشت.

 

تلاش برای عناوین نهم تا شانزدهم

تیم ایران که در دوره گذشته این رقابت‌ها در بحرین به عنوان قهرمانی رسیده بود، در این دوره و البته با ترکیب و نسلی متفاوت، حتی نتوانست به جمع هشت تیم برتر راه پیدا کند و حالا پس از این برد با طعم رکورد، باید برای عناوین نهمی تا شانزدهم با حریفان به رقابت بپردازد. همانطور که در روزهای گذشته بارها در این صفحه و رسانه‌های دیگر گفته شد، شایستگی و توانایی این تیم و نسل ایران بسیار بیشتر از اینها بود که برای نهمی تا شانزدهم رقابت کند. تیمی که می‌تواند چنین رکورد و نتیجه‌ای را کسب کند، قطعاً کارهای بسیار بزرگ‌تری را از پس‌اش برمی‌آمد. با این حال تصمیم اشتباه فدراسیون در دادن دو‌ تیم به طور همزمان به بهروز عطایی، این نسل را تا حدود زیادی سوزاند و آنها را قربانی قهرمانی تیم بزرگسالان در قهرمانی آسیا کرد.