رضا رجبی، پیشکسوت باشگاه استقلال از سید حمید سجادی، وزیر ورزش و جوانان خواسته دنباله‌روی مدیران قبلی نباشد و برای استقلال تصمیمی متفاوت اتخاذ کند. 

رجبی می‌گوید: «ایجاد تغییرات در تیم مدیریتی استقلال الزامی است و وزارت ورزش نباید از آن طفره برود و باید در اسرع وقت این کار انجام شود. وقتی می‌گوییم تغییرات ایجاد شود، منظور فقط  تغییر نفر و مهره نیست. 

بلکه منظور تغییر در نگرش نسبت به انتخاب مدیران جدید برای استقلال است. مدیرانی که وزارت آقای سجادی برای استقلال انتخاب می‌کنند باید از جنس متفاوتی باشند، از جنس و بدنه این باشگاه باشند و اندازه مدیریت‌شان در حد نام و قدمت افتخارات این باشگاه باشند وگرنه تنها رفتن آقای «ایکس» و آمدن آقای «ایگرگ»، انتظار و مطالبه ما نیست.» 

رجبی در ادامه اظهارات خود می‌گوید: «آقای سجادی باید در تصمیم‌گیری برای استقلال طوری عمل نماید که دنباله روی وزارت قبلی نباشد. هوادار و پیشکسوت استقلال باید تغییر را در استقلال احساس کند. برای این تیم یک روز هم یک روز است.  سال‌هاست در حق استقلال اجحاف می‌شود و باعث نارضایتی چندصد پیشکسوت و چند میلیون هوادار شده‌اند.

 وقتی می‌گویم اجحاف منظورم چند تا پنالتی و رفت و آمد چند بازیکن نیست. بلکه منظور از اجحاف انتخاب مدیران در سال‌های اخیر است که هرگز در اندازه استقلال نبوده و نتوانسته‌اند به اندازه نام این تیم در آن مدیریت کنند.» 

رجبی درباره حضور استقلال در لیگ قهرمانان آسیا هم می‌گوید: «استقلال بازیکنان مستعدی دارد و برای پیروزی مقابل الهلال شانس کمی ندارد. بازیکنان استقلال باید قدر این فرصت را بدانند و توجهی به حواشی نکنند. از بازیکنان استقلال انتظار داریم با تمام قوا مقابل الهلال بازی کنند.»

 حضور تماشاگر لغو می‌شود؟

در حالی که کنفدراسیون فوتبال آسیا اعلام کرده بود به احتمال زیاد بازی استقلال و الهلال عربستان با حضور تماشاگر برگزار خواهد شد اما خبرهای تازه‌تر حکایت از لغو این تصمیم دارد. البته برگزارکننده‌های فوتبال آسیا هنوز تصمیم قطعی پیرامون این موضوع را اتخاذ نکرده‌اند اما ممکن است در نهایت بازی استقلال و الهلال که قرار بود با حضور 3600استقلالی در ورزشکاه زعبیل شهر دبی برگزارشود، بدون حضور تماشاگر باشد. هنوز تصمیم نهایی در این خصوص اتخاذ نشده و کشور میزبان تمایل دارد که اجازه حضور تماشاگر را در این بازی صادر کند. باید دید در نهایت چه اتفاقی رخ خواهد داد.

 

 

حضور تماشاگر در مراحل حذفی 

سعودی‌ها که با نفوذ خود کنفدراسیون فوتبال آسیا را در اعطای میزبانی به این کشور عمیقاً تحت تأثیر قرار داده‌اند و توانسته‌اند میزبانی مراحل حذفی را به دست بگیرند، قصد دارند در بازی‌های دور بعد از تماشاگر استفاده کنند. این تصمیم به جهت یاری هرچه بیشتر تیم‌های سعودی اتخاذ شده چون احتمال دارد دو تیم سعودی به مراحل بالاتر صعود کنند که با توجه به برگزاری بازی در کشور عربستان و حضور تماشاگران احتمال پیروزی نماینده‌های فوتبال عربستان نیز فزونی خواهد گرفت. سعودی‌ها نفوذ خود در تصمیم‌های کنفدراسیون فوتبال آسیا را تا آنجا گسترش دادند که حتی استقلال نتوانست در این مرحله از امتیاز میزبانی خود استفاده کند و حتی در مرحله گروهی مجاب به حضور در کشور عربستان هم شد!

 

 

احتمال غیبت سلمان فرج 

یکی از بازیکنان کلیدی تیم الهلال عربستان که در تیم ملی این کشور هم بازی می‌کند، احتمالاً بازی با استقلال را از دست خواهد داد. نام این بازیکن سعودی سلمان فرج است. بازیکنی که در پست هافبک بازی می‌کند و در جریان پیروزی تیم ملی کشورش مقابل عمان نیز حضور داشت. فرج از جمله بازیکنانی است که در سال‌های اخیر در فوتبال عربستان حامیان زیادی داشته و جزو خوب‌های این کشور محسوب می‌شود. پزشکان تیم الهلال عربستان در تلاشند این بازیکن را به بازی با استقلال برسانند. دیداری که دوشنبه شب در شهر دبی امارات برگزار خواهد شد. استقلال اما هیچ مصدومی ندارد و بدون مشکل می‌تواند مقابل الهلال به میدان برود.

 

روزی که سید حمید سجادی، وزیر ورزش و جوانان در فرودگاه امام(ره) در میان برخی هواداران استقلال اعلام کرد به زودی مدیریت استقلال تعیین تکلیف خواهد شد و از هواداران این باشگاه خواست به برخی شایعات توجهی نکنند تا او به جمع‌بندی نهایی در این خصوص دست یابد، روشن شد که اول شخص ورزش ایران به دنبال ایجاد تغییراتی در ساختار مدیریت باشگاه استقلال است. به دنبال این اظهارات و قطعی شدن تغییرات در مدیریت باشگاه استقلال این سؤال میان اهل فن دست به دست می‌شود که آیا این تغییرات همچون تحولات مدیریتی سال‌های اخیر بی‌فایده است و اثری در روند حرکتی باشگاه استقلال ایجاد نخواهد کرد یا وزیر ورزش قصد دارد افرادی را با اخذ تعهدات کافی به عنوان مسئول در باشگاه استقلال بگمارد که توان ایجاد تحولات بزرگ مالی و غیره را در این باشگاه داشته باشند؟!

آنچه بیش از مسائل فنی در سال‌های اخیر بر استقلال آسیب وارد کرده حضور مدیرانی نابلد، ناآشنا با فوت و فن مدیریت و عمیقا بی‌برنامه بوده که علاوه برآنکه بدهی‌های بسیاری برجا گذاشته‌‌اند حتی قادر به کنترل برخی حواشی نیز نبودند و باشگاه را به سمتی برده‌اند که عملاً عنان کار از دست همه ارکان مدیریتی(حتی وزارت ورزش)خارج و موجی از نارضایتی‌های عمومی را نیز به وجود آورده است.

 

تعهد مالی برای پرداخت بدهی‌ها

باشگاه استقلال در سال‌های اخیر گرفتاری‌های مالی بسیاری را تجربه کرده و همچنان نیز بدهکاری دست از سر باشگاه برنداشته است و تصمیم گیران باید خود را آماده یک درگیری اساسی با پرونده استراماچونی کند و مضاف بر آن بدهی به دیاباته و میلیچ را هم پرداخت کنند. ممکن است در این میان یک بدهی هنگفت دیگر نیز به واسطه شکایت پادوانی استقلال را با بحرانی وسیع‌تر مواجه کند و اگر مدافع برزیلی سابق استقلال حرف خود مبنی بر اخذ غرامت نقص عضو را در دادگاه عالی ورزش به کرسی بنشاند یک عدد عجیب و غریب دیگر به دایره بدهی‌های استقلال افزوده خواهد شد و استقلال به سمت پرتگاه خواهد رفت.

وزارت ورزش با علم به این پرونده‌های مالی در مذاکراتی که با برخی گزینه‌های مدیریت باشگاه استقلال داشته، از آنها خواسته برای پرداخت بدهی‌های برجا مانده برنامه خود را ارائه کنند که اندک گزینه‌هایی توانستند در این راستا برنامه‌ای به وزیر ورزش و جوانان ارائه دهند تا شاید استقلال از این بحران خارج شود.

طبق برآوردی که از سوی وزارت ورزش شده مبلغ 350 میلیارد تومان باید برای عبور از این موانع از سوی مدیران و اسپانسرهای بعدی استقلال تأمین شود و هر گزینه‌ای بتواند این رقم را جور کند با در نظر گرفتن دیگر شرایط، مدیرعامل باشگاه استقلال خواهد شد و از وزیر ورزش و جوانان حکم خواهد گرفت.

 

مددی در راه صندوق حمایت، فتح‌الله‌زاده و آجرلو 

پشت خط

از گوشه و کنار شنیده می‌شود که مددی بعد از برکناری از سمتش در باشگاه استقلال به عنوان مدیر صندوق حمایت از ورزشکاران برگزیده خواهد شد. از آن سو نیز نام علی فتح‌الله‌زاده و مصطفی آجرلو به عنوان گزینه‌های نهایی مدیرعاملی باشگاه استقلال به گوش می‌رسد. آجرلو پیش‌تر مدیریت باشگاه پاس را به عهده داشت که با این باشگاه به فتوحاتی هم دست یافت اما اینکه او که اغلب افراد پیرامونش را پرسپولیسی‌ها فرا گرفته‌اند بتواند خود را با فضای باشگاه استقلال وفق دهد خود سؤالی است که پاسخ دادن به آن دشوار می‌نماید.

آجرلو اما به عنوان یک مدعی حضور روی صندلی مدیریت باشگاه استقلال نامش مطرح شده و حتی ممکن است ریاست مجمع را نیز به عهده بگیرد اما تصمیم گیری درباره او چندان هم ساده نیست چون این سوی میدان نیز یک مدعی همیشه جدی برای بازگشت به صندلی مدیریت وجود دارد و او کسی نیست جز علی فتح‌الله‌زاده که در سال‌های دوری از باشگاه استقلال همواره به خاستگاه مهمی برای هواداران این باشگاه بدل شده و بسیاری از دوستداران این باشگاه علاقه دارند که او بار دیگر مدیریت استقلال را به عهده بگیرد.

اینکه فتح‌الله‌زاده بتواند از پس بحران‌های مالی استقلال برآید به درستی مشخص نیست اما چیزی که پیدا است این است که شانس او نسبت به آجرلو بیشتر است و از دیدگاه هواداری گرایش بیشتری نسبت به بازگشت این مدیر به باشگاه استقلال وجود دارد. البته روی دیگر سکه که کاملاً گنگ و ناپیدا است را نیز نباید از نظرها دور نگه داشت و آن این است که آیا اساساً فتح‌الله‌زاده و هر گزینه دیگر خود را در برهه کنونی در موقعیتی می‌بینند که توان برآورده کردن انتظارات را داشته و مهم‌تر اینکه بتوانند بدهی‌ها را پرداخت کنند یا خیر؟!

آنچه مسلم است در فضای کنونی نه فقط محبوبیت و سابقه بلکه بنیه مالی برای مدیریت استقلال نقش کلیدی‌تری ایفا می‌کند که باید به آن توجه داشت.

دوشنبه شب استقلال مقابل الهلال قرار می‌گیرد و اگر بتواند مانند بازی‌های مرحله گروهی نمایش خوبی در این رقابت داشته باشد، یک مرحله دیگر در لیگ قهرمانان آسیا پیشروی خواهد کرد. استقلال در بازی با الهلال تعداد قابل توجهی از بازیکنانی که در مرحله گروهی در اختیار داشت را ندارد. مهدی قایدی، شیخ دیاباته، محمد نادری، هرویه میلیچ و مسعود ریگی بازیکنانی هستند که در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا غالباً در ترکیب اصلی استقلال به میدان می‌رفتند. در غیاب این بازیکنان تغییراتی به طور قطع در ترکیب استقلال ایجاد خواهد شد. شاید اگر استقلال درگیر لیگ برتر بود و ترکیب خود را بدون این بازیکنان مورد آزمایش قرار می‌داد نگرانی آنچنانی نسبت به این بازی وجود نداشت اما به دلیل تعطیلی لیگ استقلال و دیگر نماینده‌های فوتبال ایران بدون برگزاری بازی رسمی باید به مصاف رقبای خود بروند که استقلال نیز از این قاعده مستثنی نیست. وضعیت موجود ایجاب می‌کند تا فرهاد مجیدی ترکیبی با حداقل ریسک ممکن را به میدان بازی با الهلال عربستان بفرستد و مردانی را برگزیند که از آمادگی ذهنی و فنی بهتری در قیاس با دیگر بازیکنان برخوردار باشند. گرچه مجیدی مشت خود را باز نکرده اما از شیوه تمرینات پیدا است چه بازیکنانی در ترکیب اصلی قرار می‌گیرند. با غیبت مظاهری، شانس حسینی برای بازی مقابل الهلال قطعی است. در خط دفاع نیز سیاوش یزدانی، محمدحسین مرادمند و عارف آقاسی حضور خواهند داشت. استقلال به احتمال بسیار زیاد با 3 دفاع بازی می‌کند. بازیکنان کناری نیز وریا غفوری و جعفر سلمانی خواهند بود که کمی متمایل به جلو بازی خواهند کرد اما قطعاً سرمربی استقلال در زمان دفاع از آنها کمک خواهد گرفت. در خط میانی نیز مهدی مهدی‌پور، زبیر نیک نفس و آرش رضاوند را خواهیم دید. گمانه زنی‌هایی درباره حضور برخی بازیکنان جوان در خط میانی شده بود اما مجیدی به بازیکنانی بازی می‌دهد که بیشتر در ترکیب اصلی به میدان رفته‌اند. حتی بابک مرادی هم اقبال کمی برای بازی در ترکیب اصلی ندارد. در خط حمله نیز تکلیف استقلال کاملاً روشن است. ارسلان مطهری و امین قاسمی‌نژاد فرصت خواهند داشت تا برای نخستین بار در کنار هم به میدان بروند اما جالب توجه است که بدانیم اگر مطهری یا قاسمی‌نژاد نیاز به خروج از میدان داشتند، مجیدی چه گزینه‌هایی خواهد داشت؟! روی نیمکت استقلال برخلاف فصل قبل دست سرمربی استقلال چندان باز نیست. بازیکنانی که می‌توانند به جای قاسمی‌نژاد و مطهری در ترکیب بازی کنند محدودند. سبحان خاقانی و آرمان رمضانی دو بازیکنی هستند که بیش از دیگر بازیکنان شانس خواهند داشت. از محمد آزادی هم می‌شود نام برد.

 

ترکیب احتمالی استقلال مقابل الهلال:

سید حسین حسینی – سیاوش یزدانی – محمدحسین مرادمند – عارف آقاسی – مهدی مهدی‌پور – زبیر نیک نفس – وریا غفوری – جعفر سلمانی – آرش رضاوند(بابک مرادی) – امین قاسمی‌نژاد – ارسلان مطهری

*به این ترتیب از میان بازیکنان جدید به خدمت گرفته شده 3 بازیکن در ترکیب اصلی حضور خواهند داشت و برای اولین بار بازی برای استقلال را تجربه خواهند کرد.

 

 حالا که رشید مظاهری برخلاف حرف‌های چند روز گذشته‌اش قرارداد خود با استقلال را فسخ کرده دیگر نباید منتظر راندهای تازه مبارزه او با سیدحسین حسینی بود. مبارزه‌ای که کمتر نشانی از یک رقابت سنتی فوتبال دارد و بیشتر شبیه به مبارزات بوکس است.مظاهری که در اواخر لیگ بیستم جای ثابت‌اش درون دروازه آبی‌های تهرانی را از دست داده و حسینی گوی سبقت را از او ربوده بود، بر طبق اخبار و معادلات موجود اولیه باید به سپاهان می‌رفت تا جای سید پیام نیازمند را که به لیگ پرتغال کوچ کرده است، بگیرد اما چنان انتقالی در اواخر تیرماه و اوایل مرداد جور نشد و چون پیشنهاد دندانگیر دیگری هم برای رشید نرسید به نظر می‌آمد که او مجبور شده در استقلالی بماند که آشکارا آرزوهای او را برآورده نکرده است. با این حال فسخ یکطرفه قرارداد رشید با آبی‌ها در روز دوشنبه یک بار دیگر مسیر او را به سوی اصفهان سوق داده است. در مورد حسین حسینی هم از همان آغاز شکی وجود نداشت که او برخلاف ادعاهای فراوانی که در سه چهار سال اخیر داشته هرگز استقلال را ترک نمی‌کند زیرا می‌داند هیچ جای بهتری را پیدا نمی‌کند و به هر تیم دیگری برود چنین حاشیه امنیت و جایگاه بالنسبه رفیعی نخواهد داشت و او را بیهوده روی سرشان نمی‌گذارند و فقط استقلال است که او را بزرگتر از آنچه واقعاً هست، می‌داند.

 

اینگونه مسائل رایج است اما

با این اوصاف و مقدمات هم مظاهری که ذاتاً و براساس کلاس و شرایط موجود دروازه‌بان بهتری نسبت به حسینی است و هم حسینی که در سه چهار سال اخیر دائماً و به شکل‌هایی آشکار و نهان بر سر پیراهن ثابت تیم با سیدمهدی رحمتی و پس از رفتن وی با مظاهری ستیز داشته و همیشه خودش را بالاتر از آنها دانسته (حال آنکه پایین‌تر از هر دوی آنها است) باید وارد مبارزه تازه‌ای می‌شدند که طول مدت و خط استمرار آن حداقل تا پایان فصل فوتبالی 1401-1400 می‌بود که چون دیرتر از تمامی ادوار قبلی لیگ شروع می‌شود، بعید است که زودتر از شهریور 1401 پایان گیرد. در این نبرد و مبارزه روی «رینگ صلاحیت»‌ هر کدام که موفق‌تر می‌بودند و از دید داوران (در واقع مربیان استقلال) و ناظران (به واقع هواداران و تماشاگران فوتبال) امتیازات فزون‌تری می‌اندوختند، پیراهن شماره یک تیم را می‌پوشیدند و به قولی «روی» طرف مقابل را کم می‌کردند! با این حال چون فصل طولانی است و انواع اتفاقات روی می‌دهد معمولاً جولان یکی از این دو سنگربان بر دیگری دائمی و به طول تمام فصل نخواهد بود و چند باری در این پروسه تغییر ایجاد می‌شود و شرایط و جایگاه دو دروازه‌بان عوض خواهد شد و «هر کسی را چند روز نوبت اوست». فصل پیش نیز با فیکس بودن مظاهری در بدو الحاقش به استقلال آغاز شد ولی پس از یکی دو نمایش بد «رشید» و بخصوص دو گل آسانی که در دربی رفت از پرسپولیس خورد محمود فکری سرمربی وقت آبی‌ها سیدحسین حسینی را به جای او درون دروازه گذاشت. با این حال حسینی بی‌روحیه چنان بد ظاهر شد (و حتی گل به خودی هم زد) که رشید بلافاصله به ترکیب اصلی بازگشت. بعد از رفتن فکری و شروع سومین عصر زمامداری فرهاد مجیدی در جمع آبی‌ها و در یک سوم پایانی لیگ بیستم به تصمیم این مربی حسینی باز درون دروازه آنان ایستاد و رشید به روی نیمکت رفت و حسینی این بار به قدری خوب ظاهر شد که در 11 بازی متوالی در 7 مورد کلین شیت کرد و فقط در 4 بازی گل خورد و آبی‌ها در کل این 11 مسابقه فقط یک مرتبه پذیرای شکست شدند. با این اوصاف اگر در این معادله تغییری ایجاد نمی‌شد و چنانچه مظاهری با لغو قراردادش با استقلال از این تیم فاصله نمی‌گرفت در شروع لیگ بیست و یکم (از 27مهرماه) برخلاف لیگ بیستم حسینی در قالب دروازه‌بان ثابت استقلال ظاهر می‌شد و این بار مظاهری می‌بود که باید بیرون زمین می‌نشست و منتظر اشتباهات بزرگ تازه‌ای از سوی حسینی می‌ماند تا جای ثابت‌اش را باز یابد. اشتباهاتی که البته بسیار بعید است از سوی حسینی سر نزند و دیر یا زود شاهد وقوع این رویداد خواهیم بود و اصولاً در هر ورزشی و در رشته‌هایی که ورزشکارانی برای کسب جایگاه ثابت در تیم خود می‌کوشند، امری کاملاً عادی و رایج است. البته با رفتن مظاهری بهره اشتباهات احتمالی حسینی به دروازه‌بانی خواهد رسید که سنگربان دوم آبی‌ها در لیگ بیست و یکم خواهد بود و هنوز مشخص نیست که این سنگربان کیست.

 

از زشت‌ترین تا محترم‌ترین

با این حال شیوه رقابت حسینی و مظاهری در این پیکار روحی – فنی ویژه هرگز چیزی نبوده که باید باشد و مثل بسیاری از رقابت‌های موجود در این زمینه مبتنی بر بعضی اصول نه چندان دلپذیر و سرشار از برخی حاشیه‌ها بوده است. زدن حرف‌های دو پهلو در مصاحبه‌ها و تأیید کلامی رقیب در محافل و در حضور سایرین ولی «زدن» علیه او در خفا و پی‌ریزی شرایطی بد برای رقیب به قصد زمین خوردن وی مواردی است که بارها در رقابت بازیکنان «هم پست» و نفراتی که کیفیت‌شان چندان از یکدیگر دور نیست، محقق و مشاهده شده و بعید بود که در فصل پیش‌رو و در رقابت تازه حسینی و مظاهری و به قولی در راندهای جدید مبارزاتی‌شان نیز اجرا و رؤیت نشود. در استقلال هم اینگونه دعواها اصلاً بی‌زمینه و بدون پیشینه نیست و اگر نسخه «رحمتی - حسینی» آن در لیگ‌های شانزدهم تا نوزدهم مثل ورسیون اخیر «حسینی - مظاهری» بیشتر به طور پنهانی و در پشت پرده بود در دوره رقابت اسفبار پرویز برومند با هادی طباطبایی در طول دهه 1380 به ابعادی وسیع و بسیار خسران‌ساز رسید و به کل آبروی باشگاه استقلال لطمه وارد کرد. در گذشته‌های دورتر رقابت ناصر حجازی فقید با منصور رشیدی که در سال‌های دهه 1350 و در جام تخت جمشید سابق شکل گرفت اگرچه هرگز چهره زشتی به خود نگرفت و حائل احترام و رعایت حرمت‌ها بین این دو سنگربان ملی پوش حفظ شد اما آن رقابت نیز بدون بعضی نشانه‌های مضر و برخی آثار سوء نبود. در گذشته نزدیکتر و به واقع در نیمه اول دهه 1390 نیز رقابت وحید طالب‌لو با سیدمهدی رحمتی که در 90 درصد اوقات به سود سیدمهدی تمام می‌شد یک پیکار سراسر «ورزشی» و فقط مبتنی بر فن و اصول دروازه‌بانی نبود و بارها طالب‌لو ادعا کرد که حق او بسیار بیش از این بوده و جایگاه وی بر اثر ملاحظات غیرورزشی پایمال شده است.

 

یک نمونه موفق

واقعیت امر و برداشت صحیح هر چه باشد و هر یک از اضلاع و آدم‌های اتفاقات فوق بیشتر از دیگری بر حق باشند شکی نیست که ایراد اصلی را باید در سیاست‌های متحده باشگاه و تصمیم‌هایی دانست که سران آبی در مورد جذب دروازه‌بان‌های خود اتخاذ و اجرا کرده‌اند. این یک فرضیه و فراتر از آن یک توصیه معقول و همیشگی به تمامی باشگاه‌های فوتبال بوده است که در استخدام دروازه‌بان‌ها به گونه‌ای عمل کنند که کاملاً همسطح و به تبع آن صاحب ادعاهای بزرگ و یکسان نباشند و یکی از آنها از همان بدو ورود به تیم پذیرفته باشد که نفر شماره دو است و فقط در صورتی درون دروازه می‌ایستد که برای سنگربان اول اتفاقی رخ داده و مثلاً مصدوم یا سه اخطاره و یا بیمار شده باشد. چنین وضعیتی در سال‌های اخیر با خردورزی لازم در پرسپولیس به طور کامل به اجرا درآمده و بوژیدار رادوشویچ کروات ابتدا در دوره جولان علیرضا بیرانوند و سپس در زمان به قدرت رسیدن حامد لک کاملاً پذیرفته است که فقط دروازه‌بان ذخیره و مرد شماره دو باشد و تنها در صورتی بازی کند که اتفاقی برای این دو نفر بیفتد و در حال حاضر و برای لیگ بیست و یکم نیز بوژیدار با پذیرش این مسأله و قبول مجدد نقش دوم برای خود پا به پای سایرین تمرین و فقط برای روزهایی دورخیز و کسب آمادگی و البته بی‌تابی می‌کند که حامد لک بر اثر اتفاقی نتواند پیراهن شماره یک را بر تن کند. البته چنین اتفاقی در کل لیگ بیستم که با قهرمانی مجدد سرخ‌های تهرانی به پایان رسید فقط یک بار برای رادوشویچ روی داد و در 29 بازی دیگر لیگی حامد درون دروازه ایستاد و در اثبات لیاقت‌اش برای این امر تا آنجا پیش رفت که 17 بار کلین شیت کرد و فقط 14 گل خورد و با این آمار به عنوان برترین دروازه‌بان فصل انتخاب شد.

 

آیا بهتر نبود؟

در پایان سخن فقط می‌توان از استقلالی‌ها و به واقع از بانیان راندهای تازه مبارزه نه چندان توأم با مروت حسینی و مظاهری (که البته با جدایی «رشید» از جمع آبی‌ها منتفی شد) پرسید آیا بهتر نبود آنها هم با اتخاذ و اجرای سیاست‌های لازم در این زمینه و حفظ یکی از دو دروازه‌بان فوق و قطع همکاری با دیگری و آوردن سنگربانی تازه و خوب (و نه فوق‌العاده‌ای) که از آغاز پذیرفته باشد فقط مرد شماره دو است به همه حرف و حدیث‌ها پایان می‌دادند و تیم را مجدداً وارد یک راه به شدت پرحاشیه و همراه با قهر و آشتی سنگربانان و حرف‌های بودار و اشارات غیرورزشی و انواع دردسرهای برخاسته از آن نمی‌کردند؟

درست است که رفتن اختیاری مظاهری از اردوگاه آبی ضررهای کلان چنان رقابت پرحاشیه و پرمسأله‌ای را منتفی و به خودی خود مشکل را حل کرد ولی آیا خود مدیران آبی با پیش‌دستی و انجام انتخابی درست‌تر و چینش بهتر و عاقلانه‌تر دروازه‌بان‌هایشان نباید زودتر از هر کس دیگری این موضوع را حل می‌کردند؟