بایرن مونیخ به دنبال تقویت خط میانی خود بوده و مارسل زابیتسر را از آربی لایپزیگ خریداری کرده است. او به یولیان ناگلسمان، مربی سابقش می‌پیوندد. اما این بازیکن چه چیزی به قهرمان 9 دوره اخیر بوندس‌لیگا می‌افزاید؟

حضور زابیتسر باعث می‌شود بایرن در مرکز خط میانی گزینه‌های بیشتری در اختیار داشته باشد. در حال حاضر، یاشوا کیمیش و لئون گورتزکا زوج اصلی مرکز خط میانی هستند. این دو نفر در خارج از میدان هم رفقای صمیمی هم به شمار می‌روند. نفر بعدی در خط میانی، کورنتن تولیسو است که در سال 2017 به بایرن پیوست، اما مصدومیت‌های مداوم باعث شده نتواند در این تیم جا بیفتد. پس از او هم میشل کوزانس و مارک روکا قرار دارند.

زابیتسر احتمالاً بالاتر از تولیسو در لیست اولویت‌های خط میانی قرار می‌گیرد و باید با کیمیش و گورتزکا برای حضور در میدان رقابت کند. شاید هم او در کنار این دو نفر به میدان برود.

کیمیش نسبت به گورتزکا عقب‌تر بازی می‌کند ولی خلاق‌تر از او است. گورتزکا هافبک باکس-تو-باکس بایرن است و گل‌های بیشتری هم می‌زند. زابیتسر از نظر آماری بین این دو نفر قرار می‌گیرد، هرچند که در تیمی بازی می‌کرده که هنوز به سطح بایرن نرسیده است.

 

نگاه آماری

زابیتسر از نظر تهاجمی، در کل دوران حضورش در بوندس‌لیگا، در هر 186 دقیقه روی یک گل تأثیر داشته است. او بالاتر از کیمیش (187) و گورتزکا (196) قرار می‌گیرد. کیمیش، هافبک شماره 6 بایرن، از نظر تعداد موقعیت‌های خلق‌کرده در بوندس‌لیگا بسیار بالاتر از این دو است (415 موقعیت)، اما زابیتسر (229) بالاتر از گورتزکا (214) است. گورتزکا 33 گل زده، زابیتسر 32 گل و کیمیش هم 17 گل.

کیمیش از نظر تعداد میانگین لمس توپ در هر بازی در میان بهترین‌های لیگ است (99 لمس توپ) و گورتزکا و زابیتسر که هافبک‌های باکس-تو-باکس هستند، به ترتیب 61 و 62 لمس توپ در هر بازی داشته‌اند. زابیتسر در هر بازی 18 نبرد بر سر توپ داشته (و در 49 درصد آنها پیروز شده). این عدد برای کیمیش 17 (با 54 درصد موفقیت) و برای گورتزکا 25 (با 49 درصد موفقیت) بوده است.

از نظر میزان حرکت در میدان، آمار آنها با هم مشابه است. زابیتسر در هر 90 دقیقه 60/11 کیلومتر می‌دود و 2/24 بار استارت می‌زند. بیشترین سرعت او هم 5/34 کیلومتر در ساعت است؛ کیمیش: 19/12 کیلومتر، 2/21  استارت، 1/33 کیلومتر در ساعت؛ گورتزکا: 50/11 کیلومتر، 7/23 استارت، 4/34 کیلومتر در ساعت.

 

بال چهارم

حضور زابیتسر نه‌تنها مرکز میدان را برای بایرن تقویت می‌کند که آنها را در کناره‌ها هم توانمندتر می‌سازد. این باشگاه همیشه چهار بال داشته است، مانند آرین روبن و فرانک ریبری که بازی را به عرض می‌کشانده‌اند. آنها در حال حاضر سرژ گنابری، لروی سانه و کینگزلی کومان را دارند. زابیتسر در ابتدای دوران بازی‌اش بال راست بود. در واقع ناگلسمان در لایپزیگ دست به «حرکت شواین‌اشتایگری» زد و او را از سمت راست به مرکز میدان برد.

این کار در ژانویه 2020 انجام شد، زمانی که دیه‌گو دمه از لایپزیگ رفت و مربی تصمیم گرفت از زابیتسر برای پر کردن جای خالی او استفاده کند. او همچنین در غیاب ویلی اوربان همیشه‌مصدوم، بازوبند کاپیتانی را هم بست.

اما در هر حال این بازیکن 27ساله، هم در سالزبورگ و هم در لایپزیگ، به عنوان بال مطرح شد. البته شاید نیازی نباشد که زابیتسر به کناره‌ها برود، چرا که جمال موسیالا دارد خوب کار می‌کند، و ناگلسمان ترجیح می‌دهد از زابیتسر در مرکز استفاده کند.

به هر نقطه از این تیم بایرن که نگاه کنید، می‌بینید که مدافعان حریف را به دردسر می‌اندازند. در کنار روبرت لواندوفسکی، بال‌هایی هم هستند که عالی کار می‌کنند. یا توماس مولر که وارد فضاهایی می‌شود که به ذهن هیچ‌کس خطور نمی‌کند. گورتزکا و کیمیش هم از عقب به خط حمله اضافه می‌شوند و آلفونسو دیویس در سمت چپ خط دفاعی هم هست. حالا زابیتسر هم به آنها اضافه شده است.

بایرن در دو فصل گذشته بوندس‌لیگا 199 گل به ثمر رسانده است. زابیتسر فصل گذشته هشت گل زد که برای یک هافبک میانی، آماری عالی است. در بایرن، تنها لواندوفسکی (41)، مولر (11) و گنابری (10) بیشتر از او گل زدند. زابیتسر با آن هشت گل بهترین گلزن لایپزیگ در لیگ شد.

از هفت ضربه ایستگاهی که لایپزیگ گل کرد، سه تا را زابیتسر زد. از سال 2016 که این بازیکن اتریشی به لایپزیگ پیوسته، هیچ بازیکنی در بوندس‌لیگا به اندازه او از بیرون محوطه جریمه گلزنی نکرده است. از 32 گلی که او در لیگ به ثمر رسانده، 12 گل از بیرون محوطه جریمه بوده است. در فصل گذشته، تنها ماکسیمیلین آرنولد از ولفسبورگ بیشتر از زابیتسر از بیرون محوطه جریمه شوت زد (43 شوت).

بایرن به این ترتیب بازیکنی دارد که هر زمان که فرصتش پیش بیاید، از شوت زدن نمی‌ترسد. او در فصل 20-2019 لیگ قهرمانان هم مقابل زنیت سن‌پترزبورگ گلی زد که به عنوان گل هفته انتخاب شد.

زمانی که او در سمت راست بازی می‌کرد، او را با دیوید بکام مقایسه می‌کردند. اما زابیتسر هافبک، بسیار شبیه فرانک لمپارد است. حضور یک هافبک دفاعی واقعی (مانند کوین کمپل در لایپزیگ) به زابیتسر اجازه می‌دهد که به پیش بتازد و خطر ایجاد کند.

 

زوج قدیمی

تردیدی نیست که این خرید کار ناگلسمان بوده است. مربی جدید بایرن با حسن صالح‌حمیدزیچ، مدیر ورزشی باشگاه صحبت کرده و گفته که زابیتسر بازیکنی است که به سبک بازی او می‌خورد. ناگلسمان بود که او را از کنار میدان به مرکز برد و او را کاپیتان تیم ساخت. این مربی 34ساله مشخصاً برای زابیتسر در این تیم جدید بایرن نقشه دارد. البته او گفته که برنامه‌ای ندارد که بایرن که 9 سال است قهرمان آلمان می‌شود را از نو بسازد. اما بین این بازیکن و این مربی، به صورت مشخص یک هماهنگی وجود دارد. این دو نفر در فصل گذشته لایپزیگ را به نایب‌قهرمانی لیگ و جام حذفی رساندند. ناگلسمان به زابیتسر اعتماد دارد و زابیتسر می‌داند که ناگلسمان چه می‌خواهد.

زابیتسر در فصل گذشته با بازوبند کاپیتانی و حضور در مرکز میدان، بیش از میانگین دوران بازی‌اش در زمین حرکت می‌کرد. این در حالی بود که او مصدومیت‌هایی هم داشت که کارش را دشوار می‌ساخت.

صالح‌حمیدزیچ هنگام اعلام خرید زابیتسر گفت: «او ذهنیتی عالی دارد، بسیار جاه‌طلب است و به عنوان کاپیتان آربی، داخل و خارج میدان مسئولیت‌پذیری خود را نشان داده است. مربی ما او را خیلی عالی می‌شناسد.» او به این اشاره کرد که چرا این بازیکن هدف موفق‌ترین باشگاه آلمان قرار گرفته است.

تیم‌های ناگلسمان همیشه حسی از ابهام پیرامون خود داشته‌اند و رقیبان اطلاع دقیقی از برنامه‌هایشان نداشته‌اند. حتی با داشتن لیست 11 بازیکن اصلی تیم هم نمی‌توان دانست که این مربی چه کار می‌خواهد بکند. چیزی که می‌دانیم این است که زابیتسر در هر سیستمی می‌تواند خوش بدرخشد.

منبع: 

سایت بوندس لیگا

 

 

بعد از سه هفته رقابت پرشور و فشرده باشگاهی، حالا باید خودمان را برای بازی‌های ملی آماده کنیم. برای نخستین بار بعد از همه تورنمنت‌های مهم تابستانی، تیم‌های ملی قرار است سه مسابقه پشت سر هم داشته باشند. بیشتر تیم‌ها درگیر رقابت‌های مقدماتی جام جهانی هستند در حالی که برخی بازی دوستانه دارند. هر چه باشد، در این هشت روز بازی‌های زیادی برای تماشا داریم. این فهرستی است از پنج مسابقه مهمی که باید در این بازه زمانی به آنها توجه ویژه‌ای کرد.

 

 پرتغال- ایرلند، امروز

بزرگترین دلیل برای تماشای این بازی آن است که احتمال دارد کریستیانو رونالدو برگ مهمی از تاریخ فوتبال را رقم بزند. مهاجم 36 ساله 109 گل برای سلسائو زده و همراه با علی دایی، مهاجم افسانه‌ای سابق تیم ملی ایران رکورددار گلزنی در تیم‌های ملی است. این یعنی او تنها یک گل لازم دارد و شاید این یک گل مقابل رقیب سبزپوش به ثمر برسد.

رونالدو اگرچه آمار گلزنی فوق‌العاده‌ای دارد اما هرگز به ایرلند گل نزده و می‌خواهد این تیم را چهل و پنجمین قربانی خود کند. رونالدو اگر چه دعوت شده اما در فصل جدید تنها 30 دقیقه بازی کرده. ماجرای انتقالش از یوونتوس به منچسریونایتد باعث شد دقایق زیادی از بازی را از دست بدهد هرچند اینها برای بازیکنی مثل او مانع گلزنی نمی‌شود.

 

  سوئد- اسپانیا، فردا

بازی سوئد با اسپانیا حالا دیگر یک مسابقه سالانه شده. دو تیم در مقدماتی یورو 2020 و مرحله گروهی این رقابت‌ها با هم روبه‌رو شدند و حالا قرار است برای اولین بار در مقدماتی جام جهانی مقابل هم بازی کنند. این بازی هیچ وقت کسالت‌آور یا مهیج نمی‌شود. هر دو تیم کار را برای دیگری سخت می‌کند و هر دو به دنبال صعود مستقیم از گروه B هستند.

لاروخا با 7 امتیاز صدرنشین گروه است و سوئد با یک بازی کمتر رکورد کامل پیروزی را به دست آورده. دو تیم چند ماه قبل تفاوت چندانی نداشتند و کارشان به تساوی بدون گل کشید. باید دید بازی فرداشب چطور از آب درمی‌آید.

 

  شیلی- برزیل، 12 شهریور

در آمریکای جنوبی هم مقدماتی جام جهانی پرشور دنبال می‌شود و هر کدام از تیم‌های این منطقه سه بازی انجام می‌دهند. در نخستین بازی بعد از کوپا آمریکا، دو غول این منطقه در شیلی با هم روبه‌رو می‌شوند که البته فشار بیشتر روی میزبان است. لا روخا از شش بازی ابتدایی خود برد به دست نیاورده و دو تساوی داشته تا ناکامی صعود به جام جهانی 2018 در ذهن هواداران زنده شود. حریفشان کدام تیم است؟ برزیل، تنها تیم این قاره که هر شش بازی‌اش در مقدماتی جام جهانی را برده. شیلی اگر این بازی را هم ببازد، با دردسرهای زیادی مواجه می‌شود و از همین حالا صعودشان به دست‌انداز می‌افتد.

 

  سوییس- ایتالیا، 14 شهریور

ایتالیا بعد از شکست انگلیس در فینال یورو 2020 برای نخستین بار بازی می‌کند و به پست حریف قدرتمندی خورده. همان‌طور که انتظار می‌رود این دو تیم صدر گروه C را اشغال کرده‌اند، ایتالیا با 9 امتیاز اول است و سوییس با 7 امتیاز دوم.

البته یک تغییر کوچک در نیمکت سوییس شکل گرفته و ولادیمیر پتکوویچ که فرانسه قهرمان جهان را از یک‌هشتم نهایی جام ملت‌های اروپا حذف کرد، از مربیگری سوییس کنار رفته. مرات یاکین مربی جدید است و بازیکن سابق تیم ملی سوییس در مقابل ایتالیا انگیزه مضاعفی دارد.

ایتالیا در نخستین بازی خود در این سری دیدارهای ملی به دنبال یک رکورد است. این تیم پنجشنبه با بلغارستان بازی دارد و اگر آتزوری در آرتمیو فرانکی فلورانس شکست نخورد، با رکورد 35 بازی متوالی بدون باخت اسپانیا که در سال‌های 2009-2007 به دست آمد، برابر می‌شود. بعد در بازل با سوییس دیدار می‌کند و سه روز بعد در رجیو امیلیا میزبان لیتوانی است.

 

  برزیل- آرژانتین، 14 شهریور

دو ماه بعد از بازی فوق‌العاده حساس در فینال کوپا آمریکای 2021، برزیل و آرژانتین، رقبای همیشگی مقابل هم قرار می‌گیرند که اولی میزبان است و انگیزه زیادی هم برای این بازی دارد. اما آیا آلبی سلسته باز هم خوشحال خاک حریف را ترک می‌کند؟ لیونل مسی و بقیه در مقدماتی جام جهانی تا اینجا شاهکار نکرده‌اند و در شش بازی سه برد و سه مساوی به دست آورده‌اند. در عین حال، مدافع عنوان قهرمانی آمریکای جنوبی با 12 امتیاز پشت سر همسایه بزرگ خود قرار دارد در حالی که برزیل 18 امتیازی است. اکوادور هم با 9 امتیاز در رده سوم ایستاده.

داغ باخت فینال کوپا هنوز تازه است و تیم تیته قطعاً به جبران آن باخت و انتقام فکر می‌کند و با توجه به فرم فعلی‌اش، پیروزی چندان دور از دسترس نیست.

پاندمی کرونا در آمریکای جنوبی همچنان خطرناک است و بعضی باشگاه‌ها از جمله تیم‌های انگلیس به بازیکنان این دو کشور اجازه همراهی با تیم‌های ملی را نداده‌اند. برخی مانند ستاره‌های برزیل گوش به فرمان بودند اما بیشتر بازیکنان آرژانتینی کار خودشان را می‌کنند و از انگلیس و ایتالیا به اردوی تیم ملی ملحق شده‌اند.

منبع: sportskeeda

 

یادداشت

مارتین ساموئل  

 

اوایل تابستان، آرسنال با نوریچ تماس گرفت برای جذب امیلیانو بوئندیا. پیشنهادشان 25 میلیون پوند بود. به آنها گفتند نوریچ پیشنهاد 30 میلیون پوندی از استون ویلا داشته. هیأت مدیره بررسی را شروع کرد و نماینده آرسنال به مذاکره ادامه داد اما دپارتمان جذب باشگاه یک تیم تحلیلگر آماری دارد که بازیکنان را ارزش‌گذاری می‌کند و به این نتیجه رسیدند که بوئندیا بیشتر از 25 میلیون نمی‌ارزد. 

نوریچ باحوصله دوباره توضیح داد و اگرچه کار تحلیلگران آرسنال بسیار دقیق و موشکافانه بود اینکه یک تیم دیگر پنج میلیون پوند بیشتر از آرسنال پیشنهاد داده بود، به معنای آن بود که پیشنهاد آرسنال اولویت نداشت. طرف آرسنالی گفت با اعضای کمیته انتقال درباره حرکت بعدی مشورت می‌کند. فهرست بزرگی داشت. جاش کروئنکه، ادو، میکل آرتتا، وینای ونکاتشام، شاید چند نفر دیگر. نوریچ خاطرنشان کرد زمان در این انتقال مهم است. بوئندیا با 30 میلیون پوند به ویلا رفت. زمانی آرسنال بهترین مدیریت را در انگلیس داشت. حالا اما اینطور نیست. این روزها باشگاه آزمون و خطا شده است. خیلی‌ها در حساس‌ترین پست‌های اجرایی در چنین باشگاه مهمی برای نخستین بار مسئولیت به دست آورده‌اند.

کروئنکه هرگز یک باشگاه را غیر از مدل آمریکایی‌اش اداره نکرده؛ ونکاتشام هرگز رئیس یک باشگاه فوتبال نبوده؛ آرتتا دستیار بوده اما نه مربی؛ ادو مدیر فنی یک باشگاه در اروپا نبوده؛ حتی پر مرته ساکر در اولین پست خود به عنوان مربی آکادمی است، هر چند به نظر می‌رسد در این بخش مشکلی وجود ندارد. فقط ریچارد گارلیک، مدیر فعالیت‌های فوتبالی، هشت سال چنین پستی در وست برومویچ داشته قبل از سقوط این تیم در سال 2018.

جای شگفتی نیست که آرسنال ناپخته عمل می‌کند، اشتباهات کودکانه مرتکب می‌شود و تکرارشان می‌کند. خریدها منطقی نیست.

اشتباهاتی که در گذشته می‌شد، طبق برنامه بود، فلسفه داشت. می‌دانستیم آرسن ونگر شوق چه چیزی را دارد اگرچه به آن نرسید؛ می‌دانستیم چرا استادیوم ساخته شد اگرچه هرگز در آن قهرمان نشدند؛ می دانستیم دیوید دین به عنوان سیاستگذار-مذاکره‌کننده چه نقش مهمی دارد اگرچه مجبور به رفتنش کردند.

آرسنال از نظر دیپلماتیک و ساختاری برای دیگران الگو بود.

خیلی باشگاه‌ها به بحران واکنش نشان می‌دهند اما واکنش آرسنال در اوج بود، به خوبی می‌دانستند اساس کار را چطور بگذارند. شک نیست آرسنال می‌تواند همین حالا هم عکس‌العمل درستی داشته باشد اما دیگر کسی آنها را دارای استاندارد طلایی نمی‌داند.

فکر کنید به کاری که با عروسک نماد باشگاه، «گانر ساروس» کردند. این دایناسور بامزه که جلوه خوبی از باشگاه به تصویر می‌کشید اخراج شد و این آغاز قرنطینه سال گذشته بود. این روزها دیگر کسی به دیدن برنامه‌های ورزشی و اقتصادی و کل باشگاه علاقه‌ای نشان نمی‌دهد.

مدیریت آرسنال آنقدر ضعیف عمل کرد که در میان تیم‌های لیگ برتری، بیشترین آسیب را از کووید 19 در فصل جدید متحمل شد. خیلی اتفاقات رخ داد که هیچ دلیل عقلی برایش نبود. آرسنال 125 میلیون پوند خرج کرد اما برای چه؟

شنبه در زمین منچسترسیتی، تنها خرید جدید در ترکیب اصلی مارتین اودگارد بود که به عنوان بازیکن قرضی به سختی می‌توانست در یک بازی تأثیرگذار باشد و سرنوشت مسابقه را عوض کند. بن وایت هنوز با کووید درگیر است ضمن اینکه آرون رمسدیل، آلبرت سامبی لوکونگا و نونو تاوارس روی نیمکت بودند. چند بازیکن که روی هم 52 میلیون پوند هزینه داشتند اما به درد حضور در ترکیب اصلی تیمی که دو بازی اولش را باخته و نتوانسته گل بزند، هم نمی‌خوردند. بدون شک در تحلیل کاملاً منطقی است.

آرسنال 5 بر صفر باخت و از دو سال و نیم پیش و گل دقیقه 44 سرخیو آگوئرو، در بازی‌های لیگ 15 بر صفر از منچسترسیتی عقب است.

نه، آرسنال اولین تیمی نیست که توسط تیم پپ گواردیولا تحقیر می‌شود. سیتی از سال 1947 تا زمان ورود گواردیولا در سال 2016 به اندازه این پنج سال برد 5 بر صفر داشته. اما آرسنال داعیه حضور در میان نخبگان اروپا را دارد نباید اینقدر فاصله بگیرد. قطعاً نباید اشتباهات فصل‌های گذشته را تکرار کنند، مثل قرارداد گزاف مسعود اوزیل که کمی بی‌انگیزه شده بود.

اما به پیر امریک اوبامیانگ هم پیشنهاد مشابهی داده‌اند با آنکه فرمش افت کرده. حالا سخاوت مضحکی را درباره گرانیت ژاکا به خرج می‌دهند. او قرار بود به رم فروخته شود اما نشد و حالا یک قرارداد جدید با شرایط بهتر به علاوه بازوبند کاپیتانی در دو بازی نخست را به او داده‌اند. پاسخ او اخراج در نیمه اول بازی مقابل سیتی بود.

آینزلی مایتلند نایلز سه‌شنبه گذشته علنا از باشگاه انتقاد کرد که ابتدا به او اجازه خروج داده اما بعد همه راه‌های فرار را بسته؛ یک دوگانگی دیگر.

شاید این هم اختلال در سیستم تحلیل آماری بوده یا شاید نبود هماهنگی میان یک ارتش آدم که در استخدام بازیکنان تأثیرگذارند.

آرسنال برای اولین بار از سال 1954 سه بازی اولش در لیگ را باخته، برای اولین بار از سال 1953 نتوانسته در سه بازی اول لیگ گل بزند و برای اولین بار در تاریخش این دو شاهکار را با هم انجام داده.

ونگر یک بار گفته بود آرسنال ستاره می‌سازد، نمی‌خرد اما هنوز هم این درست است؟ کایران تیرنی به نظر در مسیر عقبگرد طی طریق می‌کند و اگرچه امیل اسمیت رو و بوکایو ساکا بازیکنان فوق‌العاده‌ای هستند اما کسی تضمین نداده که پسرفت نکنند.

بازی بعدی 20 شهریور برابر نوریچ است، دیدار دو تیم قعر جدول. قبل از شروع فصل، اگر به تیمی که بوئندیا را فروخت، پیشنهاد می‌دادند بعد از سه بازی به اندازه آرسنال امتیاز داشته باشند، آن را شروعی امیدوارکننده تلقی می‌کرد.

حالا هر دو در امتیاز صفر برابرند اما نوریچ نوزدهم است چون حداقل گل زده. دپارتمان جذب باید این را هم تحلیل کند.

منبع: دیلی میل

 لیست قرمز به یک آشوب تبدیل شده. انگلیسی‌‌ها از بیم بالا رفتن شمار مبتلایان به کرونا در این کشور، محدودیت‌های سفت و سختی را برای سفر اتباع کشورهای دارای وضعیت قرمز کرونایی وضع کرده‌اند و هیچ استثنا و معافیتی هم برای هیچ شخصی در نظر نگرفته‌اند. این قانون شامل بازیکنان ملی‌پوش خارجی شاغل در لیگ برتر هم می‌شود و هر کس که بخواهد به این کشورها سفر کند، در بازگشت به انگلیس باید 10 روز خودش را در هتلی که دولت تعیین می‌‌کند، قرنطینه کند. این مدت برای یک شخص عادی هم زمان زیادی است چه برسد به بازیکنی که هر روز باید تمرین کند آن هم در لیگ برتر که فشرده‌ترین تقویم را در اروپا دارد و در این مدت یک تیم سه بار (با احتساب بازی‌‌های اروپایی) به میدان می‌رود. از قضا دو تا از کشورهایی که در فهرست قرمز انگلیسی‌ها قرار گرفته‌اند، برزیل و آرژانتین هستند که نمایندگان زیادی در فوتبال اروپا و انگلیس دارند. انگلیس به هیچ عنوان قصد ندارد از موضع خودش کوتاه بیاید و این وضعیت سران کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی را مجبور کرده که دست به دامن فیفا شوند و فیفا هم برای حل و فصل اختلافات به تهدید متوسل شده است.

هفته گذشته بود که باشگاه‌های لیگ برتر انگلیس همگی توافق کردند بازیکنان ملی‌پوش خارجی‌شان که اهل کشورهای لیست قرمز هستند را از سفر به اردوی تیم‌‌های ملی‌شان منع کنند تا پس از بازی‌های ملی مجبور نباشند که 10 روز دیگر هم برای بازگشت آنها صبر کنند.

در این میان اما باشگاه‌هایی هم بوده‌اند که ترجیح داده‌اند موضعی منعطف داشته باشند. به عنوان مثال تاتنهام و استون‌ویلا با فدراسیون فوتبال آرژانتین توافق کرده‌اند که به 4 بازیکن‌شان - امیلیانو مارتینس و امیلیانو بوئندیا از استون‌ویلا و کریستین رومرو و جووانی لوسلسو از تاتنهام - اجازه دهند در مرحله انتخابی جام جهانی 2022 برای آلبی‌سلسته بازی کنند. یکی از این بازی‌ها برابر ونزوئلا و دیگری برابر برزیل است که هر دو در فهرست قرمز دولت انگلیس قرار دارند.

در این میان رومرو با انتشار عکسی از خودش و بقیه بازیکنان آرژانتینی در یک پرواز اختصاصی، اعلام کرد که عازم آمریکای جنوبی شده. داوینسون سانچس، دفاع وسط تاتنهام هم گفته شده که به کلمبیا سفر کرده است. در این میان اما صدور مجوز چهار بازیکن آرژانتینی برای تاتنهام و استون‌ویلا، خشم برزیلی‌ها را در پی داشته است چون سرمربی تیم، تیته، 9 لژیونر برزیلی شاغل در لیگ برتر انگلیس که در 6 باشگاه متفاوت بازی می‌کنند را دعوت کرده است. تیته بعد از آنکه مطلع شد نمی‌تواند روی این 9 بازیکن حساب کند، 9 نفر دیگر را دعوت کرد و درست 48 ساعت بعد متوجه شد که حریف بعدی و رقیب دیرینه تیمش یعنی آرژانتین می‌‌تواند با تمام قدرت به میدان برود.

حالا برزیلی‌ها سعی کرده‌اند مجوز تعدادی از بازیکنان اصلی‌شان را از تیم‌های باشگاهی آنها بگیرند اگرچه امیدشان برای این کار بسیار کم بود.  ظاهراً بعضی از بازیکنان هم از این وضعیت راضی نیستند. تیاگو سیلوا، مدافع میانی برزیلی چلسی با انتشار عکسی از خودش با دست‌های بسته نوشت: «آیا باید چیزی بگویم؟» ریچارلیسون مهاجم برزیلی اورتون هم با انتشار عکسی از خودش در اینستاگرام با پیراهن تیم ملی برزیل شرح طعنه‌‌آمیز برای این عکس زده و نوشته است: اورتون.

در این اوضاع و احوال فیفا نظاره‌گر اوضاع است. به عنوان نهاد حاکم بر فوتبال این سازمان این قدرت را دارد که محرومیتی 5 روزه را برای آن دسته از بازیکنانی که برای انجام بازی‌های رسمی به تیم ملی‌شان دعوت شدند که به آن ملحق نشدند در نظر بگیرد. این محرومیت می‌تواند بازیکنانی همچون فابینیو، آلیسون بکر و روبرتو فیرمینو از لیورپول، فرد از منچستریونایتد، گابریل ژسوس و ادرسون از منچسترسیتی، ریچارلیسون از اورتون و رافینیا از لیدزیونایتد را از همراهی تیم‌های باشگاهی‌شان تا 5 روز پس از پایان بازی‌های ملی محروم کند.

در کل وضعیت حساسی شکل گرفته است که در آن باشگاه‌ها ممکن است با وجود تهدید فیفا ترجیح دهند مانع رفتن ملی‌پوشان‌شان شوند چون مدت محرومیت فیفا نصف زمانی است که بازیکنان آنها باید قرنطینه شوند. ضمن اینکه در آن 5 روز محرومیت هم بازیکنان می‌توانند با هم‌تیمی‌های‌شان تمرین و آمادگی خود را حفظ کنند به جای اینکه 10 روز در یک هتل اجازه تکان خوردن نداشته باشند.

منبع: دیلی میل