دکتر صدر این روزها انگار حالش خوب نیست...، دکتر دوستداشتنی با همان بیماری مخوفی طرف است که قربانیان زیادی را گرفته؛ سرطان! برای او که خاطره‌های دلنشینی از تک تک لحظه‌های فوتبال برایمان ساخته، آرزوی سلامتی داریم.

***

سرانجام قرعه‌کشی مقدماتی جام جهانی برگزار شد و ایران درگروهی افتاده که کره جنوبی، عراق، سوریه و لبنان هم در آن حضور دارند. یعنی اگر می‌خواستیم قرعه‌کشی مسابقات را بدهیم دست اسکوچیچ، احتمالاً گروه‌مان از این دشوارتر می‌شد. فقط حیف شد عمان در این گروه نیفتاد! عیار وطن‌پرستی جماعتی می‌شد این بازی!

***

روز بین‌المللی خبرنگاری ورزشی را هم به خودمان، به ما مرغ‌های عزا و عروسی تبریک می‌گوییم. عزا باشد یا عروسی، سرمان را می‌برند!

***

یک تشکری هم داشته باشیم از آقای سیدعلی که به فوتبال ایران هیجان خاصی داده. اگر قرار باشد که همه تیم‌ها بازی کنند و ببرند یا ببازند که ارزش و اهمیتی ندارد! باید بعضی وقت‌ها هم داوری از راه برسد که یک ملت را سرکار بگذارد. الان هفتاد میلیون نفر نمی‌دانند گل استقلال آفساید بود، بخش اولش آفساید بود، بخش دومش آفساید بود، اصلاً چرا آفساید بود، چطوری آفساید بود! خلاصه اینکه الان هرجا می‌رویم مردم در همین مورد مشغول بحث و جدل هستند! ممنونیم آقای سیدعلی! شما نبودی مردم چطوری سرکار می‌رفتند؟ خاصه در این اوضاع اقتصادی!

***

الان وقتش رسیده که به رئیس فدراسیون عمان زنگ بزنیم و توصیه کنیم از یک مربی خوب و درست و حسابی و کارنامه‌دار استفاده کنند!

 

رسول مجیدی

 

انتقال سانچو از دورتموند به منچستر باعث شد تا او تبدیل به گران‌ترین بازیکن تابستان امسال شود. قطعاً او می‌تواند به ارتقای شیاطین سرخ کمک کند اما به غیر از سانچو چه بازیکنانی تا به حال جابه‌جا شده‌اند و ممکن است در فصل بعد تأثیرگذار باشند؟

  جیدون سانچو

از دورتموند به منچستریونایتد

ارزش انتقال: ۱۰۱ میلیون دلار

بالاخره انتقالی که منچستری‌ها یک سال منتظرش بودند به وقوع پیوست. انتقال سانچو به منچستر تا بدین لحظه گران‌ترین ترانسفر تابستان امسال است. قطعاً حضور او در ترکیب منچستر شکل بازی این تیم را تغییر می‌دهد و حالا شیاطین سرخ با داشتن همزمان کاوانی٬ رشفورد٬ فرناندز و سانچو در خط حمله ترسناک به نظر می‌رسند.

 دایوت اوپامکانو

از لاپزیگ به بایرن

ارزش انتقال: ۵۱ میلیون دلار

بایرن مونیخ برای جذب او از بند فسخ قرارداد اوپامکانو استفاده کرد و لایپزیگ قدرت جلوگیری از این انتقال را نداشت. او فقط ۲۲ سالش است اما از همان زمانی که در سال ۲۰۱۷ به سالزبورگ پیوست، مشخص بود مدافع بزرگی خواهد شد. با توجه به رفتن آلبا از بایرن مونیخ٬ مدافع فرانسوی قطعاً در تیم بایرن فیکس خواهد شد. انتقال او در اواسط فصل پیش نهایی بود و به محض پایان یافتن فصل اجرایی شد.

  ابراهیم کوناته

از لایپزیگ به لیورپول

ارزش انتقال: ۵۰ میلیون دلار

یکی دیگر از بازیکنان مهم لایپزیگ که بازهم با پرداخت رقم فسخ قراردادش از این تیم جدا شد. این‌بار لیورپول این رقم را پرداخت کرد. در حال حاضر همه از اوپامکانو صحبت می‌کنند ولی نباید کوناته دیگر مدافع فرانسوی جوان این تیم را دست‌کم بگیرید. قطعاً او در لیورپول که این فصل مشکلات دفاعی زیادی داشت، مهره مهمی خواهد بود.

 فیاکو توموری

از چلسی به میلان

ارزش انتقال: ۳۴ میلیون دلار

سومین بازیکن گران بازار نقل و انتقالات تا این لحظه بازهم یک مدافع است. این‌بار یک جوان ۲۳ ساله کانادایی؛ توموری. بازیکنی که در ابتدای امسال به صورت قرصی به میلان پیوست و حالا قراردادش دائمی شده. این بازیکن در بیشتر فصل‌های حضورش در لندن به صورت قرضی به تیم‌های دیگر فرستاده شده و با توجه به بازی‌های خوبش در میلان٬ انتقالش دائمی شد. این یک ترانسفر خوب هم برای میلان و هم برای چلسی است.

 محمد سیماکان

از استراسبورگ به لایپزیگ

ارزش انتقال:‌ ۱۸ میلیون دلار

سبک دفاع کردن او خیلی‌ها را یاد لیلیان تورام می‌اندازد. هنوز در حال پیشرفت است اما باشگاه‌های بزرگی به دنبالش بودند. از جمله میلان و همین تیم لایپزیگ. این یک خرید خوب برای تیم آلمانی به حساب می‌‌آید. تیمی که ۱۰۰ میلیون دلار از راه فروش مدافعینش به دست آورده بود و حالا تنها ۱۸ میلیون دلار برای خرید یک مدافع هزینه می‌کند.

 مایک ماینان

از لیل به میلان

ارزش انتقال:‌۱۶میلیون دلار

فصل بسیار خوبی با لیل داشت و به عنوان دروازه‌بان نقشش در قهرمانی تاریخی این تیم حیاتی بود. همین درخشش هم باعث شد تا به سری‌آ بیاید. میلان که می‌دانست با دوناروما آینده‌ای ندارد او را جذب کرد تا درون دروازه مشکلی نداشته باشد.

 داریو سارمینتو

از استودیانس به منچسترسیتی

ارزش انتقال:‌ ۶ میلیون دلار

مسئولان سیتی خیلی دوست‌ دارند او مسی آینده فوتبال آرژانتین باشد. به همین خاطر هم خیلی زود با این مدافع ۱۸ ساله قرارداد امضا کردند. این انتقال مثل یک هندوانه سربسته می‌ماند و به نوعی قمار است. داریو که فعلاً در پست مهاجم برای تیم آرژانتینی استودیانس به میدان می‌رود و از ۱۶ سالگی پیراهن این تیم را پوشیده٬ از ژانویه سال ۲۰۲۲ به سیتی می‌آید.

 هاکان چالهان‌اوغلو

از میلان به اینتر

ارزش انتقال: مجانی

در ۴ فصل گذشته ۱۷۲ بار برای میلان به زمین رفت و یکی از بازیکنان مهم این تیم بود اما به ناگاه با تمام شدن قراردادش و در حالی که همه منتظر تمدید قرارداد او با میلان بودند٬ در تصمیمی شوکه‌کننده اعلام کرد قرار است از فصل بعد در تیم رقیب یعنی اینتر بازی کند. قطعاً در آنجا هم می‌تواند تأثیرگذار باشد و البته کمک کند تا دربی مدونینا بیش از گذشته در این فصل جذاب شود!

 جورجینیو واینالدوم

از لیورپول به پاری‌سن‌ژرمن

ارزش انتقال:‌ مجانی

یک فصل آزگار صحبت از این بود که واینالدوم به بارسلونا می‌آید تا به هموطنش کومان کمک کند اما وقتی قراردادش با لیورپول به اتمام رسید و به صورت آزاد با سایر تیم‌ها صحبت کرد٬ پیشنهاد حقوق دوبرابری پاریسی‌ها را به بازی در بارسلون ترجیح داد و راهی پایتخت فرانسه شد.

 سرخیو آگوئرو

از منچسترسیتی به بارسلونا

ارزش انتقال: مجانی

با ۲۶۰ گل در ۳۸۹ بازی برای سیتی٬ آ‌گوئرو یکی از بهترین مهاجمان تاریخ لیگ برتر است. ۳۲ سالش است و سنش بالا رفته اما بارسایی‌ها امیدوارند با توجه به رابطه خوبش با مسی٬ جایگزین مناسبی برای لوییس سوارز باشد.

  داوید آلابا

از بایرن مونیخ به رئال مادرید

ارزش انتقال: ‌مجانی

بایرن هرکاری کرد نتوانست آلابا را برای تمدید قرارداد مجاب کند. ظاهراً مدافع ۲۸ ساله به دنبال یک چالش جدید است و چه جایی بهتر از مادرید. او احتمالاً جایگزین راموس در ترکیب باشد.

 ممفیس دیپای

از لیون به بارسلونا

ارزش انتقال:‌مجانی

از همان روزی که کومان به بارسلونا آمد، اعلام کرد دیپای را می‌خواهد و بالاخره جذبش کرد. مشکل اصلی او برای آمدن به اسپانیا این بود که مطمئن نبود فیکس خواهد بود. به‌ویژه که در حال حاضر بارسلونا نیروهایی مثل مسی٬ گریزمان٬ آنسو فاتی و آگوئرو را دارد. بارسلونا هم با داشتن این همه مهاجم مشکلی ندارد چون دیپای و آگوئرو را بدون پرداخت پول جذب کرده.

 اریک گارسیا

از منچسترسیتی به بارسلونا

ارزش انتقال‌: مجانی

آبی و اناری‌ها این فصل مشکلات مالی دارند و فعلاً هر ۳ انتقال مهم‌شان مجانی بوده و با بازیکن‌هایی که قراردادشان با باشگاه قبلی‌شان به پایان رسیده مذاکره کرده‌اند. گارسیا که محصول آکادمی بارساست٬ سال ۲۰۱۷ این تیم را به مقصد منچستر ترک کرد و حالا که کیفیت بسیار خوبی پیدا کرده به بارسا بازگشته. بدون شک او نقش مهمی در سروسامان بخشیدن به وضعیت دفاعی بارسلونا خواهد داشت.

 

مازیار گیلکان

 

 گروه ایران در مرحله انتخابی مسیر جام جهانی می‌توانست با حضور تیم‌هایی مثل استرالیا و عربستان دشوارتر باشد و این خوش‌اقبالی تیم ملی بود که دست‌کم در گروه مرگ نیست اما اینکه تصور کنیم صعود از این گروه آسان به دست خواهد آمد، حتماً دور از واقعیت است.

نه کره جنوبی به دلیل ناکامی‌اش مقابل ایران طی دهه اخیر، برای باختن مقابل ایران بازی خواهد کرد و نه حریفان دیگر ایران برای تفریح وارد این بازی‌ها می‌شوند. کره جنوبی از قدرت‌های درجه اول آسیاست و پیروزی مقابل این تیم بیش از هر پیروزی دیگری ما را به بالای جدول می‌رساند و صعود مستقیم را ممکن می‌کند. پیروزی مقابل کره جنوبی اما هرگز آسان نبود و در این مقطع می‌تواند سخت‌تر باشد. توجه کنیم که کیفیت و تجربه کادر فنی ما در این دور از بازی‌ها به نسبت یک دهه اخیر چقدر کاهش یافته است.

عراق را در دور مقدماتی جام جهانی شکست دادیم اما نمی‌توانیم فراموش کنیم که عراق همیشه حریفی سرسخت است و با آرزوی صعود به جام جهانی به میدان می‌آید. عراق در دور مقدماتی با خیالی تقریباً آسوده برای صعود مقابل ما بازی کرد و باخت. بازی‌های ما مقابل عراق در راه جام جهانی از سخت‌ترین دیدارهای ما خواهد بود و اینکه با تصور شکست آسان آنها در دور مقدماتی روزها را بگذرانیم، به اشتباه دچار شده‌ایم.

حتی امارات و سوریه خود را برای رقابتی سخت آماده می‌کنند و تیم‌هایی نیستند که مقابل ما دست و پا بسته باشند.

دراگان اسکوچیچ باید پروژه شناخت از حریفان را با یک تیم آغاز کند، یک تیم کاری مسلط که بتوانند هر روز آخرین اطلاعات حریفان را در اختیار کادر فنی قرار دهند. رفتن سراغ این حریفان بدون شناخت، رفتاری حرفه‌ای نیست. در کادر‌فنی تیم ملی هنوز این تیم کاری را نمی‌شناسیم.

تیم ملی ایران برای صعود به جام جهانی مسیر هولناکی را پیش رو ندارد اما آسان گرفتن کار منجر به بیهوده گذراندن روزها می‌شود، در حالی‌که کار تیم ملی از روز قرعه‌کشی شروع شده است و تیم ملی یک روز هم نباید تعطیل باشد. روزهای پرکاری در انتظار کادر‌فنی تیم ملی است و آنها نباید زمان را برای شناخت دقیق حریفان از دست بدهند.

تیم ملی رؤیاهای بزرگ‌تری دارد و صعود به جام جهانی سقف این رؤیا نیست اما امروز هدفی جز صعود نداریم و می‌دانیم که در این مسیر مشکلاتی خواهیم داشت. تیم ملی برنامه تدارکاتی منظمی می‌خواهد که فدراسیون و اسکوچیچ باید تحریر آن را شروع کرده باشند.

 

میعاد نیک

 

با مشخص شدن گروه‌بندی مرحله نهایی مقدماتی جام جهانی 2022 قطر و تعیین نقشه راه یوزهای ملی‌پوش فوتبال ایران تا فروردین 1401، نقطه جدیدی در برنامه‌ریزی‌های فدراسیون فوتبال و تیم ملی شکل گرفت. سپیدپوشان تیم ملی فوتبال کشورمان که تا دو ماه پیش هیچ‌کس نمی‌دانست که توانایی حضور در مرحله پایانی مقدماتی در قاره آسیا را دارند یا نه، حالا مانند دو دوره پیشین به جایی رسیده‌اند که برای احقاق حق همیشگی‌شان باید واپسین گام‌ها را با صلابت و قدرت بیشتری بردارند و بلیت مستقیم پرواز به دوحه را به کاروان خود اختصاص دهند.

یک شب پیش از مراسم قرعه‌کشی گروه‌های مرحله مذکور بود که رئیس فدراسیون فوتبال در برنامه زنده تلویزیونی از حمایت تمام و کمال مجموعه فدراسیون تا پایان 10 بازی تیم ملی ایران مقابل تیم‌های ملی فوتبال کره‌جنوبی، امارات متحده عربی، عراق، لبنان و سوریه و احتمالاً چند بازی دوستانه و تدارکاتی پرده برداشت. موضوعی که به‌زعم بسیاری از کارشناسان می‌بایست زودتر از این‌ها مطرح و علنی می‌شد اما شهاب‌الدین عزیزی‌خادم با کمی تعلل و درنگ، از دراگان اسکوچیچ پشتیبانی کرد تا هنوز هم سایه‌های وحشت و ترس از سر رختکن تیم ملی فوتبال رخت برنبسته باشد.

حالا ادامه این مسیر نه‌چندان آسان برای دراگان اسکوچیچ و سپیدپوشان تیم ملی فوتبال ایران تداعی شده و فوتبال ایران با رقبای سرسخت خود برای تحقق یک آرمان 4 ساله آشناست. عدم همگروهی با تیم‌های ملی فوتبال عربستان سعودی و استرالیا از یکسری جهات شاید آن جذابیت‌های بصری را تقلیل داد اما با توجه به شرایط فنی این دو تیم و البته مسائل سیاسی موجود با کشور سعودی، بهترین قرعه ممکن برای تیم ملی ایران حضور در گروه A و تن دادن به تقابلی تکراری با ببرهای آسیایی بود. از سویی دیگر هم خوشبختانه قرار نیست که یوزهای سپیدپوش اردوگاه ایران با تیم ملی فوتبال عمان و سرمربی کروات نام‌آشنایش به جدال در مستطیل سبز بپردازند که در غیر این‌ صورت ممکن بود هرگونه دودستگی رسانه‌ای و بحران حواشی دامنگیر شاگردان دراگان اسکوچیچ شده و آینده فوتبال کشور را با مخاطرات جدی مواجه کند.

باز هم با تیم ملی فوتبال عراق همگروه شده‌ایم و انگار قرار نیست که شیرهای بین‌النهرین از تقابل با یوزهای ایرانی دست بردارند. گرچه توانسته بودیم عراقی‌ها را در مرحله پیش شکست دهیم اما نبرد دو همسایه همیشه حساس بوده و البته مهم. با اینکه سرچکو کاتانچ با کمیته عادی‌سازی فدراسیون فوتبال عراق به مشکلاتی جدی خورده و وضعیت رختکن سبزوسپیدهای عراقی مشخص نیست اما هرگز نباید گربه سیاه را دست‌کم گرفت و خرد شمرد.

تیم‌های کوچک مانند لبنان و سوریه هم ممکن است در مسیر صعود برای‌مان دردسرساز شوند. آن‌هایی که هیچ‌چیز برای از دست دادن ندارند، بی‌محابا و به تاخت خواهند آمد و کادرفنی تیم ملی فوتبال کشورمان علاوه بر تمرکز روی تقابل‌های حساس با کره جنوبی و امارات، بایستی نیم‌نگاهی نافذ به رقبای کوچک اما جان‌سخت‌مان هم داشته باشد. اکنون نوبت آماده‌سازی برای حساس‌ترین روزهای تیم ملی رسیده و همه چشم‌ها به امیدواری بسته است؛ همه‌ای به وسعت تمام ایران.

 

سام ستارزاده

 

رویارویی تیم ملی ایران با هر کشور عربی از خاورمیانه همواره با تنش‌ها، حواشی و درگیری‌هایی در‌می‌آمیزد که آن بازی را حتی از یک بازی رسمی عادی به یک نبرد حیثیتی بدل می‌سازد. با قرعه‌کشی مرحله سوم مقدماتی جام جهانی قطر، تیم ملی قرار است ۸ دیدار از این دست با کشورهای سوریه، عراق، لبنان و امارات داشته ‌باشد. روی کاغذ، با وجود لژیونرهای طراز اولی همچون طارمی، جهانبخش و آزمون، بخت ایران برای صعود از چنین گروهی بسیار بالا به نظر می‌رسد. با این حال، تمام تیم‌های نام برده این پتانسیل را دارند که زمانی ترمز ما را بکشند که ما شکست را نتوانیم باور کنیم.

در تاریخ فوتبال ملی ما، غرور و خودبزرگ‌بینی بیش از اندازه و گرایش به بازی احساسی همواره زمینه‌‌ساز ناکامی‌های غافلگیرکننده ما مقابل اعراب بوده‌. هرگاه ما از این دو عامل درونی برنیامدیم، هرچند از این رقبا سرتر بودیم، نخستین شکست تاریخ‌مان مقابل لبنان را تجربه کردیم، اجازه پاره‌شدن نوار گل نخوردن‌ها و پیروزی‌های‌مان به دست سوریه را دادیم، و یا به عراقی‌ها اجازه دادیم رؤیای تکیه‌زدن‌مان بر قله فوتبال آسیا را پرپر کنند.

ما در حالی از شهریور سال جاری رقابت‌مان با کره جنوبی و این چهار کشور بر سر بلیت دوحه آغاز می‌‌کنیم که سوریه و عراق از میزبانی بازی‌ها توسط فیفا محروم شده‌اند و از دست رفتن جایگاه لیگ امارات در میان چهار لیگ برتر غرب آسیا در رتبه‌بندی AFC نشانگر تضعیف فوتبال این کشور است. با این حال، ما نباید فراموش کنیم که تیم ملی زمانی توانست بر عراق فائق آید که بازی با این کشور را جدی‌ پنداشت، حریف خود را دست‌کم نگرفت و به دور از هرگونه نگاه احساسی، منطق‌گرایانه با بازی سرنوشت‌ساز خود برخورد کند.

دراگان اسکوچیچ، به‌عنوان سرمربی‌ای که شناخت فوق‌العاده‌ای از فضای فوتبالی ایران دارد، در تمام مأموریت‌هایش در ایران سرمربی‌ای بوده که به شاگردانش می‌آموخت چگونه هم تشنه پیروزی باشند و هم مانند فوتبالیست‌های حرفه‌ای به هر بازی نگاه کنند. با ابقای اسکوچیچ روی نیمکت تیم‌ملی و با پشتوانه 7 پیروزی رسمی متوالی در ابتدای کار خود، وی فرصتی ویژه دارد برای تزریق اتحاد و آرامشی دارد که مهم‌ترین لازمه تیم ملی برای گذر سالم از گردنه جدال با رقبایش در غرب آسیا است.

 

سامان موحدی راد

 

قرعه‌کشی رقابت‌های انتخابی جام‌جهانی سرانجام برگزار شد و ایران فهمید برای آنکه راهی قطر شود باید در همین حوالی خلیج فارس چند بازی مهم انجام دهد و تنها یک سفر طولانی به شرق دور دارد. پیش از این گمانه‌زنی‌های زیادی درباره ترکیب این گروه صورت گرفته بود و سید ‌بندی هم این گمانه را تقویت می‌کرد که حداقل یک گروه با حضور سه تیم مدعی آسیایی تشکیل خواهد شد اما اینکه این سه تیم چه تیم‌هایی هستند و آیا ایران یکی از آن سه تیم هست یا خیر، موضوعی بود که تا روز قرعه‌کشی پنهان مانده بود. آنچه در نهایت اتفاق افتاد قرعه به نسبت ساده‌ای برای ایران بود.

ایران در گروهی با کره جنوبی قرار گرفت که در دو مقدماتی قبلی هم با آن برای رسیدن به جام جهانی مبارزه کرده بود و از قضا حضورش برای ایران بخت هم به دنبال داشت. در سوی دیگر اما ژاپن، استرالیا و عربستان در یک گروه قرار گرفتند. خیلی‌ها علاقه‌مند بودند ایران در این دوره از رقابت‌ها با عربستان همگروه شود. بعد از آن شکست فراموش نشدنی در تعطیلات عید نوروز در ورزشگاه آزادی ما دیگر با عربستان رودررو نشدیم. داغ آن شکست در کنار تحولات سیاسی اخیر موجب شده تا بسیاری علاقه‌مند باشند که ایران و عربستان بعد از سال‌ها با یکدیگر دیدار کنند. چیزی که گوی‌های این دوره هم آن را نخواندند و ایران باز هم یک دیدار تکراری در برابر کره جنوبی خواهد داشت.

اما اگرچه ترکیب گروه ایران آسان‌تر از گروه دیگر است اما ترکیب غالب عربی آن موجب نگرانی‌هایی هم می‌تواند بشود. لبنان، عراق، سوریه و امارات دیگر تیم‌هایی هستند که ایران باید علاوه بر کره جنوبی با آنها برای صعود به جام جهانی مبارزه کند. همین ترکیب غالب عربی و بازی‌های اغلب غیرجذاب، پر از حاشیه و بحرانی که ایران در این سال‌ها با تیم‌های عربی داشته می‌تواند کمی موجب نگرانی ما باشد. روی کاغذ همین که یکی از تیم‌های درجه یک آسیا علاوه بر کره در گروه ایران قرار نگرفت و اینکه ایران مجبور به سفرهای طولانی نیست، می‌تواند برگ برنده ایران در این قرعه‌کشی باشد اما ماجرای درون زمین فرق دارد. تیم‌های عربی اگرچه حریف آسان‌تری نسبت به سایر احتمالات ما هستند اما به همان اندازه می‌توانند رقبایی فرسایشی و خسته‌کننده باشند که مانع نمایش خوب تیم ملی شوند. اگرچه اسکوچیچ با نمایش اخیرش نشان داد که به خوبی تیم‌های عربی را می‌شناسد و می‌تواند از پس آنها برآید. فعلاً و در چینش تیم‌های در لحظه صفر، ایران در گروه بهتری قرار گرفته اما مهم این است که بتواند خودش را هم به همان خوبی که تصور می‌شود نشان بدهد.