یک ربع قرن بعد از آن بازی به یادماندنی در یورو 96، دشمنان همیشگی، آلمان و انگلیس امشب در ویمبلی در یک‌هشتم ‌نهایی یورو 2020 روبه‌روی هم قرار می‌گیرند. «سه شیر» به عنوان صدرنشین گروه D به این مرحله آمده و آلمان تیم دوم گروه مرگ مسابقات شد.
گرت ساوت‌گیت در ضربات پنالتی آن شب نحس در ویمبلی ضربه آخر را زد و گل نکرد تا انگلیس نتواند به فینال مسابقات راه پیدا کند. او که بعد از آن، پنالتی زدن را کنار گذاشت، حالا 90 دقیقه فرصت دارد که با غلبه بر رقیب قدیمی تابستان کشورش را خراب کند یا بسازد.
انتظار طولانی‌مدت برای بازگشت هواداران به ویمبلی برای خط دفاع انگلیس خوش‌یمن بوده چون همراه با ایتالیا تنها تیم‌هایی بودند که بدون بازشدن دروازه‌شان به جمع 16 تیم برتر راه یافتند هرچند با وجود استعدادهای هجومی بسیار گلزنی برایشان سخت بوده. رحیم استرلینگ زننده تنها گل‌های انگلیس در این تورنمنت بوده که دو برد را مقابل کرواسی و جمهوری چک در دو طرف تساوی کسالت‌آور مقابل اسکاتلند رقم زد. حالا تیم ساوت‌گیت بیش از 450 دقیقه است که گل نخورده و 9 بازی نباخته اما چهار برد آخرش با نتیجه یک بر صفر به دست آمده و این با توجه به بازی‌های سخت پیش رو نگران‌کننده است. ساوت‌گیت شاید باز هم تیمش را 1-3-2-4 به میدان بفرستد یا از ترکیب مطلوب سه‌دفاعه‌اش استفاده کند اما یک چیز قطعی است و آن اینکه انگلیس باید مؤثرتر حمله کند اگر می‌خواهد به بازی یک‌چهارم ‌نهایی برابر برنده دیدار سوئد و اوکراین برسد. انگلیس می‌خواهد برای نخستین بار در مرحله حذفی جام ملت‌های اروپا در 90 دقیقه به نتیجه برسد اما یواخیم لوو در آخرین روزهای مربیگری‌اش در آلمان به دنبال آن است که سیصدمین بازی انگلیس در ویمبلی را به کامش تلخ کند. لقب گروه مرگ برای گروهی که قهرمان سال 2014 جهان، قهرمان سال 2018 جهان و قهرمان یورو 2016 در آن حضور داشتند، به درستی انتخاب شد اما آلمان، فرانسه و پرتغال صعود کردند و مجارستان، سربلند از تورنمنت حذف شد. تیم لوو در بازی اول مقابل فرانسه ضعیف بود و با یک گل شکست خورد و در بازی آخر با خوش‌اقبالی از مجارستان تساوی گرفت اما پیروزی درخشان 4 بر 2 مقابل پرتغال باعث شد بالاتر از این تیم در رده دوم صعود کنند.
دی مانشافت شاید به اندازه تیم هفت سال قبل ریودوژانیرو خوب نباشد اما همه می‌دانند در تورنمنت‌های بزرگ چه زیرک و خطرناک است و با لوو تا نیمه‌نهایی هر سه یورو که در آن شرکت داشته‌اند، پیش رفته‌اند. با این حال جای مدال قهرمانی اروپا در کارنامه این مربی بزرگ خالی است چون در فینال 2008 و نیمه‌نهایی 2012 و 2016 شکست خوردند و می‌خواهند بعد از 25 سال دوباره در ویمبلی قهرمان شوند. آخرین بازی رسمی این دو تیم در یک‌هشتم ‌نهایی جام جهانی 2010 بود که آلمان 4 بر یک شکست خورد و فرانک لمپارد هنوز حسرت گلی که تنها داور آن را ندید، می‌خورد. آخرین بازی دو تیم در سال 2017 دوستانه بود که بدون گل مساوی شد.

 منبع: اسپورتس مول

اخبار  تیمی
میسون ماونت و بن چیلول به دلیل تماس با بیلی گیلمور کووید مثبت، خودشان را قرنطینه کردند با آنکه تست‌شان منفی شد و ساوت‌گیت بعید است به آنها از اول بازی بدهد چون همین امروز از قرنطینه آزاد می‌شوند. مربی انگلیس نگرانی از بابت مصدومیت ندارد چون هری مگوایر مقابل جمهوری چک بازی کرد و جایش در قلب دفاع کنار جان استونز محفوظ است. ساوت‌گیت احتمالاً به ترکیب برنده چهار نفره دفاعی دست نمی‌زند و این می‌تواند به نفع جک گریلیش باشد که فرصت بازی در خط حمله سه نفره را به دست می‌آورد. بوکایو ساکا مقابل جمهوری چک درخشید اما شاید برای این بازی بزرگ رویش ریسک نکنند و فیل فودن در کنار استرلینگ و هری کین بازی کند. مصدومیت ران لوکاس کلاسترمان تنها نگرانی لوو برای این بازی است و اگرچه یوناس هوفمان از آسیب‌دیدگی زانو رها شده، شانسش برای بازی در ترکیب اصلی تقریباً صفر است. لئون گورتزکا با زدن گل مساوی در دقیقه 84 بازی با مجارستان خودش را مطرح کرد و گفته می‌شود می‌تواند جای ایلکای گوندوغان را بگیرد که در بازی آخر مرحله گروهی اخطار گرفت. توماس مولر که مقابل مجارها یار تعویضی بود شاید از ابتدا بازی کند و جای لروی سانه را بگیرد. جای سرژ گنابری و کای هاورتز هم در حمله دست نمی‌خورد. آنتونیو رودیگر هم با وجود سرماخوردگی مختصر احتمالاً در پایتخت انگلیس بازیکن ثابت است.


‌ترکیب احتمالی
انگلیس: پیکفورد؛ واکر، استونز، مگوایر، شاو؛ رایس، فیلیپس؛ فودن، گریلیش، استرلینگ؛ کین
آلمان: نویر؛ گینتر، هوملس، رودیگر؛ کیمیش، کروس، گورتزکا، گوسنز؛ هاورتز، مولر؛ گنابری


خشم ژرمن‌ها
آلمان را به چمن ویمبلی راه ندادند

 جنگ‌های روانی معمول میان دو دشمن همیشگی یعنی آلمان و انگلیس را رها کنید. این بار آب و هوا است که به آتش دشمنی میان این دو تیم دمیده آن هم در آستانه بازی مرحله یک‌هشتم ‌نهایی در ورزشگاه ویمبلی. روزنامه بیلد آلمان، اتحادیه فوتبال اروپا را به یک «رسوایی» متهم کرده برای اینکه به تیم یواخیم لوو اجازه نداده شب قبل از بازی با انگلیس در ویمبلی تمرین کند به این دلیل که در لندن باران شدیدی باریده و تمرین در ورزشگاه اصلی ممکن است به چمن ویمبلی آسیب برساند.
یوفا این تصمیم را برای مراقبت از چمن ورزشگاه گرفته و به این ترتیب آلمان را از سنت تمرین در ورزشگاه میزبان در شب قبل از بازی محروم کرده است.به نوشته بیلد، لوو از این تصمیم عصبانی است و به این ترتیب روز گذشته آخرین تمرین خود را در هرتزوگن اوراخ انجام داده و به لندن پرواز می‌کند. این روزنامه مدعی شده این کار اختلال در روند مسابقه به نفع انگلیس است که تا به حال هر سه بازی‌اش در مرحله گروهی را نیز در همین ورزشگاه انجام داده. بیلد در توضیح ادعای خود اشاره به این ماده قانونی کرده که بازیکنان دو تیم باید با فضای استادیوم، بوی رختکن و حس زمین مسابقه آشنا شوند تا قبل از شروع مسابقه آمادگی لازم برای حضور در زمین را به دست آورند.
انگلیس البته امید زیادی دارد که از هر عاملی برای پیروزی در این مسابقه استفاده کند و به روند ناکامی‌هایش مقابل آلمان در تورنمنت‌های بزرگ پایان دهد.
با توجه به اینکه تیم گرت ساوت‌گیت تا این مرحله از یورو 2020 تیمی نه چندان جذاب بوده، باید دید نتیجه این اقدام و جلوگیری از تمرین آلمان در زمین اصلی ویمبلی به نفع انگلیس می‌شود یا نه اما هر چه باشد هواداران مطمئن خواهند بود که زمین مسابقه آسیب ندیده و روی کیفیت بازی اثر منفی نمی‌گذارد.





 

یادداشت
مارک آگدن
وقتی پاتریک شیک گل دوم جمهوری چک را برابر هلند به ثمر رساند، فرانک دی‌بوئر نگاهی پرحسرت به زمین انداخت. انگار دوست داشت تیمش بازیکنی به خوبی این مهاجم بایر لورکوزن داشته باشد.
دی‌بوئر توانسته بود تیم هلند را به دور حذفی برساند. هلند پس از راهیابی به مرحله نیمه‌نهایی جام جهانی 2014 با لوییس فان‌خال، در یورو 2016 و جام جهانی 2018 غایب بود اما شکست تحقیرآمیز در بوداپست واقعیت را به آنها نشان داد.
هلند در ساده‌ترین گروه این رقابت‌ها قرار گرفت و توانست با سه پیروزی برابر اوکراین، اتریش و مقدونیه شمالی به مرحله حذفی برسد.
این شاید باعث شده بود این حس به وجود بیاید که دی‌بوئر تیمش را بسیار تقویت کرده است. بله، آنها بازیکنان جوان و درخشانی دارند: فرنکی دیونگ، ماتیس د‌لیخت و دونیل مالن. این سه نفر اولین بازی خود در جام ملت‌های اروپا را در این رقابت‌ها انجام دادند. دنزل دومفریس 25ساله هم هست که انتظار می‌رود در جام جهانی 2022 قطر و یورو 2024 آلمان حضور پیدا کند اما اگر هلند نتواند مهاجمی به ‌خوبی شیک پیدا کند که آمارش در یورو 2020 را به چهار گل در چهار مسابقه رساند، آنها مدعی جدی قهرمانی در رقابت‌های بعدی نخواهند بود.
هلند در پست دروازه‌بان هم مشکل داشت. مارتن استکلنبرگ 38ساله سال‌هاست از دوران اوج عبور کرده است اما یسپر سیلسن از والنسیا که به دلیل ابتلا به ویروس کرونا دعوت نشد و تیم کرول از نوریچ هستند و دی‌بوئر می‌تواند در سال‌های پیش رو روی آنها حساب کند.
اما دی‌بوئر یک گلزن در کلاس جهانی ندارد و این دارد به هلند آسیب می‌زند. اگر آنها می‌توانستند بازیکنی در حد مارکو فان‌باستن، رود فان‌نیستلروی، روبین فان‌پرسی، پاتریک کلایورت و دیگر مهاجمان بزرگ گذشته‌شان پیدا کنند، هلند به ‌آسانی به مرحله یک‌چهارم نهایی می‌رسید.
مالن بهترین فرصت آنها را در دقیقه 52 از دست داد. ممفیس دپای او را راه انداخت، او هم دفاع چک را پشت سر گذاشت و با توماس واچلیک، دروازه‌بان این تیم تک‌به‌تک شد. مهاجمان سابق هلند به‌راحتی این توپ را گل می‌کردند اما مالن تعلل کرد و واچلیک توانست هم ضربه او را دفع کند و هم ضربه لحظات بعد دپای را.
این لحظات کلیدی هستند که سرنوشت بازی‌های بزرگ را مشخص می‌کنند و کمتر از یک دقیقه بعد از اشتباه مالن در خط حمله بود که دی‌لیخت با VAR اخراج شد. او در حالی که تحت فشار از سوی شیک بود و آخرین مدافع تیمش بود، خطای هند انجام داده بود. البته شیک شانس آورد که داور خطای او را روی د‌لیخت نگرفت اما تأثیرگذاری او بود که باعث شد هلند بیش از نیم‌ساعت بدون بهترین مدافعش بازی کند.
این هم جنبه دیگری از بازی خوب او بود. شیک گل می‌زند اما روی مدافعان فشار می‌آورد و باعث اتفاقات خوب برای تیمش می‌شود. هیچ‌کدام از مهاجمان هلند چنین توانایی ندارند.
نبود د‌لیخت در خط دفاع در دقیقه 68 مشخص شد، زمانی که دفاع هلند نتوانست ارسال آنتونین باراک را دفع کند و توماس کالاس با یک ضربه سر توپ را به توماس هولس سپرد و او با یک ضربه سر دیگر چک را پیش انداخت.
از آن لحظه به بعد، هلند طوری بازی کرد که انگار در باتلاق گیر کرده است. بازیکنان چک آماده‌تر، قدرتمندتر و بااراده‌تر بودند. نبود د‌لیخت به هلند آسیب زد اما این تنها دلیل افت بازی این تیم در گرمای شدید بوداپست نبود. سقوط آنها به این دلیل رقم خورد که نتوانستند از فرصت‌های ابتدای بازی بهره
 ببرند.
زمانی که آنها این تورنمنت را بررسی کنند، به این اشاره خواهند کرد که بهترین دروازه‌بانشان (سیلسن) و رهبر خط دفاعی‌شان (ویرجیل فان‌دایک) را در اختیار نداشتند. هلند در بازی‌های مقدماتی جام جهانی بعدی این دو بازیکن را در اختیار خواهد داشت و انتظار می‌رود در گروهی که تنها ترکیه و نروژ مانعان جدی‌شان هستند، صدرنشین گروه شود؛ حتی بدون یک مهاجم بزرگ.
اگر دپای در بارسلونا جا بیفتد، می‌تواند گزینه مناسبی برای حضور در مرکز خط حمله باشد اما دی‌بوئر بازیکنی مثل شیک را می‌خواهد و به او نیاز دارد. او دلیل اصلی خوشبینی مردم چک به حضور در مرحله نیمه‌نهایی است. اگر او به گلزنی ادامه دهد، چک می‌تواند امیدوار به پیروزی برابر دانمارک و راهیابی به مرحله نیمه‌نهایی باشد.
این نشان می‌دهد که یک مهاجم باکیفیت، چه کارهایی می‌تواند انجام دهد.
منبع: ESPN


 

 جاناتن ویلسن
 بیایید یک تمرین فکری سریع را امتحان کنیم. تیم الف که در رده 4 جهان قرار دارد، با دفاعی که در 17 مسابقه اخیرش فقط 5 تا گل خورده، در رده اول گروهش است و 9 بازی بدون شکست داشته. تیم ب که در رده 12 جهان قرار دارد، با چهار امتیاز و عملکردی فوق‌العاده بی‌ثبات به زحمت از گروهش بالا آمده؛ علاوه بر آن، این تیم در 6 بازی قبلی‌اش گل خورده و همین پاییز سال پیش هم متحمل شکست 6 بر صفر شد. تیم الف در خانه بازی می‌کند. حالا در مصاف این دو تیم به نظر شما چه کسی بازی را به عنوان بخت اول کسب پیروزی شروع می‌کند؟
اما باید تمامی این آمار، تاریخچه و فضای احساسی‌ را کنار بگذارید، چون تیم‌های مفروض ما انگلیس و آلمان هستند. حالا دیگر می‌دانید که هیچ نتیجه‌گیری قطعی نباید درباره این بازی داشته باشید. با این حال در شرایطی کاملاً یکسان، شاید این انگلیس باشد که باید بازی را ببرد، بخصوص به خاطر میزبانی اما تورنمنت‌های فوتبال، به ویژه در رده ملی، در خلأ بازی نمی‌شوند. اینجا ذهنیت و احساسات مهم هستند. تاریخچه را هم خب شما هم می‌توانید آن را بپذیرید هم می‌توانید آن را نادیده بگیرید اما نمی‌توانید آن را پاک کنید. تاریخ آنجاست، به شما خیره شده است، خواه بخواهید نگاهش کنید یا نه.
شما می‌توانستید نبض خطوط آن را از همان زمانی که سوت پایان بازی آلمان برابر مجارستان در مونیخ به صدا درآمد، احساس کنید، همان لحظه‌ای که مشخص شد آلمان و انگلیس برابر هم قرار گرفته‌اند. بعد از کامل شدن برنامه مسابقات مرحله یک شانزدهم نهایی یورو، حساب رسمی تیم ملی آلمان توییت کرد: «(فوتبال) دارد به خانه می‌آید». یاشوا کیمیش مدافع ژرمن‌ها هم با هیجان گفت: «ویمبلی، تقریباً هیچ بازی بهتر از این وجود ندارد.» مانوئل نویر کاپیتان و دروازه‌بان تیم هم تأیید کرد: «ویمبلی جای ماست. این یک بازی کاملاً متفاوت است. شما بازی‌های ما را مقابل تیم‌های قوی‌تر دیده‌اید.» در حرف‌های آنها حس قلدری موج می‌زد؛ یک مورد از اعتماد به نفس کاملاً نامتناسب با آنچه در زمین انجام داده‌اند.
اگر قسمت خاصی از روانشناسی فوتبال می‌گوید که انگلیس هنوز از مصاف با آلمان رعب و وحشت دارد، شاید در جهت مخالف نیز همین امر صدق کند. شاید خودتان هم دارید احساس می‌کنید که این ترس کم‌کم دارد از بین می‌رود.
در چند روز گذشته حرف‌های زیادی در مورد روابط انگلیس با آلمان نوشته شده و گفته شده است، چیزهایی از این دست که فیل فودن و رحیم استرلینگ تحت تأثیر تاریخ مصاف‌های قبلی دو تیم از جمله در جام جهانی 1970 قرار نمی‌گیرند. در این بحثی نیست اما این موضوع چیزهای زیادی به ما نمی‌گوید. بیایید اینگونه به قضیه نگاه کنیم: تاریخچه انگلیس در برابر آلمان - گاسکوین، ساوت‌گیت، لمپارد- ممکن است در اینجا و در مورد این بازی خاص، کاملاً مرتبط نباشد اما به صورت جداگانه، برای تاریخ انگلیس و تاریخ آلمان مطمئناً چنین هستند.
 آلمانی‌ها در مصاحبه‌های اخیرشان خیلی به ذهنیت برتر و داشتن طرز تفکر مناسب خود هنگام ورود به زمین بازی پرداخته‌اند اما شاید اکنون زمان مناسبی برای اشاره به این نکته باشد که آنها چهار تا از شش مسابقه اخیرشان در مراحل نیمه‌نهایی جام‌های مختلف را باخته‌اند. شاید هم این فقط یک ترفند ذهنی شسته و رفته باشد که هر نسل از بازیکنان این تیم به نسل بعدی انتقال می‌دهد اما در هر حال فعلاً اوضاع و احوال ژرمن‌ها با آنچه در واقعیت دیده می‌شود فرق دارد. تیمی که به قول توماس مولر و دیتمار هامان «هر تیمی نیست و بازیکنانش ثابت کرده‌اند می‌دانند چطور باید برنده باشند» و به احساسات خود تسلط دارد، 6 بر صفر به اسپانیا و 2 بر یک به مقدونیه شمالی نمی‌بازد. تیمی که تا این اندازه مسلط است، برای فرار از شکست برابر مجارستان و رسیدن به مرحله حذفی نباید نیازی به گل تساوی دقیقه 84 لئون گورتزکا داشته باشد.
به راحتی می‌توانیم ادعا کنیم که این دو تیم گرفتار تاریخ گذشته نیستند اما اگر انگلیس یک گل زودهنگام به ثمر برساند، اگر آلمان صاحب یک مالکیت طولانی توپ شود، اگر انگلیس موقعیت‌های متوالی را از دست بدهد، اگر بازی به وقت اضافی و پنالتی ختم شود چه اتفاقی می‌افتد؟ چه احساسی خواهد داشت؟ اعتماد به نفس، اعتقاد، پشتکار، شفافیت اندیشه: اینها مؤلفه‌های‌های واقعی موفقیت هستند و اغلب به لطف نیروهای ناشناخته به وجود می‌آیند. انگلیس کاملاً قادر به پیروزی در این بازی در زمین است اما اولین و مهم‌ترین کار آنها این است که آن تیمی نباشد که زودتر خودش را می‌بازد.
منبع: گاردین


 

سوئد با یک گل دیرهنگام صدرنشین گروه E شد و ناخواسته اوکراین را به یک‌هشتم‌ نهایی رساند؛ حالا دو تیم آخرین بازی این مرحله را در گلاسکو برگزار می‌کنند. صعود دو تیم کاملاً متفاوت بود، سوئد با هفت امتیاز و اوکراین با سه امتیاز و تفاضل گل منفی یک به عنوان آخرین تیم در رده‌بندی تیم‌های سوم به مرحله حذفی رسید.
سوئد از نخستین صعود به مرحله حذفی یورو بعد از یورو 2004 مطمئن بود اما با گل دقیقه 94 ویکتور کلائسون 3 بر 2  لهستان را برد و بالاتر از اسپانیا صدرنشین شد. این تیم برای ششمین بار متوالی در یورو حاضر می‌شود و اگرچه در 11 بازی آخرش در این رقابت‌ها تنها سه پیروزی داشته اما حدوداً یک سال است که شکست نخورده و این یعنی نمی‌توان تیم یانه اندرسون را دست کم گرفت. تیمی که تا یک‌چهارم ‌نهایی جام جهانی 2018 پیش رفته، در سمت آسان قرعه‌کشی قرار گرفته و به دنبال تکرار افتخار سال 92 است که در خانه تا نیمه‌نهایی صعود کرد.
اوکراین که در گروه C بعد از هلند و اتریش سوم شد، برای نخستین بار به عنوان کشوری مستقل از مرحله گروهی یورو صعود کرد برای همین هواداران اوکراین مقابل سفارت سوئد در کیف زیر بنری با ترکیب پرچم دو کشور نوشتند: متشکریم سوئد به خاطر یک‌هشتم‌ نهایی.
سوئد بعد از سه بازی پر از دوندگی و فداکاری تیمی به استراحت در خانه نیاز داشت و حالا احتمالاً اندرسون به ترکیب 2-4-4 تیمش در این بازی در همپدن پارک دست نمی‌زند. اوکراین اما نگران سمت چپ خط حمله سه نفره خود است چون ویکتور تسیهانکوف و اولکساندر زوبکوف از ساق پا مصدوم هستند. آندری شوچنکو در دو بازی آخر این نقش را به روسلان مالینوفسکی داده اما شاید او را به مرکز خط میانی برگرداند و امیدوار باشد که تسیهانکوف حداقل یک ساعت برایش بازی کند.
تنها بازی رسمی دو تیم برای اوکراینی‌ها خاطره‌انگیز است چون اولین بازی‌شان در جام ملت‌های اروپا را 2 بر یک بردند. زلاتان ابراهیموویچ گل اول را زد، شوچنکو سه دقیقه بعد گل تساوی را زد و در دقیقه 62 موفق به زدن گل برتری شد. اوکراین آن سال که به همراه لهستان میزبان مشترک بود، صعود نکرد و چهار سال بعد هم هر سه بازی‌اش را باخت.

‌ترکیب احتمالی
سوئد: اولسن؛ لوستیگ، لیندلوف، دانیلسون، آگوستینسون؛ لارسون، اکدال، اولسون، فورزبرگ؛ کوایسون، ایساک
اوکراین: بوشچان؛ کارافائف، ماتوینکو، زابارنی، میکولنکو؛ مالینوفسکی، سیدورچوک، زینچنکو؛ یارمولنکو، یارمچوک، تسیهانکوف



 

سه دقیقه قبل از پایان نیمه اول بود که روملو لوکاکو در دایره میانی زمین صاحب توپ شد و به سمت دروازه پرتغال فرار کرد. او خط دفاعی پرتغال را تحت فشار گذاشته بود اما پیش از آن تنها 9 بار توپ را لمس کرده بود، یعنی بسیار کمتر از هر بازیکن دیگری اما این بار، توپ با پاس تورگان آزار به او رسید و او توانست روبن دیاس را جا بگذارد و بازیکنان را به دنبال خودش بکشاند. در بیشتر دقایق نیمه اول، بلژیک توپ را در مناطق خطرناک در اختیار داشت و پرتغال آماده رویارویی با این تیم نبود.
لوکاکو توپ را نگه داشت و پاس داد و هرچند در نهایت کوین دبروین توپ را از دست داد اما سازمان‌دهی ضعیف دفاع پرتغال به این معنا بود که توپ به توماس مونیه و بعد به تورگان آزار رسید و آزار فرصت آن را پیدا کرد که شوت بزند و گل کند. این گل را لوکاکو نزد. پاس گل هم به نام او ثبت نشد. البته مدل‌های آماری، نقش او در این گل را تنها روی پاسی که به د‌بروین داد ارزیابی خواهند کرد اما او نقشی کلیدی در این گل داشت. قرار بود پست مهاجم فقط این باشد که گل بزند اما نقش مهاجم بسیار فراتر از اینها است.
لوکاکو و کریستیانو رونالدو در این فصل سری آ 53 گل به ثمر رساندند. از یک جهت، این بازی رقابت این دو نفر بود؛ هم رقابت مستقیم بر سر کفش طلای تورنمنت و هم رقابت بر سر اینکه تفسیر صحیح از یک مهاجم مرکزی مدرن چیست. وقتی سوت پایان بازی زده شد، لوکاکو به قهرمان شکست‌خورده دلداری داد.
هر چه سن رونالدو بیشتر شده، مشخص کردن پست او سخت و سخت‌تر شده است. او از یک بال تکنیکی تبدیل به یک مهاجم شماره 9 کلاسیک شده، ولی این همه ماجرا نیست. او در 36سالگی نمی‌تواند بسیار بدود اما گلش مقابل آلمان نشان داد که همچنان می‌تواند با سرعت انفجاری حرکت کند.
او در حال حاضر بیش از گذشته در محوطه جریمه به سر می‌برد و حالا خارق‌العاده‌ترین ویژگی او، توان و قدرت بدنی بالایش، به‌ویژه در هنگام سرزنی است، نه سرعت جادویی پاهایش. می‌توان او را با لوکاکو مقایسه کرد اما اوضاع به این سادگی نیست. رونالدو با 29 گل بهترین گلزن سری آ شد. لوکاکو 24 گل زد (و البته 82 دقیقه بیشتر در میدان حاضر بود). می‌توان فرض کرد که رونالدو بیشتر وقت خود را در محوطه جریمه می‌گذراند و منتظر پاس هم‌تیمی‌هایش است اما این واقعیت ندارد. رونالدو فصل گذشته 1086 پاس داد، در حالی که لوکاکو 765 پاس برای هم‌تیمی‌هایش ارسال کرد. البته رونالدو دو پاس گل داد و لوکاکو 11 پاس گل. رونالدو تقریباً 50 درصد بیشتر از لوکاکو شوت زد و فاصله میانگین او از دروازه در هنگام شوت‌زنی 4 متر بیشتر از لوکاکو بود. دلیل این آمار این است: لوکاکو یک زوج توانمند به نام لائوتارو مارتینس داشت، چیزی که رونالدو از آن بی‌بهره بود.
رونالدو در مرحله گروهی یورو 2020 از 97 پاس، 79 تا را به صورت سالم به مقصد رساند. لوکاکو 50 پاس داد که 34 تا موفق بود. رونالدو 13 پرس موفق داشت و لوکاکو دو تا. البته این را باید در نظر گرفت که بازی آخر بلژیک مقابل فنلاند بود و البته رونالدو به دلیل سیستم بازی پرتغال، بیشتر از یوونتوس درگیر جریان بازی می‌شود.
اما بسیاری از تأثیرگذاری‌های لوکاکو در آمار ساده دیده نمی‌شود. بازی رونالدو کاملاً در چشم است اما تلاش‌های خستگی‌ناپذیر لوکاکو را نمی‌توان با رونالدو مقایسه کرد. لوکاکو اغلب در زمینه جنگندگی حامی در هم‌تیمی‌هایش نمی‌بیند و خط دفاعی سه‌نفره بلژیک هم روی هم 101 سال سن دارند!
تنها موقعیت‌های معنا‌دار رونالدو روی ضربات ایستگاهی بود اما یک ضربه او را تیبو کورتوا دفع کرد و دومین ضربه‌اش هم به خود بازیکنان پرتغال برخورد کرد. رونالدو در 51 ضربه ایستگاهی اخیرش در دیدارهای ملی فقط یک گل زده است اما در این تیم پرتغال، چه کسی باید برای رونالدو ضربه ایستگاهی بگیرد؟ رونالدو نمی‌توانست بازی را طبق اراده‌اش به پیش ببرد. این حس وجود دارد که رونالدو در تیم پرتغال چنان بالاتر از سایر بازیکنان است که اگر روز بد او باشد، هیچ‌کس نمی‌تواند به داد پرتغال برسد. برونو فرناندس در منچستر یونایتد بازیکن بسیار مهمی است اما در تیم کشورش نقش چندانی ندارد اما لوکاکو بازیکنی فداکار و خستگی‌ناپذیر است. او دارد با قدرت به پیش می‌رود؛ احتمالاً به سمت کفش طلا.
منبع: گاردین