مسابقات یورو 2020 به مرحله حذفی خود رسیده است. چند نفر از فوتبالی‌نویسان درجه یک دنیا درباره این تورنمنت به دو سؤال مهم پاسخ داده‌اند.
 
از میان تیم‌های بزرگ، کدام تیم بیشترین شرایط بهتر شدن را دارد؟
گابریله مارکوتی: انگلیس و آلمان بیش از سایر تیم‌ها در حد پایین ظاهر شده‌اند اما اینکه باور کنید آنها بهتر می‌شوند، بستگی به این دارد که چقدر به گرت ساوت‌گیت و یواخیم لو اعتماد داشته باشید؛ که البته زیاد هم نیست. پس من می‌گویم اسپانیا. آنها بد بازی نکرده‌اند، فقط تا قبل بازی آخر قدرت تمام‌کنندگی لازم را نداشتند.
ژولین لوران: حتماً انگلیس. نمی‌دانم کسی هست که از چیزی که از انگلیس دیده‌ایم، راضی باشد یا نه. ما حتی 50 درصد توانایی‌های این تیم را هم ندیده‌ایم. اگر ساوت‌گیت سرانجام فرمول مناسب را پیدا کند، این تیم فوق‌العاده بااستعداد می‌تواند بسیار بهتر از سه بازی متوسطی که دیده‌ایم باشد. انگلیس تنها به کمک درخشش انفرادی رحیم استرلینگ و جک گریلیش نجات پیدا کرد.
جیمز اولی: اسپانیا توانست اسلواکی را پنج بر صفر ببرد اما این نتیجه به دلیل فروپاشی رقیب‌شان و نمایش فاجعه‌بار مارتین دوبراوکا در دروازه حریف بود. آنها در دو بازی اول گروهی‌شان، مالک توپ بودند اما کار خاصی با آن نکردند و آلوارو موراتا، مهاجم‌شان باید درون‌نگری‌اش را کنار بگذارد، چرا که روی عملکردش تأثیر منفی داشته است. انگلیس و آلمان هم باید توازن بهتری پیدا کنند اما سابقه رقابت این دو تیم و 45هزار طرفدار پارتیزان در ورزشگاه ویمبلی، بی‌تردید باعث می‌شود ذهن‌شان آماده این رقابت‌ها شود.
تام همیلتون: آلمان غیر قابل پیش‌بینی بوده است. آنها یا بی‌رحم بوده‌اند یا متزلزل. آلمان مقابل پرتغال درخشان بازی کرد و با نتیجه چهار بر دو پیروز شد اما برابر فرانسه ضعیف ظاهر شد و در تساوی دو- دو مقابل مجارستان هم بهترین و هم بدترین عملکرد خود را به نمایش گذاشت. آنها همچنان در دفاع ضعف دارند، هر چند که با سیستم 3-4-3 بهتر از سیستم با چهار مدافع هستند. با این حال، حتی با این سیستم هم فرصت‌های خوبی در اختیار رقیبانشان قرار می‌گیرد. زمانی که توماس مولر و لئون گورتزکا در زمین باشند، این تیم کارآمدتر می‌شود اما آنها هنوز هماهنگی لازم را ندارند. جمال موسیالا باید فرصت بیشتری برای بازی پیدا کند و آلمان باید در خط میانی، پویایی بیشتری داشته باشد. یواخیم لوو پس از تورنمنت از تیم ملی می‌رود و تیم او برای اینکه بتواند پیش از خداحافظی‌اش قهرمان شود، باید بسیار بهتر از این باشد.
راب داوسون: انگلیس. پیش از تورنمنت همه می‌گفتند که نقطه قوت آنها خط حمله‌شان است، چرا که ساوت‌گیت بازیکنان زیادی دارد اما اینطور نشد. آنها با هافبک‌هایی مانند دکلان رایس و کالوین فیلیپس مقابل چهار مدافع‌شان منسجم هستند. انگلیس در مرحله گروهی گل نخورد اما در خط حمله، انگار بازیکنان دارند پیاده‌روی می‌کنند. انگلیس سرعت و تکنیک لازم را در همه پست‌های تهاجمی دارد. آنها هری کین، یکی از بهترین تمام‌کننده‌های دنیا را دارند اما تیم‌شان در حمله اغلب کند و قابل پیش‌بینی است.
مارک آگدن: انگلیس. اسپانیا در گروه E بسیار پایین‌تر از انتظارات بازی کرد اما تیم لوییس انریکه در مرحله گذار است و پیش از آغاز تورنمنت هم انتظار زیادی از آنها نمی‌رفت اما ماجرای انگلیس متفاوت است. آنها در سه بازی تنها دو گل زده‌اند، در حالی که مهاجمان در کلاس جهانی پرشماری دارند. با این حال، بارقه‌های تهاجمی چندانی از این تیم ندیدیم. انگلیس به عنوان صدرنشین گروه D به دور بعد راه یافت، پس به هدف اولیه خود رسیده است اما برای اینکه به مراحل پایانی راه یابد، نیاز به این دارد که اوضاع را بسیار بهتر سازد.
 
انتظار دارید کدام تیم‌ها فینال را برگزار کنند؟
مارکوتی: روی کاغذ، یک سمت جدول بسیار قوی‌تر از سمت دیگر آن است. پس من می‌گویم بلژیک و آلمان، چون جرأت آن را ندارم که یک تیم را شگفتی‌ساز بدانم!
آگدن: فرانسه و انگلیس. فرانسه با اینکه در مرحله گروهی تنها یک برد داشت اما صدرنشین سخت‌ترین گروه شد. آنها هنوز پای‌شان را کاملاً روی پدال گاز فشار نداده‌اند. در سمت دیگر هم، انگلیس اگر بتواند ضعیف‌ترین آلمان این سال‌ها را ببرد، مسیر خوبی تا فینال دارد.
لوران: فرانسه تا فینال می‌رسد. آنها در سمت سخت جدول قرعه‌کشی قرار دارند اما این تیم در بازی‌های بزرگ عالی کار می‌کند. آنها از نظر فیزیکی و ذهنی قوی خواهند بود و تجربه حضور در دو فینال را دارند. فرانسه در جام جهانی 2018 روسیه قهرمان شد و در یورو 2016، در خاک خود به نایب‌قهرمانی رسید. در سمت دیگر، به نظرم برنده بازی انگلیس و آلمان به فینال می‌رسد. من که می‌گویم آلمان.
اولی: فرانسه تنها یک برد داشته اما صدرنشین گروهش شد و قرعه آسانی برابر سوئیس در مرحله یک‌هشتم نهایی دارد. از آنجا به بعد کار این تیم دشوار می‌شود اما فرانسه بازیکنان کافی برای رسیدن به فینال را دارد. برنده انگلیس و آلمان هم خود را صاحب بخت خوبی برای رسیدن به فینال خواهد دانست اما به نظرم هلند از هر دو تیم بهتر است.
همیلتون: سخت بتوان فرانسه را کنار گذاشت اما ایتالیا، بلژیک، آلمان و انگلیس می‌توانند میهمانی آنها را خراب کنند. اسپانیا در حمله و پرتغال در دفاع مشکل دارند. هلند خوب شروع کرد اما در مرحله حذفی افت می‌کند. فرانسه بخت اول قهرمانی است و به نظرم فینال را برابر انگلیس برگزار می‌کند.
داوسون: انگلیس با وجود مشکلاتی که داشته، در سمت مهربان‌تر قرعه قرار دارد و اگر بتواند آلمان را در مرحله یک‌هشتم نهایی شکست دهد، می‌تواند به فینال برسد. آنجا فرانسه منتظرشان است.
منبع: ESPN



 

گزارش
جاناتان ویلسن
یوفا قانون گل زده در خانه حریف را برای مسابقات باشگاهی‌اش لغو کرد. این تغییری است که مدت‌ها پیش باید انجام می‌شد.
فوتبال چیست؟ آیا هدفش سرگرم کردن مردم است؟ آیا هدفش پول درآوردن است؟ یا اینکه پیش از هر چیزی، یک ورزش است؟ اینها پرسش‌هایی بنیادین هستند و نحوه پاسخ به آنها، نشان می‌دهد که به پرسش‌های متعدد دیگر، چه جوابی داده می‌شود.
بعد از اینکه یوفا اعلام کرد قانون گل زده در خانه حریف را برمی‌دارد، همانطور که پیش‌بینی می‌شد، برخی شاکی شدند. فوتبال ذاتاً ورزشی محافظه‌کار است. طرفداران از تغییر متنفر هستند. همچنین منطقی است که آنها نسبت به هر کاری که یوفا انجام می‌دهد شک داشته باشند.
بحث بر سر گل زده در خانه حریف سال‌هاست که ادامه دارد. آنهایی که از این قانون بدشان می‌آمد، می‌گفتند: چه فرقی می‌کند که چه زمانی و کجا گل زده باشید؟ مگر همه گل‌ها برابر نیستند؟ اما بحث بر سر موافقت با این قانون در دو دسته قرار می‌گیرد. این قانون باعث افزایش هیجان می‌شد و به تیم‌هایی که در خانه حریفان بازی می‌کردند، انگیزه می‌داد که حمله کنند. به این ترتیب فوتبال بازتر و جذاب‌تر می‌شد و این قانون مانع آن می‌شد که تیم‌ها عقب بنشینند و صبر کنند تا وقت بگذرد.
قانون گل زده در خانه حریف می‌تواند تنش فوق‌العاده‌ای در برخی دقایق مسابقه ایجاد کند. با این قانون، گاهی یک گل می‌تواند نتیجه را از پیروزی به شکست تبدیل کند؛ در این حالت حالت تساوی دور زده می‌شود. شاید این جذاب باشد، هرچند که در بسیاری از دیدارهای برگشت، یک گل زده زودهنگام در خانه حریف، می‌توانست کار تیم میزبان را عملاً تمام کند اما آیا این قانون منصفانه است؟ در مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان در سال 2019، آژاکس که در خانه تاتنهام با نتیجه یک بر صفر پیروز شده بود، در بازی برگشت به تساوی دو- دو رسیده بود. آنها داشتند به فینال می‌رسیدند که ناگهان لوکاس مورا از تاتنهام در دقیقه ششم وقت تلف‌شده گل زد و آژاکس حذف شد. این در حالی بود که آنها به اندازه حریف گل زده بودند. دراماتیک و سرگرم‌کننده بود اما آیا منصفانه هم بود؟ احتمالاً نه. اگر بر این باورید که فوتبال برای سرگرم کردن افراد است، با این قانون احتمالاً مشکلی ندارید اما از نظر ورزشی، به هیچ وجه نمی‌توان گفت که تاتنهام در دو بازی رفت و برگشت برتر از آژاکس بود و شایسته رسیدن به فینال. اگر فقط بحث سرگرم‌کننده بودن باشد، کارهای بسیار دیگری می‌توان انجام داد.
این ادعاها هم وجود دارد که حذف این قانون باعث دفاعی‌تر شدن فوتبال می‌شود و تیم‌هایی که در خانه حریف بازی می‌کنند، حالا عقب می‌نشینند و دفاع می‌کنند. دو پاسخ برای این موضوع وجود دارد. اول اینکه آیا این روزها دیده‌اید که تیم‌های بزرگ بازی دفاعی انجام دهند؟ آنها حاکم لیگ‌های کشورشان هستند و ترجیح می‌دهند پرس را از بالا انجام دهند. به این ترتیب عملاً غیرممکن است که تیم‌های بزرگ بخواهند به عقب بروند و فقط دفاع کنند.
اما مسأله دوم این است که چرا می‌گویند قانون گل زده در خانه حریف باعث می‌شود تیم‌هایی که میهمان هستند تهاجمی‌تر باشند؟ جام باشگاه‌های اروپا 12 فصل برگزار شد و بعد از آن بود که قانون گل زده در خانه حریف آمد. در آن دوران، تیم‌های میهمان در 33درصد بازی‌ها نتوانسته بودند گل بزنند. در 12 فصل بعد از اجرای این قانون، تیم‌های میزبان در 45درصد دیدارها نتوانستند گل بزنند. درست است که عوامل دیگری هم نقش داشته‌اند. فوتبال در اواخر دهه 1960 و در دهه 1970 تدافعی‌تر شده بود اما این را نمی‌توان گفت که قانون گل زده در خانه حریف، باعث توسعه تاکتیکی فوتبال شده باشد. در واقع، شاید هم کار تیم‌های میهمان سخت‌تر شد، چرا که تیم‌های میزبان تشویق می‌شدند دفاع کنند!
ما البته داریم درباره فوتبال در سال‌های 1955 تا 1979 صحبت می‌کنیم، چرا که این تنها داده‌هایی است که پیش از این قانون در اختیار داریم. فوتبال از آن هنگام بسیار تغییر کرده است اما در سال‌های اخیر، یک نمونه هم رخ داد: لیگ MLS قانون گل زده در خانه حریف را از سال 2014 در پلی‌آف‌هایش اجرا کرد. هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد این کار تفاوتی را ایجاد کرده باشد.
اما چرا تفاوت ایجاد شود؟ فوتبال نسبت به سال‌های آغازین جام باشگاه‌های اروپا فرق کرده است. در آن هنگام، رفتن به خانه حریفان به معنای سفری سخت بود، جایی که تیم‌ها وارد دنیایی می‌شدند که برایشان ناآشنا و اغلب خصمانه بود. سفر کردن حالا بسیار راحت‌تر شده، شرایط استانداردتر شده و جو هم سالم‌تر گشته است. از فصل 66-1965 جام برندگان جام اروپا بود که قانون گل زده در خانه حریف معرفی شد. در آن هنگام، تنها 16درصد بازی‌ها را تیم‌های میهمان می‌بردند اما در چند فصل اخیر پیش از کووید-19، این عدد دوبرابر شده بود.
تحقیقی در تایمز لندن نشان می‌دهد که تا سال 1980، تیم‌های میزبان در مسابقات یوفا به صورت میانگین 06/1 گل بیشتر از حریف می‌زدند. تا سال 2000، این عدد به 77/0 گل رسید. تا سال 2018، این اختلاف تنها 51/0 گل شد. بازی در خانه حریفان دیگر مشکل بزرگی نیست.
شرایطی که باعث وضع این قانون شد، دیگر برقرار نیست. منصفانه نیست که ارزش برخی گل‌ها را بیشتر بدانیم. این قانون هرگز به هدفش هم نرسید. مسأله این است که چرا یوفا زودتر دست به لغو آن نزد.
منبع: SI


 

 فلورنتینو پرس، رئیس باشگاه
رئال مادرید، در جدیدترین مصاحبه خود به اتفاقات جنجالی که پیرامون این باشگاه وجود دارد، پرداخت. تابستان امسال برای رئال مادرید بسیار پر سر و صدا سپری شده است. ابتدا زین‌الدین زیدان از هدایت تیم کناره‌گیری کرد و کارلو آنچلوتی به عنوان سرمربی جدید انتخاب شد و در ادامه کاپیتان و اسطوره رئال یعنی سرخیو راموس نیز بعد از 16 فصل از جمع کهکشانی‌ها جدا شد. پرس در جدیدترین مصاحبه خود به نامه خداحافظی جنجالی زین‌الدین زیدان و جدایی او واکنش نشان داد و گفت: «سال بسیار سختی را سپری کردیم. من برای ماندن او جنگیدم. می‌توانم به جان نوه‌هایم قسم بخورم که من نامه خداحافظی او را نخواندم. شخصی که آن نامه را نوشت زیدان نبود. من برای او آرزوی موفقیت دارم زیرا زیدان اسطوره رئال مادرید بوده است و تمام احترام ما را با خود به همراه دارد. او آرزوی مربیگری فرانسه را دارد و امیدوارم که به این هدف دست پیدا کند.» پرس در ادامه به دیگر سوژه‌های داغ رئال پرداخت. جدایی سرخیو راموس: «راموس را مانند پسرم دوست دارم. خودم او را در سال 2005 به اینجا آوردم و پیش از این هیچ‌گاه با یک بازیکن به کنفرانس مطبوعاتی نرفته بودم. من راموس را تحسین می‌کنم. او یک افسانه بود و ما می‌خواستیم که بماند. به او پیشنهاد هم دادیم. راموس مهلت داشت اما در این مدت موضع خود را مشخص نکرد. اینجا خانه اوست و مطمئناً در نقش دیگری به رئال مادرید باز خواهد گشت.»
 شکست پروژه سوپرلیگ: «می‌خواهم به عنوان رئیس رئال مادرید مورد قضاوت قرار بگیرم. به طور کلی فوتبال به من احتیاج دارد. فوتبال در حال مردن است، جوانان را به خود جلب نمی‌کند و مخاطبان رو به کاهش هستند و اگر کاری انجام نشود، اوضاع بسیار بدتر خواهد شد. تیم‌های انگلیسی هم سوپرلیگ را ترک نکرده‌اند اما توسط یوفا مجبور شده‌اند. این وسط ما باشگاه‌ها ضرر می‌کنیم و چفرین (رئیس یوفا) حقوق خود را افزایش می‌دهد. افرادی هستند که امتیازاتی دارند و می‌خواهند آنها را حفظ کنند. آنها حتی می‌خواستند ما را از لیگ قهرمانان اروپا بیرون کنند اما دادگاه این اجازه را نداد. پروژه سوپرلیگ هرگز تعطیل نشده است.»
آینده گرت بیل: «من می‌توانم فینال‌هایی که با او به موفقیت رسیدیم را به یاد بیاورم. او یکی از بهترین بازیکنان اروپا است. من بیل را با آن گل فوق‌العاده در فینال کیف، ضربه سر در فینال لیسبون و آن گل مقابل بارسلونا در فینال جام حذفی به یاد می‌آورم.»
 آینده مارسلو و رافا واران: «مارسلو هنوز یک سال دیگر با ما قرارداد دارد و حالا کاپیتان اول تیم است. پیدا کردن یک مدافع چپ بهتر از او دشوار است. واران در حال بازی در یورو است و وقتی برگردد با او مذاکره خواهیم کرد. ما پیشنهادی برای واران دریافت نکرده‌ایم. او بازیکن نجیبی است و اگر بخواهد برود این را می‌گوید.»
کیلیان امباپه: «می‌دانم که هواداران رئال مادرید چه می‌خواهند. آنها می‌دانند که سیاست من داشتن ترکیبی از بهترین بازیکنان به همراه جوانان است. نمی‌خواهم در مورد بازیکنی صحبت کنم که متعلق به ما نباشد. مردم به ما اعتماد دارند و امباپه نیز بازیکنی فوق‌العاده عالی است. مادرید همیشه تلاش می‌کند که بهترین‌ها را به خدمت بگیرد اما ما اکنون نیز تیم بسیار خوبی داریم؛ با جوانانی که برای آنها ارزش زیادی قائل هستیم.»
آنچلوتی: «از حضور آنچلوتی، پینتوس و به طور کلی شروع این مرحله جدید بسیار خوشحال هستیم. از ابتدا او گزینه ما بود. فکر کردیم که او راه‌حل مناسبی برای ما خواهد بود و حالا اینجاست. من با پوچتینو، آلگری یا کونته صحبت نکرده‌ام.»
خداحافظی تلخ ایکر کاسیاس: «مردم سوت‌های ناعادلانه‌ای علیه او می‌زدند و من بابت این مسأله احساس خیلی بدی داشتم. او فهمید که با توجه به این شرایط و به خاطر اینکه در رئال مادرید یک اسطوره است، باید جدا شود.»
 

 

هر روز شایعات زیادی درباره آینده کیلیان امباپه و حتی ارلینگ هالند به گوش می‌رسد که رئال مادرید نقش اول همه آنها است. امباپه و هالند دو ستاره نوظهور جهان فوتبال هستند که تمام تیم‌های بزرگ دنیا به دنبال جذب‌شان هستند.
رئال مادرید ماه‌ها است که در تلاش است تا شاید بتواند یکی از این دو ستاره جوان را به سانتیاگو برنابئو ببرد، هر چند سپیدپوشان مادرید علاقه بیشتری به امباپه دارند. در حال حاضر تمرکز رئال مادرید بر این موضوع است که در رابطه با جذب امباپه قدم اشتباهی برندارد؛ همانطور که بارسا برای جذب بازیکنان پاریس مثل وراتی دچار اشتباه شد و در نتیجه روابط دو تیم به تاریکی گرایید و در نهایت پاری‌سن‌ژرمن نیمار را از چنگ بارسایی‌ها درآورد.
البته در مادرید دیگر جایی برای گمانه‌زنی و یا بازی‌های سیاسی و مطرح کردن نام بازیکن دیگری برای گمراه کردن دیگران نیست؛ امباپه گزینه اول رئال است و هالند دومین گزینه و جز این دو، هیچ بازیکن دیگری در کار نیست اما مسأله نحوه جذب آنها است.
اگرچه تا زمانی که پنجره نقل و انتقالات بسته شود، همیشه ممکن است اتفاقات غیر منتظره‌ای رخ دهد؛ با این حال، تابستان گذشته کاملاً واضح بود که رئال به دنبال بازیکن جدید نیست و اکنون نیز وضعیت به غیر از امباپه و هالند، همچنان همان است.
این هفته در فرانسه گزارش‌هایی منتشر شد که ادعا می‌کردند امباپه از سران PSG خواسته تا فوراً اجازه خروج او را صادر کنند. این خبر غیرمنتظره، برای رئال مادرید بسیار اهمیت داشت. امباپه پیش از این هم گفته است که درباره آینده‌اش چه به صورت علنی و چه در خلوت تا پیش از پایان رقابت‌های یورو 2020 صحبت نخواهد کرد.
برای رئال واضح است که باید اوضاع را به آرامی پیش ببرد و با توجه به اینکه قرارداد فعلی ستاره جوان فرانسوی در 30 ژوئن سال 2022 به پایان خواهد رسید، همه چیز به مقاومت امباپه برابر اصرار سران پاریس برای تمدید قراردادش بستگی دارد.
در صحبت‌های الخلیفه، رئیس پاری‌‌سن‌ژرمن، چیزی جز سیاست فرانسوی به چشم نمی‌خورد و او هنوز قصد ندارد تا دست خود را رو کند اما در تلاش است تا با جذب کریستیانو رونالدو یا لیونل مسی، برای پر کردن جای خالی امباپه در صورت جدایی این بازیکن از پاریسی‌ها آماده شود.
برای رئال مادرید ایده‌آل‌ترین شرایط این است که پس از ناامید شدن باشگاه پاریسی از تمدید قرارداد با امباپه، رئیس پاریسی‌ها خود پیشقدم مذاکره برای فروش امباپه شود.
روابط بین الخلیفه و فلورنتینو پرس، رئیس رئال مادرید، همیشه عالی بوده و هدف رئال مادرید این است که این روابط را همچنان به همین شکل نگه دارد. به همین دلیل است که رئالی‌ها به دنبال راهی صلح‌آمیز برای توافق با امباپه هستند و تا پایان یورو برای مهاجم فرانسوی صبر خواهند کرد.
رئال مادرید همچنین می‌داند که جذب امباپه خرجی بیش از 100 میلیون یورو روی دست آنها خواهد گذاشت و تلاش خواهد کرد تا با فروش بازیکنانی مثل یوویچ، سبایوس، براهیم دیاس و چند تن دیگر از بازیکنان خود بخشی از این مبلغ را تهیه کند.
چهار سال پیش رئال مادرید تا مرز خرید امباپه نوجوان پیش رفت اما با توجه به حضور گرت بیل، کریم بنزما و کریستیانو رونالدو که در آن زمان در رئال مادرید می‌درخشیدند و با دریافت پیشنهاد بهتر از پاریس، امباپه که علاقه‌اش به رئال بر همه آشکار است، تصمیم گرفت به پاری‌سن‌ژرمن برود.
اکنون اما شرایط با سال 2017 بسیار متفاوت است. اول از همه اینکه موناکو در آن سال باشگاهی بود که قصد فروش امباپه را داشت اما پاریس به هیچ وجه اینگونه نیست. از سوی دیگر، اگر امباپه با رئال قرارداد ببندد بدون هیچ مشکلی تبدیل به ستاره اول این تیم خواهد شد، مخصوصاً با توجه به اینکه مصدومان زیادی روی دست سپیدپوشان مادرید مانده است. مهاجم فرانسوی تبدیل به بازیکن شماره یک در سانتیاگو برنابئو خواهد شد، اتفاقی که با توجه به حضور نیمار در پاریس رخ نداد.
ارتباط خوبی که او با کریم بنزما دارد نیز به موفقیت او در رئال کمک خواهد کرد. او همه چیز را درباره رئال مادرید می‌داند و به خوبی آگاه است که حضورش در این باشگاه به چه معنا است. به نظر می‌رسد که کم‌کم همه چیز دارد به گونه‌‌ای شکل می‌گیرد که امباپه را فصل بعد در پیراهن سفید رئال مادرید ببینیم.

 

مدیر برنامه تیمو ورنر شایعات انتقال این بازیکن به بایرن‌مونیخ را تکذیب کرد.
تیمو ورنر یکی از بازیکنانی بود که در تابستان گذشته با سر و صدای زیاد به چلسی پیوست. این ستاره آلمانی بعد از درخشش فوق‌العاده در ترکیب لایپزیگ مورد توجه بسیاری از باشگاه‌های بزرگ اروپایی قرار گرفت اما نهایتاً این چلسی بود که توانست او را به استمفوردبریج ببرد.
اگرچه چلسی بعد از جدایی فرانک لمپارد و روی کار آمدن توماس توخل عملکرد کم نقصی از خود ارائه داد و در پایان به مقام قهرمانی اروپا نیز دست یافت اما در طول فصل انتقادات زیادی نسبت به تیمو ورنر و ناکامی او در گلزنی مطرح شد.
انتقادات از تیمو ورنر و از طرف دیگر حضور سرمربی سابق او یعنی یولیان ناگلزمان روی نیمکت بایرن باعث شده شایعاتی پیرامون انتقال این بازیکن به جمع باواریایی‌ها شنیده شود؛ به ویژه اینکه گفته می‌شود شاید لواندوفسکی از بایرن برود و در این صورت، مونیخی‌ها به یک مهاجم نوک جدید نیاز خواهند داشت. با این حال، کارل هاینس فورستر، مدیر برنامه‌های ورنر در این باره گفت: «یولیان و تیمو همواره قدردان یکدیگر هستند اما من نمی‌دانم که در سه یا چهار سال آینده چه اتفاقی رخ خواهد داد. فوتبال خیلی سریع پیش می‌رود. شما نمی‌توانید هیچ چیز را رد کنید اما در حال حاضر من به وضوح می‌گویم که تیمو در چلسی می‌ماند. او در آنجا احساس راحتی می‌کند. پیش از این نیز برخی از باشگاه‌های بزرگ اروپایی به دنبال او بودند که بایرن نیز جزو آنها بود اما تیمو نهایتاً تصمیم گرفت راهی چلسی شود.»