از اینجا شروع می‌کنیم. یوونتوس با کسر امتیاز مجازات شده و آبرویش رفته. عده‌ای از بی‌عدالتی در حق این تیم می‌گویند و بعضی دیگر مدعی هستند تا این تیم به دسته چهارم نرود و همه دست‌اندرکارانش به زندان نیفتند، چیزی درست نمی‌شود. اما می‌شود از یک زاویه دیگر هم به این موضوع نگاه کرد. این مجازات می‌تواند شروع یک پروسه خطرناک باشد و خیلی از باشگاه‌های دیگر هم به همین زودی‌ها درگیر آن می‌شوند.
در حکم اولیه که با به دست آمدن اطلاعات بیشتر از صداهای ضبط شده تغییر داده شد، امکان ارزش‌گذاری مستقل روی بازیکن در بازار نقل و انتقالات وجود ندارد و تنها توافق دو باشگاه این ارزش را تعیین می‌کند. اما مسأله دیگر این نیست و این رویه‌ای را آغاز می‌کند که روی کل کالچو و سیستم فوتبالی گسترده‌تر عواقبی خواهد داشت.
اگر شما فکر می‌کنید یوونتوس تنها تیمی است که از تاکتیک درآمدهای سرمایه‌ای استفاده می‌کند، کاملاً در اشتباهید. برای شروع، چطور ممکن است یک باشگاه برای تخطی مالی مجازات شود در جرمی که دو طرف باید برای ارزش بازار آن توافق کنند؟ این پرونده در اردیبهشت امسال بسته شد اما دوباره باز شد و مورد بررسی قرار گرفت. باشگاه‌های دیگری که پایشان در این نوع معاملات گیر است، از جمله آتالانتا، ساسولو و بارسلونا در مرحله بعدی محاکمه باید پاسخگو باشند. بنابراین اگر هر باشگاهی در هر مقطعی معامله‌ای با یوونتوس کرده، باید نگران باشد.
این اتفاقی نیست که بزرگترین حامی یوونتوس در دفاع حقوقی از یوونتوس در هفته‌های اخیر وکیل مدافع رسمی باشگاه ناپولی بود. اگر می‌خواهید یک نمونه از روش کارکرد درآمدهای سرمایه‌ای را پیدا کنید، لازم نیست راه دوری بروید کافی است متن انتقال ویکتور اوسیمن از لیل را بخوانید. به‌صورت رسمی، ناپولی 3/71 میلیون یورو در کنار 10 میلیون یورو به‌عنوان افزونه‌ها پرداخته است. مبلغ واقعی نزدیک به 50 میلیون یورو است چون 20 میلیون آن ارزش کتبی چهار بازیکن درگیر در این انتقال است. از این مبلغ 5 میلیون یورو به دروازه‌بان، اورستیس کارنزیس تعلق دارد که در دو سال دقیقاً یک بازی برای لیل انجام داد و 15 میلیون یورو نیز برای سه بازیکن جوان تیم، چیرو پالمیری، لوییجی لیگوری و کلودیو مانتزی است. این سه شاید پایشان به فرانسه نرسید و فوراً به تیم‌هایی از دسته‌های پایین‌تر قرض داده شدند قبل از اینکه قراردادشان فسخ شود.
بنابراین اگر شما هوادار ناپولی هستید که از مجازات یوونتوس خوشحالید، کمی دست نگه دارید. این تازه اول راه است.
حسی شبیه کالچوپولی دارد که خیلی‌ها درگیر آن بودند اما یوونتوس به خاطر انجام بی‌محابا و گستاخانه و البته گسترده آن به‌شدت تنبیه شد. دیگران تفریحی از آن استفاده می‌کردند اما یوونتوس به‌شدت معتاد شده بود. آنها که حافظه خوبی ندارند شاید بانوی پیر را تنها مجازات شده آن پرونده بدانند اما باشگاه‌های زیادی از جمله میلان، لاتزیو و فیورنتینا در آن جریمه شدند و شواهد علیه اینتر هم بعد از اصلاح قانون رو شد.
هواداران یوونتوس هم نباید از این حرف‌ها خوشحال شوند. چیزهای بدتری در راه است. دادگاه بعدی به انتقالاتی می‌پردازد که صداهای ضبط شده به آن می‌پردازد و یوفا بی‌صبرانه منتظر انتقام از سردسته شورشی‌های سوپرلیگ اروپا است تا با جرایم سنگین تخطی از قوانین بازی جوانمردانه مالی این تیم را نقره‌داغ کند.
بزرگترین نگرانی توافق «پنهانی» است که بر اساس آن بازیکنان از چهار ماه دستمزد خود در جریان شیوع کرونا گذشتند و در ازای آن زیرمیزی گرفتند. این خودش یک پرونده بزرگ دیگر است که فساد مالی در میزان گسترده در دنیای فوتبال و همچنین در میان سرمایه‌گذاران نامشخص کشیده می‌شود. اگر باشگاه به خاطر چیزی که اثباتش خیلی سخت بوده با کسر 15 امتیاز مواجه شده، این یکی می‌تواند آنها را به سری B ببرد یا حتی اتفاق بدتری برایشان رخ دهد. یک جنبه مثبت اما در پرونده رسوایی اخیر یوونتوس وجود دارد، اینکه تیم این اواخر آنقدر بد بوده که لازم نیست درباره جام‌هایی که برده، بحث کنیم.