هومن جعفری
روزنامه نگار
دیدار تیم ملی و نیکاراگوئه برگزار شد و ملی پوشان کشورمان در ورزشگاه خالی از تماشاگر موفق به شکست حریف خود شدند. اینکه فکر کنیم کارلوس کی‌روش آنقدر کم‌تجربه است که در چنین دیداری از بازیکنان اصلی، سیستم اصلی و ایده‌های خود برای بازی با انگلیس رونمایی می‌کند قطعاً تفکر اشتباهی است. کی‌روش در این بازی خیلی به جام جهانی و رویارویی با رقبای ایران در گروه دوم مسابقات فکر نکرد. او کوشید تا دست خودش را باز نکند و تا حد امکان همه چیز را بسته نگه دارد. این قطعاً ترکیب اصلی تیم ملی برای بازی با انگلیس نبود و دلیلی هم نداشت که باشد. ما فقط داشتیم روی چیزهای سبکی کار می‌کردیم. مثلاً بازی پرفشار و عقب راندن حریف برای دقایقی از مسابقه. استفاده از بازیکنانی مثل آریا برزگر، امیرعلی صادقی، سامان تورانیان و مهدی هاشمی‌نژاد نشان داد که کی‌روش به فردای جام جهانی نیز فکر می‌کند و از حالا برای تیم ملی بعدی مشغول یارکشی است.
البته نفرات اصلی هم در میدان بودند. کی‌روش بخشی از نفرات اصلی خود را نیز محک زد و به بخشی از بازیکنان ذخیره تشنه موقعیت هم این فرصت را داد تا بتوانند در این بازی خودی نشان دهند.
گلزنی ترابی یا پاس گل نورافکن را نباید بی‌اهمیت دانست یا حتی کلین‌شیت دروازه‌بان‌ها را. مصدومیت امید ابراهیمی نیز البته از نکات منفی و تلخ این بازی بود. او جام جهانی را از دست داد تا فوتبال ملی‌اش در سی و پنج سالگی به پایان برسد. بعید است او از این مصدومیت رها شود و به قطر برسد.
کی‌روش از این بازی برد و کلین‌شیت می‌خواست که به دست آورد. بقیه‌اش دیگر اهمیت خاصی ندارد.