باید می‌بردیم اما نشد. بسکتبالیست‌های ایران در رقابت دیشب خود، در آزادی میهمان چینی‌ها بودند و در نهایت هم نتیجه بازی را واگذار کردند.
آن هم نتیجه رقابتی که می‌توانست تا حدود زیادی تکلیف صعود شاگردان سعید ارمغانی را مشخص و استرس نرفتن به جام جهانی را از بین ببرد.
 
چهار کوارتر متفاوت
 تیم ایران در ابتدای بازی به سختی امتیاز می‌گرفت اما به هر ترتیب رقابت نزدیک و برابری مقابل چینی‌ها داشت. به همین خاطر هم توانست با برتری یک امتیازی (۲۱ بر ۲۰) پیروز میدان باشد. در کوارتر بعدی اما رفته رفته فشار دفاع نزدیک در تیم ایران مشهود شد تا این چینی‌ها باشند که در پایان نیمه اول با نتیجه ۴۲ بر ۳۴ به رختکن بروند.
در کوارتر سوم دیگر میدان در اختیار چینی‌ها بود. برتری تیم میهمان به عدد ۱۵ هم رسید تا دیگر خیلی‌ها از بردن این بازی ناامید شوند. در همین شرایط و عملکرد ناامیدکننده ترکیب آغازکننده ایران بود که با اضافه شدن جوان‌های تیم نظیر آقاجان، منجر، آقامیری و بخصوص سینا واحدی، بازی روند بهتری به خود گرفت که ظهور اصلی آن در کوارتر پایانی بود.
در کوارتر پایانی بازی نزدیک‌تر از چیزی شد که انتظار می‌رفت. کسب دو سه امتیازی پیاپی آقاجان در کنار هشت امتیازی که سینا واحدی گرفت، اختلاف دو تیم در سه دقیقه مانده به پایان را به عدد ۴ و در یک دقیقه پایانی به عدد ۲ رساند.
 حالا دیگر همه منتظر وقوع معجزه بزرگی بودند که برد را به ایران هدیه دهد اما وقت‌های استراحت فنی چینی‌ها همه نقشه‌ها را نقش بر آب کرد تا آنها در همین یک دقیقه ۷ امتیاز دیگر بگیرند و در نهایت با نتیجه ۸۱ بر ۷۲ پیروز میدان شوند. آن هم در شرایطی که ستاره و برجسته‌ترین بازیکنشان حتی لباس گرم خود را هم از تن در نیاورد و بازی نکرد!
 
همچنان دور از سهمیه
 با این باخت، شکست قزاقستان در دیدار همزمان برابر استرالیا هم بی‌اثر شود و تیم ایران همچنان تیم چهارم گروه خود باقی بماند. جایگاهی که همچنان دست ایران را دور از سهمیه صعود به جام جهانی نگه داشته و سرنوشت ما را با اما و اگرها پیوند می‌زند.