روز ششم نوامبر سال 1986 در تاریخ فوتبال انگلیس روز خاصی است. آن روز مردی که هنوز مفتخر به دریافت لقب «سِر» نشده بود، به عنوان سرمربی جدید منچستریونایتد معرفی شد. این مرد اسکاتلندی که در سال‌های بعد به یکی از بزرگترین سرمربیان تاریخ بریتانیا و جهان تبدیل شد، به لطف دستاوردهایش در تیم آبردین اسکاتلند برای خودش اسم و رسمی پیدا کرده بود آن هم با فتح جام در جام اروپا با غلبه بر غولی مانند رئال مادرید. الکس فرگوسن در آن زمان به این نتیجه رسیده بود که وقتش شده در تیمی بزرگتر کار کند و تشخیص داد که اولدترافورد همان جایی است که باید برود. به این ترتیب پس از ماه‌ها گمانه‌زنی درباره آینده‌اش، الکس فرگوسن 54 ساله از مرزهای جنوبی کشور خارج شد و به منچستر رفت. اینکه در اولدترافورد بر فرگوسن چه گذشت و او چطور با جبران شروع متزلزلش در 4 فصل نخست، با قهرمانی در جام حذفی سال 1990 حرکت در مسیر تبدیل شدن به یکی از پرافتخارترین سرمربیان دنیا را آغاز کرد، قصه‌ای تکراری است اما بخش‌هایی از آن داستان هنوز هم برای خیلی‌ها روایت نشده است.
یکی از آن بخش‌ها مربوط به خبری از خبرگزاری آسوشیتد پرس در روز معرفی مرد اسکاتلندی به عنوان سرمربی من‌یونایتد است که مدعی شد او قبل از رفتن به من‌یونایتد پیشنهاد‌هایی از باشگاه‌های رنجرز، تاتنهام و چند باشگاه اروپایی دیگر را رد کرده بود اما وقتی که شیاطین سرخ به سراغش آمدند نتوانست دست رد به سینه آنها را بزند. او در اولین نشست خبری‌اش در کنار مارتین ادواردز رئیس باشگاه،
گفت:«یادم هست که جک استاین فقید به من گفت که او همیشه حسرت رد کردن پیشنهاد مربیگری منچستریونایتد را می‌خورد. من‌یونایتد تنها باشگاه فوتبال است که می‌توانست مرا از آبردین جدا کند. من در عین حال که از ترک اسکاتلند بسیار غمگین بودم، مثل یک پسر بچه به خاطر پیوستن به بزرگترین باشگاه دنیا هیجان داشتم.» با تغییر وضعیت منچستریونایتد و اضافه شدن جام‌های پرتعداد به ویترین افتخارات آن به لطف فرگوسن، جایگاه او برای مدیران هم تغییر کرد و سال 2010 که افتخارات او همطراز افتخارات سر مت بازبی شده بود، در قرارداد او بندی گنجانده شد که به موجب آن هیچ بازیکنی نمی‌بایست حقوقی بالاتر از او دریافت کند. فرگوسن هنوز هم به سبب خدماتی که به باشگاه به عنوان سفیر و مشاور ارائه می‌دهد، نزدیک به 2 میلیون پوند در سال حقوق می‌گیرد.