هومن جعفری
روزنامه نگار
برای بررسی امروز، باید برسیم سروقت جناب صربستان که در سال‌های اخیر، از خوب‌های بی‌ادعای اروپاست. در حقیقت نقش صربستان در فوتبال قاره سبز و حتی جام جهانی، نقش یکی از بچه فقیرهای خوب هیأت محل است که حیا و ادب دارد و دیگ را می‌شوید و غذا را پخش می‌کند. همه محل هم روی او نظر مثبت دارند اما در نهایت دختر محل نصیب کرواسی می‌شود که بابایش برج‌ساز است و داداش‌مان صربستان باید به حذف در مرحله گروهی رضایت بدهد. ته خوش‌شانسی‌اش این می‌شود که یک مرحله بیاید بالا. همین!
صرب‌ها تیم‌شان خوب، بازیکنان‌شان خوب، همه چیزشان خوب، اما شانس ندارند. آنها در جام جهانی قبلی به برزیل، سوئیس و کاستاریکا خوردند و زورشان فقط به تیم آخر رسید و با 3 امتیاز، سوم شدند و به خانه برگشتند.
آنها امسال با پرپر کردن پرتغال، آخرین جام جهانی رونالدو را به لجن کشیدند و او را فرستادند هواخوری و خودشان عازم قطر شدند تا بتوانند یک صعود به دور گروهی را تجربه کنند. آنها امسال به دنبال کسب نخستین صعود به دور گروهی هستند و امیدوارند در تقابل با برزیل، سوئیس و کامرون، به مراد دل خود برسند. آنها در جام جهانی 2018 هم با برزیل و سوئیس همگروه بودند و به هر دو باختند و حالا فرصت انتقام مجدد را دارند.
آنها امسال دراگان استویکوویچ کهنه‌کار را به عنوان سرمربی دارند که سابقه بازیگری در تیم ملی یوگسلاوی و باشگاه مارسی را دارد. او می‌داند که در مسابقات امسال کارش تا چه اندازه دشوار است اما امیدوار است با کمک اسکواد خوبی که دارد، تیمش را به مرحله بعدی هدایت کند. تقریباً تمام بازیکنان دعوت شده به این تیم لژیونر هستند و تعداد بازیکنان داخلی این تیم بسیار اندک است.