هومن جعفری
روزنامه‌نگار
اگر انتظار دارید که بنده بیایم، در مورد موفقیت علی ارسلان، کشتی‌گیر فرنگی‌کار سابق کشورمان و ملی‌پوش فعلی صربستان و قهرمانی‌اش در جهان و ناکامی کشتی‌گیران وطنی، مطلب بنویسم و به علیرضا دبیر متلک بیندازم، سخت در اشتباهید! فردا علیرضا دبیر با آن شلوار شش جیب و کتونی زرنگی، بیاید دم ساختمان ایران ورزشی جیغ و داد، شما می‌روید با قهرمان اسبق المپیک و جهان سرشاخ بشوید؟
طرف مدال گرفته که گرفته. نوش جانش، مبارکش! کتکش را چرا من نگون‌بخت بخورم که نه سر پیازم نه ته پیاز؟ بنده بعد از بیست و دو سال خبرنگاری ورزشی هنوز فرق بین کشتی فرنگی و کشتی آزاد را درک نکرده‌ام، بعد بیایم بابت چیزی که درک نکرده‌ام، زیر یک خمم برود هوا؟ تازه نکته مهم‌تر! دبیر آزادکار بود، این بنده خدا فرنگی‌کار است! زیر دو. خم شما سر یک فرنگی‌کار، توسط یک آزادکار برود روی هوا، خودتان گره نمی‌خورید؟
نه آقا! کشتی مملکت ارث پدری آقای دبیر است، کشتی فرنگی ارث پدری آقای بنا! ما هم فوتبال نویسیم! خیلی هنر کنیم یک چیزی بنویسیم در مورد این داوری‌ها که رکورد اشتباه در دقیقه را شکانده‌اند! به ما چه که یک استعداد کشتی فرنگی را با دست خودمان دادیم صربستانی‌ها که قهرمانی مفت و مسلم جهان نصیبشان شود، بعد بچه‌های خودمان عین جوانه‌های گندم روی تشک درو شوند! بنده را سنه‌نه؟