بدون تعارف در حساس‌ترین و تعیین‌کننده‌ترین روزهای فوتبال ایران هستیم. ضرورت دارد همه طرف‌های درگیر در ماجرای انتخابات فدراسیون فوتبال، خیلی شفاف موضع‌شان را بیان کنند: تیم ملی کشورشان را دوست دارند یا خیر.
این سؤال می‌تواند به همه کشمکش‌ها و درگیری‌ها پایان دهد. آنها که منتظر سه شکست تیم ملی هستند تا با تیغ سلاخی به جان این و آن بیفتند، بدانند در میانه این گیر و دار، تیمی هست که روزگاری عزیز بود و اکنون نیز برای همه مردم ایران عزیز است. تیمی که در ماه‌های اخیر در همه مشت گره‌کردن‌ها، خشونت‌های کنترل نشده، رفتارهای خشن و مکالمات گاه تند نادیده گرفته شد. این تیم هنوز برای مردم، عزیز است؛ اما همه طرف‌های درگیر خیلی شفاف بگویند نظرشان درباره این تیم چیست؟ تیمی که خبر هرج و مرج اردوهایش نگرانمان کرد. بی‌برنامگی درون اردوهایش به گوشمان رسید و بی‌نظمی‌هایی که به‌دلیل نبود مدیریت در آن اتفاق افتاد.
همه طرف‌های درگیر که با قدرت به طبل اختلاف و تفرقه می‌کوبند، بگویند: آیا می‌خواهند تیم ملی با نظم و برنامه به جام جهانی برود یا خیر.
اینجا بحث تیم ملی و ایران است که از همه ما مهم‌تر است. در میانه دعواهایی که برخی از آب گل‌آلودش ماهی‌های بزرگ می‌گیرند، تیمی قرار دارد که باید 11 هفته دیگر به جام جهانی برود. شاید مطرح کردن مباحث ملی در حضور برخی آدم‌ها که فعالانه برای ایجاد ناآرامی در فوتبال تلاش می‌کنند تا به مقاصد شخصی برسند، بیهوده باشد؛ اما لازم است این آدم‌ها به مردم بگویند چقدر برای ایران و تیم ملی احتام قائلند.
کاش یک فرد شجاع پرنفوذ در مدیریت ورزش کشور داشتیم که از طرف‌های درگیر می‌خواست به احترام ایران سکوت کنند و تیم ملی با تدارک درست به جام جهانی برود.