یکی از نقاط تاریک بازی ایران مقابل الجزایر فریادهایی بود که مهدی طارمی برسر امید نورافکن زد. ملی‌پوش ایرانی باشگاه پورتو در یک صحنه که قصد داشت ضربه کاشته بازیکن الجزایر را دفع کند، خودش دچار اشتباه شد و توپ را در حالتی نامتعادل به کرنر فرستاد. بعد از این اشتباه طارمی بی‌جهت سر امید نورافکن فریاد زد تا صحنه زشتی در جریان بازی تدارکاتی تیم ملی مقابل الجزایر به ثبت برسد. سؤالی که سرمربی تیم ملی فوتبال ایران باید خود را ملزم به پاسخگویی آن بداند این است که چرا بازیکنان تیم ملی در هر جایگاه و منزلتی به خود اجازه می‌دهند در جریان بازی این چنین سر هم‌تیمی‌های خود فریاد بکشند؟ چرا سرمربی تیم ملی عرصه را تا این حد برای دانه‌درشت‌ها بازگذاشته تا ولو با اشتباهاتی که از برخی بازیکنان کم تجربه‌تر سر می‌زند، این چنین واکنش نشان دهند؟! بدون شک اگر در آن صحنه بازیکن بزرگ‌تری درکنار مهدی طارمی بود، این بازیکن چنین رفتاری انجام نمی‌داد اما شاید سوابق کمتر نورافکن درتیم ملی و احتمالاً نبود رابطه مناسب میان او و این بازیکن سبب شده تا چنین رفتار عجیبی را انجام دهد. تردیدی نیست اگر اسکوچیچ تا شروع جام جهانی فوتبال نتواند انضباط درون تیم را به اوج برساند، تیم ملی در جام جهانی نیز با مشکل مواجه خواهد شد چون در آن میدان بازی‌های به مراتب سخت‌تری در انتظار تیم ملی ایران خواهد بود و نیاز است بازیکنان با تسلط بیشتر روی افکار خود وارد این میدان شوند.