باید بپذیریم تعدادی از بازیکنان تیم ملی فوتبال بزرگسالان در مرز بازنشستگی هستند اما سرمربی تیم ملی شجاعت کافی را نداشت تا ۸ الی ۹ نفر را خط بزند. ما قطعاً در یک سال آینده بحران کمبود بازیکن خواهیم داشت. من تصور می‌کنم که تیم امید می‌توانست پتانسیل خیلی خوبی داشته باشد اما آنها هم ناامیدمان کردند.

ما در جامعه ورزش با قحط‌الرجال روبه‌رو هستیم. شخصیتی که بتواند تمام مسائل را بررسی کند نداریم. متأسفانه فدراسیون فوتبال هر روز کوچک‌تر و پرحاشیه‌تر شده است. آدم‌هایی که باید تخصص داشته باشند تبدیل به آدم‌های عادی شده‌اند. لباس مدیریت فدراسیون فوتبال بر تن آقایان برازنده نیست.

آدم‌های کوچک و با کمترین تفکر حرفه‌ای راحت از در فدراسیون وارد می‌شوند و مشخص نیست چه کارآیی در ادامه دارند. اینقدر فدراسیون فوتبال بی‌وزن شده است که در اوج فنی خود نمی‌تواند یک بازی دوستانه انتخاب کند. آنها یک حریف نمی‌توانند گیر بیاورند که آن حریف نه نگوید! فدراسیون فوتبال وقتی نمی‌تواند کوچک‌ترین بازی‌های تدارکاتی را برگزار کند پس به چه دردی می‌خورد؟

برگزاری لیگ را که با ساده‌ترین، پراشتباه‌ترین و زیادترین حادثه برگزار می‌کنند و این که هنر نیست. وقتی نوبت تدارک و پشتیبانی تیم ملی می‌شود وزن فدراسیون وسط می‌آید. من می‌خواهم بدانم واقعاً چرا باید ادعای آقایان در مدیریت در بوق و کرونا شود.

نکته دوم انتخاب تیمی همچون الجزایر است که ربطی به فوتبال بریتانیا که شامل انگلیس و ولز و همچنین فوتبال ندارند. من واقعاً نمی‌دانم چرا با بهترین بازیکنان که از آنها به‌عنوان نسل طلایی یاد می‌شود، باید اینقدر احساس حقارت در فوتبال ملی کنیم.

احسان حاج‌صفی الان مثل انصاری فرد و وحید امیری جزو نسل طلایی نیستند. صادق محرمی واقعاً جزئی از نسل طلایی فوتبال ما است؟ من فکر می‌کردم اگر از داخل لیگ برتر تیمی مناسب‌تر را انتخاب می‌کردیم بازیکنان جوان‌تر می‌شد انتخاب کرد.

من فکر می‌کنم دقایق بسیار ترسناکی در انتظار تیم ملی خواهد بود و هواداران تیم ملی لحظات پراسترسی را هنگام بازی‌های این تیم پشت سر خواهند گذاشت.