رد پیشنهاد سرمربیگری استقلال توسط جواد نکونام و عدم تمایل وی برای گرفتن جای محرم نویدکیای مستعفی در باشگاه سپاهان، بدین معنای مستقیم است که کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال ایران مهیای چهارمین سال متوالی حضورش در جمع قرمز و زردهای اهوازی می‌شود و خود او حتی از پروژه ناتمامش در فولاد و لزوم کامل کردن آن سخن به میان آورده است. نکونام که به سفر خارج از کشور رفته بود، مذاکراتش با سران آبی‌های تهرانی برای جایگزینی فرهاد مجیدی را هم توسط مشاوران و دوستانش از راه دور انجام داد و به واقع این قضایا را از خارج ایران مدیریت کرد. این نکته که سپاهان هم نکونام را برای جانشینی نویدکیای مستعفی می‌خواست، بخش کوچکتر دیگری از مذاکرات و تلاش‌های همراهان و مشاوران وی را در روزهای اخیر تشکیل داده بود اما او از این قضیه هم رها شد تا فولاد همچنان ایمن‌ترین و بهترین جا برای ادامه فعالیت‌های نکونام لااقل تا اطلاع ثانوی جلوه کند.

 

از راضی‌ها تا ناراضی‌ها

هواداران فولاد در ارتباط با نکونام به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ گروه اول کسانی هستند که با احتساب دو جام فتح شده توسط نکونام طی دو فصل گذشته، ابقای او را در اهواز الزامی می‌دانند و دسته دوم را افرادی تشکیل می‌دهند که چون ذاتاً شیفته بازی‌های تهاجمی و فوتبال‌های زیبا و رو به جلو هستند، عملکرد سرمربی این تیم و نسخه‌های تجویزی او برای فولاد را نمی‌پسندند و با وجود تأیید کارنامه مثبت او در سه فصل گذشته، ترجیح می‌دهند یک مربی تهاجمی‌تر و دارای اندیشه‌های مثبت و معتقد به فوتبال باز و شناور عنان امور را در دست گیرد. از نظر دسته دوم که همان فوتبالدوستان سنتی خوزستان هستند، نکونام باید مثل صنعت نفت که با واژگان «آبادان برزیلته» شناسایی و به پیش رانده می‌شود، زیبایی و کارهای تهاجمی و یک فوتبال سرشار از هیجان و خلاقیت را در دستور کارش قرار بدهد و اینقدر با احتیاط و ایستا و منفی نباشد. فوتبال مورد اعتقاد نکونام که البته ثمرات آن برای فولاد زیاد بوده، تشکیل یک زنجیره دفاعی قوی و لایه‌های محکم تدافعی در تمام طول و عرض زمین به قصد بستن راه‌های گلزنی رقبا و منتظر ماندن اشتباهات حریفان برای گلزنی و البته رویکرد به ضربات ایستگاهی و ضدحملات سریع در راه رسیدن به مقصود است. سیستمی که تصاحب جام حذفی دو فصل پیش و فتح سوپرجام فصل گذشته توسط فولادی‌ها نشانگر کارآیی آن است و آنها حتی در اردیبهشت ماه امسال به تک تیم ایرانی تبدیل شدند که در پیکارهای امسال لیگ قهرمانان آسیا از گروهش صعود کرد و باید از بهمن ماه امسال حضورش در مراحل حذفی این مسابقات را هم آغاز کند. با این حال اگر از بعضی هواداران فولاد سؤال کنید و نظرات قاطبه ورزشدوستان خوزستانی را بپرسید، متوجه خواهید شد که سیستم مورد بحث و روش‌‌های انتخابی نکونام چیزی نیست که آنها را راضی کند و مردم را به وجد آورد و از آنچه می‌بینند، لذت ببرند.

 

روبه‌روی موجی شدیدتر؟

مسأله مهم‌تر در این ارتباط این است که نکونام پس از اعلام ابقایش در اهواز هم هیچ تصمیمی برای تغییر دادن روش‌های مورد نظرش ندارد و با همان سیستم‌ها و فرمول‌هایی بازی خواهد کرد که در تمامی سال‌های اخیر بازی کرده و به دو سال نخست مربیگری وی در ایران هم که چند تیم «لیگ یکی» را شامل شد، بسط یافته بود. با این اوصاف اگر نکونام در فصل بعدی جام تازه‌ای را برای فولاد فتح نکند و در مسیر موفقیت‌های بزرگ جدید قرار نگیرد، احتمالاً با موج شدیدتری از مخالفت هواداران فوتبال خوزستان و دوستداران بازی‌های تهاجمی روبه‌رو خواهد شد و باید جوابگوی این سؤال باشد که به چه سبب زیبایی‌های ذاتی فوتبال و اصل مهم تهاجم را نادیده گرفته و جامی را هم کسب نکرده که بها و هزینه دوری از این نیاز مبرم (از دید هواداران) باشد. شاید نکونام، وضعیت مبهم و بسیار سخت فردی را که برای جانشینی فرهاد مجیدی در استقلال انتخاب می‌شود، مبنای دوری جستن خود از این تیم قرار داده باشد و ترجیح داده که وارد جایگاه لرزانی هم نشود که سرمربی جدید سپاهان بعد از انتقال چند ستاره این تیم به سایر باشگاه‌ها، ناگزیر به آن پای خواهد نهاد. با این حال، این قضایا به هر شکل که باشد، نکونام با این خطر مواجه است که یک فصل احتمالاً بدون دستاوردهای بزرگ و دور ماندن از جام‌های تازه او را لاجرم در مسیر خروج از باشگاه اهوازی قرار دهد و هواداران دیگر او را برنتابند و شرایط موجود به مثابه پوست خربزه انداختن 

به زیر پای وی باشد.