یونس علیزاده - اصلاً قصد دفاع از مهدی مهدوی‌کیا را نداریم چون اعتقادمان این است که کارنامه و عملکرد، معرف شرایط فنی افراد است. مهدوی‌کیا نتوانست تیم امید کشورمان را به مرحله بعدی ببرد و به همین دلیل، باید پذیرنده هر انتقادی باشد اما برای دقایقی از سمت دیگر، به موضوع نگاه کنید. تیم امید، سرپرست، سرمربی، مربی و بازیکن داشت و تمریناتش را ادامه می‌داد اما وقتی تغییرات در فدراسیون آغاز شد، معادلات در این تیم به‌هم ریخت. محمد محمدی به خاطر علاقه باورنکردنی به حضور در تیمی که همیشه برایش کری می‌خواند، امید را ترک کرد تا معاون باشگاه پرسپولیس شود. او رفت و تا مدت‌ها، خبری از سرپرست نبود. به فاصله بسیار کم تا اولین و آخرین اردو، فراز فاطمی را بدون حتی یک روز تجربه مدیریت، به‌عنوان سرپرست انتخاب کردند. تیم امید قبل از سفر به تاجیکستان، تنها دو بازی رفت و برگشت با تیم عراق داشت و تقریباً هیچ باشگاهی به کیا کمک نرساند. خودشان بودند و خودشان! در سمت دیگر، فدراسیون بی‌برنامه و پر از اختلاف فعلی، طبیعتاً حمایت از تیم‌های زیرمجموعه خود را بلد نیست و امیدها را به حال خودشان  رها  کردند به این امید که مهدوی‌کیا روی نیمکت است و حداقل از گروه صعود می‌کنند. حاصل کار، سومی در گروه چهارتیمی بود. آبروریزی بزرگی مثل شکست مقابل ترکمنستان یا تساوی دقیقه آخری با قطر و همچنین توقف مقابل تیم دوم ازبکستان هم به کارنامه فوتبال کشورمان اضافه شد. با این احوالات که گفته شد و البته سطح فنی مهدوی‌کیا، همین که در گروه‌مان چهارم نشدیم، باید دعاگوی ازبک‌ها باشیم زیرا آنها به قطر 6 گل زدند و مقابل ما، تیم دوم خود را به زمین فرستادند وگرنه ممکن بود امروز از یک فاجعه بزرگ‌تر صحبت کنیم. ببینید چه کار کرده‌اند که به سومی در گروه هم راضی شده‌ایم.