مازیار فیروزی

 

تیم امید ایران از رقابت‌های قهرمانی آسیا کنار رفت؛ آن هم با بدترین نتایج. باید ترک عادت کنیم، باید بیاییم و برای 10 سال تیم‌های پایه را به یک کاردرست بسپاریم؛ بگوییم نه از تو قهرمانی می‌خواهیم نه چیز دیگری، فقط تیم ما را بساز. ما که این همه ناکام بوده‌‌ایم، این هم رویش! حداقلش این است که بعد از 10 سال نسلی داریم که می‌توانند امیدمان را به امید برسانند.

تیم امید از رقابت‌های قهرمانی آسیا حذف شد و دریغ از یک عذرخواهی ساده. مهدی مهدوی‌کیا تاج سر ما. بازیکنی که سال‌ها برای پرچم این مملکت زحمت کشیده اما خب این دلیل نمی‌شود که هر بازیکن خوب مربی خوبی هم باشد. نمی‌گوییم کیا زحمتی نکشیده اما حرف‌های خوبی درباره این تیم شنیده نمی‌شود. مهدوی‌کیا پس از پایان این رقابت‌ها آسمان ریسمان بافت اما از دلایل فنی حذف از این رقابت‌ها حرف نزد.

آقایان، برادران مسئول! نتیجه‌گرایی را کنار بگذارید و هزینه کنید و تیم‌های پایه را به دست یک نفر بسپارید که در اصطلاح «این کاره باشد» مثل همان کاری که قطر کرد. مثل همان کاری که خیلی از کشورها می‌کنند و زیرساختی دارند که ماشین بازیکن‌سازی‌شان هرگز نمی‌خوابد. آنها بهانه نمی‌گیرند و اگر از رقابتی حذف شوند، نمی‌گویند چیزی از ارزش‌های ما کم نمی‌شود! آنها اگر هم حذف شوند فقط و فقط دلایل فنی و فوتبالی دارد چون زیرساخت‌شان درست است و در مسیر درستی قدم بر‌می‌دارند. تیم امید باید بزودی برای انتخابی المپیک بجنگد و کاری نکنید تا 4 سال حسرت دیگر، روی همه حسرت‌های به المپیک نرفتن‌مان اضافه شود. این امید را از ما نگیرید.