سه بازی با کیفیت با سه تیم خوب در دنیای فوتبال. هر چقدر که نمی‌توانیم بازی دوستانه خوب تدارک ببینیم، حداقل‌اش این است که می‌توانیم در جام جهانی با تیم‌های خوب بازی کنیم و چه خوب که با سه تیم انگلیس، امریکا و ولز همگروه شدیم. شخصاً بر این عقیده هستم که چقدر خوب شد ولز به جام جهانی صعود کرد. سبک بازی این تیم را دوست دارم و از نظر من، آنها آرژانتین اروپا هستند. تیمی که قدرت بدنی بالایی دارد، خوب می‌جنگد و بدون تعارف تیم‌های مقابل را خسته می‌کند. نه بازی با انگلیس و نه بازی با امریکا که بازی با تیمی که گرت بیل کاپیتانی‌اش را برعهده دارد از همه جذاب‌تر است و به نظرم سخت‌ترین بازی ایران در جام جهانی خواهد بود. معلوم نیست تا آبان ماه که به قطر می‌رویم چند بازی دوستانه قرار است انجام بدهیم اما رویارویی با این سه تیم هیجانی است. برخلاف خیلی‌ها که بر این عقیده هستند که ایران با سه شکست از این رقابت‌ها به کشور برمی‌گردد، می‌شود خیلی از چیزها را هم به فال نیک گرفت و لذتش را برد. استدلال من این است که بازی با انگلیس سخت است اما چون اولین بازی است شاید ایران شانس این را داشته باشد که حداقل امتیاز را بگیرد. بازی با امریکا فرای فوتبال است و می‌توان امیدوار به اتفاق‌های خوب در آن بود (آخرین بازی ما است و حساس هم می‌شود) و بازی با ولز کمی نگران‌کننده خواهد بود. به نظر من آرژانتین اروپا سخت‌ترین حریف ماست و به عنوان دومین دیدار ما در جام جهانی، حسابی تعیین‌کننده است. برویم به جام جهانی و از بازی مقابل این سه تیم لذتش را ببریم.