منچستریونایتد با جدایی پل پوگبا شاید نفس راحتی بکشد. بازیکن تیم ملی فرانسه با تمام استعداد و توانایی‌اش، قرار است به‌عنوان بازیکن آزاد به یوونتوس برگردد چون اریک تن هاخ می‌خواهد در اولین تابستانش در اولدترافورد همه چیز سر جای خودش باشد و دوست ندارد انرژی‌اش را صرف این کند که پوگبا را به همان جایگاهی برساند که یونایتد همیشه به قرارگرفتن او در آن امیدوار بود.

از این جهت، تن هاخ باید خودش را خوش شانس بداند که بازیکن 29 ساله به این نتیجه رسیده زمان مناسبی برای رفتن است. گلیزرها معمولاً نمی‌گذارند دارایی‌های باشگاه مفت از دستشان برود، به قراردادهای حیرت‌آور فیل جونز، کریس اسمالینگ، اریک بایی و خیلی‌های دیگر نگاه کنید اما پوگبا می‌خواهد برود و این می‌تواند یونایتد را از یکی از بدترین خریدهای تاریخ خود خلاص کند.

پوگبا شاید احساس کند باشگاه نتوانسته از قابلیت‌های او استفاده کند اما خودش هم در این ماجرا بی‌تأثیر نیست. در شش سال آزاردهنده در اولدترافورد، او سمبل همه اتفاقات نادرست در یونایتد بود. فوق‌ستاره شبکه‌های اجتماعی در بیرون از زمین، در زمین یک ناکام تمام عیار بود. او بی‌ثبات، مخل حرکت تیم و ناآرام کننده رختکن بود. او برای خیلی از هم‌تیمی‌ها همان نقشی را داشت که برای میلیون‌ها هوادارش در اینستاگرام و توئیتر داشت. پوگبا به‌عنوان یک بچه از یونایتد رفت و در قامت گران‌ترین بازیکن جهان به این تیم برگشت. او با یوونتوس یک برنده بود و در دوران حضورش در یونایتد با فرانسه به قهرمانی جهان رسید. فالوئرهای او در شبکه‌های اجتماعی از خیلی ستاره‌های پاپ بیشتر است. او برای خیلی بازیکنان جوان الگو بود و دقیقاً همین خطرناک است چون دستاوردهای او برای یونایتد اصلاً قابل اعتنا نیست.

این چه پیامی دارد؟ پیام مهمش القای این حس است که جوایز بزرگ قابل دسترسی است بدون اینکه واقعاً کاری کرده باشی. تنها جام‌های پوگبا با شیاطین سرخ در فصل اولش به دست آمد، جام اتحادیه و لیگ اروپا. درباره بازی‌های شاخص چه؟ دو گل در بازگشت یونایتد برابر سیتی و به تأخیر انداختن جشن قهرمانی تیم پپ گواردیولا در سال 2018 که در ذهن هواداران مانده اما همان بازی نشان داد دقیقاً از پوگبا چه کارهایی بر می‌آید. در آستانه آن بازی مربی سیتی فاش کرد ایجنت فقید پوگبا، مینو رایولا، سعی داشته موکلش را بین دو تیم بزرگ شهر منچستر جابه‌جا کند. این دو سال بعد از آمدن او به یونایتد بود و یک داستان ادامه‌دار. اظهارات علنی رایولا و صحبت‌های خود پوگبا یک اتفاق معمول بود و چهره باشگاهی که خود را در جهان بزرگترین می‌پندارد، مخدوش کرده بود.

در تابستان 2019 این هافبک اعلام کرد:«وقتش رسیده به‌دنبال یک چالش جدید باشم»، یونایتد زرنگی کرد و گفت با او قرارداد جدیدی بسته نمی‌شود و قیمتش را 150 میلیون پوند گذاشت. شاید اگر پاندمی کرونا روی دنیای فوتبال و مناسباتش تأثیر نمی‌گذاشت، سود خوبی از 89 میلیون پوندی که برای او به یوونتوس دادند، نصیبشان می‌شد هر چند با فرم بی‌ثبات او قیمت‌گذاری رویش غیرواقعی بود.

اتفاقی نیست که پوگبا در سال جدایی اد وودوارد از یونایتد می‌رود. او بهترین خرید مدیر اجرایی سابق یونایتد بود که می‌خواست کریستیانو رونالدو، گرت بیل و نیمار را بخرد اما پوگبا تنها خرید شاخص او بود که می‌خواست یونایتد را به روزهای پرافتخار گذشته برگرداند. پوگبا هدف اصلی وودوارد بعد از جانشینی دیوید گیل بود. پوگبا و رایولا با رفتن به یوونتوس در ازای هیچ در سال 2012 سر الکس فرگوسن را عصبانی کرده بودند و وودوارد با وجود نارضایتی فرگوسن رابطه‌اش را با رایولا تقویت کرد. دیدار بعد دیدار برای یکی از بدترین خریدهای تاریخ منچستریونایتد. هر چند به اینکه رئال مادرید را در کورس رقابت کنار زده و یکی از بهترین بازیکنان جهان را جذب کرده بودند، افتخار می‌کردند. اما حالا بعد از شش سال آیا پوگبا از بازیکنان بزرگ لیگ برتر به حساب می‌آید؟

انتقال به سیتی که در همین تابستان پیش رو هم به جذب او امیدوار بود، می‌توانست جالب باشد اما تردید جدی وجود دارد درباره اینکه می‌توانست در ترکیب تیم گواردیولا جایی داشته باشد.

از زمان بازگشت به یونایتد، تنها یک بار در فهرست تیم منتخب سال لیگ برتر قرار گرفت و تنها یک فصل گل‌هایش دورقمی شد.

آیا تن هاخ می‌تواند در کاری که ژوزه مورینیو و اوله گونار سولشر در آن ناکام بودند، موفق شود؟ شاید. اما آیا پوگبا ارزش این ریسک بزرگ در چنین دوران حساسی در تاریخ یونایتد را داشت؟ شاید این یک تحول فرهنگی در باشگاه قلمداد شود و پوگبا هم نماد فرهنگ آزمون و خطا در یونایتد لقب بگیرد.

با این همه نباید فکر کرد اگر پوگبا کمترین میلی برای ماندن نشان داده بود، یونایتد او را نگه نمی‌داشت. شاید بزرگترین هدیه او به تیم این بود که اجازه تصمیم‌گیری را از آنها گرفت.