گزارش
آرمن ساروخانیان
در آخرین هفته‌های لالیگا بود که شایعه خداحافظی گرت بیل از فوتبال مطرح شد. این شایعه زمانی قوت گرفت که آنچلوتی در بازی تشریفاتی هفته آخر مقابل بتیس هم از ستاره ولزی استفاده نکرد. بیل فینال لیگ قهرمانان مقابل لیورپول را هم از روی نیمکت تماشا کرد تا آخرین فصل حضورش در رئال مادرید را با تنها 290 دقیقه بازی تمام کند.
با این حال در بازی سرنوشت‌ساز مقابل اوکراین یک بار دیگر بیل بود که به داد ولز رسید. در اواخر نیمه اول که ولز از زیر فشار میهمان باانگیزه‌اش خارج شده بود، بیل ضربه ایستگاهی مواجی را به محوطه جریمه فرستاد که یارمولنکو روی چمن خیس ورزشگاه کاردیف این توپ را به اشتباه وارد دروازه خودی کرد. بیل در مرحله قبل پلی‌آف هم با یک ضربه ایستگاهی دیدنی دروازه اتریش را باز کرده بود.
جاناتان ویلسون، فوتبال‌نویس مشهور بریتانیایی معتقد است که بیل در تاریخ فوتبال ولز بالاتر از بازیکنانی مثل رایان گیگز و یان راش قرار می‌گیرد. او بعد از صعود تاریخی ولز نوشت: «شاید گروهی جان چارلز یا رایان گیگز، ایوور آلچرچ یا یان راش را ترجیح بدهند، ولی هیچ‌کس با پیراهن ولز نتوانسته دستاوردهای بیل را داشته باشد. موضوع فقط صعود این تیم به نیمه‌نهایی یورو 2016 یا اولین صعود به جام جهانی بعد از 64 سال نیست. او این دو موفقیت را به فاصله شش سال به دست آورده. هنوز بازیکنانی از آن تیم باقی مانده‌اند، ولی تیم فعلی با تیم کریس کولمن متفاوت است و بیل برای هر دو تیم بازیکن کلیدی بوده. بیل مثل قبل از شروع تا پایان سوار بازی نیست. او 32 ساله است و در شرایط آمادگی کامل نیست، ولی هنوز بازی تیم پیرامون او می‌چرخد.»
در نیمه دوم که ولز به دنبال دفاع از گل بود، زمان درخشش وین هنسی فرا رسید. دروازه‌بان برنلی چند مهار درخشان داشت تا ولز آخرین تیم گروه B جام جهانی شود؛ حریفی جدی برای تیم ملی و البته انگلیس و امریکا.
بعد از قرعه‌کشی جام جهانی این سؤال مطرح بود که کدام حریف برای تیم ملی سخت‌تر است؟ اوکراین در بازی مقابل اسکاتلند و ولز کیفیت بالایی به نمایش گذاشت، ولی در نهایت تیمی صعود کرد که در رنکینگ فیفا رتبه بهتری دارد. ولز حالا حریف دوم ایران در جام جهانی است؛ تیمی که علاوه بر بیل و هنسی بازیکنان مطرح دیگری هم دارد.
جو آلن و آرون رمزی در مرکز زمین زوج باتجربه‌ای ساخته‌اند. آنها هر چند دیگر در لیورپول و آرسنال بازی نمی‌کنند، ولی برای یک تورنمنت یکماهه می‌توانند خودشان را به آمادگی مطلوب برسانند. نکو ویلیامز جوان لیورپولی و دنیل جیمز مهاجم سابق منچستریونایتد که حالا عضو لیدز است هم زوج خوبی در سمت چپ این تیم هستند. بن دیویس مدافع تاتنهام هم بازیکن مهمی در ساختار دفاعی ولز است.
سرمربی ولز: می‌توانیم ایران و امریکا را ببریم
راب پیج، سرمربی ولز اطمینان زیادی به موفقیت تیمش دارد و مدعی است که آنها می‌توانند پا به پای حریفان بازی کنند. او بر این باور است که موفقیت ولز در جام ملت‌های 2016 و 2020 اعتماد به نفس این تیم را بالا برده و آنها هراسی بابت رقابت با حریفان‌شان ندارند. ولز در یورو 2016 به نیمه نهایی رسید و در یورو 2020 توانست از گروهش صعود کند.
پیج گفت: «ما در تمام بازی‌ها با اعتماد به نفس کامل به زمین خواهیم رفت. ما مقابل امریکا بازی کرده‌ایم و آنها تیم واقعاً قدرتمندی هستند. در اولین بازی تحت هدایت من، ولز مقابل امریکا بازی کرد و به تساوی بدون گل رسیدیم. ما توان شکست دادن امریکا و ایران را داریم و در بازی مقابل انگلیس که یک تیم بریتانیایی است، هر نتیجه‌ای ممکن خواهد بود.»
پیج اضافه کرد: «بی‌صبرانه منتظر بازی‌ها هستیم. ما پا به پای هر کدام از آنها بازی خواهیم کرد. این روحیه‌ای است که این روزها در رختکن ما حاکم است.»
پیج 47 ساله پیش از این سرمربی پورت‌ویل و نورت‌همپتون بود و 19 ماه قبل، از پست دستیاری به سرمربیگری تیم ملی ولز ارتقا پیدا کرد.
ولز مدت‌ها از صحنه فوتبال بین‌المللی غایب بود، ولی جام جهانی سومین تورنمنت معتبر این تیم در شش سال گذشته خواهد بود. پیج درباره تحول فوتبال این کشور گفت: «نگاه ما حرفه‌ای شده، رویکرد ما نسبت به بازی تغییر کرده و هویت ملی این تیم پررنگ‌تر است که آن را مدیون گری اسپید هستیم. کریس کولمن تیم را یک پله دیگر ارتقا داد و توانستیم در جام ملت‌ها به نیمه‌نهایی برسیم که فراتر از توان فوتبال ما بود. من وارث تیمی شده‌ام که بازیکنانش عاشق بازی برای کشورشان هستند.»