آرمن ساروخانیان

 

کمتر از 72 ساعت بعد از جشن قهرمانی، فرهاد مجیدی اعلام کرد که از استقلال جدا می‌شود؛ خبری که برای هواداران تلخ ولی غیرمنتظره نبود. از مدت‌ها قبل شنیده می‌شد که مجیدی فصل آینده به لیگ امارات می‌رود و سرانجام این شایعه با پست اینستاگرام فرهاد رنگ واقعیت گرفت.

انتشار عکس مجیدی با پیراهن اتحاد الکلبا با واکنش‌های متفاوت هواداران استقلال روبه‌رو شد. گروهی با یادآوری جدایی‌های قبلی مجیدی معتقد بودند که او یک بار دیگر بی‌وفایی کرد و تیم را تنها گذاشت. آنها تأکید دارند که ادامه همکاری با استقلال جذاب‌تر از نشستن روی نیمکت یک تیم میانه‌جدولی لیگ امارات است و این انتخاب از نظر ورزشی هم منطق محکمی ندارد.

گروه دیگری اما معتقدند که قرارداد سه ساله با شرط توافق دوجانبه اعتبار چندانی ندارد و باشگاه راه جدایی سرمربی‌اش را باز گذاشته. به باور آنها اگر باشگاه قرارداد محکمی با مجیدی می‌بست، می‌توانست مانع جدایی‌اش شود یا حداقل بابت این جدایی غرامت می‌گرفت.

وفاداری در فوتبال از آن مفاهیمی است که می‌توان درباره‌اش ساعت‌ها بحث کرد. آیا یک مربی باید به خاطر نام باشگاه پای آن بایستد یا پروژه بلندمدت باشگاه است که نظر مربی را برای ادامه همکاری جلب می‌کند؟ مربیانی مثل گواردیولا و کلوپ که پیشنهادات پرشماری دارند، باشگاهی را انتخاب می‌کنند که شرایط و تضمین‌های بهتری برای همکاری ارائه دهد و احتمال پیاده‌سازی برنامه‌ها و رسیدن به موفقیت بیشتر باشد.

فوتبال ایران جزیره‌ای مجزا از فوتبال دنیاست و قواعد خاص خودش را دارد. در فوتبال ایرانی که مدیریت و شرایط باشگاه‌ها دائماً در حال تغییر است، به ندرت می‌توان برنامه بلندمدتی تعریف کرد. این موضوعی است که مدیران و مربیان هم به خوبی می‌دانند. تنها 6 سرمربی لیگ برتری (گل‌محمدی، مجیدی، قلعه‌نویی، نویدکیا، عنایتی و ربیعی) فصل قبل هم روی نیمکت تیم‌شان بودند و لیگ بیست و یکم را با همان تیم تمام کردند. ده تیم دیگر در این مدت کوتاه حداقل یک بار سرمربی‌شان را تغییر دادند. بی‌ثباتی فقط به نیمکت‌ها برنمی‌گردد و تعدادی از تیم‌ها برای بازی‌های خانگی در شهرهای مختلف سرگردان بودند. برای همین مربیان به ندرت برنامه‌های بلندمدت را جدی می‌گیرند، چرا که حتی اگر خودشان پای تیم بایستند، احتمالاً عوامل جانبی در خدمت این پروژه نباشد و آن را نیمه‌کاره بگذارد.

با همه اینها طرفداران مجیدی که همیشه از رفتار و تصمیماتش دفاع کرده‌اند، حق دارند که از این رفتار دلسرد شوند و از قهرمان‌شان گلایه کنند. در نگاه احساسی به فوتبال، وفاداری بالاتر از مفاهیمی مثل پیشرفت حرفه‌ای یا پروژه‌های بلندمدت قرار می‌گیرد. همین علاقه بی‌قید و شرط طرفداران مجیدی بود که در پیچ‌های سخت لیگ به کمک او آمد. مجیدی ممکن است روزی بخواهد دوباره به نیمکت استقلال برگردد، ولی احتمالاً دیگر از این علاقه افراطی خبری نباشد و باید خودش را برای دیدن روی دیگر این هواداران آماده کند.