روز سه‌شنبه خبر به سرقت رفتن تلفن همراه حمید سجادی وزیر ورزش منتشر شد و حسابی در فضای مجازی دست به دست شد. ظاهراً گوشی وزیر ورزش در مراسم تشییع پیکر مرحوم نادر طالب‌زاده و روبه‌روی سازمان صداوسیما و مسجد بلال دزیده شده. مراسمی که ۱۱ اردیبهشت ماه برگزار شد اما خبر مربوط به سرقت گوشی وزیر ورزش ۹ روز بعد منتشر شد. این خبر باعث شد خیلی‌ها از کاهش امنیت در خیابان‌های تهران انتقاد کنند. البته بعضی‌ها هم به اصل خبر شک داشتند. چون خودِ وزیر ورزش موضوع دزدیده شدن گوشی همراهش را تأیید نکرد اما مسأله این بود که نه وزیر و نه دستگاه روابط‌عمومی وزارتخانه، ماجرا را تکذیب هم نکردند.

تنها توضیحی که از سوی وزیر منتشر شد، این بود: «به خاطر مشغله‌های زیاد، ممکن است وسایلم را در جاهای مختلف جا بگذارم، درباره موبایل هم این اتفاق افتاده است که البته تلفن همراه کاری بنده بوده و موبایل شخصی من در جیبم است»

با این همه، این توضیح هم نتوانست جو را عوض کند. مخصوصاً که خبر سرقت تکذیب نشده بود و این یعنی اصل ماجرا درست بوده. در نتیجه سؤال منتقدان همچنان باقی بود؛ «چطور افراد ناشناس می‌توانند در یک مراسم رسمی به وزیر دولت که همه جا با تیم حفاظتی و امنیتی حاضر می‌شود، نزدیک شوند و حتی اقدام به سرقت گوشی‌اش کنند.»

شاید همین سؤال‌ها وجود داشت که دیروز وزیر ورزش مجبور شد در توئیتر خود بنویسد: «با گوشیم دارم توئیت می‌زنم». درواقع سجادی با این توئیت می‌خواست بگوید گوشی‌اش را پس گرفته.

البته بعضی‌ها هم در کامنتی که برای این توئیت ارسال کرده‌اند، این پرسش را مطرح کرده‌اند که «از کجا معلوم خود دزد توئیت نزده باشد!». خلاصه ظاهراً این قصه سر دراز دارد.