حسین فرکی

 

همانطور که انتظار می‌رفت و مطابق معمول، همیشه دیدارهای هفته‌های پایانی لیگ به سمت بی‌کیفیت شدن می‌رود. من به‌دلیل همزمانی بازی‌ها امکان اینکه همه آنها را ببینم نداشتم ولی بازی‌های مهم را دیدم و سایر بازی‌ها را هم دنبال کردم و به جز چند بازی که به خاطر موقعیت و جایگاه تیم‌ها به ذات خود جذاب هستند دیدارها از لحاظ کیفی سطح بالایی نداشتند و این با توجه به شرایط لیگ و حساسیت بازی‌ها قابل انتظار بود.

استقلال هم همان‌طور که گفتم بازی درخور انتظاری به نمایش نگذاشت که این هم با توجه به موقعیت دو تیم طبیعی است. استقلال استرس کورس بالای جدول را داشت و شهرخودرو هم برای نیفتادن می‌جنگد و همین باعث شده بود کار برای دو تیم سخت شود ولی به هر حال آنها توانستند بازی را ببرند و فاصله خود را در صدر جدول بیشتر کنند. استقلال امسال ویژگی خوبی که دارد شرایط روحی و روانی این تیم است که باعث شده بازیکنان برای کسب برتری بجنگند و تا دقیقه آخر تلاش کنند و به نتیجه هم رسیدند. استقلال در حال حاضر در حال زدن یک رکورد استثنایی است و اگر این 4-3 هفته را هم بدون شکست پشت سر بگذارد علاوه بر قهرمان شدن یک رکورد جاودانه بر جا خواهد گذاشت که بعید است به این زودی‌ها تیمی بتواند به آن برسد.

پرسپولیس فرصت خوبی داشت تا فاصله خود با استقلال را حفظ کرده یا حتی آن را کم کند چون با توجه به موقعیت شهر خودرو قابل انتظار بود که استقلال بازی سختی داشته باشد و احتمال امتیاز دادنش در این بازی بود و از این‌رو پرسپولیس باید از فرصت استفاده می‌کرد که این‌طور نشد. به نظرم همان مسائل روحی و روانی که در استقلال گفتم نقطه قوت این تیم محسوب می‌شود در پرسپولیس وجود ندارد و همین موضوع تمرکز بازیکنان را از بین برده و باعث شده استرس داشته باشند.  در کل ساختار و انسجامی که برانکو در پرسپولیس ایجاد کرد تا چند سال اثرش وجود داشت و حالا کم‌کم می‌شود گفت تقریباً چیزی از آن باقی نمانده است. به هر جهت پرسپولیس هنوز از تیم‌های خوب لیگ برتر است و با کوهی از مشکلات توانسته خودش را بالا نگه دارد و نتایج خوبی کسب کرده است. من عقیده دارم هنوز کار قهرمانی تمام نشده است و هرچند شانس استقلال به مراتب بیشتر است ولی جذابیت فوتبال به غیر قابل پیش‌بینی بودنش است.

این اتهاماتی هم که بعضاً به یکدیگر زده می‌شود واقعاً ناراحت‌کننده است. مثلاً دیدم به سرمربی پیکان گفتند مقابل پرسپولیس کم‌کاری کرده یا قبل از بازی با ذوب‌آهن هم این مسائل مطرح شد. این حساسیت همیشه در مورد بازیکنان سابق تیم‌ها در قامت مربی مقابل تیم سابقشان وجود دارد ولی هیچ سرمربی شرافت و آبروی کاری خودش را قربانی چنین مسائلی نمی‌کند و اتفاقاً در این بازی‌ها سرمربی و تیمش انگیزه بالایی برای برتری دارند. این فضا متأسفانه فضای قشنگی نیست که در فوتبال ایران شکل دادند.