ایران ورزشی - اردوی تیم ملی بوکس در ازبکستان روز گذشته به پایان رسید. اردویی که لحظه به لحظه آن برای تیم ملی بوکس ارزشمند و مهم بود. سال‌ها بود که اردوی خارجی بوکسورهای ایران به برگزاری اردو با ارمنستان و ترکیه خلاصه شده بود. آن‌هم صرفاً با حضور چند نفر از بوکسورهای درجه چندم اما حالا دو سالی است که روند اردوهای مشترک تغییر کرده و حالا با تیم ملی ازبکستان و با قهرمانان المپیکی اردو برگزار می‌کنند. سال گذشته برای اولین بار یک اردوی مشترک با ازبکستان برگزار شد و هنوز یک سال از آن اردو نگذشته که تیم ملی بوکس باز هم راهی تاشکند شد تا با تیم ملی ازبکستان مسابقه بدهد. اردویی که حتماً در نحوه کار 

ملی پوشان در مسابقات آینده اثرات خودش را نشان می‌دهد و حتماً به لحاظ ذهنی هم ملی‌پوشان را تقویت می‌کند. همانطوری که سال گذشته اثر این اردوی مشترک را در مسابقات قهرمانی جهان همه دیدند. در آخرین روز این اردو یکی از بوکسورهای کشورمان با شهاب‌الدین زویروف قهرمان المپیک ریو مسابقه داد؛ تا فرصت مشت خوردن از ستاره‌های نامدار ازبکستان برای بوکسورهای تیم ملی فراهم شود. در کدام مسابقه ممکن بود که چنین فرصتی به دست بیاید که بوکسور جوان ایران با حریف نامداری که طلای المپیک را به دست آورده روبرو شود؟ اما در این اردوی مشترک این فرصت فراهم شد. اردوی مشترک با ازبکستان علاوه بر دستاوردهای زیادی که به لحاظ فنی دارد، شرایطی را به وجود آورد که بوکسورهای کشورمان بتوانند از امکانات ازبک‌ها هم استفاده کنند. امکاناتی که نه تنها برای بوکس ایران بلکه برای مجموعه ورزش ایران داشتن آن یک رؤیا است.

وجود امکانات در تمرینات به آماده‌سازی بهتر تیم کمک می‌کند اما بوکس ایران یکی از محروم‌ترین رشته‌های ورزشی بوده و در طول دهه‌های گذشته همیشه با حداقل‌ها سر کرده است. یکی از امکاناتی که در این اردو وجود داشت، دستگاه تولید بخار یخ بود که بوکسورهای تیم ملی می‌توانستند در برخی از روزها و با توجه به شرایط تمرینی خود از آن استفاده کنند. این دستگاه دمای منفی 170 درجه تا منفی 220 را با بخار به وجود می‌آورد که به از بین بردن برخی از چربی‌های خاص در بدن کمک می‌کند. ضمن این‌که این بخار یخ می‌تواند برای ریکاوری و سایر موارد هم کمک شایانی به بوکسورها بکند. حالا باید این را با شرایطی که در اردو دارند مقایسه کرد.

ازبک‌ها در تمرینات خود در حالی از دستگاه بخار یخ استفاده می‌کنند که تیم ملی ایران از داشتن کیسه یخ مناسب هم محروم است! دقیقاً باید روزی را به یاد آورد که در اردوی تیم ملی یکی از بوکسورها بعد از تمرین درخواست یخ می‌کرد که مجبور شد برود از یخچالی که در دفتر نزدیک محل تمرین تیم ملی وجود دارد، یخی را که داخل کاسه بود خارج کند و بیرون از محل تمرین یخ را بشکند و بعد با گذاشتن داخل کیسه فریزر روی محل آسیب دیده قرار بدهد، بلکه درد مشت‌هایی که در تمرین خورده بود؛ کاهش پیدا کند. حالا وضعیتی که بوکسورهای تیم ملی در تهران داشتند و شرایطی که در تاشکند تجربه کردند را باید با هم مقایسه کرد و بعد گفت که این اردو چقدر برای تیم ملی مهم و ارزشمند بود. کاش این عده‌ای که این روزها از جامعه بوکس به این ورزش حمله می‌کنند که چرا این تیم به ازبکستان رفته تا اردوی مشترک برگزار کند و یا این‌که ازبک‌ها نفرات اصلی خود را نداشتند، کمی هم سر این موارد پشت بوکس در می‌آمدند و از کمبود امکانات و بی‌توجهی‌ها به بوکس انتقاد می‌کردند.

کاش به جای اینکه وقت خود را صرف تخریب بوکس می‌کردند تمام توان خود را برای حمایت از این رشته می‌کردند و از مسئولان می‌خواستند رشته‌ای که برای اولین بار در تاریخ به مدال جهانی رسید کمی شرایط متفاوتی را نسبت به گذشته داشته باشد.