سعید آقایی

 

نقطه عطف فصل همینجاست؛ هفته بیستم. جایی که استقلال بعد از چند هفته شلتاق در جاده قهرمانی و بردهای مسلسل‌وار به زمین سفت رسید و متوقف شد. در یک بازی پرحادثه که اتفاقات بسیاری در دل خود داشت اما نتیجه در پایان آن چیزی نبود که فرهاد مجیدی می‌خواست. همو که دو هفته پرتنش و جنجالی را سپری کرده و پس از پرونده پر سر و صدای «سربازگیت» به نظر می‌رسد تمرکزش را از دست داده. مردی که در تمامی نشست‌های مطبوعاتی پس و پیش از بازی‌ها جملات معترضه و کنایه‌آمیزی را مطرح می‌کند و از رقیب گرفته تا فدراسیون فوتبال و تیم حریف را بی‌نصیب نمی‌گذارد اما حالا و درست در کلیدی‌ترین مقطع فصل اسیر حاشیه‌ای غریب شده که به نظر باشگاه و مدیریت در آن بی‌تقصیر نیست. اتفاقی که حتی شایعه استعفای صوری وی را به همراه داشت اما سرمربی استقلال فعلاً در قبال این پرونده و حواشی پیرامونی آن سکوت اختیار کرده و ترجیح می‌دهد که مأموریت انتقاد از زمین و زمان و نمایش کوبیدن روی میز را به دستیار خود تفویض کند!

استقلال در برابر نساجی البته درون زمین و مستطیل سبز همان تیم همیشگی بود؛ تیمی مقتصد و حسابگر که با حوصله بازی می‌کند و به جای سرعت دادن به بازی، آن را مدیریت کرده تا سر بزنگاه ستاره‌ها کار را برایش دربیاورند. تمامی بازی‌های استقلال در فصل جاری با همین مانیفست و دکترین بوده و بردهای حداقلی این گزاره را اثبات می‌کند. در دل این بردهای سریالی و صدرنشینی اما آنچه بیشتر از بازی اقتصادی و درخشش ستاره‌ها اهمیت داشته، استحکام خط دفاعی آبی‌ها بوده. تیمی که با زنجیره دفاعی 3 نفره که میراث دوران استراماچونی است، در این فصل خو گرفته و نمایشی مقتدرانه و مستحکم داشته؛ به گونه‌ای که سخت و به ندرت در این فصل گل خورده و قفل دروازه‌اش را به روی حریفان بسته نگاه می‌دارد. این خط دفاعی حالا با بی‌تدبیری و آسان‌گیری باشگاه درست در کلیدی‌ترین مقطع فصل 2 عنصر اصلی و ثابت خود را از دست داده و همین نکته سبب شده تا تمرکز سرمربی استقلال بر هم بخورد و بخشی از انرژی او پای این ماجرا هدر برود. استقلال اما بدون سیاوش یزدانی و محمدحسین مرادمند دو بازیکن اصلی خط دفاعی خود در این فصل کماکان همان تیم سابق است و در این دو هفته باز هم قفس توری خود را بسته نگاه داشته تا ثابت کند سازمان دفاعی استقلال به اندازه‌ای درست و اصولی ارنج شده که جدایی دو عنصر اصلی آن نیز خللی در بازی این تیم به‌وجود نمی‌آورد. اما فراموش نکنیم که هنوز بازی‌های دشوار استقلال باقی مانده و البته در نیمه دوم نیم‌فصل دوم بازی‌ها حساس‌تر، فشرده‌تر و سخت‌تر است و همین می‌تواند استقلال را به دست‌انداز بیندازد و در مسیر قهرمانی سکته ایجاد کند. دلخوری فرهاد مجیدی و خاموشی اعتراضی او شاید منبعث از همین باشد. بازی با نساجی یک آلارم و یک نشانه بود؛ آنچه می‌تواند در هفته‌های آتی و بازی‌های سخت پیش رو با صدای بلندتری تکرار شود.