سام ستارزاده

 

نخستین بازی‌های استقلال مجیدی در انتهای لیگ هجدهم را به یاد داریم، روزهایی که گلزن سابق آبی‌ها، جانشین وینفرد شفر شده ‌بود و تیمش را بدون واهمه از گشوده ‌شدن دروازه‌اش راهی مستطیل سبز می‌کرد. در سه سال گذشته، هرگاه مجیدی فرمانده پسران آبی بود، استقلال بی‌مهابا به دروازه رقیبش یورش می‌برد، آسان گل می‌زد و آسان هم گل می‌خورد. قدم‌گذاشتن در راه شفر، شگفتانه امسال مجیدی بود. پادشاه نیمکت آبی‌پوشان در نخستین فصلی که از پیش‌فصل سکاندار استقلال بود، تیم را برخلاف سه سال گذشته، با فلسفه‌ای بست که بر اساس آن، شیر ژرمن توانسته بود از استقلال قعرنشین لیگ هفدهم یک غول شکست‌ناپذیر بسازد. برای استقلال مدل ۱۴۰۰، گل نخوردن اولویت اول است. دیدار با فولاد و سپاهان مدعی نشان داد که تیم مجیدی چگونه با سرسخت‌ترین رقبای داخلی‌اش منطقی مقابله می‌کند. شاگردان مجیدی اکنون به‌خوبی فراگرفتند که زمانی به طرح موقعیت روی دروازه حریف بپردازند که خیالشان از بابت استحکام خط دفاعی خود آسوده است. حملات پارتیزانی حساب‌شده پس از مقاومت برابر حملات زمینی و هوایی، کمک کرده تا استقلال بتواند یکی از دو «صفر» جدول لیگ را مقابل تعداد باخت‌هایش نگاه‌ دارد. پحتگی مجیدی در دوری‌جستن شاگردانش از نمایش‌های هجومی احساسی طی سه سال اخیر کاملاً حس می‌شود؛ عاملی که پسران ‌آبی پایتخت صلابت خط دفاعی‌شان را مدیون آن هستند. در لیگ دفاعی ایران، داشتن چنین خط دفاع باصلابتی بزرگ‌ترین ابزار برای برداشتن گام‌ها تا فتح جام قهرمانی است.