سامان موحدی راد

 

در 5 سال اخیر فرهاد مجیدی در 3 مقطع روی نیمکت استقلال نشست. یکی بعد از رفتن شفر، دیگری بعد از جنجال استراماچونی و سومی بعد از اخراج محمود فکری. در همه این سال‌ها و تجربه‌ها اما امسال تنها فصلی است که فرهاد مجیدی از ابتدا تیم را در اختیار داشته. 

در هر سه مورد ذکر شده او در میانه فصل به تیم اضافه شد و تغییراتی در تیم داد ولی نهایتاً راه به جایی نبرد. حالا اما داستان فرق می‌کند. استقلال لیگ بیست و یکم استقلالی است که فرهاد مجیدی صفر تا صد آن را خودش ساخته، برایش بازیکن خریده، اردوی تدارکاتی‌اش را سروسامان داده و به همه جزییاتش فکر کرده است. 

برای همین این استقلال باید با سه نیم‌فصل قبلی که فرهاد مجیدی در استقلال تجربه کرده بود، فرق داشته باشد. فرقی که در جدول لیگ بخوبی آن را می‌بینیم.

استقلال شکست‌ناپذیر که اگرچه در برخی از بازی‌ها به سختی گل می‌زند اما گل خوردنش به این آسانی‌ها هم نیست. استقلال امسال البته زیبا بازی نمی‌کند. در این شکی نیست. ولی زیبا بازی کردن همه ماجرا نیست. چه اینکه سبک بازی این تیم هم کمی بهبود یافته و می‌توان امیدوار بود بزودی بهتر هم شود. اما به جز زیبا بازی کردن نتیجه گرفتن هم مهم است.

چیزی که استقلال را در فصل‌های قبلی از جام دور نگه داشته بود، امتیازات زیادی بود که آنها در ابتدای فصل از دست می‌دادند. استقلالی‌ها تا به خودشان می‌آمدند و بازی‌های‌شان نتیجه می‌داد، فرصت لیگ از دست رفته بود. حالا اما مجیدی با تجربه از گذشته در حال رونمایی از یک استقلال اقتصادی و امتیاز بگیر است. تیمی که سخت گل می‌خورد و از داشته‌های خود در زمین بخوبی حفاظت می‌کند. این نقشه راه استقلال در اراک هم هست.