گفت و گو

جعفر برزگر   

 

فوتبال ما درگیر حواشی زیادی است. موضوع حذف سرخابی‌ها از لیگ قهرمانان یکی از اصلی‌ترین سوژه‌هاست. امیر حاج‌رضایی کارشناس فوتبال مدعی است اگر این اتفاق بیفتد تبعات داخلی و خارجی زیادی برای فوتبال ما خواهد داشت. او با اشاره به مشکل بازیکن گابنی و قرارداد ویلموتس، مدیران فوتبال ما را دلیل اصلی این اتفاقات می‌داند.

 

پیامد حذف احتمالی سرخابی‌ها از لیگ قهرمانی چه می‌تواند باشد؟

این اتفاق خیلی تلخی خواهد بود که بی‌اعتباری فوتبال ما را در AFC و قاره آسیا بیش از پیش می‌کند. این اتفاق تبعات داخلی هم دارد، چراکه سرخابی‌ها مورد توجه عموم هواداران قرار دارند که از دیدن بازی‌های‌شان در لیگ قهرمانان آسیا لذت می‌برند و نباید اجازه داد با مدیریت‌های اشتباه این لذت را آن هم در این شرایط اقتصادی از آنها گرفت، ضمن اینکه از جهت مالی هم این باشگاه‌ها میلیاردها تومان متضرر می‌شوند. در همین راستا سؤالات بسیاری به وجود می‌آید که چرا کار فوتبال ما به اینجا رسیده است.

بعضی از مدیران قبلی و فعلی خیلی راحت مدعی هستند در سال‌های گذشته واقعیت‌ها را به AFC نمی‌گفتند.

 این را جامعه فوتبال می‌داند که شما هرگز با مردم علاقه‌مند به فوتبال شفاف نبوده‌اید. الان هم دیگر لزومی ندارد درباره این رسوایی بزرگ این حرف‌ها را بزنید. شما همین موضوع بازیکن خارجی گل‌گهر را ببینید. من می‌خواهم به آقایان مسئول در فدراسیون بگویم ما در این فوتبال دیده‌ایم، شنیده‌ایم و مطالعه کرده‌ایم که جذب یک بازیکن خارجی تشریفات خاص خودش را دارد. من یادم نمی‌آید کشوری به اندازه ما در AFC و فیفا پرونده داشته باشد. اینها همه برای فوتبال ما بی‌اعتباری می‌آورد. حکایت این تیم‌ها شبیه بازرگانی است که چک‌هایش برگشت می‌خورد و کلی بدهی بالا می‌آورد باز هم ادامه می‌دهد. همه این مسائل ادامه پیدا می‌کند و نتیجه‌اش می‌شود ورود بازیکنان بی‌کیفیت از کانال‌های آلوده که هر سال بدهی‌های زیادی روی دست باشگاه‌های ما می‌گذارد.

در حال حاضر که این بازیکن محروم و از گل‌گهر هم امتیاز کم شده است.

 ببینید از نظر من تماشاگر وقتی فدراسیون برای یک بازیکن خارجی کارت صادر می‌کند معنایش این است که اجازه بازی دارد، پس اگر خودتان برای این بازیکن کارت صادر کردید چرا محرومش می‌کنید و مانع از بازی شدنش می‌شوید. جامعه فوتبال از این مدل مدیریت و کار شما در بهت و حیرت است. واقعاً این همه هرج‌و‌مرج و آنارشیسم تا کجا؟! شمای فدراسیون به این بازیکن اجازه بازی می‌دهید بعد یادتان می‌افتد قوانینی وجود دارد که مانع از بازی کردن او می‌شود.

جالب‌تر اینکه این بازیکن و باشگاه را هم جریمه نقدی کردند.

واقعاً جالب است. آقایان مسئول در فدراسیون به‌جای اینکه خودشان را جریمه کنند طرف مقابل را جریمه کرده‌اند. من نمی‌دانم با این همه کمیته‌های مختلف و بوروکراسی انبوه، این آدم‌ها در فدراسیون چه‌کار می‌کنند که هر روز شاهد یک مسأله جدید هستیم. متأسفانه اینها متوجه نیستند با این تصمیم‌های‌شان از جنبه‌های مختلف مردم هم در این زمینه آسیب می‌بینند. من درباره فدراسیون فعلی هم لازم است در مورد یک موضوع صحبت کنم.

بفرمایید.

دو فدراسیون قبلی تمام کاستی‌ها و کمبودهای‌شان را با صعود به جام‌جهانی پنهان می‌کردند. انگار آن کشورهایی که به جام‌جهانی نمی‌رفتند ساختار نداشتند و کارهای زیربنایی نمی‌کردند. الان اگر این فدراسیون بخواهد همان مسیر را برود باید نتیجه‌گیری کنیم که مردان مقتدری اداره‌اش نمی‌کنند. الان هم می‌بینیم هیچ اثری از کسانی که با ویلموتس آن قرارداد بستند و آن فاجعه را آفریدند نیست؛ آن هم در این شرایط اقتصادی که نباید چوب حراج به دارایی‌های‌مان بزنیم. آن هشت نفری که پای قرارداد ویلموتس را امضا کردند الان کجا هستند؟ متأسفانه هرکس هم حرف بزند متهم می‌شود به آسیب زدن به فوتبال، اما...

اما چه؟

 اما این آقایان بدانند و شک نکنند که جامعه فوتبال خیلی بیشتر از آنها فوتبال را دوست دارند. اینها فراموش نکنند که در این فوتبال میهمان هستند و ما میزبان؛ همانطور که قبلی‌ها آمدند و رفتند اما فوتبالی‌ها ماندند، آن هم با یک ویرانه. حالا تیم ملی به جام‌جهانی می‌رود و برای دوره زمانی کوتاه موجی راه می‌افتد، اما جامعه فوتبال اصل قضیه را فراموش نمی‌کند. به نظر شما فوتبال ما حالت کمیک پیدا نکرده است؟

چطور؟

اینکه هر روز پنجره یک تیم باز و فردایش بسته می‌شود؛ من که فکر می‌کنم بیشتر شبیه تراژدی است. واقعاً چطور می‌توانید این همه پول را دور بریزید و کسی هم با شما کاری نداشته باشد. ما همیشه از تیم‌های اصفهانی به‌عنوان یک باشگاه حرفه‌ای که این مشکلات را نداشته نام بردیم. الان هم می‌بینیم سپاهان شرایط خوب خودش را حفظ کرده اما ذوب‌آهن پنجره‌اش بسته شده است.

به نظر می‌رسد مشکلات فدراسیون همچنان به قوت خودش باقی است.

 نکته اساسی این است که ما با حربه حضور در جام‌جهانی که در جای خودش افتخار‌آمیز است نباید سینه سپر کنیم. رفتن با آمار بالا به جام‌جهانی خیلی خوب است اما چرا هنوز زیرساخت‌های ما ایراد دارد که میزبانی به ما نمی‌دهند. همین اردن ویدئوچک دارد که در آن بازی تیم ملی پنالتی ما را به ما داد اما ما از این تکنولوژی بهره‌مند نیستیم. متأسفانه فوتبال ما زیان‌های زیادی از این نوع مدیریت می‌دهد.

به هر حال آنهایی که در انتخابات رأی دادند الان باید پاسخگوی خیلی مشکلات باشند.

 انتخابات دهم اسفند برای جامعه فوتبال یک پیام مهم داشت و آن این بود که ما به‌عنوان اعضای هیأت‌رئیسه روی خوش را به شما فوتبالی‌ها نشان نمی‌دهیم. علی کریمی شاید با علم به اینکه می‌دانست رأی نمی‌آورد اما کاندید شد و 9 رأی آورد. البته بر این باورم رئیس فدراسیون حتماً نباید فوتبالی باشد اما متأسفانه مدیران فوتبالی ما باید مدیریت را بلد باشند و صادقانه و شفاف مسائل را با جامعه فوتبال در میان بگذارند.