نگاه فنی

وصال روحانی  

 

سپاهان پس از پاک شدن شکست سنگینی که مقابل گل‌گهر متحمل شده بود، امید داشت با ازسرگیری پیروزی‌هایش عنوان صدرنشینی‌اش در جدول رده‌بندی لیگ برتر فوتبال کشور را که محصول لغو باخت 2 بر 4 این تیم بود، محفوظ نگه دارد، اما شکست تازه طلایی‌ها که با نتیجه یک بر 2 مقابل پیکان آن هم در اصفهان حاصل آمد، نشان داد مشکلات فنی آنها بیش از آنی است که احکام مثبت کمیته انضباطی فدراسیون و نظایرش بتواند آن را پوشش بدهد.

با اینکه گل پیروزی‌بخش پیکان با شوت دور از انتظار و گل فوق‌العاده‌ای به دست آمد که سامان فلاح بازیکن جوان پیکان موجب شد، اما سپاهان با فرصت‌های متعددی که در طول بازی از دست داد و ایرادات فنی که در بازی این تیم به چشم می‌خورد، یک‌بار دیگر نشان داده بود از اندازه‌های فصل پیش خود دور است. درست است که این تیم دومین خط حمله برتر این فصل را در اختیار داشته اما توانایی‌اش در این زمینه به‌وضوح کمتر از فصل پیش است و در خط دفاعی هم شمار لغزش‌ها و اشتباهات این تیم بیش از آنی است که بتوان در یک تیم مدعی قهرمانی یافت و آن را قابل رفع و اغماض دانست. این فرضیه و دفاعیه از سوی سران سپاهان که فرصت‌سوزی‌ها و سهل‌انگاری‌ها سرانجام پایان می‌گیرد و مهاجمان این تیم بزودی همان خواهند شد که پیش‌تر رویت شده بود، شاید امری غیرعقلایی و ادعایی صرف نباشد اما سپاهان مادامی که خود را به شکل اساسی جمع‌وجور و بازی‌اش را مانند فصل پیش قاعده‌مند نکند، نمی‌توان امیدش به کسب قهرمانی را از دید ناظران و سایرین هم عقلایی ببیند.

 

از‌ بهترین به بدترین

بررسی دقیق مشکلات فنی سپاهان و حل آنها به قصد رسیدن به شرایط و جایگاه فصل پیش به چیزی فراتر از اظهارات و وعده‌هایی نیاز دارد که در لابه‌لای صحبت‌های محرم نویدکیا یافته‌ایم. گاهی طی این اظهارات مشخص می‌شود سرمربی معمولاً مؤدب سپاهان هم نمی‌داند مشکل حقیقی و مسائل بحران‌زای تیم او چیست و به تبع آن دریافتن راه‌های ترمیم آن نیز مشکل دارد.

 سپاهان سال پیش تحت هدایت او و علیرضا مرزبان نظم و تشکلی را داشت که در روال بازی و نحوه کار تیم او در این فصل رویت نمی‌شود و بازگرداندن چنین عواملی ابتدا به یک آسیب‌شناسی دقیق نیاز دارد. اتفاقات بازی با پیکان نشان داد مربیان سپاهان اگرچه در حفظ نحوه بازی روبه‌جلوی این تیم کم و بیش موفق بوده‌اند و به تبع آن خلق فرصت‌های گل و حملات مؤثر در قلب و بطن خطوط دفاعی رقبا همچنان برای سپاهان میسر و این ویژگی در دست اجراست اما نزول شدید سجاد شهباز‌زاده آقای گل فصل پیش که تبدیل به «گل‌نزن» برتر امسال شده و فرم پرنوسان و اغلب ضعیف شهریار مغانلو که او هم بر خلاف دوران کوتاه پرسپولیس بودنش هیچ خط منطقی و استمراری در امر گلزنی ندارد، از این حکایت می‌کند که تلاش نویدکیا و مرزبان برای حل معضل این مهاجمان کم‌تأثیر بوده است. البته نزول نسبی یاسین سلمانی که کمتر از فصل پیش گل‌های شگفت‌انگیز می‌زند و انتقال تابستانی محمد محبی به سانتاکلارا که بخشی از پول استخدام کامل مغانلو را نصیب سپاهانی‌ها کرد و به حساب این باشگاه پرتغالی ریخت نیز در تضعیف قوه تهاجمی قرمز‌ها بی‌تأثیر نبوده است.

 

تا دیر نشده است

بعضی‌ کارشناسان معتقدند اگرچه رسوخ‌پذیر شدن خط دفاعی سپاهان که پیش‌تر به لطف هماهنگی امثال ولسیانی و پورتاز محکم‌تر از امروز بود و همچنین پایین آمدن بیلان گلزنی حمله‌وران این تیم از دلایلی اصلی تنزل زردهای اصفهانی بوده اما یک ایراد پنهانی در سیستم کار آنها که تأثیری دست‌کم به اندازه عوامل فوق در تنزل سپاهان داشته، نمایش ضعیف‌تر هافبک‌های این تیم در قیاس با گذشته نزدیک است. بر اساس این باور توپ‌رسانی از سوی خط میانی هم به شکل و اندازه گذشته صورت نمی‌گیرد و طراوت سروش رفیعی و سایر هافبک‌های روبه‌جلوی سپاهان کمتر از فصول قبلی است. در این ارتباط می‌توان به نقش مهمی که امثال محمدرضا خلعتبری پرتجربه، حلال‌الدین علی‌محمدی فنی و محمد کریمی جوان در سپاهان ایفا می‌کنند اشاره‌ای داشت و بر این نکته پای فشرد که فرصت‌سازی آنها فاقد تداوم است و چون میل تهاجمی آنها بر توانایی‌های دفاعی‌شان می‌چربد، طبعاً از کارایی‌های دفاعی سپاهان هم کاسته شده است.

برآیند مسائل فوق هرچه باشد، سپاهان فرصتی کمتر از آنچه خود تصور می‌کند، برای رفع ایرادات مورد اشاره دارد و هرچه در این زمینه بیشتر تأخیر کند، عقب‌افتادگی‌اش از سایر مدعیان قهرمانی بیشتر خواهد شد و اگر این فاصله به حدی برسد که نتوان جبران کرد، هرگونه پیشرفت احتمالی تیم در آینده نزدیک اثری را نخواهد داشت که سپاهان به آن امید بسته است.

 

نوعی کفران نعمت

ناکامی در این موارد و در نهایت دور ماندن از عنوان قهرمانی تاوانی است که سپاهان در پایان فصل خواهد داد و این جای تأسف عمیق خواهد داشت، بخصوص که گرفتن بهره‌هایی اندک‌تر از آنچه در توان ذاتی سپاهان است، فقط نوعی آشکار از کفران نعمت خواهد بود و این تیم نامدار اصفهانی تاوان شدیدی بابت آن خواهد داد که عظیم‌تر از افسوس‌های فصل پیش این تیم خواهد بود.

 زمانی که این تیم مثل امروز بسیار پرمهره بود اما از آنها بهتر و بیشتر سود می‌جست و در استفاده از پتانسیل عظیم موجود موفق‌تر از امروز بود.