گزارش
محسن وظیفه
یکی از استثناهای کشتی فرنگی در مسابقات قهرمانی جهان علیاکبر یوسفی بود. جوان مازندرانی که توانست رکورد بشیر باباجانزاده را بشکند و بعد از یک دهه کشتی فرنگی را در فوقسنگین صاحب مدال کند. البته این بار برخلاف سال 2011 که برنز به بشیر باباجانزاده رسیده بود علیاکبر یوسفی به مدال طلای 130 کیلوگرم رسید و همین طلا یوسفی جوان را به اولین کشتیگیر تاریخ تبدیل کرد که توانسته به این مهم برسد. مدالی ارزشمند و مهم که تکرارش هم بسیار سخت و دشوار است اما یوسفی جوان از تکرار این مدال هم در مسابقات قهرمانی جهان و هم کسب آن در المپیک را وعده میدهد: «در نروژ از هیچی همه چیز ساختم چرا نتوانم تکرارش کنم.» این اعتماد به نفس علیاکبر یوسفی برای کشتی فرنگی یک اتفاق بزرگ است و میتواند روزهای بزرگ دیگری را برای کشتی فرنگی رقم بزند.
بعد از مدتها موفق شدیم شما را پیدا کنیم.
بعد از جهانی نروژ خیلی سرمان شلوغ شد و شرمنده خیلی از دوستان شدیم اما خدا را شکر الان اوضاع بهتر شده و با آرامش تمرینات را دنبال میکنیم.
تصور میکردیم چون قهرمان جهان شدید، جواب تلفن را نمیدهید؟
نه، به خدا گرفتار بودیم و پیگیر مشکلات وگرنه ما مخلص مردم هم هستیم. هم پیگیر مشکلات بودیم و هم اینکه بعد از مدتها حضور در اردو و تمرینات سخت بعد از جهانی نروژ کمی به استراحت نیاز داشتیم.
چه «مسابقات جهانی» هم شد.
خدا را شکر هنوز هم اخبار خوبش ادامه دارد.
4 طلا و 2 برنز موفقیتی تاریخی است که تا قبل از این نظیرش وجود نداشت.
خیلی کار بزرگی بود و به نظرم همدلی در تیم نقش مهم و زیادی در این موفقیت داشت.
مدال طلای سنگین وزن هم یک موفقیت تاریخی بود.
واقعاً به تاریخسازی فکر نمیکردم اما همیشه آرزوی رسیدن به این مدال را داشتم
مهمترین مدال سنگینوزن کشتی فرنگی، برنز بشیر باباجانزاده بود که ظاهراً ارتباط خوبی هم با بشیر داری.
2011 که بشیر باباجانزاده مدال برنز جهان را کسب کرد، بچه بودم و از همان موقع آرزو داشتم من هم مدال قهرمانی جهان را بگیرم اما اصلاً فکر نمیکردم با گرفتن طلای جهان لقب تاریخساز را بگیرم.
ولی الان اولین فرنگیکار تاریخ هستی.
به خدا تا دو سال پیش اصلاً نمیدانستم اگر طلای جهان را بگیرم اولین نفر در تاریخ هستم که به این مدال مهم میرسد.
همین نشاندهنده سخت بودن کار بود.
واقعاً سخت بود. 11 ماه تمام در اردو بودیم. سال گذشته بعد از لیگ وارد اردو شدیم و 14 روز اردو بودیم و بعد از 4 روز دو الی سه روز به خانه میرفتیم. واقعاً سخت بود ولی پشت این همه سختی خدا را شکر مدال طلای جهان بود. این مدال طلا جواب محبتهای محمد بنا بود.
بعد از قهرمانی جهان اوضاع مالی خوب شد؟
وضع مالی ما قبل از جهانی هم خوب بود اما مردم حرف زیاد درآوردند. الحمدالله بعد از جهانی هم دوستانی بودند که لطف داشتند و حمایت کردند و اوضاع خوب بوده اما خیلی درباره ما حرف درآوردند. یک روز میگفتند فرزند طلاق است. یک روز میگفتند دنبال ویزای آمریکا است. هر جور حرفی که فکر میکنید درباره من زدند.
شاید یکی از سختیهای قهرمان جهان شدن همین باشد.
شاید ولی ما مخلص همه هستیم اما اینجوری واقعاً زندگی سخت میشود.
البته جملهای که بعد از قهرمان جهان شدن گفتی شاید کمی در رواج این شایعات نقش داشت.
مادرم را خیلی دوست دارم و حرفم دلی بود که گفتم خوشحالم چون الان مادرم خوشحالترین مادر جهان است و میخواستم که محبتش را جبران کنم اما اینقدر در این باره سؤال کردند که آبرویم رفت. باید مدال طلای جهانی بعد را به پدرم تقدیم کنم تا جبران شود.
جهانی سال بعد احتمالاً کایالپ هم باشد!
باشد مهم نیست. کایالپ هم دو دست دارد و دو پا چرا باید از کشتی گرفتن بترسم؟
اعتماد به نفس خوبی داری اما حتماً میدانی که حالا همه به عنوان قهرمان جهان به تو نگاه میکنند و این مسئولیت سنگینی است.
بله اگر قبل از این میباختم خیلی مهم نبود ولی حالا ببازم همه میگویند، قهرمان جهان باخت اما مرد مبارزه هستم و میخواهم با کایالپ مبارزه کنم. نه فقط با کایالپ حتی لوپز. به نظرم رقابت با این قهرمانان عیارم را بالاتر هم میبرد.
اینها میتواند تو را به بزرگترین آرزویت برساند.
حضور در المپیک و مدال طلای المپیک بزرگترین آرزوی هر ورزشکاری است که امیدوارم به این مهم برسم.
البته شاید اولین المپیک تو اولین المپیک بدون لوپز باشد؟
ولی من خیلی دوست دارم المپیک را با لوپز ببینم. خیلی دوست دارم با لوپز در المپیک کشتی بگیرم.
و این مسابقه پایانی باشد بر شکستناپذیری لوپز؟
اهل کری خواندن نیستم. فقط دوست دارم با لوپز کشتی بگیرم و واقعاً از مبارزه با او هم هراسی ندارم. کشتیگیر فوقالعادهای است ولی او هم دو دست و دو پا بیشتر ندارد.
ولی طلای المپیک همراه با شکست لوپز چه شود؟
تا خدا چه خواهد. در نروژ از هیچی همه چی ساختم، این چرا نشود.
به عنوان آخرین سؤال، تیم آزاد به آمریکا میرود؛ ظاهراً تعدادی از فرنگیکاران هم در این سفر حضور دارند!
فقط محمدهادی ساروی هست. با توجه به اینکه آمریکا در وزن 96 کیلوگرم به مدال برنز رسید از هادی ساروی خواستند که در این سفر کنار تیم باشد و از اعزام بقیه نفرات بیخبر هستم.