حمیدرضا عرب
شاید اگر پای اجبار کنفدراسیون فوتبال آسیا در راستای صدور مجوز حرفهای باشگاهها در میان نبود، بسیاری از باشگاهها از جمله استقلال فعالیت در رده پایه را چندان جدی نمیگرفتند اما دستکم، اجبار کنفدراسیون فوتبال آسیا به ساماندهی تیمهای پایه سبب شده استقلال در این رده صاحب تیمهای متعددی باشد. داشتن تیمهایی در ردههای امید، جوانان، نوجوانان و حتی نونهالان اما برای بهرهمندی از تمام ظرفیتهای فوتبال کشورکافی نیست و باشگاه استقلال که کشش قابل توجهی میان جوانها دارد، باید به سمت و سویی برود که در پایتخت و دیگر شهرها حوزههای استعدادیابی متعددی داشته باشد و از دل آن دهها بازیکن مستعد را بیرون بکشد.
اینکه صرفاً فعالیت در حوزه پایه خلاصه شود به تیمداری در ردهها و حضور در مسابقات برای باشگاهی به عریض و طویلی استقلال کفایت نمیکند و این باشگاه باید در نقاط مختلفی از پایتخت آکادمی و حوزههای استعدادیابی تشکیل دهد و جدا از حضور در مسابقات پایه، به این مقوله نیز توجه ویژه داشته باشد.
بدون شک ظرفیت تیمهای پایه استقلال پاسخگوی حجم عظیمی از استعدادهای فوتبالی که پشت خط میمانند نیست و باشگاه استقلال باید در این راستا پیشقراول باشد و اقدامات تازهای را نیز انجام دهد.
اخیراً حضور مصطفی آجورلو در ورزشگاه مرغوبکار که در محله نازیآباد قرار دارد با این خبر همراه شد که مدیرعامل این باشگاه دستور ترمیم برخی نواقص را داده است اما این در واقع باید اولین قدم در راه رسیدن به یک نقطه آرمانیتر باشد و آجورلو که خود با استعدادهای فوتبال در تهران به خوبی آشنا است، باید در محلههای فوتبالخیز همچون نازیآباد اقدامات وسیعتری در راستای استعدادیابی انجام دهد.
در واقع مرغوبکار باید در جنوب تهران به یک پایگاه مهم برای پرورش و رشد بازیکنانی شود که از پیشزمینه مناسب برای فوتبالیست شدن برخوردارند.
ایضاً میشود در دیگر نقاط تهران نیز چنین پایگاههایی را تشکیل داد که در قیاس با هزینههای سالانه تیم بزرگسالان هزینه آنچنانی هم به همراه ندارد.
حتی اگر تصور کنید استقلال یکی از قراردادهای هنگفت خود با بازیکنان گرانقیمت را هر سال صرف این موارد کند، در درازمدت نتیجه بسیار حیرتانگیزی خواهد گرفت و بازیکنانی کشف خواهند شد که نفع مالی بسیاری به این باشگاه خواهند رساند.
در دیگر شهرها نیز اگر باشگاه استقلال سرمایهگذاری کند، نتیجه قابل قبولی خواهد گرفت و حتماً لازم نیست باشگاه استقلال برای مثال این اقدامات را در اصفهان، مشهد، اهواز یا تبریز که خود صاحب تیمهایی در سطح حرفهای هستند، انجام دهد و برپایی چنین آکادمیهایی میتواند در شهرهای کوچکتر انجام شود که قطعاً نتیجهبخش خواهد بود.
در بسیاری از شهرهای شمالی که استعدادی فوتبالی در آن موج میزند، باشگاه استقلال میتواند سرمایهگذاری کند و با احداث کمپهای فوتبالی و به کارگیری مربیان (حتی مربیان بومی) هم زمینه شغلی ایجاد کند و هم اینکه به کشف و پرورش استعدادهای فوتبال بپردازد تا آرام آرام به یک کارخانه تولیدی بزرگ تبدیل شود.
بدون شک اگر مصطفی آجورلو که وعدههای بزرگی را از زمان حضور در باشگاه استقلال داده، این پروسه را جدی بگیرد، کاری ماندگار برای باشگاه استقلال کرده و تحولی بزرگ در این تیم قدیمی به وجود خواهد آمد. استقلال همه ساله مبالغ درشتی را هزینه جذب بازیکنانی میکند که هرگز خود نساخته است در حالی که با مبالغی بسیار کمتر میتواند صاحب کمپها و آکادمیهای متعدد باشد و خود سازنده و پدید آورنده باشد و سود قابل توجهی از این فرآیند ببرد.
در سالهای گذشته هیچ یک از مدیران باشگاه استقلال به مسائل زیرساختی توجهی نداشتهاند اما دستکم آجورلو در ظاهر نشان میدهد که این قبیل موارد را جدیتر دنبال میکند و به دنبال اقداماتی ماندگار است که همین ژست او را با انتظارات بیشتر نیز مواجه میسازد.