‌وصال روحانی

 

استقلال مثل سایر تیم‌های لیگ برتر فوتبال کشور در حد فاصل روز جمعه 3 دی تا دوشنبه 13 دی یعنی طی فقط 10 روز باید سه دیدار متوالی خود را در چارچوب این پیکارها برگزار کند و اگر هم هیچ اثری از این بازی‌ها را بر سرنوشت نهایی فصل مترتب ندانیم، لااقل در ترسیم جدول رده‌بندی در پایان نیم‌فصل اول بسیار تأثیرگذار خواهند بود.

استقلال ابتدا جمعه این هفته (3‌دی) در مشهد با تیم پدیده مصاف می‌کند و سپس چهارشنبه هفته بعد (8 دی) پذیرای فولاد خوزستان در تهران خواهد بود. بازی بعدی آبی‌های تهرانی را هم دوشنبه 13 دی مقابل آلومینیوم در شهر اراک شاهد خواهیم بود. 

حتی اگر معتقد باشیم که بازی استقلال با «پدیده» به سبب قعرنشینی این تیم و سه بار عوض شدن سرمربی‌اش در 10 هفته قبلی و قرار داشتن کارها در دست داود سیدعباسی نه چندان کارآزموده در حال حاضر مسابقه‌ای قابل فتح است، برای دو دیدار بعدی اصلاً نمی‌توان چنین حکمی را صادر کرد و میزبانی از فولاد در تهران شاید مزیتی برای تیم فرهاد مجیدی باشد اما جواد نکونام تیمی را ساخته است که با سلاح جنگندگی و دوندگی و اجرای پرسینگ شدید و استفاده هوشمندانه از ضربات ایستگاهی و کرنرها قادر به کسب نتیجه مقابل هر حریفی در هر مکانی است.

 در مورد دیدار با آلومینیوم نیز احتیاجی نیست که بگوییم دشواری‌های آن به‌چه میزان می‌رسد زیرا نه تنها مکان بازی شهر اراک است که تسخیر آن برای هر تیمی کار به‌غایت دشواری است (این را بخصوص از پرسپولیس بپرسید) بلکه آبی‌ها با تیمی وعده ملاقات دارند که لااقل تا این لحظه مثل خودشان بی‌شکست مانده و تعداد گل‌های خورده‌اش هم مثل استقلال در 10 بازی از عدد دو فراتر نمی‌رود.

 اگر بخواهیم حق مطلب را درباره تیم رسول خطیبی بیشتر ادا کنیم باید متذکر شویم که پدیده لیگ امسال بوده و بسیار منسجم و یکپارچه ظاهر شده و به سختی گل می‌خورد و با اینکه زیاد گل نمی‌زند اما به حد کفایت دروازه رقبا را فرو می‌ریزد.

 اینجا است که باید گفت سهم مربیان استقلال و به‌ویژه فرهاد مجیدی در تعیین نتایج این دیدارها سهمی اساسی و مهم‌تر از نقش هر فرد دیگری و عاملی بس تأثیرگذار خواهد بود. 

مجیدی باید ابتدا برای فتح مشهد و گرفتن تمامی امتیازات از تیم پدیده طرح‌هایی را بچیند که در فضای خاص مشهد و هوای سرد این روزهای آن و البته بر اساس رویکردها و سیستم‌های انتخابی این تیم خراسانی منجر به کسب نتیجه مورد نظر شود. 

درست است که پدیده به سبب خطر جدی سقوط به‌دسته‌ای پایین‌تر باید از نقطه‌ای شروع به ارائه بازی‌های انتحاری و تهاجمی کند و فقط به‌دنبال 3 امتیازهای حاصل از بردها باشد اما چون دو سوم از مدت فصل باقی مانده احتمالاً سیدعباسی و مردانش این کار را نه از حالا بلکه در هفته‌ها و مسابقات بعدی انجام خواهند داد و یک بازی تأخیری و دفاعی شاید نسخه‌ای باشد که مردان پدیده برای دیدار با آبی‌ها در دستور کار خود قرار بدهند. 

این همان سیاستی است که حتماً نکونام هم برای فولاد در مسابقه با استقلال در تهران در پیش خواهد گرفت و بعید است که خطیبی هم برای دیدار با آبی‌ها به‌رغم انجام این مسابقه در اراک به چیزی جز این لااقل در نیمه اول روی بیاورد.

 روش‌های انتخابی مجیدی برای این مسابقه‌ها نه تنها اثری کوتاه مدت داشته و نتایج این سه مسابقه را رقم می‌زند بلکه نشان می‌دهد او پس از سه مقطع حضور در رأس کادر فنی استقلال به چه میزان از پختگی رسیده و آیا صلاحیت ادامه احراز پست فعلی‌اش را دارد یا خیر.

قوت چشمگیر دفاعی آبی‌ها قطعاً یک امتیاز و تکیه‌گاه مهم برای آنها است و مجیدی برای سه دیدار پیش رو نیز روی این عامل بسیار حساب می‌کند اما او باید بداند اینگونه ویژگی‌ها و قوت‌ها دائمی نیستند و دیر یا زود رنگ می‌بازند و برای ماندن در جاده قهرمانی باید چیزهایی بسیار بیشتر از یک تک سلاح ولو مؤثر را در اختیار گرفت.