گزارش

محسن وظیفه     

 

 چند روزی است که فضای مجازی و واقعی علیه محمد بنا متشنج شده است. دلیل این تشنج که اتفاقاً شاگردان سابق او سردمدارش بودند، تصمیم علی ارسلان برای مهاجرت بوده اما عده‌ای ظاهراً به انتظار نشسته‌اند تا به هر بهانه‌ای به محمد بنا بتازند، به همین خاطر هم از این فرصت استفاده می‌کنند تا از محمد بنا انتقام بگیرند.

هیچ کس نمی‌پرسد که ارسلان چرا رضایتنامه گرفت و به صربستان رفت اما می‌گویند قانون محمد بنا برای انتخاب نفرات تیم ملی باعث شده برود. آدرس غلط می‌دهند که ارسلان به خاطر پشت خط ماندن تصمیم به رفتن گرفته و به این بهانه محمد بنا مقصر نشان داده شود و به ذهن کسی نرسد که این سؤال را بپرسد چه کسی و چرا به علی ارسلان رضایتنامه داده به صربستان برود.

این همه هیاهو علیه محمد بنا چرا به راه افتاده؟ چه اتفاق عجیبی رخ داده که باید از سرمربی تیم ملی انتقاد شود؟ همان رسانه‌هایی که وقتی علنی حق پیام بویری، علی ارسلان و محسن حاجی‌پور و خیلی‌های دیگر ضایع شد، سکوت کردند حالا بهانه گیر آورده‌اند تا سرمربی تیم ملی را بکوبند.

شاید هم یک اتاق فرماندهی تشکیل شده و این اتاق دستور حمله را صادر کرده تا بهانه‌های انتقاد از محمد بنا فراهم شود.

وقتی برخی رسانه‌ها برای انتقاد از محمد بنا دنبال بهانه باشند دیگر فراموش می‌کنند که بگویند حق علی ارسلان فقط یکبار ضایع شده و آن ‌هم مربوط به سال ۲۰۱۸ بوده که رئیس فدراسیون، رسول خادم و سرمربی هم علی اشکانی بود. موقعی که اتفاقاً همین رسانه‌ها مدافع سرسخت مدیریت و کادر فنی وقت بودند و اتفاقاً قانون انتخابی هم پابرجا بود. اگر قانون انتخابی خوب بود چرا حق علی ارسلان ضایع شد؟ چرا وقتی او تمام مدعیان را شکست داد، تصمیم‌گیران وقت گفتند؛ محمدعلی گرایی که به پژمان پشتام باخته بود از ۷۷ کیلوگرم به ۷۲ کیلوگرم برود. برخی از تصمیم‌گیرندگان آن موقع بهرام مشتاقی و احتمالاً محمد دلیریان بودند که امروز منتقد تصمیمات محمد بنا هستند اما آن موقع روزه سکوت گرفته بودند.وقتی هدف فقط حمله به محمد بنا باشد، قاسم رضایی که مدال المپیک‌ و جهانی‌اش را مدیون محمد بناست، او را متهم می‌کند که اتوبان رفاقتش یکطرفه است. آری اتوبان رفاقت محمد بنا یکطرفه‌ است و یا قانون انتخابی او مخرب اما با همین‌ها سال ۲۰۰۵ مقابل تمام ارکان کشتی ایستاد و گفت: «رضایی جوان به درد کشتی می‌خورد.»

قاسم رضایی راست می‌گوید محمد بنا خیلی‌ها را پشت خط نگه داشت، یکی هم مهدی علیاری که سال ۲۰۱۶ محمد بنا به خاطر قاسم رضایی پشت خط نگه داشت تا یک مدال برنز در المپیک به ایران برسد.

قاسم رضایی و امید نوروزی راست می‌گویند. محمد بنا باید انتخابی بگذارد، چون دیگر اینها خودشان کشتی نمی‌گیرند که مثل انتخابی سال ۲۰۱۵ یکی چوب بکشد و دیگری سالن را به هم بریزد و تماشاگران به رسول خادم ناسزا بدهند.

امید نوروزی هم راست می‌گوید. محمد بنا باید یک انتخابی کامل تحویل بدهد مثل همان انتخابی که سال ۲۰۱۶ بین امید نوروزی و مهدی زیدوند باید انجام می‌شد ولی نشد، فقط مشخص نیست چرا آن موقع زبان امید بند آمده بود تا از نحوه انتخابی تیم ملی انتقاد کند.

پهلوان پنبه‌های کشتی ایران یادشان رفته، که بودند و چه کسی آنها را به اینجا رساند. سعید عبدولی یادش رفته در المپیک لندن وقتی از کشتی حذف شد، محمد بنا گفت هر چه می‌خواهید پاداش به من بدهید به سعید بدهید و البته سعید هم در حد یک قهرمان المپیک پاداش گرفت. وقتی عبدولی ۲۰۰ سکه پاداش گرفت همه چیز خوب بود ولی الان محمد بنا تغییر کرده است. الان محمد بنا آدم بدی شده ولی یک موقعی برای همه‌ این قهرمانان نان و آب داشت.

عجیب است که امروز سعید عبدولی مدافع حق شده ولی در سال ۲۰۱۷ نه تنها انتخابی را نیامد، بلکه در اردوها هم شرکت نکرد اما مسافر مسابقات جهانی شد. همان موقعی که قانون انتخابی حکمفرما بود و باید حق را به حقدار می‌داد. آن موقع هم زبان سعید نمی‌چرخید بگوید حق پیام بویری است به جهانی برود نه من!

پیام بویری در انتخابی اول شده بود اما در خانه ماند تا کشتی‌های سعید را از تلویزیون تماشا کند‌.

انتخابی باید بهانه‌ای باشد برای انتقاد از محمد بنا وگرنه همه می‌دانند که با قانون انتخابی چقدر حق کشتی‌گیران ضایع شد. بهانه زدن محمد بنا جور شده و گرنه همه می‌دانند که حتی یک نفر هم در دوره بنا نبوده که حقش ضایع شده باشد.