مصاحبه

محسن وظیفه     

غیبت شما در مسابقات قهرمانی کشور مسأله‌ساز شد.

 مشکل شخصی داشتم. متأسفانه امکان اینکه به سیستان بروم فراهم نشد ولی خوشبختانه مسابقات به بهترین شکل ممکن برگزار شد.

ولی خیلی از شما انتقاد شد؟

 به این حرف‌ها عادت کردم. باید 24 آذر جایی می‌رفتم و امکان تغییرش وجود نداشت و مجبور شدم. هر چند که در سال‌های اخیر بارها از این حرف‌ها شنیدم. مگر قرار بود من کشتی بگیرم که حتماً باید زاهدان می‌رفتم؟ مربیان دیگر و حمید سوریان هم حضور داشتند. ضمن اینکه باید مسابقات را می‌دیدم که دیدم.

سطح مسابقات چطور بود؟

 سطح رقابت‌ها تعریفی نداشت و از نتایج هم کاملاً مشخص است. برخی از کشتی‌گیران قدیمی درخشیدند که این نمی‌تواند در مجموع به سود کشتی باشد. البته راه به روی کسی بسته نیست و هر کسی بتواند روندی که اعلام شده را طی کند حتماً به تیم ملی می‌رسد.

با توجه به سطح مسابقات قهرمانی کشور باید نگران آینده بود.

 به هر حال از نظر کمیت، کشتی فرنگی همیشه نسبت به کشتی آزاد مشکل داشته و قهرمانی کشور هم همیشه این مشکل را بیشتر نمایان می‌کند اما به هر حال باید با یک ترفندهایی این سطح فنی را بالا کشید تا حدی که بیاییم با روسیه مبارزه کنیم و حتی از روس‌ها عبور کنیم.

تصمیم شما درباره فینالیست‌های غایب هم سر و صدا کرد.

 ببینید این کار دهان‌کجی به علاقه‌مندان کشتی و میزبان مسابقات بود. اگر قرار بود هر کسی که در این رقابت‌ها به فینال رسید و خیالش از گرفتن سهمیه جام تختی راحت شد در فینال کشتی نگیرد، چه اتفاقی رخ می‌داد؟ اگر این مسابقات فقط حکم قهرمانی کشور داشت و مرحله اول انتخابی نبود باز می‌گفتیم عنوان قهرمانی کشور را از دست داده اما یک مرحله از انتخابی تیم ملی بوده و به همین دلیل هم تمام کشتی‌گیران موظف هستند که به طور کامل این مراحل را سپری کنند.

به نظر می‌رسید تعداد چهره‌های غایب در مسابقات قهرمانی کشور خیلی زیاد بود. مثل حسین نوری و چند نفر دیگر.

 نه بعد از قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی در ارتش‌های جهان این مجوز را به همه مدال‌آوران دادیم که در جام تختی حضور داشته باشند. تمام اعضای تیم هم مدال گرفته بودند. البته اول اعلام شد فقط طلایی‌ها اما در ادامه چون تیم آزاد قهرمان نشده بود و تیم ملی کشتی فرنگی روسیه هم واقعاً خوب بود، به همه اعضای تیم مجوز دادیم.

این معافیت‌ها هم البته خودش منتقدانی دارد. می‌گویند که با این روش یکسری به استراحت می‌روند و از شانس بیشتری سود می‌برند.

 اینجوری نیست. در همین مسابقات جام تختی تکلیف چهار وزن تقریباً مشخص می‌شود. یعنی یک رقابت رودررو دارند. تمام مدعیان این وزن باید با هم کشتی بگیرند. نفر اول به قهرمانی آسیا می‌رود و اگر در آسیایی اول شد که یک قدم جلو است اما اگر نشد نوبت به بقیه می‌رسد. ضمن اینکه این حرف‌هایی که گفته می‌شود بیشتر به خاطر این است که از من خوش‌شان نمی‌آید وگرنه برنامه نه اینکه بی‌نقص باشد اما هم عادلانه‌تر از همه برنامه‌هاست و هم اینکه تضمین بیشتری هم برای موفقیت دارد. در همین 2 سال اخیر یک مورد را بگویند که خارج از فرآیند به تیم ملی رسیده باشد؟

به رقابت با روس‌ها اشاره کردید، حیف شد تیم ملی کشتی فرنگی در نروژ قهرمان جهان نشد.

 خب تلاش خود را کردیم و فکر می‌کنم کسب 4 مدال در مسابقات قهرمانی جهان چیزی نیست که به این زودی‌ها باز هم تکرار شود.

همین کار بزرگ اگر با جام قهرمانی روی سکو می‌رفتید، شیرینی‌اش چندین برابر می‌شد؟

 بارها روی سکوی دومی و سومی رفتیم و این خیلی اهمیت ندارد. ضمن اینکه نباید نتایج نروژ را خیلی بزرگ کنیم. فریب این 4 مدال طلای جهان را هم نخوریم. سال آینده وضعیت در مسابقات قهرمانی جهان متفاوت خواهد بود. خیلی بعید است که اتفاقات امسال یک بار دیگر هم تکرار شود. مطمئن هستم که 2022 همه چیز فرق خواهد کرد.

سطح مسابقات متفاوت می‌شود؟

 حتماً فرق می‌کند. خیلی از کشورها با قدرت بیشتری می‌آیند و 2022 و 2023 مسابقات قهرمانی جهان بسیار سخت‌تر می‌شود.

ولی تیمی که ساخته شده هم جوان است و هم اینکه می‌تواند تا سال‌ها مدال جهانی و المپیک کسب کند.

 تیم خوبی داریم ولی باید تا بازی‌های المپیک 2024 کار کرد. باید با ریزه‌کاری‌ها تیم را به حدی رساند که در هر وزن 3 الی 4 کشتی‌گیر خوب داشته باشیم. هر وقت به این حد رسیدیم می‌توانیم بگوییم که تیم خوبی را در کشتی فرنگی داریم. الان نمی‌دانیم اگر خدایی نکرده میثم دلخانی آسیب ببیند یا محمد‌رضا گرایی اتفاقی برایش رخ بدهد نفر بعدی چه کسی می‌تواند باشد.

سال آینده هم که دو تیم باید داشته باشیم؟

 دو تیم که نه، یک تیم و نصفی چون بازی‌های آسیایی در اوزان المپیکی برگزار می‌شود که باید ببینیم وضعیت به چه شکل پیش می‌رود.

در سنگین وزن فکر کنم اتفاق خوبی است. دو ستاره دارید و دردسر انتخاب کمتر می‌شود!

 علی‌اکبر یوسفی و امین میرزازاده واقعاً هر دو تا خوب هستند و حالا باید در این وزن یکی برای جهانی انتخاب شود و یکی برای بازی‌های آسیایی.

این تیم خوب اما این روزها منتقد زیادی هم دارد و هر روز یک بهانه جدید که بهانه جدید هم علی ارسلان است!

 از نظر من مدالی مهم است که زیر پرچم ایران به دست بیاید. دوره قهرمانی تمام می‌شود اما چیزی که می ماند مدالی است که برای ایران کسب شده است. این همه ورزشکار از ایران رفت که همه ستاره و نامدار ؛ اما چه اتفاقی افتاد؟ کیمیا علیزاده رفت؛ سعید مولایی رفت یا مهدی زیدوند، صباح شریعتی و سامان طهماسبی. درست است که قهرمانی در کشور بسیار مهم است اما چرا باید این همه جنجال به راه بیفتد؟ این همه پزشک و آدم‌های متخصص از ایران رفتند و حالا با کمبود پزشک روبه‌رو هستیم؛ چرا کسی درباره آنها حرف نمی‌زند؟

علی ارسلان الان نامش بر سر زبان‌ها افتاده چون می‌گویند شما حقش را ضایع کردید؟

 کجا اول شد که من حقش را ندادم؟ برای جهانی 2018 در انتخابی اول شده اما اعزام نشده، خب به من چه ربطی دارد؟ مگر من سرمربی بودم؟ بعد از آن‌ هم رفته امیدهای جهان عنوانی نیاورده. سال بعد در جام تختی هم عنوان نیاورد اما با توجه به اینکه در لیگ برتر مقابل محمدرضا گرایی برنده شد برای مسابقات قهرمانی جهان در صربستان که البته لغو شد؛ به اردو دعوتش کردم و در انتخابی به کاویانی‌نژاد باخت. همین امسال هم در انتخابی به مختاری 8 بر صفر باخت. کجا اول شده که من انتخابش نکردم؟

ولی کشتی‌گیر با استعدادی بود.

 بله ولی خیلی نوسان داشت. یک روز گرایی را 10 بر صفر می‌کرد و یک روز به کاویانی‌نژاد 10 بر صفر می‌باخت. اگر به این دوستان باشد که الان مشکلات و حق‌خوری‌های ترکیب تیم ملی در سال 1992 و 93 هم به پای من نوشته می‌شود.

چرا این همه حرف‌های تند بر علیه شما مطرح می‌شود؟

بعد از بازی‌های المپیک 2012 وقتی تیم سه تا طلا گرفت، احساس کردند که عقب مانده‌اند. سفره‌ای با نان و بوقلمون آماده شده و به همین خاطر شروع کردند به مشکل ایجاد کردن؛ به همین خاطر هم از سال 2012 تا 2016 که تیم باید هر سال قهرمان جهان می‌شد فقط یک بار 2014 به آن رسید که البته آن‌هم تا دو ماه قبلش خودم در تیم حضور داشتم. همیشه این‌جور بوده که بیرون نشستن و حرف زدن راحت بوده. الان هم تیم سر و سامان گرفته و فکر می‌کنند که نان و بوقلمونی هست و شروع کرد‌ه‌اند به این حرف‌ها. یادشان هست که تیم سال 2018 چه بلایی سرش آمده بود؟ می‌دانند که این تیم 2 سال و نیم پیش کجا بود و الان کجاست؟ البته من متوجه همه موارد هستم و خوب می‌دانم که بچه‌های دوره من را به بازی گرفتند که هر روز این حرف‌ها مطرح می‌شود.

به شما به خاطر برنامه‌ای ایراد می‌گیرند که خودشان با آن موفق شدند؟

سال 2005 پای قاسم ایستادم و کلی حرف شنیدم اما دو سال بعد به همین قاسم گفتم باید یک وزن بالاتر برود و سامان طهماسبی در 84 کیلوگرم کشتی بگیرد؛ قهر کرد. وقتی پای قاسم ایستادم به خاطر کشتی بود و وقتی هم پای سامان ایستادم به خاطر کشتی بود. موقعی هم که پای امید ایستادم چون کشتی برایم مهم بود، این کار را کردم.

می‌گویند شما منفعت بردید؟

من چه نفعی بردم؟ هیچ‌وقت آویزان کشتی نبودم. زوری اینجا نیست؛ البته که همیشه از کار کردن در کشتی لذت بردم و دوست داشتم اما هیچ‌وقت هم آویزان نبودم. هر موقع علیرضا دبیر بگوید نیا از فردا می‌نشینم خانه در کنار فرزندم اما آویزان کسی نمی‌شوم.

خیلی دلخور هستید؟

نه درددل بود نیازی نیست که بخواهم صحبت کنم.

تیم ملی از چه زمانی قرار است اردوی خود را شروع کند؟

فعلاً قرار است که با چرخه جلو برویم. به همین دلیل هم اردو تعطیل است. احتمالاً از 5 یا 6 اسفند اردو را شروع می‌کنیم.