مازیار گیلکان

 

برای استقلال بازی در جام حذفی مقابل ۹۰ ارومیه فقط یک بازی پرزحمت و صعود با پنالتی نبود، بلکه این بازی استقلال را با واقعیت‌هایی درباره خودش مواجه کرد که پیشتر درباره‌اش حرف می‌زدیم اما فرهاد مجیدی و همکارانش نشنیدنش را ترجیح می‌دادند.

مشکلات فنی استقلال حتی مقابل حریفی مثل ۹۰ ارومیه هم بروز پیدا می‌کند و این یعنی مشکلات ریشه‌دارتر از این حرف‌هاست که فقط در بازی‌های بزرگ در استقلال دیده شود.

استقلال خوش‌اقبال بود که در پنالتی‌ها صعود را جشن گرفت و این امکان وجود داشت که جام حذفی را بسیار آسان و سهل‌انگارانه از دست بدهد. استقلال اگر بر مشکلات فنی خود مسلط نشود و در پی حل آنها نباشد، در جای دیگری ضربه محکم‌تری خواهد خورد و همین جام حذفی یا فرصت قهرمانی در لیگ را از دست خواهد داد.

استقلال هنوز آثار گابریله پین را در بازی تیم به ما نشان نداده است. یا پین مربی کم‌اثری در تیم است یا فرصت برای اثرگذاری او در مجموعه کاری‌اش پیدا نیست. هنوز در استقلال -شاید جز سازماندهی خط دفاع- چیزی ندیده‌ایم که از آثار پین حرف بزنیم.

فارغ از مسأله اثرگذاری گابریله پین، استقلال باید در ساخت بازی تبحر بیشتری داشته باشد. استقلال اما نه فقط مقابل سپاهان و پرسپولیس، بلکه مقابل ۹۰ ارومیه نیز تبحر خود در تسلط بر بازی و بازی‌سازی را نشان نمی‌دهد. ۹۰ دقیقه یا ۱۲۰ دقیقه بازی استقلال را می‌بینید اما خبری از آنچه باید در یک تیم مدعی قهرمانی باشد، نیست.

انتقاد از آرش رضاوند و سایر انتخاب‌های فرهاد مجیدی شدت گرفته است اما مجیدی همچنان به انتخاب‌هایش معتقد است و البته موفق نمی‌شود که با ترکیب مورد نظرش به فوتبال دست پیدا کند. چیزی به اسم فوتبال بازی کردن در استقلال گم شده است و این را حتی در بازی آسان جام حذفی هم می‌بینید.

استقلال به آسانی نمی‌تواند از این دردسرهای فنی خود را نجات دهد، مگر آنکه تصمیمات مهم و پرهزینه‌ای بگیرد و یا اینکه فرهاد مجیدی درباره آنچه تا امروز ساخته است، تجدید نظر کند. استقلال هنوز فرصت دارد که با بازسازی فوتبال خود به مرحله فنی بهتری برسد و شانس خود برای رسیدن به جام‌ها را افزایش دهد. رقیبان استقلال در راه قهرمانی هم چندان وضعیت فنی بهتری ندارند و در این خشکسالی فوتبال شاید بتوان با تیمی بهتر، استقلال را به جام رساند.