تنها ستاره لیگ برتر در دهه 1990 که سر الکس فرگوسن را می‌ترساند، استیو مک ‌منمن، بال سرعتی لیورپول بود.

این را پیتر اشمایکل، دروازه‌بان اسطوره‌ای منچستر یونایتد در کتاب زندگی‌نامه‌اش نوشته است.

اشمایکل 58ساله در اولین دهه لیگ برتر، بارها با مک‌ منمن 49ساله روبه‌رو شد. این دو در فینال جام حذفی در سال 1996 به مصاف هم رفتند و بازی با گل دیرهنگام اریک کانتونا به سود یونایتد به پایان رسید.

اشمایکل می‌گوید که فرگوسن نگران بازی مک ‌منمن بود و حتی از فیل نویل که در آن زمان 19 سال داشت، خواست که در تمام طول بازی با او یارگیری کند.

اما بازیکنان ارشد تیم مانند اشمایکل، کانتونا، گری پالیستر، روی کین و استیو بروس مربی‌شان را متقاعد کردند که این کار لازم نیست. با این حال، اشمایکل می‌گوید که این نشان می‌دهد که فرگی چه ارزشی برای مک ‌منمن قائل بوده است. این بازیکن با رئال مادرید دو بار فاتح لیگ قهرمانان شد و سپس سال‌های آخر فوتبالش را در منچستر سیتی سپری کرد.

اشمایکل نوشته است: «فرگوسن از مک ‌منمن وحشت داشت. او در لیگ برتر تنها بازیکنی بود که فرگوسن به او توجه ویژه داشت. او ممکن بود درباره آلن شیرر یا دیگر بازیکنان بزرگ تیم‌های رقیب صحبت کند اما هرگز با ترس و لرز از آنها حرف نمی‌زد اما مک‌ منمن همیشه باعث می‌شد که او از ترس عرق کند. اگر منصف باشیم، استیو فوتبالیستی رؤیایی بود. تصور فرگی این بود که اگر مک ‌منمن را از جریان بازی حذف کنید، لیورپول را کنار می‌زنید.»