مازیار گیلکان

 

 درباره تیم‌هایی که سابقه قهرمانی ندارند یا در تاریخ‌شان موفقیت‌های بزرگ در لیگ برتر ثبت نشده است، همیشه این تردید پس از درخشش‌های مقطعی وجود دارد که خیلی زود از ریل موفقیت خارج می‌شوند. سوابقی هم در لیگ برتر داریم؛ تیم‌هایی که نیم‌فصل اول درخشیده‌اند و سپس حتی تا مرز سقوط پا پس گذاشته‌اند.

شاید درباره موفقیت‌های آلومینیوم اراک در فصل جاری هم چنین نگاهی وجود داشته باشد اما باشگاه آلومینیوم، رسول خطیبی و همکارانش تلاش می‌کنند این نگاه را تغییر دهند و از تیم‌شان یک مدعی باثبات بسازند.

آلومینیوم تا امروز هم تیم‌های بزرگی را شکست داده است و هم نشان داده که برای بزرگی کردن لیگ را شروع کرده بود. رسول خطیبی همواره در تلاش است انگیزه و روحیه تیمش را در اوج حفظ کند. این کار ساده‌ای نیست و تبحری نیاز دارد که هر مربی از انجام آن برنمی‌آید. مدعی ساختن از تیم‌های کوچک حتی وقتی بنیه اقتصادی‌اش وجود داشته باشد، پیچیدگی‌های بسیاری دارد. رسول خطیبی اما در همه تیم‌هایش این حس برنده بودن را ایجاد می‌کند و البته اوج کارش همین آلومینیوم است.

تیمی تازه‌وارد در لیگ برتر وقتی بخواهد در وضعیت ایده‌آل باثبات باشد، نیاز به پشتیبانی جدی و همراهی دارد؛ اینکه در باشگاه همه چیز فراهم باشد تا تیم دچار لغزش بیهوده نشود و کلاف کار از دستش در نرود. آلومینیوم از این منظر کارآیی دارد و شاید بتوان این تیم را به عنوان مدعی جدید لیگ برتر پذیرفت. گل‌گهر نیز در فصل جاری شباهت به آلومینیوم داشت اما یک تخلف بزرگ و استفاده از بازیکن جعلی رؤیاهایش را به باد داد. آلومینیوم حالا تنها مدعی جدید لیگ برتر است.

تیم‌های کمتر شناخته‌شده وقتی در چنین موقعیتی هستند، همه با ناباوری به لغزش آنها فکر می‌کنند اما مهم این است که خودشان موقعیت جدید خود را باور کنند. رسول خطیبی برای ایجاد این باور هنوز کار دارد.

آلومینیوم باید متناسب با موقعیت جدیدش رفتارهای داخلی خود را در مجموعه خودش بهبود ببخشد، هم در رفتار حرفه‌ای و هم در امکانات بهتر برای تیمی که می‌تواند ادعاهایش را ادامه دهد و به تیمی جذاب در لیگ تبدیل شود.