حمیدرضا عرب

 

در خبرها خواندیم که موانع موجود در راه صدور مجوز حرفه‌ای سرخابی‌ها در نشست مدیران دو باشگاه با مسئولان کمیته‌های صدور مجور حرفه‌ای و رئیس فدراسیون فوتبال رفع شده و استقلال و پرسپولیس قادرند همچون سال‌های اخیر در لیگ قهرمانان آسیا حضور یابند. این خبر در ظاهر بدان معناست که دو باشگاه بزرگ پایتخت به‌عنوان پیشقراول باشگاه‌های ایرانی، استانداردها و قوانین مجوز حرفه‌ای کنفدراسیون فوتبال آسیا (Club Licensing) را رعایت کرده‌اند.

کنفدراسیون فوتبال آسیا که کمیته‌هایی را در کشورهای زیرمجموعه خود مسئول صدور این مجوز کرده که در ایران نیز چنین کمیته‌ای تشکیل شده است، مجوز حرفه‌ای را به باشگاه‌هایی تعلق می‌دهد که معیارهای ورزشی، زیرساختی، پرسنلی، حقوقی و مالی را که ده‌ها آیتم را دربر می‌گیرد، منطبق با موارد و معیارهای تعیین‌شده پیش ببرند تا بعد از اخذ مجوز حرفه‌ای صاحب مجوز حضور در عالی‌ترین سطح از رقابت‌های قاره‌ای شوند.

فوتبال ایران نیز به‌دلیل برخورداری از پیشینه روشن همواره مورد توجه سران کنفدراسیون فوتبال آسیا بوده و در بسیاری از موارد به پرونده‌های آنها به دیده اغماض نگاه شده و در عین حال کمیته‌های داخلی نیز مساعی بسیاری در لاپوشانی اشکالات زیرساختی و مالی برخی باشگاه‌ها داشته‌اند تا فوتبال ایران از حضور در سطح اول فوتبال آسیا محروم نشود.

باشگاه‌های فوتبال در ایران با وجود نداشتن زمین تمرین ثابت، آکادمی‌های فعال و بدهی‌های انباشته مالی به بازیکنان داخلی و خارجی و نداشتن هویت حقوقی مستقل و فقدان شفافیت مالی همواره با اخذ مجوز حرفه‌ای در لیگ قهرمانان آسیا حاضر بوده‌اند در حالی که اگر ملاک بر راستی‌آزمایی دقیق باشد، همین حالا باید مجوز حرفه‌ای دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به‌دلیل دیون مالی و شفاف نبودن تراز مالی‌شان باطل و این دو باشگاه تا رفع نواقض از حضور در لیگ قهرمانان حذف شوند.

حال شاید تأیید دوباره این دو باشگاه از نگاه صدری و آجورلو در نشست اخیر با عزیزی‌خادم و دیگر مسئولان مربوطه تصمیمی ملی‌گرایانه و به سود منافع ورزشی ایران تلقی شود، اما پرواضح است که سرپوش گذاشتن بر ضعف‌های ساختاری هرگز در درازمدت به نفع فوتبال ایران نیست و باشگاه‌های بزرگ را که می‌توانستند با سختگیری‌ها و جدیت بسیار از سال‌ها قبل به‌طور کاملاً حرفه‌ای و منطبق با معیارهای خواسته‌شده اداره شوند، چند صباح دیگر در راه رسیدن به این مهم عقب بیندازند.

در واقع این تأیید‌های مقطعی مسکنی بر پیکره این دو باشگاه بوده و نه‌تنها کمکی به رشد و تعالی آنها نکرده، بلکه این دو باشگاه را در مسیر پسرفت و قهقرا قرار داده است.

مصطفی آجورلو، مدیرعامل باشگاه استقلال در حالی جامعه فوتبال را به حمایت از این تصمیم دعوت می‌کند و سعی در مخفی کردن اشکالات باشگاهش دارد که همین حالا باشگاه استقلال با مشکل زمین تمرین اختصاصی دست و پنجه نرم می‌کند و او در قامت مدیرعامل این باشگاه مردمی هیچگاه به‌طور شفاف پرده از برنامه‌هایش برای حل ریشه‌ای این معضل برنداشته است.

باشگاه پرسپولیس نیز به‌تازگی توانست از «کالدرون گیت» عبور کند و بدهی به این مربی آرژانتینی را بپردازد اما این پایان ماجرا نیست و همین امروز صحبت از بدهی 83 هزار دلاری سرخ‌ها به استوکس هم می‌شود. شاید باشگاه پرسپولیس به‌دلیل برخورداری از امکانات بهتر با معضل زمین تمرین مواجه نباشد و مصائب استقلال را تجربه نکند اما این باشگاه نیز در عمل حائز شرایط کافی برای اخذ مجوز حرفه‌ای نیست و خوشحالی مقطعی صدری در حقیقت قدمی رو به عقب است، نه نگاهی به آینده.

اظهارات اخیر مدیران سرخابی نشان می‌دهد آنها برای ورود دوباره به عرصه لیگ قهرمانان آسیا حاضرند بر روی طی نشدن راه صحیح و اصولی خصوصی‌سازی و اتکای این دو باشگاه به نهاد دولتی (وزارت ورزش و جوانان) چشم ببندند تا همچنان این مسأله به‌عنوان بزرگترین تهدید برای حیات باشگاه‌های بزرگ فوتبال ایران باقی بماند. تردیدی نیست اگر کمیته صدور مجوز حرفه‌ای داخلی مجدانه به‌دنبال ارزیابی باشگاه‌های لیگ برتر بود و خود رل یک کمیته سختگیر را ایفا و الزام به حرفه‌ای بودن را برای تیم‌های حاضر در لیگ برتر صادر می‌کرد، فوتبال ایران هرگز هرساله ترس از صدور مجوز حرفه‌ای باشگاه‌های حاضر در لیگ قهرمانان آسیا را نداشت و با کارنامه‌ای شفاف در این مسیر قرار می‌گرفت.

حال اینکه مدیران دو باشگاه در نشست اخیر قول داده‌اند ظرف سه ماه آتی برخی مشکلات حل شود، این وعده چندان کاربرد حقیقی ندارد و بعید است انبوهی از مشکلات ریز و درشت در این باشگاه‌ها به‌سادگی از میان برود و شاهد باشگاه‌هایی باشیم که در عمل تمام الفبای حرفه‌ای شدن را رعایت کرده‌اند.